HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Ik heb mezelf een plezier gedaan en een nieuwe boodschappenkar gekocht. De oude was versleten, vies van binnen en van buiten en had bovendien een wiel wat af en toe losliet en dan het liefst als de kar vol zat met zware dingen, heel ergerlijk. Weg met dat ding, naar de stort. Deze heeft grotere wielen wat veel fijner is en aan de bovenkant zit een grote opening met een rits. Ik heb eens zitten rekenen, dit is mijn derde in dertig jaar dus met die andere heb ik vijftien jaar per kar gedaan, niet slecht. Ik doe mijn boodschappen altijd lopend, nu ook want ik woon maar een klein stukje verder van de supermarkt. Dertig jaar geleden kreeg ik reuma en dat begon heftig in mijn handen en voeten. Ik kon al snel niets meer tillen met mijn handen en koos er uiteindelijk voor om een boodschappen kar aan te schaffen. Ik moest wel even wat overwinnen hoor, was waarschijnlijk de jongste vrouw in het dorp die met zo'n ding liep te sjouwen maar daar kon ik over heen stappen, ik moest wel. Dus de vo

Iedere vrijdag, al jarenlang, halen wij twee gebakjes bij de bakker om 's avonds bij de koffie op te eten. En na al die jaren vind ik het nog steeds een kleine verwennerij. Ik zou natuurlijk zelf wat kunnen bakken want dat doe ik graag maar eigenlijk maak je dan altijd te veel en moet je dat met twee personen weg zien te werken. Nou hoeven wij niet aan de lijn te doen maar we letten wel op die lijn dus voor de rest van het weekend wordt het gewoon een kaakje bij de koffie of helemaal niets.

De officiële instanties had ik al vroegtijdig ingelicht over onze verhuizing, dat deed ik via post.nl/verhuisbericht maar verder had ik er niet over nagedacht dat anderen ook weleens ons nieuwe adres wilden hebben. Je hebt ook zoveel aan je hoofd tijdens het verhuizen en daarna inrichten van je huis, pfff. Gelukkig vroegen er wat mensen naar mijn adres en toen ik ben direct via internet een kaartje gaan maken. Gistermiddag kwamen ze binnen met de post en tegen de avond stond op alle enveloppen keurig een adres. En vandaag is alles op de post gegaan, ook weer in orde. Familie en vrienden zijn nu ook op de hoogte.  

Wat ons zondag op de ka opviel was de enorme hoeveelheid paddenstoelen die er stonden. Nog nooit zoveel gezien daar. Onze dochter die er een dag later liep was het ook al opgevallen. In de loop der jaren hebben wij heel vaak op die ka gelopen, in allerlei seizoenen en het is leuk om dan weer wat nieuws te ontdekken. Van deze mooie grote paddenstoelen kwamen we er maar eentje tegen.   Geen rode paddenstoel te ontdekken, de meeste in dezelfde tint maar dat randje om deze paddenstoel vond ik dan wel bijzonder. Als de paddenstoel dan wat ouder wordt komt dat randje nog meer te voorschijn. Was ik nog maar kind, denk ik dan als ik al die paddenstoelen zie. Toen mochten we op de lagere school van de nonnen ieder jaar een herfststukje maken. Heel normaal was het toen om daarvoor paddenstoelen te plukken en dan maakte je in een oude schoenendoos of een mandje je herfststuk.  Je vulde het eerst met mos, wat mooie gekleurde bladeren en wat eikels en kastanjes erop en dan als sluitstuk een paar pa

Als ik loop te wandelen speur ik altijd naar iets wat ik mee kan nemen uit de natuur. Regelmatig gaan er dennenappels of mooie stenen mee in de rugzak naar huis en af en toe een fraaie tak gebeurd ook nog weleens. Zondag zag ik op de ka waar wij liepen deze rietpluimen, daar kon ik wel wat mee. Gelukkig heeft Mart sterke handen, die kon er een paar van de stengels trekken. Ik had nog niets gedaan met de ombouw van de toilet in de badkamer en dat werd zondagmiddag snel even goed gemaakt.  Pluimen in een glazen vaas en nog wat oud blauw glas erbij wat ik jaren geleden in de kringloop kocht. Dat stond altijd in een klein vitrinekastje wat weer in de grote  boekenkast stond. Wat ik met dat vitrinekastje gedaan heb laat ik ook nog een keer zien.  In de toilet heb ik op het muurtje van de ombouw dit neergezet. Een ronde spiegel met zwarte rand en een vaasje gekocht bij de Karwei (wat hebben die tocht een leuke spullen voor heel weinig geld). In het vaasje droogbloemen die meegenomen zijn uit

