Kleurige hoed

De zonnehoed (Echinacea) doet het goed in mijn border. Ik heb ze met witte en rode bloemen en ze voelen zich helemaal op hun gemak bij mij en de vlinders bij hen. Dat laatste vind ik belangrijk want ik zie graag een border waar veel vlinders boven fladderen. Laat in het najaar kreeg ik van buurvrouw Jany een stekje en ze wist niet precies of het een plant was met gele of oranje bloemen en de naam moest ze helemaal schuldig blijven. Ik zette de plant in de moestuin en vergat hem. Toen Mart in het voorjaar terwijl hij de moestuin schoonmaakte vroeg of 'dat daar' weg mocht ben ik gauw naar mijn laptop gelopen en keek in mijn fotobestand. Ik had verleden jaar voor we naar huis gingen namelijk wat foto's genomen van de planten die we in de moestuin parkeerden. Zodoende kon ik dit lieverdje redden. Deze zonnehoed is veel lager dan de anderen in mijn tuin en ik krijg de indruk dat ik twee verschillende polletjes heb. Ik zag bij Jany deze twee kleuren vlak bij elkaar staan. Maakt niet uit of het nu oranje of geel is, ik ben er in ieder geval blij mee. Kijk hier even hoeveel soorten en kleuren zonnehoed er wel niet zijn.

Weer op het vuur

De frambrozenstruiken die we verleden jaar aangepoot hebben brachten toen niet veel op maar dit jaar zijn er al aardig wat frambrozen geoogst. Dus vanmorgen de grote jampan op het gasfornuis met daarin twee kilo frambozen en één kilo rabarber. Het werd een heerlijke jam, we hebben al geproefd. Ik was net klaar met etiketten plakken op de elf potten toen vrienden van ons langs kwamen met drie kilo myrtilles. Terwijl ik verleden week nog van een schapenboer hoorde dat alle myrtilles hier in de buurt bevroren waren had hun buurvrouw waar ik ze verleden jaar ook van kocht weer een geweldige oogst. Dus... gaat morgen de jampan weer op het vuur.

Noodweer

We hadden hier gisteravond een hevig onweer met zware regenval. Het hield uren aan en om een uur of tien kregen we zo'n zware klap die we ook hoorden knetteren dat we dachten dat het bij ons ingeslagen was. In beide huizen viel de elektriciteit uit maar dat was zo gefikst en er was gelukkig niets aan de hand. Mart ging vanmorgen me de buurman van ons vakantiehuis fietsen en ik maakte met de buurvrouw een klein wandelingetje naar een gehuchtje wat op een steenworp afstand van ons ligt. En daar stond een blauwe wagen van de EDRF, de maatschappij die het elektriciteitsnet onderhoud. Toen ik, nadat ik madame Valette gedag had gezegd vroeg of er iets aan de hand was vertelde zij ons dat de bliksem bij hen was ingeslagen, gelukkig in een schuur naast hun huis. Het was zo zwaar geweest dat de inslag een gat in het beton had geslagen. Zij lag al in bed en ze was verschrikkelijk geschrokken. In de twee huizen die dat kleine gehucht rijk is moest de elektriciteitsmeter vervangen worden en ze hadden ook nog geen telefoon. Wat een schrik voor die oude mensen daar.

Bij vrienden wat noordwestelijker van ons waren er grote hagelstenen gevallen die de planten en het kunststof tuinstel verruïneerden. Daar zijn wij gelukkig voor gespaard gebleven en de natuur ziet er weer vredig uit in en rondom ons dorp. De regen was hevig en duurde tot diep in de nacht maar alles is wel weer heerlijk opgefrist.

Welkom voelen

Gisteravond met onze gasten Mirjam en Ben nog heerlijk gegeten, wij waren door hen uitgenodigd en het was erg gezellig. Ben kan goed koken, hij had een lekker stoofpannetje met kip gemaakt. Vanmorgen hebben we ze uitgezwaaid waarna we het vakantiehuis hebben schoongemaakt. Nu staat alles alweer klaar voor de volgende gasten. Hier en daar zet ik een vers bloemetje neer, een potje jam op tafel, mensen moet zich welkom voelen. Ondertussen houdt de warmte hier aan, vandaag weer boven de dertig graden. We brengen de middag lezend in de schaduw door, dat is het meest verstandige wat een mens kan doen met deze hitte.

Met de famile aan de Ardèche

Ondertussen waren  er op de camping waar mijn zus, zwager en nichtje zitten ook nog een andere nicht met haar man en twee dochters aangekomen. Om al deze familie nog een keer te zien voordat ze weer naar Nederland vertrokken reden we gisteren naar Ruoms, ik met de auto, Mart op de fiets. Het is er warmer als bij ons, daar in de zuidelijke Ardèche maar zo vlak aan het water en onder de bomen was het prima uit te houden.

