Doorgaan naar hoofdcontent

Veranderende wereld

Onze kleinzoon Luuk is begin september vier jaar geworden en gaat dus nu naar de basisschool. Ik heb hem al verschillende keren weggebracht en kijk dan vol verwondering rond in zo'n klas waar toch eigenlijk nog kleuters zitten. Het begint al met een groot digibord met touch screen waar Luuk nadat hij de juffrouw een hand heeft gegeven naar toe loopt en zijn aanwezigheid kenbaar moet maken door zijn foto aan te tikken. Verder wordt dit digibord als schoolbord gebruikt maar er staat ook allerlei lesmateriaal op. Dat laatste staat ook op drie kleine computers in de klas waar de kinderen gebruik van kunnen maken. Een wereld van verschil met mijn kleuterschooltijd (ik ben van 1949) bij de nonnen. Ik heb de foto hieronder laatst ook al gebruikt maar hij illustreert zo mooi hoe anders het toen was dat ik hem nog maar even uit de oude doos heb gehaald. Ik ben op de foto ongeveer net zo oud als Luuk nu is, vier jaar en een paar maanden. Het tafeltje waar ik met mijn zusje aan zit stond niet in onze klas, we hadden nog ouderwetse schoolbanken waar je stijf rechtop in zat. Als je iets ging doen, een puzzeltje of met wat blokken spelen moest je dat één voor één vooraan bij de non op halen. We maakten wat vlechtwerkjes en er was wat tekenmateriaal en dat was het wel zo ongeveer. Je zal mij nu niet horen zeggen dat het vroeger slechter was, oh nee, het was anders. De wereld verandert en wij veranderen mee.


Reacties

Emie zei…
Leuk die verschillen. Wij, bloggende oma's zijn inderdaad ook mee veranderd en dat is goed. Maar naar de eenvoud en tevredenheid van vroeger kan ik stiekem wel eens een beetje terug verlangen. Ik probeer het in mijn eigen leven te creëren maar dat gaat nog niet zo eenvoudig.
Nu sta ik voor de klas en moet ook wel mee veranderen met alles wat er zoal verandert. Toch zie ik nog heel veel voordelen in erg veel spelen en veel minder in het met een koptelefoon achter een scherm zitten....niet elke verandering vind ik een vooruitgang. Ook wij hebben een digibord waar we gebruik van kunnen maken, maar wij geven elkaar gewoon een hand 's morgens.
Maar eh....wat heerlijk dat je zomaar uit Frankrijk dan weer volop in Nederland in het leven staat. Beweeglijk en flexibel ben jij wel!!
Dag, Carin
Marthy zei…
Tevreden, Emie, ben ik zeker, maar veel mensen om mij heen niet. Op onze Franse berg lukt het aardig om eenvoudig te leven, in de Nederlandse Randstad wat minder.
Marthy zei…
Ik kan me voorstellen, Carin, dat jullie in het onderwijs wat betreft veranderen veel voor jullie kiezen hebben gekregen, dus jullie zullen zeker flexibel moeten zijn. Wij ook, met het leven wat wij leiden, maar we vinden het nog steeds leuk om zo van de ene in de andere wereld te stappen.
KnutzEls zei…
Oh ja, matjes vlechten. Ik vond maar niks en blogde er lang geleden over. Kinderen van nu wennen aan de digitale wereld. Pas op termijn kunnen we vergelijken of het zo veel voordelen heeft.
Lida zei…
Wat een leuk blog, en wat een prachtige foto's. Complimenten hoor!
Marthy zei…
Ik denk, Els, dat we ons daar maar niet ongerust over moeten maken. Misschien heeft het niet veel voordelen maar of wij nou veel van dat matjes vlechten hebben opgestoken;-)
Marthy zei…
@Li-st: Dank je en welkom!
Bertiebo zei…
Matjes vlechten... dat is echt een trauma voor mij. Ik kon het niet en moest soms nablijven om... ja waarom eigenlijk. Op de kleuterschool!!!!
En verder ben ik het eens met Carin!
Marthy zei…
Nablijven op de kleuterschool, het is kindermishandeling! Ik heb jeugdfoto's waar die matjes nog te zien zijn, keurig opgeprikt tegen een wand.
Wieneke zei…
Ja, maar jullie hadden toevallig wél een vaaasje met bloemetjes op de bank. Dat is toch weer schattig.
Ik weet er zelf bar weinig meer van, maar ik heb ook geen slechte herinneringen aan de kleuterschool, die christelijk was, omdat het gebouw dichterbij huis was dan de openbare kleuterschool. Scheelde veel tijd met mij halen en brengen voor mijn drukke zakenmoeder. Of we moesten bidden? Geen idee.
Wij zongen daar wel erg veel, geloof ik. Er zal ook vast zijn voorgelezen.
Ik wou, dat mijn lange termijn geheugen eens een forse boost kreeg. :-(
Marthy zei…
Ik weet ook niet zoveel meer, Wieneke. Mijn oudste zusje stierf in die tijd en dat zijn eigenlijk mijn eerste herinneringen maar ook niet meer dan bepaalde flitsen. Ik heb een fijne (school)jeugd gehad, veilig, vertrouwd. Ik zat bij de nonnen dus wij hebben zeker moeten bidden maar gek genoeg weet ik daar niets meer van.
Om heel eerlijk te zijn vind ik het HELEMAAL niks! Kleuters moeten spelen, voelen, ontdekken, proeven, ruiken, vallen en geborgenheid voelen.. en de rest komt wel als ze al deze processen hebben doorlopen! Punt. Geen discussie wat mij betreft ;) Groetjes van een (oud-)kleuterjuffie :)
Marthy zei…
Helemaal mee eens, @Villa Zeezicht
Inge zei…
Spelenderwijs leren met veel aandacht voor sociale omgangsvormen en veel beweging, binnen èn buiten, en ruime aandacht voor de motorische ontwikkeling. Dat vind ik belangrijk.
Ik ben van '61, kan me nog redelijk wat herinneren van mijn kleuterjaren. Het was toen, medio jaren '60 een stuk losser dan in de jaren '50, maar matjes werden er nog gevlochten :-)