Doorgaan naar hoofdcontent

Blok beton

Als het weer wat wisselvallig is kijk ik donderdagsmorgens eerst even op buienradar voor ik besluit of ik ga lopen in Oudewater. Regen- of sneeuwbuien werden er verwacht en ik kroop nog een half uurtje mijn bed in. Regen kan ik nog wel hebben maar van de gladdigheid van sneeuw ben ik een beetje huiverig. Enige weken geleden ging ik tijdens het lopen met wat vorst goed onderuit. Het viel mee maar ik heb de schrik nog in mijn benen. Ik weet niet hoe dat bij jullie is maar ik val als een blok beton, er zit ondanks iedere ochtend oefeningen doen niets soepels meer in mijn vallen. De foto's zijn nog van gisteren, die sneeuwklokjes hebben vandaag, hetzij maar kort, echte sneeuw gezien.

 

Reacties

Emie zei…
Tja, de leeftijd hè. We worden wat stram al moet ik eerlijk bekennen dat van enige soepelheid bij mij eigenlijk nooit sprake is geweest. Ik ben gewoon een stijve hark.
KnutzEls zei…
De laatste jaren ben ik een paar keer gevallen. Een keer heb ik me domweg met fiets en al op mn rechterkant laten vallen, omdat ik bang was dat de tegenliggende auto mijn linkerarm zou raken. En die wil ik zeker niet beschadigen. Nu lijkt me vallen helemaal een ramp en heb ik besloten dat mn fiets weg gaat. En als het glad is, heb ik van die ijzers voor onder mn schoenen. Maar als het even kan blijf ik dan lekker thuis. Met een boek op de bank en thee binnen handbereik. Dat is de zegen van onze leeftijd, je hoeft het niet al mag het wel ;-)
Inge zei…
Mooie foto! Naast de al bestaande 'ongemakken' (mijn glas blijft halfvol hè) heb ik ook osteopenie, milde vorm van osteoporose, ik wil dus ècht niet vallen .....
Marthy zei…
Ik probeer soepel te blijven Emie, maar of dat echt lukt.....
Marthy zei…
Daarom bleef ik vanmorgen ook maar thuis, Els. Ik weet bij voorbaat al dat als ik wat breek dat gebroken bot niet mijn enige probleem zal zijn.
Marthy zei…
We volgen dus de raad van Els op, Inge, blijven thuis met een pot thee en een boek. Niet zo'n slecht alternatief....
Sjoerd zei…
Na een jarenlange judo ervaring ben ik niet bang om te vallen en heb ik natuurlijke reflexen ontwikkeld om de schade te beperken. Maar een onverwachte uitglijder over ijs zit ik ook niet op te wachten. Het wordt tijd voor overdekte voetpaden...
Marthy zei…
Wat goed van je Sjoerd, dat judo. Ik ben bang dat ik nu wat te laat ben om dat nog te leren.
Jeanne zei…
Maar het blijft gelukkig niet glad. Ik kan ernaar uitkijken dat ik weer gewoon kan en durf te fietsen, omdat het zeker niet glad is op straat. Nu waag ik me er even niet aan.
Marthy zei…
Blij dat ik niet de enige ben die voorzichtig is met gladheid, soms denk ik dat ik me aanstel.
Gelukkig komt de lente er weer aan, en kunnen we zonder angst voor vallen weer op pad ;o) Prachtige foto's, vooral die onderst is een plaatje!!
Wieneke zei…
Tien jaar Pilates, dus ik ben redelijk lenig, maar dat verhinderde me niet om van de zomer neer te pletteren op het laminaat omdat Lola ineens ergens was waar ik haar niet verwachtte. Ik draaide me om en verloor door haar mijn evenwicht. Mijn man vergeleek het later met het afleveren van een vracht straatstenen. Nog maanden plezier gehad van gekneusde ribben en een knie waar ik niet op kon knielen.
Elizabeth zei…
Mooie pure foto's! En je kunt inderdaad niet voorzichtig genoeg zijn met gladheid. Een vriendin van me ging een aantal weken geleden 's morgens even het ontbijtlaken uitwapperen buiten. Ze ging onderuit en brak haar bovenarm. Je wil niet weten hoeveel narigheid dat kan geven ...
Nee, we zijn geen elastiekjes meer zoals vroeger!
Marthy zei…
Zelfs een boerensloot met wilgen aan beide kanten is mooi, Stephanie.
Marthy zei…
Ik heb zit lachen om die uitdrukking van je man over die vracht straatstenen. Zo voel ik me dus ook als ik val.
Marthy zei…
Omdat ik zo bang ben voor die eventuele narigheid na het breken van een ledemaat ben ik extra voorzichtig, Elizabeth.