HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Vandaag met Maria en Kees een wandeling gemaakt bij Blaizac, een kwartiertje rijden bij ons vandaan. De tamme kastanjes zijn nu rijp en men is volop aan het rapen. We maakten een praatje met een paar mensen die daar mee bezig waren en leerden dat de kwaliteit dit jaar niet zo goed is. Ze zijn klein, wat komt door te weinig regen in het voorjaar. Verder is de oogst vroeg, zeker twee weken vroeger dan normaal. De kastanjebomen die hier op de foto staan zijn zeker honderd jaar oud, vertelden zij, en geven nog volop vrucht.

Kees en Maria hebben veertien jaar naast ons dorpje op een heuveltop gewoond. Zij kwamen in dezelfde tijd als ons naar de Ardêche, maar wonen nu alweer een jaar of vier permanent in Nederland. Nu zijn ze even terug naar de voor hun geliefde streek en logeren een paar dagen bij ons. Mart laat Kees trots alle vorderingen zien die we gemaakt hebben en dat is aan Kees wel besteed. Dit is trouwens toch een zeer levendig stel, want wat denk je, Maria heeft met haar eenentachtig jaar nog een smartphone aangeschaft!

Jean-Baptiste en Eliane, onze buren rechts, zijn op hun tweede terras het oerwoud te lijf gegaan met behulp van een kettingzaag. Mr. Chaussedent, oom van Eliane en voormalig bewoner had de laatste jaren de boel een beetje laten versloffen en dan wordt een boompje hier al snel een soort bos. Het heeft twee voordelen voor ons. We krijgen veel meer uitzicht naar de rechterkant en de stammetjes worden allemaal over het hek gegooid, zij hebben brandhout genoeg en wij kunnen nog wel wat gebruiken.

Heel laat in de zomer kocht ik, ze waren al in de uitverkoop bij de GammVert, een paar paprikaplantjes. Toen ik twintig augustus naar Nederland ging zag ik er nog niets aan en had ik de hoop al opgegeven. Maar zie, zonder water en verzorging zijn het deze joekels geworden en dit zijn niet de enige. We waren van plan een kweekkasje op te zetten, maar dat is met het klimaat hier en de goede grond die wij hebben echt niet nodig en om meer werk zit ik niet verlegen, dat heb ik genoeg. Dus ik heb in de aanbieding een kweekkasje van ongeveer 2.25 bij 2.50 m., niet nieuw maar in redelijke staat. Gedemonteerd in Stolwijk af te halen tegen een fles Bacardi, witte graag. Wie heeft interesse of weet iemand???

Die, de stad waar we gisteren waren, ligt aan de voet van de Alpen. Hier komt de bekende Clairette de Die vandaan, een witte bubbeltjes wijn. Wij hebben in het verleden drie zomers gekampeerd in de Drôme vallei en hebben goede herinneringen aan deze wijn. Niet minder dan 12.000 hectaren wijngaarden moeten voor voldoende bevoorrading zorgen. Net buiten de stadskern van Die  heb je de Caves Jaillance, de grootste producent. Zij waren één van de sponsoren van de Dromoise en stelde aan de eerste 1500 inschrijvingen een fles Clairette de Die beschikbaar. Met rugnummer 324 waren we een fles van dat lekkere vocht rijker.

Heel vroeg in de morgen Joop afgezet op het TGV station bij Valence en daarna doorgereden naar Die in de Drôme vallei waar Mart zich ingeschreven had voor de Dromoise, een rit van 116 km met daarin 2 cols van 1037 m., een totaal hoogteverschil van 1265 m.,  zie hier .  Op negen uur werd er gestart en met 1500 andere fietsers verdween hij uit mijn zicht. Ik wilde al die uren niet stilzitten en heb bij het Office de Tourisme een wandeling opgehaald en ben maar gelijk begonnen. De Drôme overgestoken en vervolgens aan een klim begonnen waarin ik steeg van 405 m. naar 988 m., dat was dus 583 m. stijgen, en behoorlijk steil.  Halverwege had ik al geen droge draad meer aan mijn lijf, maar ik heb het gehaald. Bijna boven ontmoette ik een leuke jonge Française en samen zijn we naar de top gelopen en het hele end weer afgedaald. Haar man reed dezelfde afstand als Mart, was alleen eerder binnen. Mart was om kwart over twee binnen met een gemiddelde van 23.7 km. De oudjes zijn weer lekker bezig

Samen met Marie-Christine, haar vriend Alain en Joël, een buurman hebben we de parkeerplaats  van ons dorp schoongemaakt. Marie en ik hebben een plekje onkruidvrij gemaakt waar ik een plantenperk aan wil gaan leggen en de mannen hebben wilde braam uitgetrokken en gemaaid. Het ziet er weer netjes uit. Daarna nodigde Marie ons uit voor lunch op haar terras, ik heb nog gauw een tomatensalade gemaakt. Ondertussen had ik al een schone was opgehangen aan mijn nieuwe waslijnen. Palen gemaakt door Alex, oud collega van de GMF, alsnog bedankt!

