Doorgaan naar hoofdcontent

Martha Martina

Ik had traditionele ouders en bijna alle kinderen in ons grote gezin werden naar de wederzijdse grootouders genoemd en daarna kwamen de namen van tantes en ooms aan de beurt. Zo kwam het dat ik werd vernoemd naar een zus van mijn vader, tante Martha. Als opgroeiend meisje vond ik die naam niet echt meer mooi, ik wilde wat moderners. Thuis hoefde ik natuurlijk niet aan te komen met zomaar een naamsverandering maar toen ik in de derde klas van de lager school zat deed zich een gelegenheid voor die ik met beide handen aangreep. Een nichtje van mij was blijven zitten en kwam bij mij in de klas. Zij heette ook Martha van Bohemen en was net als ik op 28 februari geboren, alleen een jaar eerder dus. De non die aan het begin van het schooljaar de namen van de leerlingen doornam concludeerden dat wij dan maar Martha I en Martha II moesten heten. Verontwaardigd ging ik staan en zei dat ik geen koe was en dat ik voortaan Marthy zou heten. En zo is het gekomen.

Reacties

Bertiebo zei…
Wat stoer zeg dat je dat zei en op die leeftijd. Ik heb zelf ook mijn naam veranderd maar ik was al wat ouder
Marthy zei…
Ik weet zelf ook niet meer waar ik het lef vandaan haalde, Bettie, maar Marthy II, daar kwam mijn hele wezen tegen in opstand.
Een heel ad remme reactie voor zo'n jong meisje! Een prachtige naam...
Lieve groet
Annemiek zei…
Ook wij werden vernoemd , en ik had de eer om als derde doopnaam Martha te krijgen , na een overleden zus van mijn vader .
Ben reuze dankbaar dat het mijn roepnaam niet is geworden , want wat heb ik een hekel aan die naam .....
Roep ( ook ) altijd dat het een koeienaam is ( sorry voor diegene die het wel een mooie naam vinden )
Dus ik snap je actie helemaal , en je hebt een mooie naam gekozen !,
Marthy zei…
Ik geloof dat ik toen al mijn mondje kon roeren, Mirjam;-)
Marthy zei…
Fijn dat je me begrijpt, Annemiek. Martha...ik moet er niet aan denken dat ik zo door het leven had moeten gaan.
Lida zei…
Jeetje, dat was echt dapper van je! Dat kan je een kind niet aandoen....Martha 1 en Martha 2. Dat was op de Mariaschool in de Bronckhorststraat zeker?
Ik ben ook vernoemd, naar mijn moeder die Alie heette (Alida). Ja, dat was heel gewoon.

Jij woonde toch in de Zwanensteeg? Mijn moeder had daar een vriendin wonen. Ida Schelvis. Kende jij dat gezin?
Inge zei…
Ook ik werd vernoemd, naar mijn enigszins dominante oma. Zij heette Hubertina. Oei. Mijn moeder heeft ècht goed haar best gedaan om daar iets moois van te knutselen, is gied gelukt, vind ik :-)
Marthy zei…
Grappig, Lida, mijn moeder heette ook Alie (Alida)en mijn jongere zusje werd naar haar vernoemd. Zij veranderde haar naam later in Lidy. Wij woonden inderdaad in de Zwanensteeg en ik heb daar een heerlijke jeugd gehad. De rondweg was er nog niet, er stond daar een grote bunker waar wij op en om speelden met daarachter het bos van de Graaf van Limburg Stirum. Een speelterrein wat ieder kind zich zou wensen. De familie Schelvis woonde bij ons in de straat. Wim was van mijn leeftijd en Marijke speelde met mijn jongere zusje.
Marthy zei…
Was Hubertina het wel eens met de beslissing van je moeder om jou zo'n mooie naam te geven, Inge.
KnutzEls zei…
Oh, die namen weten wat. In mijn puberteit wilde ik ook mijn naam veranderen. Maar dat werd schaamteloos getorpedeerd door mijn zwager. Ik schreef er lang geleden al eens over: http://www.knutzels.nl/2010/01/13/whats-in-a-name/

Ik ben nog steeds niet zo content met mijn naam, maar veranderen heeft geloof ik geen zin meer ;-)
Marthy zei…
Ja, Els, ook ik heb veel leeftijdgenoten met de naam Els, maar ik vind jouw naam toch stukken leuker dan Martha.
Vera zei…
Schitterend! Een slimme meid is op hasr toekomst voorbereid
Marthy zei…
Dat bedoel ik, Vera!
Jeanne zei…
Je naam is toch een gevoelig onderwerp. Ook ik was niet tevreden met mijn naam. Verschillende keren heb ik een kleine aanpassing gedaan. Ik werd bij geboorte Sjanneke genoemd, vernoemd naar mijn oma Johanna. Dat vond ik als 6 jarige een kinderachtige naam, toen werd het Sjannie (op communieprentje (voor de katholieken onder ons)Maar ik bleef ontevreden en op een gegeven moment, nog op de lagere school ging ik mijn naam op zijn Frans schrijven, Jeannie. Toen ik naar de middelbare ging heb ik me daar ingeschreven als Jeanne. Dat klonk volwassener. Ik ben naar Noord holland verhuisd en opeens gingen de mensen mij Sjaan noemen. Het blijkt dat je Jeanne, in de buurt van Amsterdam tenminste,zo uitspreekt. Dus ben ik mijn naam af en toe fonetisch gaan schrijven, want Sjaan vind ik de lelijkste naam die er is. Het is meteen de naam van mijn weblog geworden. Zo maak je van de nood een deugd.
Marthy zei…
Ik ken iemand die met hetzelfde probleem van Sjaan worstelt, Ze blijft volhouden met Jeanne en gelijk hebben jullie.