HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

 In een voormalig kerkje zit na een grote verbouwing sinds een paar jaar een kunstgallerie. De achtergevel van de Kunstkerk is voorzien van een dertien meter hoge sculptuur van brons en glas. Het kunstwerk met kleurrijk gebrandschilderd glas is speciaal voor de Kunstkerk ontworpen door Studio Job en is gebaseerd op de contouren van de oorspronkelijk oud-gereformeerde kerk. Jezus met een windmolen in gebrandschilderd glas, bronzen schildpadden die de gevel dragen en een kip bovenop de Kunstkerk.  De Kloostertuin, een perfecte plek om even bij te komen van de stadse drukte, midden in het centrum. Deze tuin bestaat al sinds 1572!  Soms is het waard om even naar boven te kijken. Op dit pand houdt een keramische schoorsteendraak de wacht. In de middeleeuwen waren veel huizen volledig van hout en op de schoorsteen stonden vaak keramische vonk vangers om te voorkomen dat een stadsbrand kon ontstaan. Dit konden kleine huisjes zijn of door draken bewaakte  stenen schoorstenen. Schoorsteendr

We gingen met een bepaald doel naar Dordrecht maar wilden eerst de stad weer eens bekijken. Dat hebben we wel meer gedaan maar ik boekte nu een stadswandeling bij de VVV met een gids. Je hoort dan zoveel leuke details die je anders zou missen. In het gebouw van de VVV staat een prachtige houten maquette die in 1941 is gemaakt voor een tentoonstelling. Het geeft Dordrecht weer zoals het was in het jaar 1544. Onze gids was trots op zijn stad, dat kon je duidelijk merken. Met veel elan vertelde hij dat de stad nadat het stadsrechten gekregen had zich ontwikkelde als belangrijke handelsstad en het een van de zes grote steden van Holland was. Er vond een levendige handel plaats in onder meer hout, graan en wijn waar de stad veel geld aan verdiende. Tegen het eind van de middeleeuwen nam het belang van de stad af, en overvleugelden andere steden Dordrecht. foto: Regionaal Archie Dordrecht Dordrecht heeft verschillende mooie hofjes, we hebben er een paar gezien.  Zo’n hofje werd gesticht door

We stonden hier gistermorgen aan de Nieuwe Maas bij Krimpen aan de IJssel, halte S tormpolder. 'Nieuwe Maas' en 'aan de IJssel' klinkt natuurlijk wat tegenstrijdig maar we zitten hier in rivierenland. En op die rivieren vaart ook de waterbus.  Hier stappen dagelijks veel reigzigers op in de spits. Vanaf deze halte ben je in ongeveer 20 à 25 minuten in Rotterdam. Maar je  kan ook de andere kant op en dat deden wij. Kijk, daar komt de waterbus. Je kunt betalen met je OV kaart, lekker makkelijk. Ook makkelijk, je mag je fiets meenemen. En op dat grote parkeerterrein van de Stormpolder mag je gratis parkeren. Ons vaartochtje duurde een kleine driekwartier maar gelukkig kan je comfortabel binnen zitten want het was berekoud buiten. Ik zou nooit een boot willen hebben maar zo'n tochtje met een pont of de waterbus vind ik leuk. Net lang genoeg. Langs de Nieuwe Maas ligt haven- en industriegebied de Botlek. En dan komen we aan bij onze eindbestemming. Dit was  ooit de oudst

Op de terugweg van een rondje Bovenkerk werden we opgehouden door deze koeien, achtenzestig stuks. Ze moesten gemolken worden en de boerderij ligt aan de andere kant van de wetering. Dus worden er wat touwtjes gespannen zodat de koeien niet de hort op gaan en netjes in de rij blijven. Dit was een treuzelaar, op de vorige foto stond ze ook al een poos stil. En nieuwgierig, dat zijn de dames ook. Je ziet wel hoe vol de uiers zitten, het is tijd om te melken. De meesten lopen nu aan de overkant, de boer gaat er achteraan. We hebben ze allemaal langs zien gaan. Ik denk dat ze 's avonds op stal blijven en daar de volgende ochtend nog een keer gemolken worden. En dan mogen ze weer buiten gaan spelen, zolang het weer het toelaat.

Ik ging gisteren eens kijken in het polderbos 'de Hennepakkers' vlak achter ons appartementengebouw om te kijken of daar al wat kleur was. Maar op dit struikje met zijn mooie hefsttinten na was er weinig kleur te zien. De meeste bomen en struiken daar zijn gewoon nog groen. De bladertooi van de meeste bomen wordt wel wat minder dik maar het gras in de weilanden daarentegen is nog sappig groen.  Dit had ik niet verwacht, paddenstoelen in de polder. Dat zie je niet veel. Zal wel met de grond te maken hebben. Dit is de grootsporige champignon, er stonden er heel veel bij elkaar.  De enige boom die al veel bruin blad had was de tamme kastanje en ik herkende hem aan de stekelige bolsters van de vruchten die op de grond lagen. Rondom ons Franse dorp hebben we onnoemelijk veel tamme kastanjebossen. Veel eenden aan de kant en maar weinig in het water. Wat leuk, hier staat de borage, komkommer kruid. Ik heb hem altijd in de Franse moestuin. En dan zie ik ook nog zwart knoopkruid.  En ka

Mei 1998. Heerlijk zonnig weer en we genoten van het aanzicht van ons Franse huis met de nieuwe luiken. Trots waren we. Zo herinner ik me onze buurman Raymond het liefst, leunend op het hek wat onze tuinen scheidt, altijd in voor een praatje. Hier kletsend met een paar van onze eerste gasten van dit jaar die uitstekend Frans spraken. Oudste zoon kwam namelijk een weekje op bezoek samen met twee vrienden en hun partners, allemaal leerlingen aan de Hogere Hotelschool. Het koken werd me uit handen genomen en boodschappen gingen ze ook doen. Beladen met etenswaren kwamen ze terug en we hebben heerlijk  gegeten en zeer smakelijke wijntjes gedronken. En we moesten natuurlijk een goed restaurant bezoeken. De rijke kaasplank had de grootste belangstelling van die hotello's. En wat vond die ober die wij goed kenden dat leuk. Tweede zoon met zijn vriendin kwam in juli een week voor ons naar het huis en ze troffen toen ze de luiken wilden openmaken een bijennest aan tussen het raam en het lui

Ook in het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam is de Eregalerij van de Nederlandse fotografie te bekijken. Je ziet er 99 onderscheidende foto's, die maatschappelijke en artistieke impact hebben gehad en betekenisvol zijn voor de fotografie in Nederland. Zuid-Molukkers, Tiel, 1970, Ed van der Elsken. Een echte mensenfotograaf die altijd het contact aanging met de mensen die hij voor zijn lens had. Houwer aan het kolenfront, Oranje-Nassau Mijnen, Heerlen 1953, Nico Hesse. De Oranje Nassau Mijnen vroegen Jesse voor een herdenkingsalbum. Zijn kracht was de dynamiek waarmee hij mensen afbeelde. Johan Cruijff, Piet Keizer, Klaas Nunninga en Sjaak Swart, 1967, Paul Huf. Vier voetbalhelden in de studio van de baanbrekende modefotograaf. De compositie is zeer doordacht, elk hoofd, elke hand en elke voet bevindt zich op precies de juiste plaats. Dolle Mina's demonstreren voor het recht op geboortebeperking en abortus met de strijdleus 'baas in eigen buik', Utrecht 1970, Jaap Hersc