In het voorjaar van 2007 hebben we met Joop een mooie wandeling gemaakt waarbij we op een afgelegen plek dit kleine, in de rotsen uitgehouwen kerkje (15e eeuw) ontdekten. Prachtig vonden we het en we maakten o.a. bovenstaande foto. Daarna hebben we nog vaak deze wandeling willen maken, maar in de grote hoeveelheid routebeschrijvingen die ik heb kon ik hem niet meer vinden. Gisteravond ontdekte ik de beschrijving eindelijk en vandaag, op de dag  van onze veertigste huwelijksverjaardag nog wel, hebben we dezelfde wandeling wederom gelopen. Het was weer genieten met prachtig weer.

Er is nog genoeg kleur in mijn tuin, daar zorgt o.a. de cosmea wel voor. Hier en daar wel een beetje wild en soms op een totaal verkeerde plek in mijn border, maar nadat ik er alle uitgebloeide bloemen had uitgeknipt was ik er toch mee in mijn sas. Dat rommelige en wilde past wel in een najaarsborder. Deze foto is van een verloren hoekje bij de regenpijp onder de tuinkamer, daar vind ik de cosmea het mooist tot zijn recht komen.

Vandaag een prachtige wandeling gemaakt onder Les Vans. Oude dorpjes, wijnvelden, terrassen met knoestige kastanjes. In het dorpje Naves stond een kerkje met een klokkentoren waar we via een trapje bij konden komen. Eng hoog stond ik, maar je moet wat over hebben voor een mooie foto van een oude klok. De hamer die de klok doet luiden werd al wel door een elektromotortje aangedreven. Terug bij de auto gaf de thermometer 27 graden aan. Het pilsje op het terras smaakte heerlijk, verdiend, want we hadden viereneenhalf uur gelopen.

Koffie gedronken bij Akkie en Renée op Chateau 'La Tour' en gelijk ons vrachtje voor Akkie gelost.  Hij vond het nodig zijn kanon aan Joop te laten horen en omdat hij het zelf zo leuk vindt heeft hij hem driemaal afgevuurd. Over grote kinderen gesproken!

Joop is al achtentwintig jaar bij de vrijwillige brandweer dus daarom kan je een schoorsteen schoonmaken wel aan hem overlaten. Niet alleen de kachelpijp, maar de hele schoorsteen werd door hem geïnspecteerd. We zijn nu weer brandveilig! Mart heeft gemaaid, hij kwam er nog net doorheen met de maaier, zo hoog stond het, maar het ziet er weer prima uit.

We zijn weer thuis in de Ardêche. Het klinkt wat vreemd, maar zo voelen wij het wel, thuis. Evengoed een rijkdom, tweemaal een thuis hebben. De reis verliep voorspoedig en we werden verwelkomt met een zonnetje. Morgen gaan we wat maaien, knippen en vegen en dan is binnen een paar uur het meeste weer op orde. Broer Joop is meegekomen, kreeg heimwee naar de Ardêche.

De jaarlijkse truckrun voor gehandicapten door de Krimpener- en Lopikerwaard ging vandaag van start in Gouda en komt dan 's morgens en ook nog een keer 's middags door ons dorp. Dus dat betekent buiten staan en zwaaien dat je leven er van afhangt. In de cabines wordt nog harder teruggezwaaid, soms met twee armen tegelijk, en daarboven stralende gezichten. Wat genieten die mensen, en wij eigenlijk ook. Gelukkig staat bij ons de halve bevolking op straat, wat én voor de chauffeurs én voor de bijrijders van die dag geweldig moet zijn.

