HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Meestal doen we niet veel op een zondag maar de auto moest gisteren toch echt uitgeruimd worden en verder was het ook nog eens prachtig weer met ontzetten veel tuinwerk wat wachtte. Dus eerst maar eens al die spullen naar beneden en het meeste een plek gegeven. Dat vulde de ochtend aardig. En na de lunch een klein tukje want ik had slecht geslapen 's nachts en daarna de zon in. Eerst maar eens de hortensia's knippen en onderwijl genieten van die knoppen en dat prachtige jonge blad. Dat belooft heel veel bloemen, mits we geen nachtvorst meer krijgen. We zitten hier op 650m hoogte, dan kan het nog weleens mis gaan. De narcissen hier aan de noordkant van de muur moeten nog in bloei komen.  Aan weerskanten van de trap staat nog een hortensia waarvan ik deze ook in fatsoen heb gebracht. De ander komt morgen aan de beurt, hier laat ik het bij voor vandaag. Ik merk aan mijn lijf dat de conditie na die slechte winter niet al te best is dus dat wordt rustig opbouwen. Tegen de muur onder...

  Als het goed is zijn wij aan het eind van de middag gisteren aangekomen in Le Serret en zoals gewoonlijk met een auto vol. We slepen wat af zo 'heen en weer'. Op het laatste moment nog een clematis gekocht. Er staan er twee in de border tegen de tuinmuur. Die in de linkerborder doet het meer dan uitstekend en de rechtse is altijd een kwakkelaar geweest. Toen wij hier in februari waren zag ik dat hij ter ziele was. Dus heb ik een nieuwe gekocht die ik ga verwennen. Zoon hield na de verbouwing van zijn winkel een grote lijst over met een Franse foto die ik ooit gemaakt heb. We weten er nog wel een plaatsje voor in het Franse huis en andere zoon zorgde voor karton in de juiste maat om de lijst te verpakken. In de zwarte bak een deel van mijn lege jampotten die hopelijk van de zomer weer gevuld gaan worden. En als laatste, die gaat bovenop, mijn evenwichtsbalk. Ik heb hem al een paar jaar want met mijn evenwicht is het slecht gesteld. Eigenlijk altijd al maar nu na die knieoperat...

Ik ga weer door met de foto's van onze rondreis in Guatemala in december 2008. We waren gebleven bij het  marktleven van Chichicastenango, een van de grootste en levendigste markten in Midden-Amerika.  In de vroege ochtend worden het centrale plein van de stad en de omliggende zijstraten door de vele kraampjes een groot markt-doolhof. Wij zijn er ook vroeg want we gaan iets bijzonders zien volgens onze reisleider.  Lokale mensen in kleurrijke klederdracht met kinderen in draagdoeken op hun rug, karren vol goederen, kopers en verkopers, processies waarbij heiligen worden vereerd en heel veel mensen die hun weg door de mensenmassa proberen te vinden waaronder wij. Het gaat er ondanks de drukte gemoedelijk aan toe en het is een heerlijk schouwspel om te zien. Hoogtepunt is het kleine witte kerkje op de Plaza Central, verstopt tussen de kraampjes. Deze Santo Tomás kerk is het klassieke voorbeeld van hoe het katholieke geloof zich heeft vermengd met inheemse geloven en traditi...

De digitale wereld verandert zo snel dat veel mensen waaronder ikzelf hard moeten hollen om dit allemaal bij te houden. Ik moest laatst inloggen met DigiD en deed iets stoms en vervolgens nog iets stoms en toen lukte niets meer en moest ik een nieuw wachtwoord aanvragen wat drie dagen later in de bus zou liggen. Met behulp van dochter Floor is alles weer in orde gekomen en toen ik een paar dagen later het verhaal deed aan schoondochter Wietske raadde ze mij aan om de DigiHulplijn in mijn telefoon te zetten. Wietske werkt voor de Alliantie Digitaal Samenleven. Zij werken met de overheid, het bedrijfsleven en maatschappelijke organisaties aan één missie: iedereen kan mee blijven doen in de digitale samenleving. Een belangrijk voorbeeld die uit deze samenwerking is voortgekomen is de DigiHulplijn. Een gratis telefoonnummer die je zes dagen per week mag bellen, appen of mailen. Over allerlei digi-vragen: als je er even niet uitkomt met je DigiD, foto’s of bestanden wilt uploaden of omdat ...

