HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Wij worden al een paar maanden geterroriseerd door een marter. Hij begon met het graven in grote plantenpotten- en bakken waar hij in het vroege voorjaar zocht naar wormen. Na een paar keer de grond weer opgeveegd en terug te hebben gegooid waren we het wel zat en heeft Mart de grond in de potten afgedekt met op maat geknipt plastic gaas. Daar kon het beest dus niet meer terecht dus zakte hij af naar de moestuin waar hij genoeg lekkers kan vinden. De marter houdt van fruit dus hij doet zich te goed aan gevallen kersen en onze lekkere aardbeien. Al twee keer hebben we een andere constructie bedacht om het gaas aan op te hangen. In het begin trok hij zelfs het net voor meer dan de helft weg. De aardbeien oogst blijft hierdoor erg achter. We hadden al gauw door dat het beest ook van bessen houdt dus hier werden ook netten overgespannen en dat ging goed, die oogst zit nu grotendeels in de vriezer. Vanmorgen keken we éven hoe ver de frambozen waren en zagen toen dat het kreng hier ook al aa

Blogvriendin Mieke kon zich niet voorstellen dat ik niets had gekocht op de brocante markt in La Voulte. Wij zagen elkaar verleden jaar daar op die markt voor het eerst en zij was er erg enthousiast over. Ze kocht ook veel leuke spullen die dag. Ik heb twee huizen en daar staan wat mooie  dingen in maar ik hoef niet iedere week wat anders neer te zetten, genoeg is genoeg. Maar omdat ik zo veel leuks tegenkom op zo'n markt kwam ik op het idee om een hoekje in te richten op de binnenplaats waar ik wat spulletjes te koop aan kan bieden aan mijn gasten. Ja, en dan is het weer een nieuwe uitdaging om mooie spulletjes te kopen voor anderen tegen kleine prijsjes. Ik had er gewoon lol in. Het kostte dan ook totaal geen moeite om twee tassen te vullen die Mart natuurlijk mocht sjouwen. Thuis hadden we nog een oud tafeltje staan waar ik een uitstalling op maakte, de rest kon wel op de grond. Ik vond verleden jaar ook zo'n mandje wat ik mee naar Nederland nam. Ik doe er regelmatig een kle

Niets leuker dan lekker lopen snuffelen op een brocante markt waar ze altijd een goed aanbod hebben. Iedere keer wordt ik weer  verrast door de diversiteit van dat aanbod.  Deze bak met houten tollen,  zo leuk, ik kocht er eentje. Ik ga eens kijken of ik dat nog kan. Ik vertelde de jonge vrouw achter de kraam dat ik het vroeger echt goed kon. Een dun touwtje om de tol wikkelen en dan met een bepaalde slag laag weggooien. Op een oude rieten stoel een stel poppen, nu maar hopen dat ze bij een lieve poppenmoeder terech komen. Toen ik thuis beter naar deze foto keek schoot me opeens te binnen dat ik nog een knopje nodig had voor een nachtkastje wat in Stolwijk staat. Stom, in dit kistje had ik beslist iets van mijn gading kunnen vinden. 

  De vierde zondag van de maand, dan is het brocante markt in La Voulte en daar had ik echt veel zin in. Even niet bezig zijn met de internet problemen die nog steeds niet opgelost zijn. Lekker slenteren over een leuke markt, heerlijk weer, daar knapt een mens van op. Ik zag weer allerlei leuke dingen, wat bijvoorbeeld te denken van deze babyweegschaal. In zo'n soort geval werden mijn kinderen op het consultatiebureau ook gewogen maar dan was de bovenkant een gladde, koude rvs schaal. Dit is toch veel vriendelijker, zo'n mooie rieten mand. Terwijl ik die prachtige mand sta te bewonderen en een fotootje maak ontstaat er achter mijn rug een discussie. Een jong stel, zij met een klein buikje met een beschermende hand erop, zwanger dus. Hij vind de kinderwagen die iets achter de weegschaal staat wel iets voor hun aanstaande kind. Zij probeert hem geduldig uit te leggen dat het een poppenwagen is, niet geschikt voor een baby. De aanstaande vader snapt er niet veel van,  dacht een go

Dit is de oude zijderupsfabriek (moulinage à soie) van  Saint Julien du Gua. De meeste van deze gebouwen zijn van rond 1900,  deze is nog in goede staat. Dat komt waarschijnlijk omdat hij al jaren bewoond wordt, dan wordt er voor een pand gezorgd.  Onder het gebouw loopt de Auzene, het riviertje dat door onze vallei loopt. De waterkracht zorgde er voor dat de machines aangedreven konden worden. De Auzene is maar 24 km lang en toch staan er wel 4 zijderupsfabriek fabrieken aan. Dat zegt wel iets over het aantal van deze fabrieken in deze streek.

