St.Martin le Vieux - Chalus 18.4 km

We liepen vamorgen in de mïst dus trui nog aan maar die werd al na een  uurtje opgeborgen in de rugzak. Het eerste wat grotere dorp waar we door heen liepen was Flavignac, we pauseerden even bij de kerk. Je loopt trouwens in ieder dorp langs de kerk. Hier gingen we ook even naar binnen.

Het restant koek wat we hadden werd verdeeld, een paar slokken water en dan weer verder. Koffie is er jammer genoeg nergens te krijgen onderweg.

We zagen veel van die mooie Limousin koeien en er liep al aardig wat jong vee bij. Dit kalfje was net geboren, de navelstreng hing er nog aan.

Ik maakte een praatje met deze boer. Hij zag direct dat we pelerins (bedevaartgangers ) waren en wist onze volgende stopplaatsen zo te noemen. Toen ik vroeg of ik hem op de foto mocht nemen zette hij wel eerst zijn stok weg en ging hij er helemaal voor  staan.

Ons onderkomen voor vannacht was eigenlijk te luxe voor eenvoudige pelegrins maar de rest van de slaapplekken in deze plaats was al bezet dus we genoten er maar van.

Limoges - St. Martin le Vieux 25 km

Lekker geslapen bij de soeurs maar toen ik vanmorgen  wakker werd hoorde ik regendruppels vallen. Dat had ik niet afgesproken met Meteo France.  Het zag er naar uit dat het nog wel een poos zou blijven regenen, nou ja, eerst maar eens ontbijten. En zowaar, na het ontbijt begon de lucht te  breken en werd het langzaam droog. Het viel niet mee om de stad uit te komen, de aanwijzingen waren niet altijd even duidelijk. Eenmaal buiten de stad kon het grote genieten beginnen.

De natuur is nu op zijn mooist. Fruitbomen staan volop in bloei, in de bermen is het feest en we zagen ontzettend veel orchideeën,  gewoon in de kant van  de weg.

In de middag werd het behoorlijk warm en dan is het wel prettig als je zo' n afritsbroek aan hebt. Pijpen in de rugzak en verder met blote benen.

Mooie kasteeltjes  zien we en veel rijke huizen wat erop duidt dat dit ooit een  rijke streek was.

En dan zijn we bijna in het dorp waar we eten en overnachten in een prachtige verbouwde boerderij. Weer heel anders als gisteravond maar het kost dan ook wat meer.

Afspraak bij de kathedraal

Meestal rijden  we naar het zuiden als we een paar dagen weggaan maar nu gingen we naar het westen van dit grote land en dat is nog een heel stuk rijden. We passeerden de Mont Mezenc waar we velden vol kleine hyacinten zagen en daarna weer felgele koolzaadvelden. Le Puy en Velay lieten we achter ons en daarna Clermont Verand.

We doorkruisten het Centraal Massief waar we ontelbaar veel weilanden vol met paardenbloem zagen, wat mooi was dat.

En toen kwamen we in de stad Limoges waar we onze auto parkeerden vlak bij de kathedraal. Daar hadden we een afspraak, ze zaten al op ons te wachten. Onze wandelmaatjes, Mart zijn zus Anja en haar man Kees. Ze zijn sinds drie weken onderweg van Vezelay naar Santiago de Compostela en wij gaan een paar daagjes met hen meelopen

We hebben eerst onze rugzakken bij ons overnachtingsadres naast de kerk gebracht. We slapen vannacht bij de Soeurs Franciscaines, op de foto stempelt een zuster onze reisbrief van de Camino af. Vanavond lekker buiten op een terras gegeten, we hadden heel wat bij te praten.

Acht miljoen jaren geleden

We waren vroeg wakker vanmorgen en besloten een korte wandeling te maken bij de Col de Croix de Ferrières. Het is hoog daar, 995 m en je kan niet rond lopen, we gaan heen en terug over de kam. Maar dat vinden wij niet erg, het is zo mooi daar boven. Het enige wat je hoort zijn de vogels en het water wat op verschillende plekken uit de berg komt. Overal in de Ardèche is water te vinden en zeker na zo'n natte periode als die we gehad hebben. Hier ontspringt dan ook de langste rivier van Frankrijk, de Loire.

Voor ons een uitstulping en als we wat dichter bij komen en ik met mijn telelens een foto maak kun je zien dat dit gesteente basalt is wat veel voorkomt hier. Basalt wordt gevormd door stolling van lava. Nou, dat klopt wel want we zitten hier in vulkanisch gebied.