Daar in de Schoonouwense buurt waar we gisterenmorgen liepen staan prachtige boerderijen. Deze hierboven is de eerste vanaf de Tentweg en ook de mooiste. Wordt altijd goed onderhouden, een plaatje. Zal in vroegere tijden misschien wel van een herenboer geweest zijn. Dit soort boerderijen staan hier veel, eenvoudig maar door de fraaie gevelelementen van een bijzondere schoonheid. Deze boerderij wordt helemaal gerenoveerd, een groot karwei, maar als hij straks klaar is en het metselwerk is schoongemaakt zal hij prachtig zijn. Het zal nog wel even duren voordat ik jullie daar een foto van kan laten zien want ik geloof dat de werkzaamheden door de eigenaars zelf gedaan worden. Ik ben benieuwd wat ze met de grote aangebouwde schuur gaan doen, die is in slechte staat en dat zijn asbestplaten daar op dat dak. Hier is men het overstek aan het vernieuwen.  Is dit niet mooi, dat tegeltableau met klavertjes boven het raam. Eenvoudige boeren die toch geld uitgaven om hun boerderij te verfraaien. H

De klok ging een uur terug vannacht maar wij waren nog op onze ingebouwde kloktijd wakker, dus vroeg. De weersverwachtingen waren gisteravond niet echt geweldig, maar nadat we buienradar hadden geraadpleegd vonden we dat we het erop konden wagen om een flink stuk te gaan wandelen.  Over de Tentweg het dorp uit, de Schoonouwense buurt door waar ik later nog wat foto's van boerderijen zal laten zien en toen de ka op.  We hadden van onze zoon al gehoord dat die goed beloopbaar was, dit dankzij al het houthaksel wat er in het voorjaar op gebracht is. Er zit nog weinig blad aan de lijsterbes maar nog wel wat bessen, dat zorgt voor nog wat kleur Een grote wilg met een dikke stam die behoorlijk beschadigd is. Toch doet deze sterke boom het nog prima, kijk maar eens naar al die takken. Bovenin nog resten van een boomhut. Jaren geleden maakten onze kinderen hier ook boomhutten. Ik rook het verval toen we langs deze boomstronk liepen, zo'n schimmellucht. Daar gedijen paddenstoelen en mos

Deze foto's nam ik donderdagmorgen en in die twee dagen zijn de grote bomen op de foto al aardig verkleurd, wat gaat dat snel. Maar ook zo leuk dat je op deze hoogte dat veel beter ziet. Als we aan tafel zitten heb ik van mijn plek dit zicht en dat vind ik fijn. Fijn omdat ik dan bomen zie, groen zie en daar heb ik behoefte aan.  En wat ook fijn is dat we de kerktoren nog zien en dan zonder het lawaai van de klokken.  's Avonds zijn de wijzerplaten verlicht en dat geeft zo'n vertrouwd gevoel.  We zijn hier op onze plek.

Zeven jaar werd ze gisteren, onze kleindochter Saar. Jarig zijn in Corona tijd valt niet mee voor een meisje van die leeftijd maar je hoorde haar niet klagen. Er waren verschillende mensen aan de deur geweest met felicitaties en een kadootje. 's Morgens waren andere opa en oma op bezoek geweest en wat later in de middag kwamen wij om de jarige te feliciteren en het feestmaal te nuttigen. Ze had lasagne gekozen. Ze liep trots te paraderen in haar Elsa jurk die ze van de andere opa en oma had gehad, De feestmuts had haar moeder gemaakt want na groep drie doet de juffrouw dat niet meer, legde ze me uit. Er waren natuurlijk slingers, ballonnen en gebak en vanmiddag komen er een broer en zus, vriendjes van Luuk en Saar. Daar gaan ze een slaapfeestje mee houden op de zolder van de garage die aan het huis vastzit. Ze kreeg van haar oom en tante en van ons een ziekenhuis van Lego en dat was haar allermooiste kado zei ze wel tien keer. Ze ging meteen aan de slag en had geen hulp nodig, ze s