Het lukte Nova, de jongste dochter van mijn oudste nicht, een klein visje uit het water te halen waarna ze gillend haar vader om hulp riep, niet wetend wat te doen. Lekker met elkaar gegeten en daarna afscheid genomen. Het zal pas begin november zijn, de verjaardag van Mart, als we elkaar weer zien.

Fête de la Musique

Elk jaar viert Frankrijk op 21 Juni het Feest van de Muziek.  Overal zijn er op die dag straatoptredens voor een groot en enthousiast publiek. Wij gingen gisteravond samen met onze gasten in de gîte naar Aubenas om dat mee te maken.  Bekende gasten want het zijn blogvriendin Mirjam en haar partner Ben. We besloten vroeg te gaan en daar te eten, op die manier konden we nog een parkeerplaats vinden wat gelukkig lukte. We vonden een leuk restaurant en terwijl we daar lekker op het terras zitten te eten komt dit straatorkest aangeroffeld. Wat was dat leuk, je kon niet op je stoel blijven zitten.

Nadat we heerlijk hadden gegeten liepen we langs de pleinen en straten om stil te staan bij de diverse optredens. Mensen dansten op straat, iedereen genoot zichtbaar, de sfeer was geweldig. Zelfs dit kleine meisje liet zich helemaal meevoeren door de muziek.

We stonden lang stil bij deze band die oude popmuziek speelde, daar hebben wij tenslotte de leeftijd voor. Op een gegeven moment speelden zij 'Imagine' van de Beatles en Mirjam en ik stonden luidkeels mee te zingen met de armen in de lucht zwaaiend. Dat gebruik kennen ze zeker niet in Frankrijk want niemand deed mee. Jammer dan, wij gingen door. We hebben alle vier echt genoten van deze avond, volgend jaar gaan Mart en ik zeker weer.

Kip met venkel

Twee prachtige venkelknollen geoogst. Deze kocht ik als klein plantje maar daarna heb ik ze zelf gezaaid en die groeien ook al flink door. Ik heb een lekker recept van kip met venkel maar verder komt deze groente in mijn digitale kookboek niet voor. Dus ga ik maar eens op internet kijken en misschien heeft een van jullie nog een lekker venkelrecept voor me. Nog steeds is het hier erg warm maar gelukkig geeft onze dorpsbron voldoende water zodat we ook de tuinen kunnen besproeien. Vanavond is de border aan de beurt voor een watergift. Vanmorgenvroeg de laatste planten daar afgeknipt en wat koemestkorrels gestrooid.  De komende dagen zal ik de border een beetje vochtig moeten houden zodat de planten weer aan de groei kunnen gaan.

De klusjesman

Verleden jaar liet buurvrouw Jany een groot raam in de zijgevel van haar huisje plaatsen en nu wilde ze er graag een werkblad onder. Klusjesman Christophe kwam maar niet opdagen ondanks zijn belofte dat hij het karweitje wel even zou doen dus schepte ze moed, ze is heel bescheiden en vroeg ze of Mart het wilde doen. Die kan de vrouwen hier in het dorp nooit iets weigeren dus reden we vanmorgen naar Aubenas om een werkblad te kopen. Ze had nog het een en ander nodig in de bouwmarkt en dan is die Volkswagenbus van ons heel handig want in haar kleine autootje valt weinig te vervoeren. Op de terugweg, bijna thuis, wees een man die in zijn moestuin bezig was en die wij wel kennen ons op iets in de lucht. We stopten, keken en vlogen daarna uit de auto. Hier niet allemaal te zien maar er cirkelden meer dan twintig grote roofvogels boven ons hoofd, waarschijnlijk vale gieren. Ademloos bekeken we het schouwspel. We hebben het al een keer meer gezien, ook langs deze weg en het geeft me zo'n groots, rijk gevoel. Ik had bij hoge uitzondering mijn fototoestel niet bij me en stond te hannesen met mijn mobieltje dus de foto is waardeloos maar geeft toch een indruk. Zoiets te mogen zien maakt mij echt gelukkig.

Even flink zijn

Begin juni zijn de meeste bloemenborders op zijn mooist dus ook die van mij. Het begint nu al wat te minderen maar ik heb toch nog even een foto gemaakt, morgenvroeg gaat de schaar erin. Ik heb er altijd een hekel aan om het te doen maar wil ik dat de border in de komende maanden er nog een beetje aardig bij staat dan moet ik wel. En als het dan gedaan is ben ik er ieder jaar weer verbaasd over hoe snel de planten die ik afgeknipt heb weer aangroeien met lekker fris blad. Dus even flink zijn meid.