En deze hoop graniet blokken zullen hier ook wel gekomen zijn door vulkanisch activiteit. Heel bijzonder toch om door een landschap te lopen wat zo'n acht miljoen jaren geleden gevormd is.

Rondje dorp

Met dit mooie weer doen we vaak na het eten nog een wandelingetje rond het dorp om van de avondzon te genieten. Het mooie licht wordt gevangen door de vele fruitbomen in en rond ons dorp, ze staan nu in volle bloei. Bij buurvrouw Jany ligt een hele rij klein hout op een muurtje, warmte voor koude dagen.

We bewonderen nog even een oude, knoestige kastanjeboom, zijn takken nog kaal maar als je goed kijkt zie je het tere groen te voorschijn komen. En dan zijn we weer bij ons eigen huis, op de muur bij de trap een mand met violen, die als je langs zou willen komen je een warm welkom heten. 

Spreekwoorden en gezegden

Mijn moeder was van de spreekwoorden en gezegden. Voor iedere gelegenheid wist ze er wel eentje en met het ouder worden besefte ik dat er in veel van die gezegdes een wijsheid school. Ik was al lang van plan om hierover eens een blogbericht te maken maar het kwam er niet van totdat ik gisteren de post van Bertie las. Sjoerd benoemde daar een spreekwoord wat ik in mijn jeugd vaak hoorde uit mijn moeders mond. Het was in ons gezin normaal dat twee van mijn jongere broers op zaterdagmorgen mijn vader hielpen op zijn land. Maar pa hield er andere werktijden op na dan mijn lieve broertjes. Hij liep dan te mopperen in de keuken omdat die jongens nog in hun bed lagen. Mijn moeder, in al haar wijsheid, stuurde hem dan weg met de belofte dat ze er echt zo aan zouden komen. Vervolgens liep ze naar de trap en riep van onderaf: 'Mannen, eruit! Wie 's nachts vist moet op de dag zijn netten drogen'. Oh, ik zie haar daar nog staan, nooit echt boos, half lachend. Zij begreep jongeren zo goed. Nog een mooie uit haar mond was deze: 'Ik kan toch wel dansen al is het niet met de bruid'. Zij bedoelde daarmee dat ze best tevreden was terwijl haar huishoudportemonnee niet bepaald goed gevuld was. Ze nam het leven zoals het kwam, heeft veel meegemaakt met dat grote gezin. Misschien dat al die 'wijsheden' haar daarbij steunden?

Zeeman

Het went nooit helemaal om zo'n oer Hollandse winkel aan de rand van een Franse stad, in dit geval Aubenas, te zien staan. De man zegt bij het passeren van deze winkel dan altijd dat die Alphense boer het maar mooi gedaan heeft en dat bedoelt hij beslist positief. Even rechtzetten, de vader van Jan Zeeman was een boerenzoon die marskramer werd, met textiel de boer op dus. Zijn zoon Jan begon op 24 jarige leeftijd in Alphen aan de Rijn met een textielonderneming. Verder is het een succesverhaal, een winkelketen met 1.250 vestigingen in Nederland, België, Luxemburg, Duitsland, Frankrijk en Spanje. Dat Zeeman in al die landen zit heb ik nooit geweten, respect hoor. Deze keer zijn we er gestopt, ik had iets nodig waarvan ik beslist wist dat het bij Zeeman te koop is. En ja hoor, geslaagd!

Mooi zicht

De laatste jaren maakt Ludovic, oudste zoon van buurvrouw Jacqueline om deze tijd gebruik van zijn moeders huis. Samen met een stel fietsvrienden maken ze een weeklang mooie tochten hier in de omgeving. Hij verontschuldigt zich dan altijd voor de overlast die er dus helemaal niet is, wij vinden het alleen maar gezellig. Vanmorgen was er een speciale sleutel nodig voor een pedaal die de man dan natuurlijk in zijn kelder vol met gereedschap heeft liggen. We werden met de sleutel uitgenodigd voor een kop koffie en dan zie ik weer eens vanaf hun terras hoe mooi zicht je hebt op onze tuin. Hij ligt er naar mijn volle tevredenheid bij.