Morgen gaat ons zwembad weer dicht dus vandaag was het zwembadontbijt voor alle mensen die dagelijks hun baantjes trekken. Ik lig daar ergens in het midden met dat blonde koppie naast dat donkere. Wat was het water koud vanmorgen, de verwarming was al een paar dagen stuk. Maar we mopperen niet (nou vooruit, bijna niet) want we zijn ontzettend blij met ons zwembad wat in stand wordt gehouden door het werk van de vele vrijwilligers die 's winters het bad weer helemaal opknappen en het 's zomers onderhouden. Het zwembad is samen met dat van Haastrecht ondergebracht in een stichting en juist deze week heeft de gemeente en het zwembadbestuur bekend gemaakt dat er een convenant getekend is waarin staat dat beide baden in ieder geval tot 2025 open zullen blijven. Verleden jaar is ons zwembad tweede geworden in de verkiezing 'Zwembad van het jaar'.

Vandaag op bezoek geweest bij mijn Amsterdamse nicht. Babette woont in de Spaarndammerbuurt, waar in het begin van de negentiende eeuw drie woonblokken zijn gebouwd in de stijl van de Amsterdamse School. Niet eerder was er zoveel zorg besteed aan de vormgeving van arbeiderswoningen. We hebben samen door de wijk gewandeld en wat foto's genomen. Als je van fotograferen houdt is dit genieten! 

We hebben vanavond in Hei- en Boeicop een vrachtje opgehaald voor Akkie van Chateau La Tour. Waar ligt dat in hemelsnaam, denken jullie waarschijnlijk. Ja, het is inderdaad een klein plaatsje en wel in de Vijf Heeren Landen.  Dat ligt tussen Vianen (noordelijk) en Leerdam (zuidelijk). We staken met prachtig weer de Lek bij Schoonhoven over en zijn binnendoor gereden, een mooie rit door het boerenland. De mensen waar we het vrachtje ophaalden waren fruit aan het plukken en met een flinke kist moesappels zijn we weer naar huis gereden. 

Deze foto van ons gezin zal genomen zijn in het najaar van 1954 toen mijn ouders twaalf en een half jaar getrouwd waren. Mijn moeder kijkt hier zorgelijk, verdrietig. Twee jaar daarvoor was haar oudste dochter overleden, haar foto staat op de schoorsteenmantel. De jongste was hier mijn broer Joop, na hem kwamen er nog drie. Het tafeltje vooraan werd een rooktafeltje genoemd, daarop de bekers voor de sigaren en sigaretten en de houder voor het luciferdoosje. Heerlijk nostalgisch, want zo'n meubelstuk wordt niet meer gemaakt.

Op het internet kwam ik het liedje tegen  Laat me/Vivre ,  gezongen door Alderliefste, Ramses Shaffy en Liesbeth List. Sowieso vind ik de Franse taal mooi om naar te luisteren, en zeker in een liedje, of chanson , zoals de Fransen zeggen. Vooral de oudere Ramses in deze opname is ontroerend!

Op de Tentweg in Stolwijk staat nog steeds een fabrieksgebouw waarin de firma  Nutricia  omstreeks 1920 probeerde het ambachtelijke kaasmaken te industrialiseren. De kaasmakerij was (en is in sommige gevallen nog steeds) een belangrijke taak van de boerin en ook financieel aantrekkelijk voor een boerengezin. Dat dit werd onderschat bij de oprichting van de kaasfabriek in Stolwijk, mag blijken uit de periode waarin deze actief is geweest: slechts enkele maanden. Nog een leuk detail is dat de Goudsche Machinefabriek waar ik bijna vijfentwintig jaar gewerkt heb, zijn eerste melkpoedermachine in 1916 leverde aan Nutricia, waarna er nog vele volgden.

Ik was vanmiddag in Nieuwkoop bij Eivert en Marjan om wat planten op te halen. Ze stouwden zo ongeveer een halve kwekerij achterin mijn bus, ik kan direct aan de slag als ik in Frankrijk arriveer. Heen en terug langs de Ziende gereden met zo nu en dan uitzicht op de Nieuwkoopse Plassen. Aan de horizon de watertoren van de Meije, Piet Potlood genaamd, uitleg niet nodig denk ik. Op de plek waar ik deze foto nam was er gebaggerd en zie hieronder de 'vangst'. Eigenlijk typisch voor Nederland, een land met veel water en heel veel fietsen.