Deze rode bessen die gisteren door Mart zijn geplukt zitten al in de vriezer. Ik heb ze eerst gewassen, uit laten lekken en toen in zakjes in de vriezer gedaan. Niet gerist, dat vinden we teveel werk. Ik maak er bessensaus van en laat de steeltjes gewoon meekoken waarna alles door de roerzeef gaat en nog even ingekookt wordt. Ondertussen zijn ook de eerste kruisbessen geplukt. Vandaag zijn we de hele dag samen met vrienden en een Franse buurman bezig geweest om de schotel aan te melden bij Nordnet voor ons nieuwe internet abonnement per satelliet. Ik kan er kort over zijn, het is niet gelukt. Ik heb aan het eind van de dag een installateur gevonden die vrijdag wil komen kijken of hij het probleem op kan lossen. Hij had het heel druk. Door de storm van afgelopen zondag waren veel schotels ontregeld en iedereen wil voetbal zien vertelde hij er lachend achter aan. Maar het was verder een gezellige dag hoor, met die vrienden van ons zou het gek zijn als dat niet zo was.

Ik vetrok gisteren uit Nederland met regen en kwam met zwaar bewolkt weer aan in Valence waar Mart al stond te wachten. Vannacht heeft het doorlopend geregend maar vanmorgen was het gelukkig droog met veel zon en zo hoort het ook te zijn. Alles in de tuin is flink gegroeid zo ook het onkruid, er staat me wat werk te wachten. Geeft niet, hoe gek het ook klinkt,  ik hou van wieden.  Wij hebben altijd slecht internet gehad hier en zijn nu overgestapt op internet via de schotel.  Die schotel heeft Mart gemonteerd terwijl ik weg was en hij hij heeft ook alles aangesloten. Alleen wil het niet lukken met het richten van die schotel. Dus ik zit hier mijn blog te maken op mijn mobiel waar ik een ontzettende hekel aan heb, dat gepriegel  pfff. Hulptroepen zijn ingeschakeld maar ik kan jullie niet beloven dat ik morgen weer een blogje in elkaar priegel.

Van mijn kapster hoorde ik over een nieuw restaurant aan de Lek, het heet dan ook 'Heeren aan de Lek'. Onze dochter houdt wel van uit eten gaan dus ik appte haar of ze interesse had en ja hoor, dat had ze. Afgesproken dat we op zondag zouden gaan lunchen dus ik reserveerde. En dat was dus gisteren. Leuk restaurant, wij zaten op het grote terras rechts op de foto, uitkijkend op de Lek. Het weer was precies goed om op een terras te eten, beter dan in Frankrijk want daar is het in de Ardèche noodweer geweest vertelde Mart. Goed dat ik gereserveerd had, alles was bezet, zal ook wel gekomen zijn door vaderdag. Het eten was heerlijk, het smaakte naar herhaling, ook al vanwege de mooie locatie. Het restaurant ligt aan de andere kant van de Lek, precies tegenover Schoonhoven. Als je van de pont komt loop je er zo tegen aan dus wij lieten onze auto op een parkeerterrein in Schoonhoven en gingen lopend de pont op en af. Het lijkt wel of de tankers die op de Lek varen steeds groter worden

Ik kwam vanmorgen deze foto's tegen die ik kortgeleden maakte net om de hoek van de straat in Scheveningen waar onze oudste zoon woont. Er is op die plek een vishandel en ik ben al veel vaker langs deze muurschildering gelopen maar hij was me nooit opgevallen. Komt waarschijnlijk omdat dit stukje straat in de schaduw ligt, ik heb de foto's wat lichter moeten maken. Ik vind de muurschildering erg leuk, het geeft een goed beeld hoe mensen bij een viskar hun haring eten. Of misschien moet ik zeggen aten want ik weet niet of men dat tegenwoordig nog zo doet. Maar voor mij is het een beeld uit mijn jeugd waar ik, opgroeiend in een kustplaats ontelbare mensen zo heb zien staan. De lekkere haringen die ik een paar dagen geleden kocht heb ik thuis opgegeten maar vroeger heb ik ook vaak een haring zo opgehapt, lekker hoor.

