HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

We hebben hem nu een jaar, onze airfryer en hij bevalt goed. Eigenlijk geven wij niets om frituur, we hebben een patatzaak op de hoek van de straat maar komen er nooit. Maar  toch, af en toe een patatje vinden we wel lekker. In deze machine hoef je geen olie toe te voegen, je gooit de friet er zo in, draait de tijdknop om et voilà. Voorheen aten we weleens friet uit de oven maar uit de airfryer zijn ze lekkerder, krokanter. Ik maak er meestal een lekkere salade bij, deze keer een witlofsalade met blokjes kaas, appel, ananas, wat klein gesneden augurkjes en ei. Lekkere dressing erover en dan zitten wij heerlijk te eten. Oh ja, natuurlijk wel een glaasje wijn erbij.

Ik had vanmiddag een afspraak bij de tandarts en dat is wel een stukje rijden waar ik ruim drie kwartier over doe. Mart stond lekker te bouwen aan zijn muurtje wat bijna af is dus ging ik alleen. Ik rij dan eerst onze vallei uit wat een half uurtje duurt en kom dan in de vallei van de Eyrieux. Net voordat deze rivier de Rhône in stroomt ben ik op de plaats van mijn bestemming, St. Laurent du Pape. Op de brug daar heb ik de rivier van verschillende kanten gefotografeerd, boven richting het dal, onder richting de Rhône met helemaal in de verte de Alpen. Op de terugweg door onze vallei zat ik echt weer te genieten, vooral van alle verschillende tinten groen die je eigenlijk alleen in het voorjaar ziet. Ik ben verschillende keren gestopt om foto's te maken. De weg volgt het riviertje de Auzène dus dat betekent veel bochten. Op de onderste foto is te zien dat de brem gaat bloeien. Als ik uitstapte kon ik het ruiken. Over een paar weken staan hier hele hellingen geel te zijn, e...

Net als in Nederland hebben we hier de laatste nachten ook wat vorst. Niet veel maar toch heeft een vetplant die ik 's winters altijd binnen heb en die nu op de tuintafel stond een knauw van de vorst gekregen. Gelukkig hebben we overdag geen hagel of sneeuw maar momenteel stralende zon. De vorst is niet streng genoeg om schade toe te brengen aan de bloesem van de fruitbomen. Ik vind zelf de bloesem van de kweepeer het mooist, dat hele tere roze. De bloesem van de appelboom geeft wat meer kleur, prachtig zo, nog in knop. In de grote kersenboom is de bloesem al over de top maar in de zure kers waren de bloemen nog net mooi genoeg om te fotograferen.

Koningsdag in Nederland en onze kleinkinderen doen daar natuurlijk ook aan mee. Saar weerde zich dapper tijdens de lawaaioptocht in Stolwijk op haar loopfiets. Hoe oranje kan je zijn? En Sebas scoorde deze outfit op de vrijmarkt in Scheveningen. Zijn moeder vond het minder geslaagd maar och, je bent vijf jaar oud....! Zijn neef Luuk vond het in ieder geval zooooo vet en wilde ook wel zo'n pak. Koningsdag in Frankrijk en opa en oma zijn lekker aan het werk. Opa bouwt een muurtje, geheel volgens de regels van de kunst, zie de onderste afbeelding van gisteren . En oma maakt het vakantiehuis schoon, maandag worden de eerste gasten verwacht. Onder het koffiedrinken zonder oranjegebak kijken ze even naar de feestelijkheden in Zwolle en concluderen ze dat de koningskinderen die stijve capes van verleden jaar thuis aan de kapstok mochten laten hangen. En na de koffie gaan deze opa en oma gewoon weer verder met waar ze gebleven waren.