Behalve dat we natuurlijk ontzettend trots zijn op onze nieuwe kleinzoon Luuk zijn we dat ook op schoondochter Christianne, ze heeft dit geboortekaartje zelf ontworpen en getekend. Bas en Chris hebben lang op hun kindje moeten wachten en er veel voor moeten doen, vandaar de passende tekst achter op het kaartje: Wanhoop niet, wanhoop nooit Straks is het allemaal weer anders en misschien wel beter dan ooit Dus wanhoop niet, wanhoop nooit H. van der Lubbe - de Dijk 

Ongemerkt had ik bij de Kunstuitleen Gouda een aardig bedrag tegoed. Ik heb daar en abonnement wat maandelijks een spaartegoed opbouwt, zodat je ooit een een kunstwerk kan aanschaffen. Ik ben gek op de beelden van Andrea Dogterom maar ze waren altijd veel te duur voor mij. Door dit spaartegoed werd ik plotsklaps in de gelegenheid gesteld om een klein beeld van haar aan te schaffen en dat heb ik gedaan. Het beeld is me erg dierbaar geworden, twee kletsende vrouwen op een bankje. Het zou zomaar ikzelf met een van mijn zussen kunnen zijn. Dré woont wat verderop bij mij in Bovenkerk, is een geboren Stolwijkse en gewoon een leuk mens. We zijn hier allemaal trots op haar, ze maakt ontzettende mooi dingen. Kijk even op haar site .

We kunnen er niet meer omheen, de zomer loopt op z'n eind. De natuur begint te verkleuren, maar juist die herfstkleuren die eraan beginnen te komen vind ik prachtig. Het licht wordt steeds zachter en mooier, zeker als je van fotograferen houdt. Dus wat mij betreft, laat maar komen die herfst!

Ik zou graag een familiealbum maken met foto's uit vervlogen tijden. Voor dat doel heb ik bij mijn broers en zussen hun oude foto's opgevraagd en scan ik ze in. Een hels karwei waar ik nog lang niet klaar mee ben, maar goed, de winter komt er weer aan. Deze foto is van het gezin van opa en oma Hoogervorst, mijn moeders familie. Zij staat het meest rechts en trekt een gek gezicht. Eigenlijk lijk ik wel op haar, in ieder geval qua karakter. Opa heb ik nooit gekend, stierf al vroeg. Jammer, het leek me een aardige man. Oma was streng, als jong kind was ik bang voor haar.

Die man van mij kan moeilijk stil zitten, dus vond hij het nodig om de weken die wij nu in Nederland zijn te besteden aan het schilderen van de buitenboel. Met behulp van de steiger van buurman Piet heeft hij eerst de achterkant geschilderd en nu is de voorkant van het huis aan de beurt. Laten we hopen dat die zonnige perioden tussen de buien door lang duren, dan komt het karwei misschien wel klaar voor ons vertrek naar Frankrijk.

Gisteren te druk om een blogbericht te maken, daarom vandaag foto's over twee heugelijke gebeurtenissen. Allereerst vierden we gisteren in onze tuin met familie en vrienden het feit dat we 40 jaar getrouwd zijn en op dezelfde dag om 18.11 uur werd onze derde kleinzoon geboren, hij kreeg de naam Luuk. Moeder en kind zijn vanmorgen door een trotse papa uit het ziekenhuis gehaald en verkeren beide in blakende gezondheid, vanmiddag even gecontroleerd. Het feest was trouwens ook heel leuk, met prachtig weer.

Ik kon de verleiding niet weerstaan. Liep vanmorgen over ons piepkleine warenmarktje en zag deze heerlijke pot viooltjes staan, ik heb er niet eens over nagedacht. Niet praktisch natuurlijk, want we gaan nog een paar weken naar de Ardêche en daarna weer naar Nederland. Nou ja, dan gaat deze pot maar mee heen en weer terug van de Ardêche.

Dit is één van de vier gietijzeren bruggen over de ringvaart, ooit waren het er vijf. Bouwjaar 1888 en beeldbepalend voor de Krimpenerwaard en in het bijzonder voor Stolwijk. Als je ons dorp uitrijdt zie je er aan de overkant van de provinciale weg al twee liggen, Benedenkerkseweg Noord- en Zuidzijde. Verder ligt er nog een bij het buurtschap Beijersche en bij de Tiendweg bij Stolwijkersluis. In 1993 werd de Beijersche brug zwaar beschadig door een vrachtwagen en het heeft jaren geduurd voordat men tot herstel overging. Degene die daarvoor het meest geijverd heeft is Abe Maaijen, hij heeft een interessant  artikel  over onze mooi bruggen geschreven.