HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

We hadden onze kleizoon Thijs bijna een jaar niet gezien dus nog voordat we naar Nederland kwamen vanuit Frankrijk hadden we al afgesproken elkaar te zien. Verleden jaar begin november zagen we elkaar nog met de verjaardag van zijn opa en vlak daarna vertrok hij naar Ecuador om daar vrijwilligerswerk te gaan doen. Hij heeft daar veel gezien en vooral veel geleerd, in het bijzonder over hoe oneerlijk het in de wereld verdeeld is. Half april kwam hij weer terug naar Nederland en is toen hard gaan werken in de horeca. Wij waren inmiddels al naar Frankrijk vertrokken. En nu studeert hij in Utrecht, is lid geworden van een corps en ontgroend en heeft hij ook al met veel geluk een kamer gevonden. De verhalen over dat studentenhuis met dertien van die mannen zijn om te gillen. Thijs is met twee anderen nieuw binnengekomen dus zij beginnen in de kleinste en slechtse kamers maar ieder jaar kom je in een beter onderkomen. Die drie jongsten moeten ook alle klusjes in huis opknappen. Er was een ka

Onze vriendin Maria nam toen ze in het voorjaar bij ons op bezoek was deze ontzettend leuk tegeltjes voor ons mee. Ik was er meteen verliefd op, ik hou van dit soort kleine decoraties. Ik nam ze mee naar Nederland, vond ze in het Franse huis niet passen. Maar des te meer hier in de Krimpenerwaard met zijn wilgen en sloten waar als het ooit nog kan weer volop geschaatst zal worden. Leuk, die achterste schaatser! Ze hebben een mooi plekje gegregen op een lage kast in mijn blauw groepje.

De groene schatkamer van Nederland wordt Park Hoge Veluwe wel genoemd.  Al fietsend zoals wij deden kom je langs alle landschapstypes van het Park; loof- naald- en gemengde bossen, over natte en droge heidevelden en door stuifzandlandschappen. Dat stuifzand vond ik prachtig, zeker met zo'n solitaire boom erop. Je kunt gebruik maken van 40 kilometer aan fietspaden en wij hebbeb er een groot gedeelte van gefietst. Je hoeft je eigen fiets niet mee te nemen, je auto kan geparkeerd worden en dan kan je gratis gebruik maken van een Witte Fiets. Het park heeft er 1.800 beschikbaar verdeeld over verschillende fietsenstallingen. Er zijn er ook met kinderzitjes en zelfs kinderfietsen zijn voorhanden. Three upright motives, 1955 - 1956, 1965. HENRY MOORE (1898-1986) Brons, beton Voor Henry Moore is de natuur de graadmeter voor de werking van zijn beelden. Elk beeld dat hij in zijn atelier aan het maken is, neemt hij mee naar buiten om te zien hoe het zich gedraagt in de ruimte en zich verhoud

We fietsten een dag in Het Nationale Park de Hoge Veluwe, bij iedereen welbekend. Het gebied dat nu De Hoge Veluwe vormt danken we aan het echtpaar Kröller-Müller. Zij kochten tussen 1909 en 1921 verschillende landerijen aan met als belangrijkste functie het bieden van een privéjachtterrein. Op weg naar hun woning kwamen we langs het standbeeld van Christiaan de Wet. Ik wist dat het een Zuid-Afrikaanse politicus was maar meer ook niet dus ik zocht op waarom er juist hier een standbeeld van hem moest staan. I n 1915 vraagt Helene Kröller-Müller beeldhouwer Joseph Mendes da Costa een monument te maken voor de Zuid-Afrikaanse Generaal De Wet, hij was een persoonlijke vriend van het echtpaar Kröller-Müller en een generaal gedurende de Boerenoorlog aan het einde van de negentiende eeuw in Zuid-Afrika. De voormalige woning van het echtpaar is het Jachthuis Sint Hubertus, een schitterend geheel met een grote vijver ervoor. Het ligt in het noorden van het Nationale Park, op de plek die door me

Aan de andere kant van de Posbank was nog een uitzichtpunt waar je door middel van deze trap kon komen. Zien jullie hoe ingenieus die gemaakt is. Mensen die moeite hebben met trappen lopen zoals ik kunnen de paden gebruiken maar ook met een kinderwagen of rolstoel kom je hier makkelijk naar boven. Ik vind het bovendien een prachtig ontwerp. Ik maakte deze foto van het prachtige uitzicht. En deze foto van Mart en vriend Jacques. Prachtig die rijen bomen waar de zon door het bladerdak filtert. Nog zo'n beeldenformatie van kunstenaar Adri Verhoeven . Deze heet 'Uitzicht', dat was op een bordje te lezen. Leuk, we zagen ook nog een schaapskudde. Ze waren al bij de stal achter een hek wat goed beveiligd was met schrikdraad waar bordjes aanhingen om te waarschuwen tegen schokken. Ik vermoed dat het schrikdraad dient om de kudde te beschermen tegen wolven. We vonden alweer dat we een ijsje verdiend hadden wat we ons lekker lieten smaken.

