HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

In een streekkrantje wat wekelijks in de bus valt stond een klein berichtje dat dit jaar het  wandelarrangement 1672 nog één keer georganiseerd zou worden. Na een bustochtje en lunch op de Koeneschans in Vlist zou watergids Marina de wandelaars meenemen langs het riviertje de Vlist tot in Haastrecht. Nou, dat leek ons wel wat vandaar dat wij gisteren samen met een groep sportievelingen in de bijtende kou luisterden naar de uitleg van onze gids. In het Rampjaar 1672 werd ons land van alle kanten aangevallen door vijandelijke leges. Om Holland te verdedigen werd de Oude Hollandse Waterlinie in stelling gebracht. Laaggelegen land werd tot kniehoogte onder water gezet om de binnenvallende legers tegen te kunnen houden. De Koeneschans, een eilandje in de rivier de Vlist waar we hier staan was een strategische plek waarvandaan de verdedigers hoger gelegen wegen en kade konden controleren. Boeren kregen opdracht om een kade op te werpen om het water op die plek tegen te houden en die weg die

In Scheveningen vingen we Sebas een paar uurtjes op en terwijl kleinzoon en opa zich vermaakten met de zoveelste voetbalwedstrijd liep ik even naar het strand, een wandelingetje van 10 minuten. Het was rustig op strand, weinig mensen en ook de zee was rustig. Leuk, die gekleurde peilers onder de pier, had ik nog niet eerder opgemerkt. En dit futuristiche gebouw kende ik helemaal niet maar het schijnt er toch al een jaar of twee te staan. Het wordt ook wel het ruimteschip genoemd, passende naam maar de gemeente Den Haag blijkt er ontzettend mee in haar maag te zitten. Ze zijn op zoek naar een nieuwe huurder, de vorige is failliet verklaard. Maandelijkse huursom van bijna 40.000 euro voor deze exclusieve beachclub! De zon piept door de wolken en trekt een prachtige baan  licht over de aanrollende golven. Vanaf de rechtse toren kan je bungy jumpen maar ik heb het hier nog nooit zien doen. Zal wel meer een hoog zomerse activiteit zijn. Veel schelpen op het strand, ook grote hopen, zie mijn

Twee nichten op bezoek en er moest gewandeld worden. In mijn familie zijn het allemaal wandelaars, zelfs veel kleinkinderen. Wij zijn opgevoed in wandelen en hebben dat doorgegeven aan onze kinderen. En deze dames, dochters van mijn overleden zus zetten de pas er meteen goed in. Ze wilden eigenlijk over de ka lopen, die kenden ze nog uit de tijd dat ze bij ons logeerden toen ze klein waren maar dat rondje was te nat, dat zou een blubberpartij worden Dus het werd weer een rondje Koolwijk/Benedenkerk.  Heel af en toe brak de lucht en kwam de zon door. Het boerenprotest leeft nog steeds voort, deze uiting zagen we verleden week nog niet. Leuk! Nico is al jaren gepensioneerd maar heeft nog land genoeg en zijn kassen staan er ook nog. Heerlijke verse groenten, voor spotprijsjes te koop. Het was weer leuk met de nichten, we hebben lekker gewandeld en gekletst, een prima combinatie. Nadat ze bij ons geluncht hadden namen we afscheid van elkaar en kort daarna stapten wij in de auto op weg naar

Hier nog twee foto's van muurschilderingen, genomen in het plaatsje New Ross. Veel murals daar, ik liet er hier al meer van zien. De beplanting op deze foto was toen wij er waren kort geleden aangelegd en het grappige is dat op de link die ik van blogvriendin Mieke toegestuurd kreeg te zien is dat het daar nog een rommeltje was. Op die link is ook een prachtige muurschildering te zien van een Nederlandse kunstenares met een filmpje erbij. Echt waard om even te kijken. Wat jammer dat ik nou net haar werk heb gemist. Daar knapt zo'n oud pand toch aardig van op.      

We waren nog maar net uit de parkeergarage in Dordrecht toen we deze Pieten zagen. Ze kwamen aanlopen en stopten op een druk kruispunt van winkelstraten om hun muziek ten gehore te brengen. Het waren vier oudere mannen en het eerste wat me opviel was dat ze er alle vier zo tragisch uitzagen.  Hier was enige twijfel welke kant ze zouden opgaan, je had het gevoel dat ze zich reddeloos verloren voelden daar tussen al die mensen. Nou, daar gaan we dan maar weer, met de moed der wanhoop, er kon geen lachje af. Hun muziek was leuk maar ze trokken weinig bekijks. Niet zo gek eigenlijk, ondanks hun mooie Pietenkleding maakten ze totaal geen indruk. Pieten horen vrolijk te zijn, een beetje gek te doen maar dat was bij deze hulpen van Sinterklaas ver te zoeken. Ik vond ze een beetje sneu.

Sinds kort zit kleinzoon Luuk op schaatstraining bij schaatsvereniging de Lekstreek en we zijn er gistermiddag een kijkje gaan nemen. Er waren onderlinge wedstrijden en het was leuk om te zien hoe het merendeel van die kinderen vanaf 6 jaar al een mooie slag hebben. Als je het een beetje in de benen hebt, en dat had Luuk, dan kan je met een jaar of twee schaatstraining voor de rest van je leven goed schaatsen. Iedere zaterdagmiddag trainen hier in een schaatshal aan de rand van Dordrecht ruim honderd jonge kinderen uit de Krimpenerwaard. Schaatstrainngsvereniging Lekstreek is de grootste schaatsvereniging van Nederland en heeft gezorgd voor  vele sportieve successen zoals de Landelijke, Europese en Wereldtitels, de Olympische medailles, wereldrecords en werelduurrecords van Hein Vergeer, Leo Visser en Jan en Ineke Kooiman, Hein Otterspeer, Patrick Roest en Erik Jan Kooiman. Allemaal mensen uit de Krimpenerwaard, ik ben er best trots op. Luuk viel niet in de prijzen maar alle kinderen k

We waren in Dordrecht gisteren en brachten een hap snap bezoekje aan het centrum. We kwamen voor totaal iets anders naar deze stad maar hadden nog wat tijd over. Het was er druk, zal wel door het naderende Sinterklaasfeest komen.  Op dit punt, het Groothoofd, komen drie rivieren samen: de Beneden-Merwede, de Noord en de Oude Maas. Dit drierivierenpunt is het drukst bevaren waterknooppunt van Europa. Dordrecht ligt op een eiland en overal in de stad zijn havens. Langs die havens staan veel zeventiende en achttiende eeuwse koopmanswoningen en pakhuizen. Op de Visbrug deze steen die herinnert aan de vis die daar in vroegere tijden op de vismarkt verhandeld werd. En ook op de visbrug het standbeeld van Johan en Cornelis de Witt. Johan de Witt (Dordrecht, 24 september 1625 – Den Haag, 20 augustus 1672), was in de Gouden Eeuw tijdens het Eerste Stadhouderloze Tijdperk negentien jaar lang raadpensionaris van het gewest Holland en daarmee de belangrijkste politicus van de Republiek der Zeven V