HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Onze middelste en jongste kind zijn niet echt sportief te noemen. De sportiviteit zit meer in het gezin van onze oudste zoon. Die speelde voetbal en waterpolo in de hoogste teams van ons dorp voordat hij ging studeren. Hij doet nu al jaren aan hardlopen en is van plan om op 1 september mee te doen aan de Stelvio for Live . Zijn zonen doen niet voor hem onder. Sebas van zeven kan heel leuk voetballen, het is een plezier om naar die kleine erwt te kijken als hij met een bal bezig is, zoveel balbeheersing al. Hij heeft zijn loopbaan al uitgestippeld: hij wordt voetballer, eerst bij Ajax en daarna gaat hij bij Barcelona spelen tot hij met pensioen gaat 😏. En zijn grote broer Thijs van veertien is dit weekend met 40 rugbymaatjes naar Toulouse gevlogen, het rugbymekka van Frankrijk waar deze sport heel veel beoefend wordt. Hij zit op de foto helemaal rechts. Ik keek even op de site van de rugbyvereniging. Hierop staat het programma voor het weekend en ook de Toulouse Tour Rules . Lees die...

Er moest nog een karwei op het dak van winkel/werkplaats gebeuren en daar kwam zoon Bas even voor helpen. Luuk vindt het dan geweldig om met opa en papa te 'klussen'. Bij de koffie hadden we gevulde koeken bij de bakker vandaan, deden we vroeger altijd op zaterdagmorgen in de werkplaats. Met Saar ging ik boodschapjes doen en violen kopen bij Piet op de markt. Daarna gingen we een boterhammetje eten , lekker met kaas en daarop een gebakken eitje. En toen hebben de mannen de steiger afgebroken die Mart heeft gebruikt voor het schilderwerk aan de winkel. Al met al een gezellige en bovendien nuttige goede vrijdag.

De horecaondernemers in Oudewater hebben de terrassen al klaargezet in de hoop dat het met het Paasweekend voor de deur mooi weer zal worden. Op de terugweg naar Stolwijk kwam de zon steeds meer door en werd het zelfs aangenaam. Ik nam afscheid van mijn wandelvriendinnen, we beloofden elkaar de beentjes te zullen blijven gebruiken. Bij de bakkerij waar we altijd onze koffie drinken nam ik nog een pakje Geelbuikjes mee, kan ik in Frankrijk nog even aan Oudewater denken.

Gisteren een mailtje vanuit Frankrijk dat we met onze dorpsvereniging op zaterdag 7 april weer een opschoondag gaan houden. Het plan is om een oud pad wat voert naar een mooi plateau boven ons dorp weer begaanbaar te maken. Zo hebben we in de loop der jaren al heel wat gedaan op dit gebied. Een jarenlang verwaarloosd pad tussen verschillende gehuchten werd door ons opgeknapt en dit is nu een officieel wandelpad geworden. Deze foto's zijn van 31 maart 2007 toen we daar weer eens een dag mee bezig waren. Het heeft wel een paar jaar gekost om het af te krijgen. We hebben eigenlijk nooit echt een einddoel, het gaat er meer om dat we met elkaar bezig zijn en dat het dan ook nog nuttig is. Ik kan me herinneren dat we daar toen tijdens onze picknick wat natte sneeuw kregen. Het leuke van Fransen is dat ze zich over zulke dingen totaal niet druk maken, er werd nog wat hout op het vuur gegooid en iedereen bleef gewoon zitten en ging verder met het delen van flessen wijn, stukke...

De onderste boekenplanken van de kast in onze kamer zijn ingericht voor de kleinkinderen. Veel boeken, spelletjes, puzzles, kleurpotloden en papier. Ik probeerde wat orde te scheppen op die planken en dit boek kwam in mijn handen, het lag bovenop omdat we het weleens voorlezen. Het is al wat ouder, waarschijnlijk gekocht in de boekenweek van 1980 voor onze kinderen. Niet voor niets dat gouden penseel want de tekeningen zijn zo mooi en vaak heel grappig. En dan die teksten erbij, dat is toch humor. Kinderen moeten hier erg om lachen. De verhaaltjes gaan over van alles en nog wat, zoals over een meisje wat het huis met de zeven kamers mag bekijken van haar te gekke oom. Ook over Piesie die in een vakantiehuis komt wonen waar nog andere bleekneusjes zijn. H eb je kleinkinderen die je graag voorleest ga dan eens op zoek naar dit boek, het is kostelijk leesvoer voor kinderen.

