Doorgaan naar hoofdcontent

Die hete zomer van 76

In haar blog van gisteren memoreerde Emie de warme zomer van 76, haar dochter werd toen geboren. Die zomer staat in mijn geheugen gegrift. Op 26 juni van dat jaar verhuisden we met drie kleine kinderen, de jongste vier maanden, naar Stolwijk waar we een fietsenwinkel hadden gekocht. Twee panden verderop in de straat konden we tijdelijk een huisje huren waar we uiteindelijk 24 jaar in bleven wonen. Op maandagmiddag kreeg ik dat huisje voor het eerst te zien, het was van twee oude mensen geweest en het zag er binnen uit alsof je een halve eeuw terug in de tijd stapte. Woensdag en donderdag maakte ik met een schoonzus daar wat schoon en vrijdagmiddag werd mijn boeltje verhuisd.


Iedereen ging weer weg, ik zat in een dorp zonder familie, vrienden of kennissen, drie kinderen die van streek waren en een man die alleen maar druk was in zijn winkel/werkplaats en geen tijd had voor zijn gezin of om een spijker in de muur te slaan. Uiteindelijk is het natuurlijk allemaal goed gekomen, alleen durfde ik het eerste jaar geen cent uit te geven, bang dat we dan failliet zouden gaan. Ook was ik zo mager als een panlat, gedeeltelijk veroorzaakt door de warmte en het voortduren bezig zijn om dat huis in een leefbare staat te krijgen. Het fijne van deze moeilijke zomer was wel dat we in dat onbekende dorp heel goed zijn opgevangen. Iedereen was aardig en behulpzaam en daarom wonen we er nog steeds en gaan nooit meer ergens anders wonen. Trouwens, na zo'n traumatische verhuizing hoef je niet meer zo nodig. Op de foto hieronder de middelste en de jongste, de winkel werd vlak daarna verbouwd.