Zoals ieder jaar in het vroege voorjaar kwamen we met een stel bloggers bijeen, ditmaal op Den Haag CS. De twee mannelijke blogvrienden, Ton en Sjoerd waren verhinderd maar we hadden nieuwe aanvulling,   Mieke en  Judy  waren er voor het eerst bij. En verder waren  Emie , Jeanne , Bettie en Els van de partij. Ontzettend leuk om elkaar nu eens niet te lezen maar weer eens te zien. Het is ontussen een gewoonte geworden, we geven elkaar een cadeautje, een kleinigheid maar hoor. Veel creativiteit onder de blogsters, kijk maar even op de foto. Niet van mij, ik heb me er gemakkelijk afgemaakt met wat lekkers uit het Suikerhuys. Het lag er op de eerdere foto niet bij maar dit was het cadeautje van Judy, een van onze twee nieuwelingen. Een door haar zelf geschilderde boekenlegger, ook nog geplastificeerd. Zo mooi. We dronken koffie, aten heerlijke broodjes en kletsten erop los. Al zouden we iedere maand bij elkaar komen dan zouden we nog niet uitgepraat raken. Met a...

En die geraniums kwamen er ook. Gistermiddag naar een wat groter tuincentrum gereden en daar kwamen ze net binnen, karren vol. Ik had liever de kleinbloeiende gehad maar deze zagen er zo goed uit dat ik ze met plezier voor lief nam. We beseffen het niet altijd maar we zijn zo verwend  met de kwaliteit van planten en struiken in ons land.  Het is nog vroeg in het jaar en daarom zijn tuincentra voorzichtig met het aanbieden van bepaalde planten. Een nachtje vorst kan zorgen voor boze klanten terwijl die klanten eigenlijk zelf ook wel weten dat ze om deze tijd van het jaar veel tuingoed nog niet buiten moeten zetten. Deze planten staan nu op ons balkon maar geeft het alsnog vorst op dan gaan ze naar binnen. Terwijl we naar de uitgang liepen heb ik niet teveel om me heen gekeken. Er stond zoveel moois, zo verleidelijk. Maar dit hier kon ik niet weerstaan. Voor deze bak met viooltjes in van die tere kleuren is vast nog wel plek in de auto, desnoods neem ik hem op schoot. 

In dit uitgestrekte poldergebied tussen Waarder en de Reeuwijkse Plassen kwamen we deze uitkijktoren tegen. De Wierickewachter is een prachtige uitkijkplaats voor bewoners, passanten en toeristen die dit gebied bezoeken. De uitkijktoren is ontstaan uit een kadeverbeteringsproject langs de enkele Wiericke. Ooorspronkelijk was het idee om de toren te bouwen in de 3 naastgelegen bomen, deze bleken daarvoor jammer genoeg te zwak. De bomen zijn nu een kunstwerk van aalscholvers die hun vleugels drogen door de wind.   Trappenlopen is nog steeds niet mijn favoriete bezigheid maar het uitzicht zal ongetwijfeld prachtig zijn. Het schijnt dat je daarboven de Reeuwijkse Plassen ziet liggen waar wij later op de fiets langs kwamen. De Enkele Wiericke is het bijna acht kilometer lange kanaal, grenzend aan het veenweidegebied Lange Ruige Weide. Gegraven in 1364 om het overtollige water van de Oude Rijn te kunnen lozen op de Hollandse IJssel loopt de Enkele Wiericke van Fort Wierickerschans tot ...

Hoe kwamen we nou op de fiets hier terecht, voor de fietsbrug bij Hekendorp over de Hollandsche IJssel waar we anders nooit komen? Dat kwam omdat ik aan het eind van de week persé een paar Pelargoniums, Franse geraniums mee wil nemen naar Frankrijk maar dat lukt niet. Ondanks de naam zijn ze in Frankrijk onwijs duur dus ik koop ze liever hier, ook om de kwaliteit. Maar dat gaat niet lukken want ze zijn nog niet te krijgen, te vroeg in het seizoen. Eigenwijs als ik ben fietsten we zaterdag toch een paar tuincentrums af om even te kijken. En zo kwamen we terug van de Welkoop langs de weg van Haastrecht naar Oudewater hier terecht om een doorsteek te maken naar Reeuwijk waar ik ook nog een klein tuincentrum wist. Deze brug is bekend geworden door de aanhouding bij Goejanverwellesluis van  Wilhelmina van Pruisen,  een gebeurtenis die plaatsvond op 28 juni 1787. Dit gebeurde op het hoogtepunt van de strijd tussen de Patriotten en Orangisten.   Deze Wilhelmina, de vrouw van s...

