Doorgaan naar hoofdcontent

Feest der herkenning


Op de terug weg vanuit Franeker bezochten we gisteren het Museum van de Twintigste Eeuw in Hoorn. Het museum is gevestigd in een oude gevangenis op het Oostereiland bij de mooie haven van Hoorn. Wat is er veel veranderd in de afgelopen honderd jaar, thuis, op het werk, op school, in winkels. Hier neem je een duik in je eigen verleden en dat van je (groot)ouders en verbaas je over de vele ontwikkelingen.


Deze distributieradio bijvoorbeeld hing bij ons ook aan de muur in de huiskamer totdat mijn oudste broer na veel gezeur bereikte dat mijn ouders een echte radio kochten. Daarop zat hij dan net zo lang te draaien tot hij radio Luxemburg vond, dat station draaide de muziek die wij wilden horen. En van deze Kreidler Florett werd manlief helemaal lyrisch.


Wie van mijn leeftijd (1949) had jaren geleden niet een Fasto geisertje hangen en wat te denken van deze fondueborden? Ik had precies dezelfde.

Mijn schooljufrouw in de eerste klas van de lagere school zat op zo'n lessenaar en als de klep omhoog ging wisten we dat ze daarachter zat te snoepen. Ook heel leuk vond ik dit wandkleed van de 'Fabeltjeskrant', ik heb ook eens zoiets gemaakt. Ik zou zeggen, ga er heen naar dit museum, het is zo leuk, echt een feest der herkenning. Ik heb veel te weinig van de mooie stad Hoorn gezien, dus voor mij een goede reden om daar nog eens heen te gaan, doe ik het museum ook nog een keer.





Reacties

KnutzEls zei…
We waren er een aantal jaren geleden, toen het nog in een ander gebouw zat, dacht ik. Vond het toen ook al leuk en ga zeker nog eens kijken (en even bij Bettie langs ;-)
Marthy zei…
Wij hebben er echt van genoten, Els, zo leuk om van alles te herkennen wat je ooit zelf, of je ouders, ook in huis hebt gehad.
Bertiebo zei…
Nou Marthy en Els.. ga zeker nogmaals een dagje Hoorn doen en kom dan zeker ook bij mij langs. Jullie zijn welkom
Lida zei…
Wat een prachtige panden. Je zou willen dat er nog steeds zo mooi werd gebouwd als vroeger. Zal wel veel te duur zijn.
Die geiser hadden wij thuis ook, en zo'n zelfde petroleumstel heb ik nog steeds. Peterolie-stel zeiden wij.
Ik ben iets jonger dan jij, Marthy, dus in mijn jeugd luisterden wij naar Veronica, Radio Noordzee en Mi-Amigo. En elke week de Top 40 ophalen bij Radio Caspers.

Er schoot onmiddellijk een naam door mijn hoofd toen je begon over het snoepen van de schooljuffrouw. Juffrouw Schalk.

Marthy zei…
Naar die zenders luisterde ik ook, Lida. Het waren eerder mijn oudste broer en twee zussen die naar radio Luxemburg luisterden. Juffrouw Schalk, die was het, wat leuk dat jij dat nog weet. Heb jij haar ook gehad?
Marthy zei…
Dan zal ik Els maar eens op moeten gaan halen, Bettie.
Sjoerd zei…
Herkenning denk ik zo als ik dit lees. Ook wij hadden zo'n geiser en de luidspreker hing ook bij ons aan de muur...
KnutzEls zei…
Haha, dat zou leuk zijn!
Emie zei…
Volgens mij hebben jullie een paar heerlijke dagen gehad. Het spat van het scherm af!
prachtig blogje ik zag u via andere blogster,ik kijk naar om meer te lezen...blessings
Wieneke zei…
Een van de aardigste musea in ons land. Hebben ze die enorme Barbie verzameling nog?
Marthy zei…
Het is een beetje ver voor jou, Sjoerd, maar als je ooit in de buurt bent......
Marthy zei…
Altijd een feest om met goede vrienden zulke leuke dingen te doen, Emie.
Marthy zei…
Welkom op mijn blog, Soraya.
Marthy zei…
Die hebben ze nog, Wieneke. Wat heb ik als kind staan te dromen voor de etalage van de speelgoedwinkel in de Kerkstraat in Noordwijk-Binnen al kijkend naar die mooie Barbie poppen. Ik zal een jaar of tien geweest zijn en het was het nieuwste van het nieuwste. Ik wist één ding zeker, dit was veel te duur voor mijn ouders, dus ik zou er nooit eentje krijgen.
Marthy zei…
Dat staat, Els!
Vera zei…
Ja leuk die Kreidler!! Wij (ouders)hadden een Vaillant geiser. Heb die zelf ook nog vrij lang gehad,tot wij een ketel op zolder kregen, omdat er eindelijk CV werd geinstalleerd door de woningbouw vereniging. Dat was ergens rond 2004? Ik denk er zelfs weer aan om het peteroliestel weer op te duiken om lekker te sudderen
Marthy zei…
Vera, er suddert niets zo lekker als een peteroliestel.
Lida zei…
Ja ja. in de vierde klas.
Mirjam zei…
Ik ben van 1959, maar veel van deze zaken zijn voor mij ook beelden uit mijn jeugd hoor. Oké, de distributieradio hadden wij niet, maar mijn ouders heb ik er wel over gehoord. Zo'n wandkleed met vilten figuurtjes ken ik ook nog wel.
Ik ga dit even aan Ben laten zien, dan komt het vast op ons lijstje, want wij houden er ook heel erg van om in dit soort musea rond te lopen.
Fijne avond,
liefs,
Mirjam
Marthy zei…
Als je daar loopt Mirjam, komt er een schat aan herinneringen boven. Zo leuk!