Suze , mijn steun en toeverlaat als het mijn lijf betreft, leerde me vanmorgen hoe ik moet tapen . Mijn knie diende als proefobject. In het verleden heeft ze wel vaker bij Mart of bij mij een lichaamsdeel ingetaped en wij zijn daar altijd heel tevreden over geweest, het geeft ondersteuning bij klachten in het bewegingsapparaat. Ik ben natuurlijk geen professionele behandelaar zoals Suze maar bij simpele klachten is het niet al te moeilijk om tape aan te brengen. Er staan genoeg hele goede filmpjes op You Tube vertelde ze, kijk daar maar eens naar. Ze had een rolletje tape voor mij besteld dus mocht ik wat problemen krijgen, en dat zal voornamelijk in voeten en knieën zijn, dan ga ik het gebruiken. Want ik wil tenslotte blijven wandelen.

Als ik eters krijg kies ik graag gerechten die ik van te voren klaar kan maken anders sta je telkens in de keuken en ik zit liever met mijn vrienden of familie te kletsen. Dit voorgerecht is er zo eentje, super gemakkelijk en voor het aan tafel gaan even in de oven.  Champignons gevuld met roomkaas (4 à 6 personen)   Ingrediënten: 3 kleine bakken champignons, 2 sjalotjes of ½ kleine ui, wat witte peper, 150 gram roomkaas bijv. Mon Chou, 100 gram ontbijtspek of pancetta, wat Grana Pardano. Bereiding: Hol de champignons uit en houd de steeltjes achter, snijd de champignonsteeltjes heel fijn. Snipper de ui of sjalot fijn. Snijd het ontbijtspek in kleine snippertjes. Fruit de champignonsteeltjes, de ui en het ontbijtspek iets aan in een droge koekepan. Laat het mengsel wat afkoelen. Verwarm de oven voor op   200°C. Meng het ui-spek-champignon-mengsel door de roomkaas. Vul de champignonhoeden ermee. Strooi gemalen witte peper en de geraspte kaas over de champign...

Officieel is het nu drie dagen lente maar buiten is daar nog weinig van te merken. Alhoewel, net scheen de zon even maar van een echte voorjaarsdag kan je nog niet spreken. Dus ik heb de lente maar naar binnen gehaald met narcissen op pot en in de vaas. Die laatsten, narcissen voor in de vaas zie je niet zo vaak meer te koop, valt me op. Het is allemaal tulpen wat de klok slaat. Maar juist narcissen vind ik zo leuk rond deze tijd, geel is tenslotte de kleur die mij het meest doet denken aan het voorjaar. Ook in Frankrijk is het nog koud, in de Pyreneeën is er vannacht 80cm sneeuw gevallen. Toch gaan we over een week of wat weer naar het zuiden vertrekken, mijn tuin roept.

Bij de laatste opschoon actie van mijn zolder kwam ik een paar dozen tegen met allerlei bloembindersspullen. Rieten kransen, veel oasis, binddraad en nog zo het een en ander. Toen ik stopte met werken moest ik dat maar meenemen want hierna gaat niemand meer een groencursus geven, vonden mijn collega's die in het PV bestuur zaten. Een groot deel van die spullen ging naar de zolder en de rest mee naar Frankrijk. Daar doe ik er weleens wat mee, hier nooit dus het besluit was gauw genomen, weg er mee. Ik bracht het bij Piet, een marktkoopman die op het Dorpsplein in een klein winkeltje een paar dagen bloemen en planten verkoopt. Ik zei tegen hem dat ik er beslist niets voor wilde hebben en liep zo zijn winkel uit. Gisteren liep ik even te snuffelen bij hem toen hij zijn auto uitlaadde en zag deze bak met mooie geraniums, ik ben gek op dit soort. Piet zag mij verliefd kijken naar die bak, tilde hem op en duwde hem in mijn handen. 'Wegwezen', zei hij en dat deed ik maar. Ik voe...

Deze foto is van maart 2015 toen we met onze auto met daarop de daktent vier weken rondtrokken in Marokko. Prachtige vakantie en wat hadden we een plezier van onze Volkswagenbus, het was in die weken gedeeltelijk ons huis. De bus is bijna vijftien jaar oud en blijft ons trouw dienen. Gisteren is hij voor de keuring geweest en hij mag weer een jaar mee. Dat hadden we ook wel verwacht want we hebben afgelopen jaar geen enkel probleem met de auto gehad terwijl wij toch wel kilometervreters zijn. Ik heb net even gekeken, 393.670 km op de teller, dat is bijna 4 ton! Zolang de auto ons zo probleemloos brengt waar we wezen willen blijven wij er in rijden. Onze trouwe bus gaat niet zomaar weg, we kunnen nog wel even zonder ingebouwde navigatie en parkeersensoren.

