Doorgaan naar hoofdcontent

Op weg naar de hut

Alles stond keurig klaar voor onze tweedaagse tocht, het leek wel of we op schoolreisje gingen. We hadden een tocht van zes uur voor de boeg met op het eind een flinke stijging. De enige koffietent die onderweg voorhanden was werd dan ook door ons benut, de rugzakken lieten we buiten.



In dit kleine dorpje, onbewoond volgens ons, gebruikten we onze lunch. We gaan zitten op wat voorhanden is. Wat smaakt alles toch lekker in de buitenlucht en als je al een paar uur in de benen hebt. Hier zitten onze vier Belgen op een rij, Bram en zijn drie zussen.


Verder gaat het met af en toe wat miezerregen, maar het deert ons niet echt, we zijn er op gekleed. Vlak voor de parkeerplaats waar de weg ophoudt en we via een smal pad naar boven moeten komt een grote waterval naar beneden. Daarna stijgen we naar onze berghut in een klein plaatsje, Dormillouse geheten. Het bestaat nu nog uit 24 huizen, vroeger veel meer. Serge, onze huttenbaas is nog de enige permanente bewoner. 


We hebben in het verleden wel meer in berghutten geslapen maar dit is wel de mooiste die we ooit gehad hebben. Wel met zijn achten op één zaal natuurlijk en wat voor  rommel dat oplevert zie je op de onderste foto. En oh, wat smaakte die grote kop thee heerlijk na die inspannende stijging.



Reacties

Annelies zei…
Weer een hele belevis achter de rug! Leuk dat we zo mee kunnen genieten van jullie tocht. Je kunt nog aan jullie gezichten boven de thee zien dat het een flinke tocht is geweest. Petje af, oftewel chapeau voor jullie!
Ineke zei…
Jullie mogen heel trots zijn op jezelf. Wat een prestatie en een supermooie tocht. Om nooit meer te vergeten! Geniet nog even van de andere dagen.
Marthy zei…
Best een beetje trots, Ineke.
Jeanne zei…
Met blosjes op de wangen zitten ze na te genieten. Je mag met recht trots zijn op jezelf. Maar wat leuk ook allemaal!
Sjoerd zei…
Leuk zo'n tocht naar boven. Volgens mij ben je daar een paar eeuwen terug in de tijd...
Onliemie zei…
Flink gestapt zou ik zo zeggen! Moet super geweest zijn zo een hele dag buiten in die prachtige natuur. Het slapen in zo'n slaapzaal vind ik dan weer een kwelling... ik kan echt niet tegen snurkers...:-( Stom van me hé.
Wat zullen je medewandelaars blij zijn met die mooie foto, een broer en zijn 3 zussen. En een hele onderneming lijkt mij zo'n tocht. Bijzonder wat je ons laat zien, een onbewoond dorp en een dorp met 1 permanente bewoner....
Bertiebo zei…
Zoiets heb ik nou nog nooit gedaan, maar het lijkt me toch wel heel gaaf
In de weer zei…
Heerlijk zo'n tocht en zeker met leuk gezelschap.
Elizabeth zei…
Wow..., wat zijn jullie toch sportief!
Marthy zei…
Ik was ook heel blij dat ik er was, Annelies, het was geen kinderachtige tocht. Maar zoals altijd weer geweldig om te doen.
Marthy zei…
We zaten met z'n allen na te genieten aan die tafel, Jeanne, met een heel voldaan gevoel.
Marthy zei…
Nou, afgezien van het interieur van de hut is de rest uit een vervlogen tijdperk, Sjoerd.
Marthy zei…
Iedereen was eigenlijk heel rustig. Er was één snurker maar dat viel reuze mee en ik had dopjes in mijn oren.
Marthy zei…
Triest eigenlijk dat er bijna geen bewoners meer zijn voor die mooie oude dorpjes in een prachtige omgeving.
Marthy zei…
Het geeft een soort kick om zoiets te doen, Bertie.
Marthy zei…
We konden het heel goed met elkaar vinden en dat geeft zo'n tocht een extra dimensie, Toos.
Marthy zei…
We zijn zo blij dat we dit nog kunnen dus af en toe willen we dat even testen, Elizabeth;-)
Vlimbouter zei…
Amai, chapeau hoor dat jullie dit deden. Ik krijg het al koud alleen maar door die miezerregen op foto te zien.
Marthy zei…
Het valt reuze mee als je erin loopt, Lut. We hebben wel goede kleding aan natuurlijk.