Ze komen ieder jaar wel een paar dagen langs, Martine, de zus van schoondochter Wietske samen met haar dochters en deze keer ook nog een vriendin. Martine had haar fiets achter in de auto liggen dus zij en de man gingen vanmorgen een rondje fietsen. En ik kon de meisjes overhalen om een stukje te gaan wandelen. 'Niet te ver hoor', kreeg ik te horen want op die leeftijd is wandelen niet hun hoogste prioriteit.
Op de foto willen ze wel, ik heb er nog een paar met allemaal gekke bekken. Ze waren nog nooit in het voorjaar geweest en verwonderden zich er over dat de rivier zo te keer ging. Ja, 's zomers fluistert hij maar nu brult ie, zeker met al dat water wat er de laatste tijd is gevallen.
'Keer je eens om, Brecht' vroeg ik, 'dan stuur ik deze foto naar je oma'. Ze liep daar zo mooi tussen al die voorjaarsbloemen. We liepen uiteindelijk twee uur en de dames waren echt niet uitgeput. Kwam vast door die dikke plakken cake die ik meegenomen had in de rugzak. Krachtvoer!
Reacties
Dat wilde water is indrukwekkend, wat een kracht heeft dat!
Groeten
Marga