Een zonnige zondag eind september, dat is genieten. Na de koffie bij onze vrienden in het zonnetje voor de caravan vertrokken we voor weer een nieuwe fietstocht. Vriend Jacques had een knooppuntenroute uitgezocht en we lieten ons door hem leiden. Mijn eerste foto van de dag, een mooi huisje in het bos met leuke raampjes boven de deuren. En deze foto nam Mart voor mij bij observatiepost de Elsberg. Om daar te komen moest je een flink stuk stijgen en dalen en dat laten mijn knieën niet meer toe. Ik nam daar ook deze foto van de paddenstoel waarop we konden zien dat we in de goede richting zaten onderweg naar de Posbank. Maar eerst kwamen we deze schoonheid nog tegen, Die lag met wat zusjes in de schaduw van bomen langs de weg lekker te chillen. Het bronzen beeld van onze voormalig koningin is vrijdag op de Posbank opnieuw onthuld. Het beeld werd ruim een jaar geleden weggehaald uit angst voor diefstal. Aanleiding was de diefstal van het Paard van Göbel en het beeld van Carmiggelt en zijn

Het was een beetje feest gisteren, we vierden dat we 52 jaar getrouwd waren. En bij een feest hoort wat lekkers dus is Mart al vroeg naar de bakker in Otterlo gereden om deze heerlijke gebakjes te halen. Onze vrienden kwamen op de koffie en dat was natuurlijk gezellig. Daarna reden we naar Harskamp om daar bij een grote supermarkt boodschappen te gaan doen om voor de avond een lekker feestmaaltje te bereiden. Zoals voorspeld begon het tegen de middag te regenen en we besloten gezamenlijk om er dan maar een luie middag van te maken in onze eigen onderkomens. Dit is ons onderkomen, een leuk huisje met alle comfort voor 4 personen waarvan in ons geval er maar twee gebruik van maken. We hebben geen schuurtje maar we zetten de fietsen 's avond gewoon binnen, ruimte genoeg. Wel een eigen parkeerplaats voor de auto achter het huisje.  's Avonds aten we kip kerrie met rijst en sperciebonen. Een erg lekker recept wat ik nog weleens zal gebruiken voor het Recept van de Maand. Er werd van

De weersvoorspelling zag er voor gisteren wat beter uit, het zou in ieder geval tot halverwege de middag droog blijven. Uiteindelijk bleef het de hele dag droog, pas tegen de avond begon het te regenen. Dus die regenkleding in de fietstassen bleken overbodig maar ja, je kan er maar beter mee als om verlegen zitten. De jam was te koop, prijsjes op de potten, het geld mocht in het emmertje maar het liefst had deze mevrouw toch een appje voor een tikkie. Even gestopt om te kijken of er paddenstoelen stonden. Prachtig mos was er in ieder geval genoeg te zien. Veel spannends zagen we niet maar wel deze mooie zwammen. Ons doel van vandaag was Radio Kootwijk, we zagen het gebouw al vanuit de verte liggen. Dit is de achterkant van het imposante gebouw. Radio Kootwijk werd tussen 1918 en 1923 aangelegd op een verlaten terrein op de Veluwe, zo’n 12 km van Apeldoorn. Radio Kootwijk zorgde voor het eerste rechtstreekse radiocontact met Nederlands-Indië. Het hoofdgebouw hoort tot de mooiste staaltj

Een regendag gisteren dus er viel weinig te fietsen. Een museum dan maar en zo belandden we in het  Oude Ambachten & Speelgoed Museum in Terschuur. 160 Oude ambachten, winkeltjes en werkplaatsen en dan ook nog veel kinderspeelgoed. Het was er heel druk op het parkeerterrein en dat was niet zo vreemd. Ik had de grootste moeite gehad om een huisje te boeken, het is daar op de Veluwe gewoon nog hartstikke druk  op de campings en in de parken. En al die mensen gaan natuurlijk met slecht weer net als wij een museum bezoeken. Overbodig om te vermelden dat het grootste deel van al die mensen boven de zestig is. De rollators in de hal van het museum zeggen al genoeg. Gelukkig is het museum erg groot dus van die drukte was weinig te merken als je er rondliep. Ik heb geen foto's gemaakt van de winkeltjes en de werkplaatsen, die stonden allemaal erg vol en daarom vond ik het leuker om foto's te maken van voorwepen die mij opvielen, die ik leuk vond. Zwitsal poeder, wie kent het niet.

Vrienden van ons gingen met hun nieuwe caravan twee weken naar de Veluwe, wat fietsen en ze wilden die caravan even goed uitproberen voordat ze er volgend jaar weer voor langere tijd mee weggingen.   Hun andere caravan was helemaal nog niet zo oud maar liep ontzettende hagelschade op aan het Gardameer deze zomer toen hun dochter met haar gezin daar de caravan gebruikte. Wij wilden ook nog wel wat daagjes fietsen, hebben daarom in de buurt van hun camping een huisje gehuurd en kwamen gisteren halverwege de dag in Otterlo aan. Na een sombere ochtend was de zon daar al dooorgebroken dus na wat gedronken te hebben zaten we al snel op de fiets, profiteren van iedere paar uur goed weer die we nog hoopten te krijgen. Jammer dat de heidevelden al uitgebloeid waren maar je krijgt hier wel een indruk hoe mooi dit moet zijn als al die hei hier op de foto in bloei staat. Deze grote beeldengroep is onderdeel van een beeldenroute die de stad Ede verbindt met de Hoge Veluwe en het Kröller-Muller Muse