HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Omdat het in Ierland een uur vroeger is hadden we een lange dag voor ons.. Eerst de huurauto opgehaald en toen op weg. Aarzelend in het begin want dat links rijden is echt goed opletten geblazen. Het vliegveld van Dublin ligt aan de noordkant van de stad dus we moesten eerst de hele rondweg om Dublin heen rijden om naar het zuiden te komen.  De eerste foto die ik nam in Ierland was van dit uithangbord. Twee rugbyspelers, zo te zien vader en zoon. De Ieren zijn gek van rugby en als ze hun team toejuichen tijdens bijvoorbeeld het Zeslandentoernooi doen ze dat heel luidruchtig. Ik wilde graag de tuinen van Powerscourt zien, misschien wel de mooiste van Ierland zegt men dus we parkeerden de auto in het dorpje Enniskerry en liepen via mooie lanen richting het landgoed. In 1974 brandde Powerscourt zelf helemaal van binnen uit en op de resten is een luxe hotel gebouwd. Omdat wij wat wilden eten liepen we naar binnen. We vielen wel wat uit de toon daar in onze sportieve kleding met hoge wandel

We zijn onderweg naar Ierland. Vanmorgen om 7.40 uur in het vliegtuig gestapt en om 8.20 uur landden we al op Dublin Airport. Het voortraject naar en op Schiphol liep ook goed. Om half vijf stonden we bij Mart zijn beste vriend voor de deur die ons binnen een kwartier naar Schiphol bracht en voor de vertrekhal afzette. Erg prettig. Niet veel wachtijd op Schiphol, klein half uurtje, we hadden online ingecheckt en handbagage. Eigelijk waren we veel te vroeg maar we moesten wel lang wachten voordat we koffie en een broodje konden krijgen.  En met onze e-readers hebben we de rest van de tijd gedood. Op Dublin Airport stond er een huurauto voor ons klaar waarmee we een groot deel van Ierland gaan bekijken. We blijven twee weken weg en overnachten om de twee dagen in een andere bed & breakfast zodat we voldoende tijd hebben om een bepaalde regio te verkennen. Dit gaat vast genieten worden.

Het tweede boek wat ik kreeg van de Stchting Boerderij en Erf is meer een leesboek, zoals je op de kaft kan zien: Verhalen uit het boerenleven van 100 jaar geleden. Het boekje vertelt over het echtpaar Metje van der Ham en Saan Bouman en later hun kinderen. Zij hadden een stee (boerderij), een knecht Aai Klomp en Tonia, de meid. Alle onderdelen van het boerenleven in die tijd passeren de revue. Al in het eerste hoofdstuk wat gaat over de boerentuin kom ik het woord 'rugten' tegen, een typisch woord van deze streek. Het betekent onkruid wieden en voordat ik hier kwam wonen had ik er nog nooit van gehoord. Natuurlijk een hoofstuk over kaas maken wat op sommige boerderijen hier in de buurt nog steeds gebeurd. En als Aantje Bouman, de oudste dochter van Saan en Metje Bouman gaat trouwen wordt hier ook over verhaalt. Ik vind het een kostelijk boekje. In de streektaal die veel gebruikt wordt herken ik veel maar ook in die lekkere nuchterheid die boeren eige is. Een mooi bezit, die tw

Nadat ik kort voordat wij naar Frankrijk gingen mijn laatste foto's   had ingestuurd voor de beeldbank van Stichting Boerderij en Erf kreeg ik een bedankmailtje met de belofte dat men nog een aardigheidje zou sturen. Onze dochter heeft dat uit de brievenbus gehaald en ik wist dus dat het twee boeken waren die ik afgelopen week pas onder ogen kreeg. Het eerste boek gaat over boerderijen en dan specifiek over hoe timmerlieden en metselaars uit de vorige generaties te werk gingen. Ik had tijdens het fotograferen van de boerderijen in mijn omgeving al aardig wat kennis opgedaan maar dit wordt een soort naslagwerk voor mij. Ik fotografeer zo vaak mooi onderdelen van een boerderij en in dit boek kan ik extra kennis daarover opdoen. Gevelankers bijvoorbeeld zijn er in vele vormen en ze worden gebruikt om de draagconstructie van de zolders en het dak met de gemetselde gevels te verbinden. Op de bladzijden ernaast sluitstenen die ik tot nu toe altijd gevelstenen noemde. Dat dit makelaars zi