Reacties

Elizabeth zei…
Och heden, wat een toestand...! Ik herken het huisje nog wel en de fietsenwinkel natuurlijk ook. Ik was toen 13 en in die zomer overleed mijn moeder. Het was inderdaad bloedheet!
Wat heerlijk dat jullie toen zo goed zijn opgenomen. Soms moet je jezelf ook 'geven' en dan loopt het veel gesmeerder. Uiteindelijk hadden jullie een goedlopende zaak, maar als je dat nu van tevoren had geweten ..
Marthy zei…
Wij hebben 24 jaar iets verderop gewoond, Elizabeth, in het kleine huisje voor aan de weg. Het was van Arie Anker, de schouwenmaker. We hadden zo'n mooie zwarte schuur op ons erf staan. Tussen de winkel en ons huis woonde Jaap Burger, de aannemer. Nu woont zijn zoon Piet er.
Wieneke zei…
Het was een zomer, die we niet snel zullen vergeten. De hitte ging maar niet weg. Wij woonden toen in Papendrecht acht hoog in een flat, die uitkeek op de Noord. Zo hoog kreeg je 's avonds tenminste nog wat waterwind op het balkon. Verder was het afzien voor iedereen. Veel te warm voor ons land, waar de huizen er niet op gebouwd zijn.
Marthy zei…
Wat had je al jong geen moeder meer, Elizabeth. Wat een gemis!
Marthy zei…
Ik weet nog dat toen wij er kwamen wonen alle ramen open gingen en we ze niet meer dicht deden tot ver in september. Ook 's nachts bleef alles open om maar een zuchtje wind te vangen.
Onliemie zei…
Vreselijk warm was het toen. De zomer net voor ik op "kot" (kamer zeggen de Nederlanders zeker?) ging in Leuven. Fijn 3 maanden schoolvakantie had ik toen nog eerst. Genoten heb ik er van! Ondanks de hitte. Wat had ik het toen nog zorgeloos in vergelijking met jou. Manman dat moet niet makkelijk geweest zijn voor jou. Gelukkig kwam alles goed en heb je er een fijne plek gevonden.
Jeanne zei…
Aan die zomer heb ik geen specifieke herinneringen, maar zie ik daar niet enige gelijkenis met een kleindochter?
Emie zei…
Het was dus niet alleen die warmte die de zomer van '76 zo bijzonder voor je maakte. Wat zal dat afzien zijn geweest en wat heerlijk dat je er na veertig jaar nog steeds en met veel plezier woont.
Wat een mooi verhaal en hoe leuk de foto van Bas en Floor. Ik kwam altijd graag in Stolwijk logeren en herken mezelf en mijn gezin nu een beetje in jullie verhaal. Nog 1 maand en dan gaan wij ook Leimuiden verlaten met 3 schoolgaande kinderen. Een hele stap en nog niet wetend waar naar toe, daar nemen we een jaar de tijd voor. Volgende zomer is het de bedoeling dat wij ergens wonen waar we hopen de rust te vinden die we niet meer hebben op de plek waar we nu wonen. Liefs, Stephanie
Mirjam zei…
Ik kan me de bewuste zomer niet herinneren. Voor mij geen speciale gebeurtenis die er aan vastzit. Maar die laatste foto... ik zie daar gelijk jouw twee kleinkinderen in zeg. Wat lijken zij daar sterk op.
Liefs,
Mirjam
Inge zei…
Dat was een grote stap, gelukkig is het allemaal god gekomen. Wat lijken jouw kleinkinderen Luuk en Saar op jouw middelste en jongste!
Ageeth Mooij zei…
Je weerde je kranig in een belangrijke periode in jullie gezinsleven! Dan heb je ook geen keus, maar je deed het toch maar.
Ik was toen 12 en kan mij de hitte niet herinneren. Wel een zomer lang in het buitenzwembad en de spanning van de overgang naar de middelbare school.
Sjoerd zei…
Ik kan me die zomer niet voor de geest halen, ik was net een jaar getrouwd en we waren op dat moment aan het wachten op onze woning welke ze aan het bouwen waren.
miekequilt zei…
Wij trouwden in september '76. 's Morgens regen, trouwfoto's met paraplu, plassen op straat. Dat herinner ik me.
Wat een leuk verhaal! Ik was toen 11 en herinner me alleen maar dat we een hele zomer op het strand 'woonden'.. wat een mooie tijd :) En wat moet dat voor jou toen een spannende zomer geweest zijn, als ik het zo lees! Gelukkig is alles goed gekomen ;o)
Vlimbouter zei…
Ik herinner mij nog heel goed die zomer ... ik zat toen nog op de middelbare school en had vakantie ... en genoot met volle teugen van het mooie weer en de vrijheid en een prille verliefdheid...
Beginnen met een eigen winkel op een plek waar je niemand kent. Dat zal voor jou wel behoorlijk moeilijk geweest zijn. Wat fijn dat je zo goed werd opgevangen en dat jullie er je eigen plekje vonden.
Jan uit Perth zei…
Veertig jaar terug..., wat een herinneringen. Maar die traumatische verhuizing zette uiteindelijk toch een onuitwisbare stempel op jullie leven: en dat is alles tesamen een héél erg mooi verhaal, Marthy!
Marthy zei…
Nee, makkelijk was het niet Kris, maar met een beetje volhouden voelde het uiteindelijk toch als een goede beslissing.
Marthy zei…
Die Berends genen zijn uitermate sterk, leuk toch.
Marthy zei…
Het is een heerlijk rustig, gemoedelijk dorp gebleken waar we ons volkomen op ons gemak voelen. Emie.
Marthy zei…
Je gaat zeker een mooie plek vinden Stephanie. Het belangrijkste is dat jullie het met elkaar eens zijn, dan komt alles goed.
Marthy zei…
Van Bas wist ik het wel maar toen ik dochter Floor op die foto zag dacht ik meteen aan Saar.
Marthy zei…
Zoals je kunt lezen ben je niet de enige die dit opmerkt, Inge. Het enige wat deze twee kleinkinderen van hun moeder geërfd hebben zijn haar prachtige bruine ogen.
Marthy zei…
Het was een grote stap, Ageeth maar we hebben er nooit spijt van gehad, het heeft goed uitgepakt.
Marthy zei…
Wel spannend, een nieuwe woning.
Marthy zei…
Ik kan me van die zomer alleen maar zon herinneren, leuk dat het dan ook nog een keer regende.
Marthy zei…
Ik kan me ook die mooie zomers aan het strand herinneren, Stefanie. Dag na dag weer naar het strand, zo zagen mijn zomervakanties er vaak uit.
Marthy zei…
We waren jong en namen gewoon die stap. Mart kwam uit een middenstandsfamilie en wilde een eigen zaak. Natuurlijk was het moeilijk om in een vreemd dorp, een andere omgeving iets te gaan beginnen maar het liep van het begin af gelukkig goed.
Marthy zei…
Uiteindelijk is het een juiste beslissing geweest, Jan, al was het toen een onzekere stap. Ik ben getrouwd met een keiharde werker, dank zij hem is het gelukt.
Jan uit Perth zei…
It takes two to tango, Marthy :-)!