Rabarber voortrekken

Wat moet je met speciekuipen in een moestuin zullen jullie misschien denken bij deze foto. Ik zal het even uitleggen, Toen we hier twee weken geleden kwamen stonden er maar net een paar blaadjes van de rabarber boven de grond. Zoals alles in de natuur hadden die planten nog geen zin om te groeien. Daar is warmte voor nodig en dat wilde zeker verleden week echt nog niet. Nu zie je in die Engelse tuinprogramma's weleens van die mooie rabarberpotten (cloches) langskomen waar je de rabarber mee kan forceren, wat versneld aan de groei kan krijgen maar die zijn mij veel te duur. Ik keek even op internet en deze hieronder kostte al 99 euro en dan is hij nog van kunststof. In onze garage staan nog een stel speciekuipen, overgehouden van alle bouwwerkzaamheden hier. Ik bedacht dat het daar ook mee moest kunnen maar Mart vond het een idioot plan.

Ik hield vol, hij zwichtte en voilà, binnen een paar dagen hadden we planten die flink aan de groei waren gegaan. 

Één plant waren we kwijt geraakt maar daar staat inmiddels een nieuwe voor in de plaats. Het weer wordt langzamerhand wat beter dus ik heb goede hoop dat we binnenkort rabarber kunnen eten.

De eerste

Zulk mooi weer vandaag dat we besloten om niet te gaan wandelen maar lekker in de tuin te werken. Er is veel te doen en waarschijnlijk gaan we nog een paar daagjes weg, dan moet de boel hier toch wat op orde zijn. Nou, het is geen straf hoor. Koffie gedronken en voor het eerst geluncht in de tuin, wat is dat een genot. Gisteren hoorde ik de eerste koekoek en vandaag zag ik de eerste vlinder. Het is een dagpauwoog die net zoals wij genoot van de zon en van mijn eerste bloeiers. Ik rende het huis in, bij wijze van spreken dan want ik kan helemaal niet rennen, voor mijn fototoestel. Ik had me niet hoeven te haasten want hij bleef maar fladderen boven deze plant. Het leverde een paar mooie foto's op. 

Ik blijf dat glaasje drinken

Het was gisteravond op het journaal en ook bij Pauw werd er aandacht aan besteed, een glaasje wijn bij het eten is niet goed. En iedereen maar denken dat dat ene glaasje geen kwaad kon. Dat kan het dus wel hebben onderzoekers ontdekt. Ja, het leven wordt zo langzamerhand geen lolletje meer. We moeten allemaal van Facebook en nu ook nog ons glaasje wijn laten staan. Nou, ik kan u allemaal vertellen dat ik daar niet aan mee doe. Op Facebook blijf ik, niet omdat ik al dat oninteressants zo interessant vind maar omdat veel lezers van mijn blog de berichtjes op die manier willen lezen. En ja, ook dat glaasje blijf ik drinken. Iedere avond bij het eten drink ik één glaasje witte wijn, uit de Ardèche natuurlijk want daar woon ik en je moet alles en iedereen in je omgeving supporten. Op feestjes of bij etentjes mag ik weleens twee glaasjes drinken maar meer niet. Ik slik niet al te leuke medicijnen tegen de reuma en die zijn een grote belasting voor mijn lever. Laat ik nou geluk hebben, mijn lever is blijkbaar een sterke jongen want de reumatoloog heeft in die vijftien jaar dat ik dat middel slik nog nooit een verhoging van mijn leverwaarden kunnen ontdekken en dat wordt verschillende keren per jaar gecontroleerd. Dat glaasje wijn is belangrijk voor me. Ik vind het gewoon erg lekker, ik verheug me er vaak op en het geeft me een fijn gevoel om zo'n glas goede wijn bij het eten te drinken. Dus ik blijf mijn glaasje drinken en ik kan deze Chardonnay van de Caves van Saint Etienne de Fontbellon van harte aanbevelen.

Overlever

Voorheen sjouwden we deze plant 's winters nog mee naar Nederland maar afgelopen winter liet ik hem hier staan. Veel te groot en onhandig in de bus. Ik zetten hem in de tuinkamer voor de openslaande deuren, sprak de plant nog even bemoedigend toe en vertrok. Toen we hier eind januari even waren zag hij er goed en ik gaf hem nog wat water. Toen ik gisteren wat spullen uit de tuinkamer haalde kwam ik de plant weer tegen en zette hem lekker in de regen. En nu staat hij daar zo fris als een hoentje naar me te knipogen. Wel wat blad verloren maar dat groeit heel snel weer aan.