De twee oranje pompoenen op het tafeltje kregen we mee van vrienden in Frankrijk en die mooie grijsgroene kocht ik gisteren bij een klein tuincemtrumpje in Bovenkerk. Samen met een plantje wat de hele zomer buiten heeft gestaan op een tafeltje onder een boom in de Franse tuin vormt het een mooi tafereel. Ook deze klimop heb ik meegenomen uit Frankrijk, ik sjouw hem al een paar jaar mee heen en weer. In een hoekje van de binnenplaats gedijt deze plant goed en ik vond het zonde om hem achter te laten omdat ik weet dat dat hij dat ook doet op ons Nederlands balkon. En zo ziet dit hoekje er weer leuk uit. De tafeltjes zijn wat roestig maar dat deert me niet. Deze pompoenen gaan niet in de pan hoor, ik heb genoeg butternuts meegenomen om wat lekkers mee te maken.. Ik laat ze zo lang mogelijk liggen en bij eventuele nachtvorst haal ik ze gewoon even in huis.

Deze vrolijke blommen kregen wij van een vriendin. Dit boeket is gemaakt van  gerecycled karton en bedrukt met plantaardige inkt en blijft eeuwig bloeien. Staat zo leuk in de vaas die mijn kapster en tevens beeldhouwster Lenny voor mij maakte. Het zorgt echt voor een vrolijke noot in onze kamer en is heel geschikt v oor de afwisseling met een natuurlijk boeket. Het boeket wordt plat geleverd en je zet het zelf in elkaar. Ik drukte ze uit de twee mallen die goed verpakt zaten in de map links.  

Een gekke ochtend vandaag. Al vroeg naar Gouda voor onze vijfde Coronavaccinatie en daarna pas ontbeten. Toen kregen we het plan om een rondje Bovenkerk te doen, dat hadden we gemist en de zon kwam nu zo lekker door.  Bovenkerk lag er nog bij  als vanouds, gelukkig maar want voor mij hoeft daar niets te veranderen. Deze jonge boerin had weer een leuk stilleven gemaakt, ik had haar tuin ook al staan te bewonderen. De zon was nog maar net door de mist heengekomen dus je zag overal prachtige spinnenwebben aan de waterkant. Zo, mijn favoriete boom staat ook weer op de foto, in bijzondere weersomstandigheden zal hij deze winter nog weleens langs komen. De begroeing langs en in de slootkant is zo dicht geworden dat het op sommige plekken wel lijkt of de wetering gehalveerd is. De meisjes lagen lekker te genieten in het zonnetje. Met de eigenaresse van deze mooie hond hebben we een hele poos staan praten. Zij is de dochter van onze voormalige buren hier en we informeerden naar haar moeder. Bi

Dat is nou een leuk welkom, in Stolwijk staken ze vanmorgen de feestverlichting voor ons aan, een prachtige regenboog ter ere van het feit dat we weer terug waren van het Franse land. Toen ik vanuit bed de huiskamer inliep zag ik hem aan de hemel staan. Een buurman vertelde dat er later ook nog een dubbele te zien was maar toen stond ik al onder de douche. We vertrokken gistermorgen om zes uur uit Le Serret en het bleek een lange dag te worden. Veel regen en veel wegwerkzaamheden. Maar we maken er nooit een probleem van, zijn altijd weer blij dat we gezond en wel weer thuisgekomen zijn. En de Stolwijkse kerktoren staat ook nog steeds scheef constateerden we, aan ons uitzicht is dus niets veranderd en dat is goed. Ondertussen heeft Mart vanmorgen de auto leeggeruimd en heb ik mijn best gedaan om alles weer een plekje te geven en dat is aardig gelukt. Ik ben ook al even bij mijn supermarkt geweest waar ze blij waren om mij weer te zien. Zo pakken we het Stolwijkse leven weer op maar niet

