Doorgaan naar hoofdcontent

Sweet memories

Ik wilde de leeftijd weten van een jonger familie en dacht slim te zijn door zijn geboortekaartje op te zoeken in de grote doos met brieven en kaarten die ik heb. Dat had ik beter niet kunnen doen want voordat ik het wist zat ik met allerlei oud sentiment in mijn handen. Bovenop in deze grote doos ligt een deelnemerskaart van Caravann Rai  69, ik stond daarop voor het bedrijf waar ik toen werkte.  Op de achtergrond ligt een brief uit Amerika. Jarenlang heb ik gecorrespondeerd met de vrouw van een collega die daar een baan kreeg.

Dit luchtpostvelletje is wel heel speciaal. Het is een brief van mijn oom Frans uit Nieuw-Zeeland waarin hij mijn moeder condoleert met het overlijden van mijn vader, zijn oudere broer. Hoe moeilijk moet dat geweest zijn voor hem, condoleance brieven schrijven en niet naar Nederland kunnen om samen met de familie te rouwen. Het kaartje hieronder was een verlovingsaankondiging, staat dat woord eigenlijk nog wel in de Dikke van Dale?


Eerste klas middelbare school en ik wisselde brieven uit met een klasgenoot. We noemden elkaar Engeltje en Bengeltje. Zij was een beetje gek en vrat van alles uit wat ik toen (nog niet) durfde. En dan de brief hieronder, die is van een Duitse aanbidder. Ik groeide op in een badplaats en iedere zomer werd Noordwijk overspoeld door leuke jongens uit ons buurland. Ik denk er met weemoed aan terug. Tientallen geboortekaartjes in die doos natuurlijk, ik zou er een muur mee kunnen behangen. Als ik eens meer tijd heb ga ik die hele doos doorspitten en alles lezen, weggooien doe ik hem nooit.



Reacties

Ageeth Mooij zei…
Zo herkenbaar, heerlijk en weemoedig.
Prachtfoto op jullie verlovingskaart!
Ik heb ook zo'n doos! Vol met waardevolle "rommel." Kaartjes van concerten, de route van een fietsvakantie op Corsica/Sardinië, het verlovingskaartje van mijn ouders... Echt een doos waar in kan duiken als het langdurig regent.
Lieve groet
Marthy zei…
Haha, het was niet mijn verlovingskaartje hoor, Ageeth, maar van een vriendin. Zo 'knap' waren wij niet;-)
Marthy zei…
Als het aankomende winter een dag regent dat het zeikt ga ik een grote pot thee zetten, Kakel, en duik ik in die doos. Ik weet zeker dat het dan een dag wordt met een lach en een traan.
Emie zei…
Soms denk ik wel eens: ik lees het allemaal nog één maal (want ik heb uiteraard ook zo'n verzameling) en dan kiep ik het weg. Dus stel ik het lezen ervan nog maar even uit...
Jeanne zei…
Door die paperassen (ik heb ze ook) gaat het verleden weer een beetje leven en soms is dat heerlijk. (niet te vaak) Wie wat bewaard heeft wat.
Marthy zei…
Ik twijfel ook weleens, weggooien of niet. Toch maar niet en ik ga deze winter eens sorteren en de oudste jaargangen lezen.
Marthy zei…
Ik kwam vanmiddag toch verrassende dingen tegen, veel leuke dingen maar ook zaken waar ik liever niet aan herinnerd wil worden. Maar dat laatste hoort ook bij het leven, Jeanne.
Sjoerd zei…
Zo wandel je weer door je hele leven. Heel af en toe lukt me dat ook nog wel eens als ik wat kwijt ben...
In de weer zei…
Och ja, hier staat ook zo'n doos, als ik er soms iets in moet zoeken zijn er zo enkele uren verstreken. Heerlijk !
Bertiebo zei…
Ik heb zo'n doos niet meer. Alles weggedaan. En hoewel ik snap dat het leuk is om alles nog eens door te spitten, heb ik toch geen spijt. Alleen een agenda van de middelbare, die had ik achteraf wel willen bewaren.
Wandelen door het verleden, zo bijzonder om (op z'n tijd) te doen ;o)! Ik heb ook veel te veel weggedaan, nu denk ik wel eens.... zonde!
Annelies zei…
Volgens mij hebben heel veel mensen zo'n doos of la met dierbare "niet weggooi spullen"! Ik bewaar, zoals mijn moeder vroeger al deed, alle leuke korte, onbeholpen, ontroerende briefjes van de kinderen, nog vanaf dat ze heel klein waren en nog maar nèt konden schrijven. Blijft een dierbaar iets. Ook om dat weer met de nu volwassen kinderen samen door te nemen!
Elizabeth zei…
Heerlijk zo'n doos met allemaal van die kaartjes als herinnering ...
Dat sommige mensen dat gewoon weg kunnen doen, snap ik niet.
Leuk dat we even mochten mee genieten!
Wieneke zei…
Ja, ik heb ook zo'n doos, al is het een plastic container met deksel. Het is gek, maar iets houdt me tegen om erin te gaan spitten. Ik gooi van tijd tot tijd wel geboortekaartjes en overlijdensberichten erin, maar ik kijk er verder nooit meer naar. Wat zou dat nou weer betekenen? ;-)
Geweldig al die post met herinneringen.
Ik bewaar ook alle bijzondere brieven en kaarten en kan dit allemaal absoluut niet weg doen.
Marthy zei…
Ja leuk, Sjoerd. Je wandelt even door je leven....
Marthy zei…
Je pakt iets op, gaat zitten lezen, pakt nog een envelopje...wat een herinneringen komen er weer boven.
Marthy zei…
En die agenda's heb ik juist wel weggedaan, Bertie, en daar heb ik spijt van, daarom blijft deze doos voorlopig staan.
Marthy zei…
Ik heb ook veel weggedaan, Stefanie, van het meeste geen spijt. Je kan ook niet alles bewaren.
Marthy zei…
Dit is van alles door elkaar, Annelies. Ik heb ook altijd voor ieder kind een grote ordner vol gehad met tekeningen en schriftjes. Drie mooie tekeningen heb ik hier ingelijst in huis hangen, de ordners hebben ze meegekregen.
Marthy zei…
Ik geloof ook niet dat ik deze doos ooit weg ga doen, Elizabeth.
Marthy zei…
Nah, dat gevoel heb ik ook een beetje met deze doos. Ik gooi er wel wat in maar kijk zelden naar wat erin zit. Doe ik wel als ik heel oud ben, denk ik dan bij mezelf.
Marthy zei…
Ik heb al 'schatten" vanaf dat ik twaalf jaar was. Eigenlijk heel bijzonder dat we allemaal dit soort dingen blijven bewaren.