Voordat we naar Frankrijk vertrekken voor de zomer wil Mart de winkel die we verhuren nog geschilderd hebben. Het weer heeft hem niet meegezeten maar er begint nu schot in de zaak te komen. Gistermiddag heeft hij samen met buurman Piet de steiger opgezet zodat het bovenraam en de houten overkapping ook nog een beurt kunnen krijgen . De plek waar de grote kastanjeboom stond in een perkje is gisteren dichtgestraat. Daar komen bij beter weer zwarte bakken op te staan waarop fietsen tentoongesteld kunnen worden. De achterste bakken zijn voor planten. En ondertussen zijn de stratenmakers klaar op Bovenkerk en gaan ze nu het Dorpsplein onder handen nemen en verfraaien. IJverig volk daar in Stolwijk.

Ik had vanmorgen afgesproken met twee zussen in Alphen aan de Rijn en we dronken koffie in zo'n hippe tent. Stof tot praten hebben wij altijd genoeg en en passant werd er ook nog even een haakwerk gekeurd. Tweede zus is nu ook besmet geraakt met het virus en begon net weer aan een nieuw plaid.  Met eerste zus ging ik daarna naar een prachtige haak- en breiwinkel want we zochten een bepaalde kleur wol. Zelfs ik, die nooit haakt of brei keek mijn ogen uit. Een mens zou daar zomaar besmet kunnen raken met dat haakvirus. Zus noemt het een snoepjeswinkel, die loopt er verheerlijkt rond.   We vonden waar we naar op zoek waren, mosterdgele wol voor een nieuw plaid voor schoondochter Wietske.  De plaid voor onze dochter Floor was klaar, die kon ik mee naar Stolwijk nemen. Ik ben hem maar even op haar bank gaan leggen. Dat zal een verrassing zijn als ze vanavond thuiskomt.

Middelste en partner hadden dit jaar mogen beslissen waar we heen gingen op onze familiedag. Het werd Geofort in Herwijnen,  gevestigd op een prachtig oud forteiland. Het fort is onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Het is een spannend terrein met veel heuvels en ondergrondse gebouwen en je kunt er van alles doen.  Wij begonnen met een vroege lunch en gingen toen naar buiten waar het ijselijke koud. Het leek wel of kinderen daar minder last van hadden dan hun vaders. Toch maar naar binnen want daar was het warm en de jassen konden uit. Alles staat hier in het teken van kaarten en navigatie en je kan allerlei experimenten doen.  Hier draaide alles om schaalverschillen. Van uitzomen naar het zwarte gat tot inzomen op de kleine molecule in je hand. Thijs bouwde een toren die bestand moest zijn tegen aardbevingen en terwijl hij bezig was ging de tafel om de paar minuten schudden. Na een poosje wilden de kinderen toch weer naar buiten want...

Toen ik met Els afgelopen week in het Arboretum was liepen we daar ook even de grote kas in. Ik kwam als kind vaak met mijn vader in de gemeente kas in Noordwijk, een prachtig gebouw van hout en glas en vond het altijd fijn om daar rond te lopen. Dat gevoel had ik nu ook. Deze kas staat vol met succulenten, cactussen en vetplanten dus. Maar dan in wat groter formaat dan wat ik thuis in een paar potjes heb. Van die grote knoeperd daar achterin is de Nederlandse naam schoonmoedersstoel. Ik moest er om lachen toen Els me dat vertelde maar thuis heb ik het toch even opgezocht, het is echt waar. Ik zou dit niet in mijn tuin willen hebben, hou meer van bloeiende planten. Maar tegen een paar van die mooie grote vetplanten in potten zou ik geen nee zeggen.

J e kan er niet omheen als je in Rotterdam over de Erasmusbrug loopt, je ogen worden er vanzelf naar toe getrokken. Dit gebouw met de drie versprongen torens halverwege is een creatie van de wereldberoemde architect Rem Koolhaas en heet De Rotterdam. Er zijn appartementen in, veel kantoorruimtes en zelfs een hotel. Ruimte voor dit alles is er genoeg zou je zeggen en dat klopt ook wel want met 160.000m2 bruto vloeroppervlak is het het grootste gebouw van Nederland. Ik vind het mooi en echt een gebouw voor Rotterdam en daarom de naam heel toepasselijk. Nou, dan ook nog maar even een paar foto's van die prachtige Erasmusbrug met als toetje de Willemsbrug met zijn opvallende rode jukken. De stad Rotterdam kan zich met zijn mooie moderne architectuur meten met andere grote wereldsteden.