  Voor dit recept heb ik nog geen zoete aardappel van eigen oogst gebruikt, die moeten nog even een week of twee zoeter worden maar de puntpaprika en de prei kwamen wel uit eigen moestuin. Zoete aardappelschotel   Voor 2 personen heb je dit je er voor nodig: 300 gr gehakt 450 gr zoete aardappelpuree, gekookt en tot puree gestampt 2 puntpaprika’s of 1 grote 200 gr prei (fijngesneden) 1 dikke of 2 dunne 1 theelepel cajunkruiden 1 eetlepel tomatenpuree Wat geraspte kaas Boter en melk Verwarm de oven op 200 graden. Rul het gehakt bruin in een pan met een beetje olie of boter. Snijd de puntpaprika in reepjes en bak even mee met het gehakt. Voeg ook de prei, tomatenpuree en cajunkruiden toe. Meng alles goed door elkaar en breng het mengsel eventueel op smaak met peper en zout en een snufje tijm. Kook de zoete aardappelen met wat zout in ca. 20 minuten gaar, giet af en stamp tot puree. Voeg eventueel boter en melk beetje bij beetje toe tot de zoete aardappelpuree lekker smeuïg is geword

Fietsend op weg naar Montpellier vanaf de kust vonden we langs de oever van de rivier de Lez een hippe en creatieve locatie, die in no-time dé hotspot van de hipsterscene is geworden: Marché du Lez. Ik had er over gelezen dus we gingen er even een kijkje nemen. Op het openluchtterrein zagen we originele, grappige en stoere  gebouwen. Overal winkeltjes, leuke foodtrucks, restaurants, brocantezaakjes en cafés.  Het was nog rustig op het terrein, we waren eigenlijk te vroeg. Ik kan jullie maar één foto laten zien, de andere die ik maakte zijn mislukt, ik had de zon pal tegen. Hier willen we nog wel eens heen om dat goed te maken en alles op ons gemak te bekijken. En natuurlijk om er een hapje te eten. Ik heb eens op Google Maps gekeken en het is voor ons tweeënhalf uur rijden met de auto naar Montpellier. In de stad zelf wil ik ook nog het een en ander zien dus volgend jaar gaan we hier een uitje van maken. We blijven plannen maken!

Ik vond de chocolade-kastanjetaart die mijn buurvrouw Sylvie deze zomer maakte zo lekker dat ik nog maar een paar blikken kastanjecrème heb gekocht. Dit is echt een taart waar mijn kinderen en kleinkinderen gek op zullen zijn. De kastanjepuree- en crème is overal te koop, deze blikken kocht ik in de Intermarché waar ze een hele afdeling hebben met streekproducten uit de Ardèche. Zowel Aubenas, waar deze blikken vandaan komen als Privas zijn een fabriek rijk waar kastanjes verwerkt worden. In Frankrijk hanteert met 2 benamingen voor wat wij in Nederland kastanjes noemen: châtaignes en marrons. Het verschil is voor veel Fransen ook niet echt duidelijk en je merkt dat de woorden vaak door elkaar worden gebruikt.   Dit raapte ik vanmorgen op toen we ons wandelingetje maakten. De rechter kastanje is net gevallen, de kastanjes in het midden liggen al even op de grond, te zien aan de kleur van de schil en links kan je de afdrukken van de kastanjes nog zien zitten in de schil. De kastanjes zij

Er was me toch een partij regen voorspeld en dat zou vannacht al beginnen en vandaag de hele dag aanhouden. Er is vannacht wel wat gevallen maar daar hebben wij niets van gemerkt, we hebben goed geslapen. Toen we vanmorgen ons ochtendwandelingetje maakten zag het er zo uit. De damp van de gevallen regen hing nog in het dal, prachtige wolken partijen met al veel blauw. Toen we op het hoogste punt van het dorp waren was de damp nagenoeg weggetrokken en zagen we aan de rook van de schoorsteen dat een van onze buren was aangekomen. Tot nu toe is het droog gebleven en het is wisselend bewolkt. De temperatuur is goed, aangenaam nazomer weer. Zo, nu zijn jullie weer geïnformeerd over de weersomstandigheden hier. We gaan zo lunchen, daarna une petite sieste en dan weer aan het werk. Er valt heel wat te doen hier met het winterklaar maken van twee huizen en een grote tuin.