Ons kleine gehucht met zijn vijftien huizen ligt tegen een berghelling met daaronder terrassen. Dit landschap is te vergelijken met het landschap van de rijstvelden in Azië. De terrassen liggen tegen hellingen die oplopen van 100 tot 1300 m hoogte en ze werden aangelegd om erosie tegen te gaan die ontstond door het kappen van bomen om de grond vrij te maken voor kleinschalige landbouw. Al honderden jaren was er niets veranderd in dit landschap maar heden ten dage worden de meeste terrassen niet meer onderhouden, raken overwoekerd en muren storten in. Om jullie een beeld te geven hoe het in er hier in vroegere tijden uitzag op die terrassen heb ik een paar tekeningen afgebeeld. De stenen hoefden niet van ver te komen, die lagen al in de grond en daar werden ook de huizen van gebouwd. Alles werd dan ook van steen gemaakt, de opslagplaatsen, de trappen.  Zo' n muur  bestaat meestal uit twee rijen stenen met in het middengedeelte kleine steentjes. Ook d...

Er is op de brocante markt in La Voulte één handelaar die ik zeker niet zal overslaan, mijn favoriet. Hij heeft niet veel en zeker geen grote spullen. Twee tafels, mooi kleed er over heen met daarop kleine schatten, in mijn ogen dan. Ik zie er altijd zaken die ik onmiddellijk zou willen kopen en vaak sta ik mezelf dat toe, zoals met deze presse papier. Mijn oog viel er direct op en de koop was snel gesloten. Drie jaar geleden kocht ik op dezelfde markt het rode exemplaar en die van de Heilige Theresa kocht ik het jaar ervoor. Zo ben ik een kleine verzameling aan het aanleggen . Ja, en dan dit mandje. We liepen erlangs, ik pakte het op en zei tegen Mart: 'Kijk, een aardbeienslof, zo eentje had mijn vader er vroeger ook'. 'Pour les fraises, madame', zei de eigenaar, dus ook in Frankrijk wordt hij daarvoor gebruikt. Ik zette de slof terug, liep drie stappen door, keerde om en kocht hem toch voor het luttele bedrag van twee euro. In die drie stappen dacht ik aan mi...

Het is vandaag de vierde zondag van de maand en dan wordt de brocante markt in La Voulte gehouden, dus vroeg uit de veren vanmorgen. Toen ik met mijn slaapdronken hoofd uit de raam keek zag ik wat jullie op mijn nieuwe kopfoto zien: mijn oude kersenboom in het gouden licht van de opkomende zon. In mijn ochtendjas ben ik naar buiten gelopen om deze foto te maken. Die zon bleef schijnen maar er stond een koude wind in de Rhône vallei, ik had medelijden met de exposanten die stonden te kleumen bij hun uitgestalde waar. Oh, wat zag ik veel spullen die ik zo had willen kopen, maar ja, waar laat ik het dan. Twee huizen met inhoud en ik wil er eigenlijk niets meer bij. Dat oude laboratorium glas bijvoorbeeld, zo mooi om ergens uit te stallen. En manden, daar ben ik ook gek op, maar nee, toch maar niet. Hier stond een hele verzameling Ricard spullen waar veel interesse voor was. En wat te denken van dit gevaarte op de foto hieronder. Ik denk dat er hemellichamen mee bestudeerd kunnen ...

Ze gaven de laatste jaren niet veel opbrengst meer, onze frambozen. Het waren ooit stekjes van stekjes die we van verschillende vrienden kregen, een bij elkaar geraapt zooitje dus. Ik twijfelde of ik ze nog zou snoeien of eruit en een rij nieuwe erin. Het werd dus het laatste. Kweker gebeld of hij een stuk of tien frambozenstruiken voorradig had en op zijn bevestigend antwoord er heen gereden en met acht prachtige struiken weer naar huis. Acht en geen tien, was teveel zei de deskundige en gaf me en passant ook nog even advies hoe en wanneer ik ze moet snoeien. Kijk, daar hou ik van, van zulke mensen, daarom ga ik ook zo graag naar kwekerijen in plaats van die gelikte tuincentra. Mart had nog wel een paar uur nodig om al die oude struiken eruit te spitten, ze wortelen alle kanten op. Maar toen lag er een prachtig bed klaar voor deze schoonheden. Dat ze me maar veel lekkere vruchten mogen geven.