We fietsten een route die we eigenlijk nooit nemen maar daarover later meer. We kwamen in ieder geval door het buurtschap Hogebrug wat valt onder de gemeente Bodegraven-Reeuwijk. Dat is alleen maar polder zover je kunt kijken. En dan zie ik deze kringloop bij een boerderij. Mart fietste al door dus ik riep dat ik 'effe wil kijken' wat veel vrouwen gezegd zouden hebben. Dat blauw witte sevies trok mijn aandacht, ik dacht meteen aan blogvriendin Mieke die gek is op blauw wit servies. Ze was pas in het najaar begonnen vertelde de leuke jonge vrouw binnen maar nu begon de handel pas te lopen en dat kwam door het mooie weer van de laatste tijd, dan kon ze veel buiten zetten en dat trok natuurlijk bezoekers. Haha, vast allemaal vrouwen die net als ik 'effe wilden gaan kijken'. De tassen waren allemaal één euro er zaten echt mooie tussen. Maar ik hoefde niets, het was echt alleen maar om even te kijken. Ik dacht eerst, wat moet een kringloop hier midden in die  stille polder ...

Dit huis staat in Bovenkerk en begint de de voltooing te naderen, sinds de kerst wonen de eigenaars erin. Wij hebben veel van de bouw gezien tijdens onze wandelingetjes daar. Verleden jaar om deze tijd was men bezig met de fundering en toen we in  september  terugkwamen stond er al een prachtig huis. Er is geen cent bespaard op de bouw, alles is even mooi uitgevoerd. Een huis gebouwd naar voorbeeld van de oude boerderijen uit deze streek. Heel mooi dat er ook een verhoogde voordeur is gemaakt. Dit werd vroeger gedaan om in het zondagse goed toch naar de kerk te kunnen gaan als er hoog water in de polder stond. Dan voer de boot tot onder de deur en kon er door de dames zo ingestapt worden zonder hun jassen en lange rokken vuil en nat te maken. Achter het huis is er een schuur van gepotdekselde planken in aanbouw. Alles is in stijl. Een week of twee geleden is er beschoeing geslagen rondom en er ligt nu een dikke laag grond naast het huis. De tuin zal dus nog wel even moeten wac...

Zijn we een week niet in Bovenkerk geweest en is daar in die tijd het voorjaar echt vol uitgebroken. Er is opeens bij iedere boerderij of huis wel iets kleurigs te zien maar de topper was wel deze amandelboom bij een van de eerste huizen. En dat tegen een strak blauwe hemel. Cadeautje! Ik moest de naam even opzoeken maar het is sneeuwroem. Klein maar heel leuk. Als je de foto even vergroot kan je dat mooie gele hartje goed zien. En dit is de wilde narcis. Voor iedere boerderij te zien. Veel forsythia, ik vind dat eigenlijk wel horen in zo'n buurtschap, lekker ouderwets.  Dit is volgens mij de narcis Tête à Tête, klein en laagblijvend maar oh zo dapper bloeiend. Deze simpele maar fraaie krans hing aan de voordeur bij een mooie boerderij, een van mijn favorieten in Bovenkerk. Waar deze boerin de tijd vandaan haalt om ook nog dit soort dingen te doen vraag ik me af. Een melkveebedrijf waarin ze natuurlijk meewerkt, haar siertuin al helemaal op orde en dan ook nog dit soort leukigheden...

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik dit een heel mooi boek vond. Het is een familieverhaal met een vader, een moeder en vier dochters. Maar de eerste persoon die ten tonele komt is William Waters die later trouwt met de oudste dochter. Hij heeft een voorliefde voor basketbal. In het begin vond ik al die familieverhoudingen een beetje ingewikkeld maar het wende snel. Een zeer hechte familie, dat was direct duidelijk. Rose, de moeder is streng maar rechtvaardig en dan is er ook nog vader Charlie, wat op de achtergrond, zijn dochters zijn gek op hem. Maar er ontstaan problemen waardoor de hechte band onder de zussen zwaar  te lijden krijgt. Kunnen ze elkaar nog vinden? Dat mogen jullie zelf gaan lezen. Beslist een aanrader, ik heb ervan genoten. Een geweldige schrijfster.

De zon lokte ons naar buiten, te mooi om binnen te zitten. We fietsten richting Gouda maar vlak daarvoor sloegen we de Tiendweg op richting Gouderak. In dit gebied, in beheer van Zuid-Hollands Landschap, lopen een stel grote grazers, nou ja, in dit geval lagen ze. Grazers kunnen een belangrijke rol spelen bij het beheer en de vorming van het landschap. Door hun gegraas ontstaat een gevarieerd landschap bestaande uit graslanden, ruigten, struwelen en bossen. Van deze variatie kunnen vele andere soorten planten en dieren profiteren. Je ziet dat hun vacht alle kanten opwaaide, er stond dan ook veel wind.  Of ze nog wat zien met al dat haar voor hun ogen betwijfel ik. Ook in de sloten was te zien dat er veel wind stond. Prachtig, die schittering op het water, daar zorgde zon en wind voor. Terug via Achterbroek en 't Beijersche waar we deze schoonheid zagen. Dit huis heb ik wel meer gefotografeerd maar met al die narcissen in de tuin is het weer een plaatje waard. Ook de zijtuin met dat...