Een veld vol blad, dat kregen we van één plantje van de zoete aardappel, het groeide zelfs tegen de muur op. Begin mei gepoot en dan moet de plant lang staan en voor de eerste vorst gerooid worden. In ons geval gaat dat niet want wij vertrekken volgende week naar Nederland en zijn nu de moestuin aan het leegruimen. Eigenlijk zijn we dus te vroeg en dan heb ik ook nog verhalen gehoord over woelmuizen die juist deze plant zo lekker vinden omdat ze zoet zijn. En wij hebben behoorlijk last gehad van die rakkers.  Dus zijn we heel nieuwsgierig wat daar onder al dat blad in de grond zit. Zullen we wat opbrengst hebben? Mart begon eerst met het wegtrekken van al de uitlopers. Maar pakte er al snel de snoeischaar bij, dat ging beter. Ik stond zo gespannen te kijken naar wat eruit kwam dat ik even vergat de fotograferen toen hij voorzichtig de spitvork in de grond zette maar dit was het uiteindelijke resultaat,een grote schaal vol met zoete aardappels, er zitten grote knollen bij.  Ik kan niet

Toen wij zondagavond thuiskwamen van onze fietstocht merkten we dat er een groep in de stoppenkast uitgeslagen was. Het was noodweer geweest in de Ardèche en dan gebeurt dat weleens met die bovengrondse leidingen. Mart schakelde de groep weer in en liep direct door naar de vriezer in de bijkeuken. En wat hij vreesde was gebeurd, de weinige zakken fruit die op de bodem lagen dreven in het vocht. Ik had de vriezer al nagenoeg leeggemaakt, er stonden ook nog twee doosjes gehakt in en wat ander klein spul, dat was niet zo erg dat die bedorven waren maar die zakken fruit vonden wij wel erg. Vier kilo braam en drie kilo pruimen, de pit eruit en netjes in stukken gesneden. Die waren voor onze vrienden Ernest en Annelies en die zouden we brengen nadat we uitgefiets waren. Omdat ik wel klaar was met jam inmaken hadden wij dit fruit voor hen bewaard maar dat was nu bedorven. Gisteren gingen wij op bezoek bij hen om afscheid te nemen, wij gaan eerdaags naar Nederland. Maar we gingen niet me lege

'Maak hiervan maar even een foto' zei Mart toen we zondagavond voor onze garage stonden en wees op zijn fietscomputer. Hij had daarop de totaalstand bijgehouden, op die van mij hield ik de dagafstanden bij. De totale afstand is een stuk hoger uit gevallen dan ik vooraf uitgerekend had. Achteraf wel logisch want we gingen regelmatig van de route af voor bijvoorbeeld een slaapplek, om koffie te drinken of een bakker te zoeken. Het eerste deel van de route was enorm goed aangegeven maar zuidelijker waar de route nog niet helemaal uitgewerkt is was het af en toe zoeken om de juiste richting te volgen. Wij zijn ook een keer een flink stuk de verkeerde kant op gereden, heel stom. Maar dit kan je allemaal meemaken als je onderweg bent, dat hebben we ook tijdens onze langere wandeltochten ervaren. Je kan niet verwachten dat het tijdens zo'n trektocht allemaal volmaakt gaat. Het was een prachtige tocht met veel gevarieerde landschappen, prachtige steden en niet onbelangrijk heel moo

Toen we in het voorjaar vriendin Maria naar de trein brachten had ik op het station van Valence TGV geïnformeerd naar de treinverbindingen en op welke treinen de fietsen mee konden.  In de TER (regionale trein) mag je je fiets gratis meenemen, zolang je de fiets op de daarvoor aangeduide plaats(en) neerzet. Dit zijn stoptreinen maar met een keer overstappen zouden we met vertrek rond negen uur om twaalf uur in Valence Ville zijn. Geen probleem dus. Voordat wij vertrokken heb ik de site van SNCF nog gecontroleerd en alles was toen in orde. Niet lang meer bleek later want toen ik zaterdagmiddag na aankomst in Sète de site weer checkte bleek er op zondag maar één trein te gaan richting het noorden en wel om 11.46 uur.  Op de site was de volgende mededeling te lezen: Als gevolg van een lokale sociale beweging zal het verkeer vanaf woensdag 14 september ernstig verstoord zijn op de volgende trajecten en dan volgt er een lange lijst met die trajecten. We nodigen u uit om uw reis uit te stell