Ik zag het gisteren pas, dat vodje op het publicatiebord in ons dorp. Er zou vandaag weer een rally door de vallei gaan en de hele boel zou afgesloten worden. 'Houd rekening met doktersafspraken' staat er dan nog bij. Grapjas, die burgemeester van ons! Nu hebben wij al twee keer de Rally van Monte Carlo  hier meegemaakt en gelukkig was dit van een andere orde. Volgens de twee controleurs die aan de doorgaande weg stonden (wij komen vanuit ons dorp van dat linkerweggetje omhoog) stonden er 247 auto's op de lijst om mee te doen maar er zouden er behoorlijk wat niet doorkomen wegens problemen van motorische aard. Want het waren wel allemaal oudjes, die wagens. Er zaten trouwens schitterende exemplaren tussen, een liefhebber zou gesmuld hebben. Ze gingen gelukkig niet zo hard als de auto's in de rally van Monte Carlo en al dat publiek bleef ons ook bespaard. Rond een uur of twaalf, toen wij allang weer boven in onze tuin bezig waren verstomde het geluid, kwam de bezemwage...

We waren niet voor de vele soorten tomaten die je hier ziet uitgestald op deze kwekerij maar ik had moeite om ze te laten staan.  Het is nog te koud voor deze jongens, het geeft hier morgen nog een graadje nachtvorst op. Wat we er wel kochten zie jullie in een latere blog want ik wil jullie eerst even mee laten kijken daar in die buurt. De kwekerij staat in de Rhônevallei, net aan de andere kant van de rivier, dat is geen Ardèche meer maar de Drôme. Vruchtbaar laagland daar, met veel groenten en fruitkwekerijen en dan moet je denken aan abrikozen en perziken, die doen het daar uitstekend. Ook wel wat wijnbouw maar het grotere werk op dat gebied begint wat lager langs de Rhône, onder Montelimar. Dit is zo'n typisch Frans huis, zonder enige opsmuk. Gewoon een paar plantenbakken buiten en een oude plastic stoel om 's zomers even bij te komen in de schaduw want het kan daar knap warm zijn hoogzomer. Naast het huis nog een mooi oud hek en daarachter die hog...

We zijn nog hele dagen buiten bezig, gelukkig is het mooi weer. Na de lunch doen we altijd een kleine siësta en omdat er nog geen ligstoelen buiten staan lag ik de laatste twee dagen languit op de tuinbank met een paar kussens in mijn rug. Om een uur of vier neem ik dan weer een rustmomentje , dan maak ik mijn blog. Ik kreeg wat last van mijn handen en polsen dus dan zoek ik werk waar ik geen kracht bij hoef te zetten, er is hier genoeg te doen. De clematis tegen de muur bij het vakantiehuis begint te bloeien, altijd weer een mooi gezicht die tere bloempjes. En wat te zeggen van mijn nieuwste clematis die daar in die pot zo lekker zijn best staat te doen. Een zee van bloemen. In de border groeien mijn planten als een gek, maar er is nog niet veel kleur, behalve van de narcissen en de vergeet-mij-nietjes. Je meest dankbare planten zijn de vroegbloeiers omdat je in het voorjaar zo blij bent met wat kleur. Ik zou die schattige blauwtjes onmiddellijk weer herplanten als ik ze k...

Behalve ons begraafplaatsje telt ons kleine gehucht er nog wel een stuk of zes. Op de foto hier boven liggen er drie bij elkaar en op de onderste twee daarvan liggen nog vrij recente graven. Madame Chaussedent, onze oude buurvrouw is een jaar of acht geleden nog op haar eigen terrein begraven. Ik weet niet of het in heel Frankrijk zo is dat je op eigen grond begraven mag worden, heb het eigenlijk nooit ergens anders gezien maar hier in deze streek kom je veel van deze kleine kerkhofjes tegen, sommige heel oud en bijna overwoekerd maar weer andere met nieuwe stenen. Het zegt wat over het geloof van de mensen hier, overwegend protestant. Een katholiek wordt namelijk in geweide grond begraven en dat is dus een RK begraafplaats of een deel van een algemene begraafplaats. George Benefice was de laatste die in 1984 op ons terrein begraven werd. Negen jaar later kochten wij het huis met dit kleine kerkhofje.