Schoondochter is vandaag jarig en de laatste tien jaar waren wij er nooit op deze dag, zaten we altijd in Franrijk. Dus vanmorgen met een mooie bos bloemen op verjaardagsvisite en zo kon ik die lekkere taart nog even meepakken. Heerlijk, marsepeintaart bij de echte bakker vandaan, je kan er mij voor wakker maken. Onze zoon die graag en goed kookt liet me deze schaal zien die in de koelkast stond. Zij krijgen vrienden op bezoek en dit gaat, met nog meer lekkere dingen vanavond op de barbecue. De ballen heten 'Moinkballs' en hij stuurde me de link want ik weet zeker dat zijn vader dit ook wel lekker zal vinden om op zijn mooie barbecue te garen. Thuis opende ik de link en ik was verrast, een kookblog met de naam 'De Man die Koken kan' .  Ik heb even in de recepten geneusd en er staan heel wat lekkere tussen. Dus daar gaat de vrouw die koken kan ook plezier van hebben. 

Gistermiddag ben ik weer bij mijn broer op bezoek geweest, we hebben veel over vroeger gepraat, over onze jeugd die zo fijn was. Daarna heb ik in overleg met Mart besloten nog even naar Frankrijk te gaan, ik heb de trein besproken voor volgende week maandag. Vanuit Rotterdam naar Brussel en daarna de TGV naar Valence. De foto's nam ik in Bovenkerk. Deze al wat oudere boerin werkt veel in haar tuin, het is een waar lusthof. Eigenlijk heeft ze twee tuinen, aan weerskanten van de boerderij ligt er een. Dit jaar heeft ze blijkbaar klaprozen gezaaid, er stonden er ontzettend veel, een vrolijk gezicht.

Stom toevallig liep ik verleden week iemand van mijn wandelgroep uit Ouderwater tegen het lijf hier in Stolwijk. Zij had samen met haar man voor een maand een plek voor hun caravan gehuurd op de Stolkse Weide. De straten rondom hun huis in het centrum van Oudewater lagen allemaal opgebroken, nodig maar ongemakkelijk als je daar woont en daarom hadden zij hun toevlucht gezocht  in de Stolkse polder. Zij nodigde mij uit om een kopje koffie te komen doen en dat deed ik gisteren met dat mooie weer graag. Op de Stolkse Weide kan je logeren bij de boer in luxe safaritenten, glamping heet dat, een combinatie van glamour en camping. Ik was nog nooit op het terrein geweest maar al wel ontelbare keren langs gewandeld want het ligt in Bovenkerk waar ik vaak een rondje loop. Nou, ik moet zeggen, het ziet er allemaal prima uit, voor mensen met kleine kinderen is dit echt geweldig, kijk zelf maar even wat er allemaal is en kan. Ja, ik maak wat reclame maar ik ben wel een beetje trots op deze nog jo

Ik moest voor een boodschapje in Gouda zijn en toen ik op de heenweg naar de winkel waar ik moest zijn door de Lange Tiendeweg liep zag ik al iets wat me lekker maakte en op de terugweg kon ik er niet langer aan weerstaan en stopte ik bij de vishandel daar. Buiten stond namelijk een bord waarop stond dat vandaag de eerste nieuwe haring binnen was. Tsja, als rechtgeaarde Noordwijker, kind van de kust, kon ik daar niet aan weerstaan en kocht ik er twee.  Mijn broer die nu zo ziek is verjaart op 3 juli en jarenlang serveerde hij op zijn verjaardag verse haring. Niet een paar stukjes haring, nee schalen vol die hij 's middags zelf schoongemaakt had.  Haring met uitjes en witbrood, zo aten wij ze het liefst. Ik heb vijf broers en die wisten wel raad met die haring maar ook ik at er wel een stuk of twee drie. Zo niet mijn echtgenoot, die houdt niet van vis en zat er van te gruwen als hij zag dat mijn broers de ene na de andere haring naar binnen lieten glijden. Een zure haring of een rol

