HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Gistermiddag had ik een afspraak bij de opticien in Bergambacht en ik ging op de fiets. Mijn fiets staat helaas nog in Frankrijk, die zijn we vergeten mee te nemen in de haast van ons vertrek naar Nederland. Maar Floor heeft mijn oude elektrische fiets en die kan ik zo uit haar schuur halen. Er ligt hier een sleutelbos van Mart met alle sleutels van de huizen van de kinderen. Er hoeft niets aan afgesteld te worden, de fiets staat nog helemaal naar jouw maat verzekerde Mart me. Klopte, hij zat lekker en fietste nog prima. Zo kan ik mijn actieradius nog wat vergroten. Het was heerlijk weer en ik genoot daar tussen de weilanden. Deze fuut had net een duik genomen. De waterdruppeltjes liggen nog op zijn veren. Heel veel zwanen in de polder. Ik weet het, de boeren hebben er last van maar voor mij blijven het prachtige beesten. Over tien dagen kan ik mijn nieuwe bril ophalen. De coating van de glazen van mijn oude bril begon los te laten en ik wilde ook wel weer eens wat anders op mijn neus....

Nadat ik vanmorgen een rondje Bovenkerk gelopen had keek ik even in mijn online dossier bij het UMC of er al een uitslag was van de bioptie die een week geleden gemaakt was. En die uitslag was er nu, ik heb non-hodgkin. Ik schrok er niet van, ik weet immers sinds half mei dat ik hemetologische kanker heb en dat heeft me genoeg tijd gegeven om te bekijken wat voor soort kankersoorten dat zijn. En dat zijn er heel wat. Volgende week heb ik een gesprek met de arts die ik tot nu toe zag en dan wordt ik overgedragen aan een oncoloog/hematoloog. Omdat er veel verschillende soorten van deze kanker bestaan, kan de ziekte op verschillende manieren verlopen. Er zijn ook dan ook verschillende behandelingen. We gaan het allemaal horen. Één pluspunt heb ik: ik ben in een uitstekende conditie. Gisteren met een buurvrouw een rondje surfplas in Reeuwijk gemaakt van 7 km.

Volgens dochter Floor is rondje Koolwijk net zo lang als rondje Schoonouwen wat ik nu niet kan lopen wegens de natte ka. Die namen verwijzen naar de buurtschappen die rondom Stolwijk liggen. Dus vanmorgen de wandelschoenen aan en eens kijken hoe ver ik zou komen met rondje Koolwijk. Eerst het dorp door en een stukje langs de provinciale weg waarna ik rechts afsla Koolwijk in. In die buurtschappen zitten nog heel wat boerenbedrijven, tractoren zijn hier gemeengoed. Een oud boerderijtje met een mooie tuin wat nu alleen nog woonhuis is. De geur van een boerenbedrijf krijg je er hier gratis bij. Maar ook prachtige vergezichten. Deze boer heeft de moed er nog in en breidt nog uit. Het grote dak ligt vol met zonnepanelen. Als een stal dicht bij de weg ligt loop ik er altijd even in. Ik laat de bebouwing achter me en heb inmiddels 3.2 km op mijn horloge staan. Wat doe ik, doorlopen of teruggaan? Ik wordt ingehaald door een wandelaarster die er stevig de pas in heeft en ik zie dat ze ook een h...

Het heeft hier veel geregend de laatste dagen, zelfs vannacht en nu net nog. Heel jammer want dat maakt het mij onmogelijk om de ka op te gaan. Het pad daar is slecht, loopt veel schuin af en als het dan modderig is is het zwaar lopen. Maar behalve dat, stel je voor dat ik uitglij op zo'n schuine kant en ik kom daarna niet meer overeind, dan zal ik toch iemand moeten bellen want druk is het niet op die ka. Dat risico ga ik niet lopen, ik stop voor de brug en ga weer terug door Bovenkerk. Ik sta af en toe even stil, kan nog steeds genieten van wat ik om me heen zie. Ik zal dat rondje Schoonouwen een keer lopen, dat heb ik in mijn hoofd gezet en dat gaat gebeuren. Is het deze week niet dan volgende week wel.

 Mart en ik zijn bijna 54 jaar getrouwd en in al die jaren nooit meer dan een week uit elkaar geweest en zelfs dat is niet veel voorgekomen. Op dit moment hebben we elkaar al 7 weken niet gezien. Leuk vinden we het alletwee niet maar we accepteren het omdat het niet anders kan. Al rond de afgelopen jaarwisseling was ons vakantiehuis volgeboekt van eind mei tot en met half augustus. Wat moesten we doen, al die mensen afbellen met de mededeling dat hun vakantie bij ons niet door kon gaan? Nee, dat konden we niet over ons hart verkrijgen, daar waren we alletwee heel stellig in. Onze zonen waren het er eerst niet mee eens maar dat waren hun eerste emoties, later trokken ze bij.  Wegens het aanhoudende zeer warme weer kan Mart ook niet even een paar dagen naar Nederland komen helaas, alles aan groen en bloei om het huis heeft water nodig, heel veel water en dat is te veel werk om aan iemand anders over te laten. Wij, de kinderen en ik zijn trots op hoe hij zich redt daar. Sinds we ...

Op 6 juni had ik de eerste biopsie die helaas geen uitslag gaf omdat er in het weefsel wat weg genomen was onvoldoende cellen aangetroffen waren voor een betrouwbare diagnose. Er werd een nieuwe biopsie voorgesteld om alsnog voldoende materiaal te verkrijgen en die had vanmorgen plaats. Dit keer had de radioloog de opdracht gekregen om een duidelijk dikkere holle naald te gebruiken om er zo voor te zorgen dat er voldoende weefsel werd weggenomen. Het is wel prachtig wat er allemaal kan tegenwoordig.  De biopsie wordt genomen met behulp van echografie. Echografie is een geavanceerde techniek, waarmee met behulp van geluidsgolven afbeeldingen van de organen worden gemaakt. Zo is het mogelijk om precies de plaats te bepalen waar bij mij de stukjes weefsel moeten worden weggenomen. De radioloog 'stuurt' de naald naar de de juiste plaats. Hij moest ook nog een groot bloedvat ontwijken vertelde hij later. Vandaar dat ik weer vier uur plat moest blijven liggen want stel je voor dat er...

Ik heb een paar weken niet kunnen lezen maar kan me dat nu bijna niet meer voorstellen. Het lezen is weer helemaal terug, heb in juni zelfs zeven boeken uitgelezen en daar zaten een paar hele goede tussen. De allerbeste van deze zeven vond ik 'Liften naar de Hemel'.  Het boek gaat over een zestienjarige knul die net uit een jeugdinrichting onslagen is en daarna nog niet in de pas wil lopen. Zijn ouders sturen hem naar Canada en daar moet hij onder moeilijke omstandigheden zich staande weten te houden. Het is een prachtig maar schrijnend boek. Het verhaal bleef nog wel een paar dagen in mijn hoofd zitten. Beslist een aanrader.