Wij wonen nu bijna een week in onze nieuwe behuizing en nog steeds hadden we de keukenmessen niet gevonden. Ik behielp met met één mes waar ik alles mee sneed, niet echt handig. Ook geen flessenopener, we hadden er ondertussen maar eentje bij dochter geleend want mijn dagelijkse glaasje wijn wil ik toch wel blijven drinken.  Vanmorgen waren we in de loods waar onze spullen stonden opgeslagen om de laatste dozen met fotoboeken op te halen en weer liep ik te zoeken naar die messen maar er stond echt geen doos meer, ook geen kleintje. 'Wat ga je met dat grote blik doen' zei Mart en hij tilde hem op. Dat blik had altijd op de keukenkast gestaan en ja hoor, daar zaten mijn messen in en nog wat meer spullen die normaal in een keukenla liggen. Zo, nu heb ik eindelijk weer een volledig uitgeruste keuken. De messen hangen aan het messenblok wat gisteren opgehangen is en de rest heeft een plekje gevonden in de keukenla. Wat ik met dat mooie maar grote blik ga doen weet ik nog niet. Volge

Stapels fotoalbums heb ik in maart in verhuisdozen gepakt, ik weet niet hoeveel want ik was een plakker. Altijd veel gefotografeerd en geplakt. En nu ben ik die dozen aan het uitpakken en zegt mijn gezonde verstand dat ik stapelgek ben als ik dat allemaal weer in kasten ga stoppen. Dus nu ben ik aan het selecteren. Wat mag weg en wat moet blijven.  Ik werd direct al op het verkeerde been gezet want het eerste album wat ik oppakte was van een vakantie in augustus 2005. Met vier zussen naar ons Franse huis omdat mijn oudste zus dat zo graag wilde. Zij wist en wij wisten dat ze niet lang meer had te leven. We hebben gelachen, gehuild, gekibbeld maar vooral genoten. Zes maanden later stierf zij. Nou, dat album mag niet weg! Verder heb ik veel wandelgidsen van Lange Afstandspaden in Nederland en Frankrijk die we gelopen hebben. De kans dat we een bepaald pad weer gaan lopen is klein en verder zijn de meesten gidsen al verouderd. Dus ook maar weg alhoewel er dierbare herinneringen aan kleven

Op weg naar Suze, mijn masseuse stopte ik even bij het Loetbos, ik was namelijk veel te vroeg en maakte daarom een klein wandelingetje. Ik kwam uit bij een plek met een bank waar Mart en ik eind mei een boterhammetje aten tijdens een fietstocht.  En weer vielen mij de hoogspanningsmasten op waarvan er daar in de polder heel wat staan. Ik nam ze toen ook op de foto, alleen was het weer toen een stuk beter dan vandaag. Kijk  hier maar even. Wat hadden we toch een prachtig voorjaar. Als je goed kijkt zie je op de achtergrond richting de IJsseldijk nog veel meer van die masten staan. Echt heel veel meer viel me vanmorgen op. Suze had wel wat werk te verrichten aan mijn nek, schouders en rug. Zo'n verhuizing gaat niet in je koude kleren zitten. We hadden er zelfs twee in zeven maanden. Hoe leuk ik het inrichten van een huis ook vind, voorlopig hoef ik niet meer te verhuizen. Ik hoop eigenlijk nooit meer.