Verhalen over de Tweede Wereldoorlog blijf ik mooi vinden en dit boek gaat over Frankrijk in oorlogstijd, dan vind ik het extra mooi omdat ik nu eenmaal een link heb met dit land. Het gaat over het dagelijkse leven, over de bezetting en het tekortkomen, de honger. Maar ook over het verzet en het gevaar wat daarmee gepaard gaat. Als de oorlog uitbreekt woont Vianne met haar dochtertje op het platteland in de Loire streek en haar veel jongere zus Isabelle in Parijs bij haar vader. De twee zussen hebben nooit een bijzonder goede band gehad.  Zij moeten allebei keuzes maken, onmenselijke keuzes. Hun levens worden totaal overhoop gegooid. Ik vraag me vaak af wat voor invloed de oorlog op mij gehad zou hebben als ik in die tijd geleefd had. Wat voor keuzes had ik gemaakt? In het boek staan een paar regels uit het gedicht 'Verzet' van Remco Campert.  Jezelf een vraag stellen daarmee begint verzet en dan die vraag aan een ander stellen

Vanmorgen een stukje de polder in gefietst tot halverwege Bilwijk. Fototoestel mee en kijken of er nog wat te knippen valt. In deze oude knotwilg groeide een roos, een prachtig gezicht maar waar die roos nu vandaan komt is me een raadsel. Het zal wel een wilde roos zijn maar dat wil nog niet zeggen dat een roos is die in het wild voorkomt. Helemaal in de verte zie ik een vogel op een paal zitten,  een grutto. Ik wil zijn snavel zien en die zwarte schuur niet op de achtergrond hebben dus ik ga aan de rechter kant van het hek staan zodat ik uit een andere hoek kan fotograferen. Zo, nu heb ik hem mooi op de foto. Mooie bloemen en grassen aan de waterkant, de gele lis staat volop in bloei. Een fuut komt net uit het water naar boven, de waterdruppels liggen nog op zijn verenpak. Langs het water de gele lis, op het water de gele plomp. Waar dan ook nog even een meerkoet tussen komt zwemmen. Ik fiets weer terug en net voor de bebouwde kom bij de waterzuivering is al jarenlang een ooievaarsnes

Indiaan en Spijker noem ik ze, mijn twee mannen. Voorheen noemde ik ze nog mannetjes maar dat gaat nu niet meer op. Heerlijke jongens die de hele middag met een paar vriendjes van Sebas met een rugbybal stonden te gooien aan de vloedlijn. Komen af en toe wat te drinken en te eten halen en spelen dan weer verder.  Wij zaten vanmiddag met het hele gezin in een strandtent van een goede vriend van oudste, hadden onze eigen hoekje en hebben ons prima vermaakt. Wat een heerlijk weer, ik hoop dat iedereen zo genoten heeft. Af en toe liep ik met Saar naar het water, stond dan lekker met mijn blote voeten in de zee terwijl zij keer op keer de golven in dook. Thijs was er ook maar dan in de keuken waar hij keihard aan het werk was. We hebben daar ook zitten eten en toen hij heel even gedag kwam zeggen vertelde hij trots dat hij de zalmschotel die ik zo zo lekker vond had klaargemaakt. 

Een moeilijke dag vandaag. Samen met een broer op bezoek geweest bij een andere broer die ernstig ziek is. Gisteren is hij uit het ziekenhuis gekomen, men kan niets meer voor hem doen. Er kwam nog een andere broer binnenlopen en toen de eerste emoties wat temperde begon het meer op een familiereünie te lijken en hadden de mannen gewoon plezier met elkaar, het deed mijn broer zichtbaar goed. Ik heb wat nodige dingen met mijn schoonzus besproken, het is goed dat ik nu hier ben.

Het uitzicht is hier wat anders dan vanaf onze Franse plek maar door het vele groen en de vertrouwde aanblik van de scheven toren van Stolwijk toch ook wel aardig. Koffie gedronken bij de buurtjes en wat bijgepraat, bezoekje gebracht aan de reumatoloog waar ik niet echt blij van werd en verder weinig bijzonders. Dus dat was het voor vandaag, moet ook eens kunnen.

