HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Ze komen ieder jaar wel een paar dagen langs, Martine, de zus van schoondochter Wietske samen met haar dochters en deze keer ook nog een vriendin. Martine had haar fiets achter in de auto liggen dus zij en de man gingen vanmorgen een rondje fietsen. En ik kon de meisjes overhalen om een stukje te gaan wandelen. 'Niet te ver hoor', kreeg ik te horen want op die leeftijd is wandelen niet hun hoogste prioriteit. Op de foto willen ze wel, ik heb er nog een paar met allemaal gekke bekken. Ze waren nog nooit in het voorjaar geweest en verwonderden zich er over dat de rivier zo te keer ging. Ja, 's zomers fluistert hij maar nu brult ie, zeker met al dat water wat er de laatste tijd is gevallen. 'Keer je eens om, Brecht' vroeg ik, 'dan stuur ik deze foto naar je oma'. Ze liep daar zo mooi tussen al die voorjaarsbloemen. We liepen uiteindelijk twee uur en de dames waren echt niet uitgeput. Kwam vast door die dikke plakken cake die ik meegenomen had ...

Het gras kon vanmorgen nog gauw even gemaaid worden, het was hard nodig, maar toen dat gebeurd was begon het te regenen en is het niet meer opgehouden. Dat werd dus geen buitenwerk, jammer. Maar een mens moet toch wat doen met zijn tijd en omdat ik bezoek krijg vond ik het wel een goed idee om een cake te bakken. In vond een recept met gedroogde cranberries en geraspte chocolade en dat had ik in huis. Terwijl ik bezig was met het cakedeeg vond ik dat het recept totaal niet klopte dus ik heb er maar mijn eigen draai aan gegeven. Hij is in ieder geval gaar geworden want mijn satéstokje kwam er droog uit. Hij ruikt lekker en nu maar hopen dat ie ook smaakt. Ondertussen ga ik maar aan die grote pan spaghettisaus beginnen.

Ik heb jullie de laatste dagen overvoerd met foto's, daarom vandaag maar eentje en wel van de wilde narcissen rond de col de Mezenc. Ze staan er met tienduizenden, nog meer als op onze heenweg zes dagen geleden. Ja, we zijn vandaag weer teruggereden. We hadden vannacht een chambre d'hôte vlakbij Oradour-sur-Glane wat we vanmorgen wilden bezoeken maar om negen uur goot het van de regen en het zag er niet naar uit dat die regen snel zou ophouden. Bovendien was het ook nog eens erg koud. Dus Oradour moet maar op andere tijden wachten, wij hadden ook nog eens een rit van zes uur voor de boeg. We hebben nog wat boodschappen gedaan onderweg want morgen krijgen we leuk bezoek en straks gaan we twee rugzakken uitpakken met veel vuile kleren. Genoten hebben we van onze tocht maar het is ook weer fijn om thuis te zijn.

Al om acht uur lieten we de camping met onze leuke blokhut achter ons en stegen naar het dorp Thiviers waar we op een kruispunt een bakker vonden en aan de overkant de Lidl. En bij die bakker konden we koffie drinken en een verse pain aux raisins eten, lekker. Koffie is onderweg nergens te krijgen dus drinken we die als het kan 's morgens bij het ontbijt. We kopen hier ook twee baguettes die doormidden gesneden of gebroken in de rugzak gaan. Bij een supermarkt wordt dan kaas, fruit en wat  yoghurtjes gekocht en daarmee komen we  de dag wel door. Lunchen doen we in het open veld, soms in een boerenschuur want daar is altijd wel wat waar je op kunt zitten. Vandaag zaten we in een halfopen schuur met een prachtig uitzicht toen de boer  aankwam op zijn tractor en hij moest precies op de plek waar wij op een paar pallets zaten een machine neer zetten. Hij vroeg vriendelijk of we een stukje op wilden schuiven en ging nadat hij ons bonne route had gewenst er wee...

Het kan natuurlijk niet altijd feest zijn wat overnachten betreft dus gisteravond sliepen we heel wat eenvoudiger in een refuge van de Amis de Saint Jacques in La Coquille. Behalve wij vieren overnachtte er nog een Engelsman, Steve. Onze gastvrouw  daar was de Nederlandse Henny. Zij doet dit werk op vrijwillige basis. Er werd door haar een lekkere maaltijd voor ons gekookt en we hebben onder het genot van een glaasje wijn nog lang zitten kletsen. We liepen vandaag van het dorp waar we begonnen tot het dorp waar we eindigden met geen ander dorp er tussen. Het was alleen maar bos en velden, hier en daar een boerderij.   Onze slaapplaats voor vannacht was een trekkershut voor pelgrims op de camping van Thiviers. We waren er vroeg en na het douchen deden we nog gauw een wasje wat gelukkig nog droogde. Lekker gegeten in het campingrestaurant.

Het ontbijt vanmorgen was net zo goed als kamer, voortreffelijk dus. De straten waren nog nat van de regen toen we begonnen met lopen. Bermen vol met wilde hyacinthen, zo mooi. Overal worden moestuinen gespit en in sommige tuintjes begint er al het een en ander te groeien. We zochten naar een rustplekje, iets om op te zitten maar dat valt niet altijd mee. En dan belandt je uiteindelijk op een gierkar. Ja, deze twee moeten nog wel een paar kilometers, 1240 vanaf dit punt naar Santiago. Maar ze hebben er nog steeds zin en ze gaan het halen. En dan aan het eind een biertje, het lukt niet altijd.  Maar deze smaakte heerlijk.

We liepen vamorgen in de mist dus trui nog aan maar die werd al na een  uurtje opgeborgen in de rugzak. Het eerste wat grotere dorp waar we door heen liepen was Flavignac, we pauseerden even bij de kerk. Je loopt trouwens in ieder dorp langs de kerk. Hier gingen we ook even naar binnen, het was een hele mooie. Het restant koek wat we hadden werd verdeeld, een paar slokken water en dan weer verder. Koffie is jammer genoeg nergens te krijgen onderweg. We zagen veel van die mooie Limousin koeien en er liep al aardig wat jong vee bij. Dit kalfje was net geboren, de navelstreng hing er nog aan. Ik maakte een praatje met deze boer. Hij zag direct dat we pelerins (bedevaartgangers ) waren en wist onze volgende stopplaatsen zo te noemen. Toen ik vroeg of ik hem op de foto mocht nemen zette hij wel eerst zijn stok weg en ging hij er helemaal voor  staan. Ons onderkomen voor vannacht was eigenlijk te luxe voor eenvoudige pelegrins maar de rest van de sla...

Lekker geslapen bij de soeurs maar toen ik vanmorgen  wakker werd hoorde ik regendruppels vallen. Dat had ik niet afgesproken met Meteo France.  Het zag er naar uit dat het nog wel een poos zou blijven regenen, nou ja, eerst maar eens ontbijten. En zowaar, na het ontbijt begon de lucht te  breken en werd het langzaam droog. Het viel niet mee om de stad uit te komen, de aanwijzingen waren niet altijd even duidelijk. Eenmaal buiten de stad kon het grote genieten beginnen. De natuur is nu op zijn mooist. Fruitbomen staan volop in bloei, in de bermen is het feest en we zagen ontzettend veel orchideeën,  gewoon in de kant van  de weg. In de middag werd het behoorlijk warm en dan is het wel prettig als je zo' n afritsbroek aan hebt. Pijpen in de rugzak en verder met blote benen. Mooie kasteeltjes  zien we en veel rijke huizen wat erop duidt dat dit ooit een welvarende streek was. En dan zijn we bijna in het dorp waar we ...