We slapen al drie dagen in ons nieuwe huis, 's nachts dan hè want overdag hebben we nog genoeg te doen. Ik pak dozen uit, veel dozen en probeer de inhoud een logisch plekje te geven. Er zijn spullen die al twee keer op een andere plek gelegen hebben omdat ik ze dan in een andere kast handiger vond. Geeft niet, zo leer je de inhoud van je kasten goed kennen.  Ik moet nog wel meer leren kennen, mijn oven bijvoorbeeld. Dat is zo'n combigeval, dus tevens magnetron. Van een heel goed merk, gelukkig niet al te klein, bijna nooit gebruikt. Ik heb altijd een traditionele oven gehad, in Frankrijk zelfs een dubbele, een kleine en een grote. Dus dit is even wennen met de knoppen die allerlei mogelijkheden aangeven. Daar wordt ik altijd een beetje onzeker van.  Dus maar eens in het diepe gesprongen en een hartige taart gemaakt. Op goed geluk ingesteld en verdraaid, er kwam een heerlijke taart uit de oven. Knapperige bodem, heel goed. Een paar tomaatjes met een zwart kapje maar dat was mijn

De eerste persoonlijke post op ons nieuwe adres kreeg ik deze week van Toos . Altijd weer spannend wat erin zit, de envelop was al zo leuk gemaakt. Twee mooie zelfgemaakte envelopjes, het kleine zat in de grotere. Leuke tekst over de toren van Babel.   Maar het klapstuk was deze kaart. Toos noemt het een kaart, ik noem het een kunstwerkje. Ik had op haar blog al gelezen dat ze stof had geverfd en daar mee aan de slag wilde. En toen kwam er onder haar vaardige handen dit moois te voorschijn. Achter de stof zit wat vulling en daar is een witte kaart tegen aan geplakt waarop Toos  uitlegde dat ze in gedachten licht zag dat door de ramen naar buiten scheen. Kozijnen er omheen genaaid en de pailletten zijn bloemen. Is het niet prachtig? Ik heb het op de secretaire gezet en als ik dan achter mijn laptop zit kan ik er iedere keer weer even naar kijken. Misschien geeft het inspiratie.

De meningen in ons gezin waren verdeeld over deze aanschaf die wij deden. Onze dochter vond het foeilelijk, de zonen waren wat milder gestemd. Maar dat komt misschien omdat zonen altijd wat toegefelijker zijn naar hun moeder. Ik vind dit bureau in ieder geval prachtig en daar gaat het om. Ik was direct verliefd toen ik het op Marktplaats tegen kwam en de koop was snel gesloten. Ik heb altijd al zo'n soort bureau willen hebben en nu is mijn wens vervuld. Al die laatjes en vakjes, geweldig toch. Ik hou er van om moderne meubels te combineren met antiek en wat oudere objecten. Aan sommige wat kleinere meubels ben ik zo gehecht, die heb ik echt niet weg gedaan.

Terwijl gisteren de vloer werd gelegd ging ik een wandelingetje door Bovenkerk maken, dat had ik natuurlijk  al maanden niet gedaan, Ik had er behoefte aan om alles daar weer te zien, de wilgen langs de sloot, de boerderijen. Wat is het toch fijn om vlakbij huis gewoon zo'n weggetje in te  kunnen lopen. Koeien en schapen in het land, Hollandse luchten er boven, dit is de plek in Nederland waar ik zo van hou. Ik prijs me gelukkig dat ik hier mag wonen. In de tuinen bij de boerderijen is genoeg te zien. Herfstasters en hieronder anemonen geven nog volop kleur. Aan de slootkanten hagen met hortensia's. En deze sedum vond ik zo mooi dat ik er even voor door de knieën ging om het goed op de foto te krijgen. Een plaatje daar zo tegen dat hek.  

Ik ben een gelukkig mens. De vloer in onze nieuwe woning is vandaag gelegd en ik ben er echt ontzettend blij mee. Toen ik vanmorgen binnen kwam lopen waren de vloerenleggers al bezig en het eerste wat ik zei was 'Wat is ie mooi, precies zoals ik het gewild heb'. Mart was het hartgrondig met me eens. Licht en blond wilde ik de vloer, en dat is ie.  In de berging hebben we de donkere vloer laten liggen, wat een verschil en wat zijn we nu blij dat we er toch voor gekozen hebben om een nieuwe vloer te nemen. Ons appartement is heerlijk licht, daarom zijn we er zo blij mee maar nu toont het binnen nog lichter. Morgen gaan we echt verhuizen.