Op een zonnige zondagmorgen

Op dit muurtje zaten we vanmorgen, buurvrouw Sylvie en ik en we namen samen het leven door. We hadden het natuurlijk ook over de kinderen en kleinkinderen. Zij en haar man Patrice waren verleden week in de Champagnestreek geweest helemaal in het noorden van Frankrijk om de doop van hun jongste kleinkind bij te wonen. We vertelden elkaar wanneer de kinderen met de kleinkinderen komen deze zomer en hoe fijn we dat vonden. Twee oma's op een zonnige zondagmorgen op dat muurtje daar. Toen we zo'n beetje uitgepraat waren vroeg ze of ik soms nog wat abrikozen wilde, Patrice had er veel geplukt gisteren in de boomgaard van zijn oude moeder in Tournon. Ik pakte mijn slof en liep mee naar hun huis en met deze prachtige vruchten, alleen van de kleur wordt je al gelukkig, liep ik terug. Patrice die aan het maaien was kreeg onderweg nog een dikke bisou voor al dat plukwerk.

Klein kapitaal

Ik was het al eerder van plan maar door de drukte van afgelopen week helemaal vergeten, rabarber oogsten. Niet mis wat er aan stond, ik bleef maar stelen trekken. Als ik geen zin of geen tijd heb om er iets mee te doen ben ik zo blij dat we ooit die grote vriezer kochten. Viereneenhalve kilo gesneden rabarber in zakken werd erin gekieperd, dat geeft een goed gevoel. Zeker toen ik van mijn zus hoorde dat de rabarber in de Nederlandse supermarkten schreeuwend duur is. Heb ik toch mooi een klein kapitaal in mijn vriezer, haha.

Nieuwe gasten

Tot onze grote verrassing bleken vier mensen uit de groep fietsers die gisterenmiddag aankwamen hier verleden jaar ook al te zijn geweest. We hadden het zo goed bij jullie dat we moeite hebben gedaan om dit jaar weer op jullie adres te kunnen overnachten. Nou, dat is leuk om te horen. Deze groepsfoto gaat ook nog even op mijn blog want dat heb ik de mannen beloofd, ze gaan het controleren, zeiden ze. Jammer was dat een van hen moest afhaken, problemen met een knie waar hij al een paar keer aan geopereerd was. Mart heeft hem naar Privas gebracht waar zijn vrouw hem kwam ophalen. Ondertussen zijn alle lakens gewassen, de bedden allemaal weer opgemaakt en wacht deze slaapkamer op nieuwe gasten die al onderweg zijn en morgen aankomen. Dat gaat vast een gezellige week worden met hen.

Wasmachines vullen

Om half acht vanmorgen zwaaiden we deze groep uit, eentje was er al eerder vertrokken. En daarna snel wasmachines vullen, ik heb er gelukkig twee, om al die lakens en handdoeken weer schoon te krijgen. Dan gaan we zelf even rustig ontbijten en verdelen we de verdere taken. Gelukkig bleef het droog en met veel zon en wat wind zijn al die lakens zo droog. Tussendoor is het me vanmiddag  toch nog even gelukt om naar Gua te fietsen waar ik de vrijwilligers even moed ingesproken heb. 

Het was net even een momentje rustig want de mannen zaten een potje te kaarten. Maar er werd me verteld dat er alleen al vanmorgen 1200 passanten waren geweest. Lang ben ik niet gebleven want er moesten nog een paar bedden opgemaakt worden en de maaltijd van vanavond vroeg ook nog wat aandacht. Als ik stop met fietsers te ontvangen ga ik me als vrijwilliger melden en dan ga ik daar ook staan met zo'n kek hoedje op en zo'n blommig schort voor.

Alles doorweekt

Ik wilde net even op de fiets in Saint Julien du Gua naar de feestelijkheden gaan kijken toen de eerste fietser al aankwam. Die was vroeg, het was drie uur. Het was maar net droog na een hevig onweer wat twee uur duurde met zware regen. Arme renners. Ik besloot maar thuis te blijven want de lucht begon al weer te dreigen en we kregen inderdaad nog een staartje van het onweer. Al gauw arriveerde er weer een groep renners, allemaal als verzopen katten. Maar er werd niet gezeurd over het weer, wat Fransen trouwens bijna nooit doen, men pakte een biertje en ging lekker douchen. Schoenen, sokken en kleding werd te drogen gehangen er er werden fietsen gepoetst in onze garage. Er was zelfs een fietser die zijn fiets schoon wilde spuiten. Kan ook bij ons, niets is te gek.