Hier zit een gelukkig kind, onze oudste kleinzoon Thijs, hij heeft net te horen gekregen dat hij geslaagd is. Hij heeft serieuze plannen, gaat in Utrecht studeren en heeft voor nu een leuke vakantiebaan. Fijn dat we in Nederland waren om dit geluksmoment te kunnen mee maken.  Rustige reis gisteren met weinig verkeer op de weg. Niet aan de andere kant van de vangrail richting het zuiden, daar was het druk met heel veel Nederlandse auto's met caravans tussen het overige verkeer. We waren uitgenodigd bij Stolwijkse zoon en schoondochter en hebben heerlijk in de tuin zitten eten.  Vanmorgen de tweede vaccinatie gehaald wat evenals de eerste keer weer keurig geregeld was. Verder nog diverse boodschappen gedaan, spullen die mee moeten naar Frankrijk. Mart gaat al weer snel terug want we krijgen gasten. Ik blijf om diverse redenen nog een poosje in Nederland en ga later met de trein terug.

Vandaag rijden we weer naar Nederland, de dag erna gaan we onze tweede vaccinatie halen. Met pijn in mijn hart neem ik afscheid van mijn tuin die nu zo mooi is. Het is niet de makkelijkste tijd van het jaar om een tuin en moestuin achter te laten, veel zon, weinig regen. De meeste potplanten staan in speciekuipen onder de boom met daarin een goede laag water. In de moestuin staat een sproeier op een tijdklok, ik hoop dat het ding doet wat hij moet doen. Voor deze flinkerd hoef ik niet bang te zijn, die overleeft alles. Het is de ramblerroos 'Kiftsgate' en nog lang niet alle knoppen zijn uitgekomen.   Telkens als ik de trap naar het tweede terras afloop komt de geur me tegemoet. Vooral van een tak met deze rozen die eigenlijk in de weg hangt, ik loop er bijna tegenaan maar ik knip hem niet af.  Zonde van die schoonheid en die heerlijke geur.  

Als wij iets gaan bezoeken proberen we dat altijd te combineren met een lunch, een Franse lunch wel te verstaan en dat is een complete maaltijd. Als ze erg lekkere maaltijdsalades op de kaart hebben wil dat ook weleens onze keuze zijn. Het is natuurlijk makkelijk om ergens onderweg te eten, hoef je thuisgekomen niet meer te koken. Het zoeken van leuke restaurantjes is ondertussen een sport voor mij geworden en ik moet zeggen, ik ben er goed in want nog nooit hebben we het slecht getroffen. Het is ook niet zo heel moeilijk want hier in de binnenlanden van de Ardèche zijn er gelukkig nog genoeg te vinden. Meestal zoek ik vooraf even op internet en aan de recensies kan ik heel goed aflezen of het wat zou kunnen zijn. Afgelopen zaterdag vond ik weer zo'n pareltje. In een prachtige vallei kwamen we hier uit. Aan de overkant van het restaurantje lag een heerlijk terras in de schaduw van bomen en parasols waar we mochten gaan zitten. Uitzicht op het riviertje wat onder ons stroomde. We wa

Het was een dorpje van niets waar de tuin van Nelly lag. Zo'n klein slaperig gehucht in een uithoek van de zuidelijke Ardèche. We wandelden er even door heen en zagen allerlei moois, onder andere deze rambler roos die het hier geweldig doet. Zo'n type roos bloeit maar eenmaal per jaar maar dan wel overdadig. Een lief perkje met klaprozen onder een slingerende druif. Dit was het tweede kruis wat ik die ochtend fotografeerde, opmerkelijk want die wegkruizen kom je in ons deel van de Ardèche beslist niet tegen. Van oorsprong was de bevolking hier dus katholiek in tegenstelling tot onze streek, daar was men protestants. Mooi, die stenen trap. Het onderste deel is een keer opnieuw gestapeld alsook het bovenste deel van de zijmuur. Waarschijnlijk recent want er komt nog weinig begroeiing tussen de stenen vandaan. Weer zo'n prachtige roos die zich omhoog slingert van een lager gelegen pad. Ik keek nog even omhoog waar ook een paar huizen staan. Alles ziet er goed onderhouden uit h