Het grote versieren

Op weg naar Privas om boodschappen te doen reden we vanmorgen door Saint Julien du Gua en zagen dat het grote versieren daar al was begonnen. Morgen begint de Ardéchoise, een jaarlijks fietsevenement van vier dagen waarbij de renners in alle uithoeken van het departement Ardèche komen. De tocht gaat onderlangs ons gehucht en even verderop worden de renners dan in Gua onthaald op versnaperingen waarna ze weer verder klimmen richting Col de la Fayolle. Onder leiding van Lily, hierboven op de foto, hebben een groepje vrouwen deze winter allerlei versieringen gemaakt van restafval, voornamelijk plastic flessen. 

Al de ideeën komen van Lily, zij is ontzettend creatief, ook een verdienstelijk schilderes. De dames vonden het natuurlijk leuk dat wij even stopten om alles te bewonderen en een paar foto's te maken. Er werd mij verteld hoeveel werk ze er aan hadden gehad, vooral ook aan al die pompommetjes in die boompjes. Zijn ze niet leuk? Als ik morgen of overmorgen tussen mijn drukke werkzaamheden tijd kan vinden ga ik nog even kijken naar de gezellige drukte daar.

Moestuinmaandag

Dik boven de dertig graden vandaag, dus vroeg in de morgen wat in de moestuin gedaan. Erg veel te oogsten valt er nog niet maar wat wieden en aanbinden wel. Vanavond gaat de sproeier maar weer aan maar ik mag niet mopperen, alles staat er nog fris bij. De bonen begonnen wat traag, toen was het nog te koud denk ik maar nu gaan ze hard omhoog. De venkel die hieronder staat heb ik als kleine plantjes gekocht en ze doen het geweldig. Ondertussen heb ik ze ook gezaaid en ook uit dat zaaisel heb ik al behoorlijk plantjes.

 

Ook met de bietjes heb ik dat zo gedaan, eerst een paar plantjes kopen en daarna zaaien, wat ik inmiddels al twee keer heb gedaan. Zo spreidt ik de oogst want ik heb niets aan grote hoeveelheden groenten die ik tegelijk kan oogsten, we zijn maar met zijn tweeën.

Dit is mijn grote trots, een rij tomatenplanten die het prima doen, opgekweekt uit zaad. Toen ik ze hier neerzette als hele kleine plantjes had ik er totaal geen vertrouwen in dat het ook maar iets zou worden. En zie hier, uit die miniplantjes zijn mooie stevige tomatenplanten gegroeid. Volgend jaar toch maar weer zo doen? Er is op de bloemen in de courgette en de aardbeien na nog niet veel kleur in de moestuin. Toch zal dat wel komen want ik heb van alles gezaaid wat de boel daar op gaat vrolijken. Nog even geduld.

Maar er gaat natuurlijk ook wat mis in een moestuin, het kan niet altijd feest zijn. Toen ik vanmorgen het net boven de kool weghaalde zag ik dat vier koolplanten onder de luis zaten. Of die nog te redden zijn.... ik betwijfel het. Gauw een mengsel gemaakt van groene zeep, spiritus en lauw water en daar de kool mee bespoten. On vera, zeggen de Fransen. We zullen zien.

Herinneringen delen

Het was een luie warme zondag. Nou ja, ik maakte nog wel een grote schaal lekkere pastasalade klaar en Mart trapte nog even 60 km weg. Zus, zwager en hun dochter Babs kwamen op bezoek nadat ze eerst op de grote weekmarkt in Vals les Bains waren geweest. We zochten ons heil onder de grote lindeboom waar we genoeglijke uurtjes hebben doorgebracht. Er werd veel over vroeger gepraat, hoe dat er aan toe ging in het grote gezin van mijn ouders. Babs was daar wel nieuwsgierig naar en mijn geheugen is in dit soort zaken wat beter dan dat van mijn zus. Alhoewel je in zulke gesprekken elkaar doorlopend aanvult. Het is goed als je herinneringen kunt delen met mensen die je lief hebt.

Volop kersen

De kersen zijn rijp en vragen er om geplukt te worden. Zo niet dan weten de spreeuwen er wel raad mee, die snoepen er al volop van. Ik heb er in het verleden weleens jam van gemaakt maar vind dat ontpitten altijd zo'n heidens karwei. En eigenlijk heb ik al genoeg vruchten om in te maken, volop aardbeien en rode bessen. Als er na het weekend nog genoeg kersen aan de boom hangen en dat zal wel want het is een grote boom en hij hangt behoorlijk vol mag manlief er drie kilo van plukken. Ik heb uit een oude 'Landleven' een leuk recept gescheurd waarvoor een paar flessen natuurazijn nodig zijn en die heb ik niet op voorraad dus ik moet eerst naar de stad om die te kopen. Mocht het wat worden met die kersen en dat recept dan lezen jullie dat volgende week wel.