HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Zo zijn we begonnen op 19 mei 2007. We hadden het vermoeden dat onder deze berg zand en stenen een broodoven verscholen zat en dat bleek zo te zijn. Al die jaren hebben we er met onze buren zo nu en dan aan gewerkt, het laatste jaar bijgestaan door vakmensen. Als je op mijn blog in de linker kolom onder labels op 'broodoven' klikt zie je het verloop van de werkzaamheden van de laatste vijf jaar. Buurman Patrice is hier met een paar vaklui bezig het dak van de broodoven met lauzes te bedekken. Ze zijn mooi grof, deze lauzes en passen prachtig bij het gebouwtje. Hier komt geen cement aan te pas, ze worden zo gelegd dat ze elkaar steunen met hier en daar een kleine steen er tussen. Ik denk dat we ondertussen maar eens een datum moeten gaan prikken voor de officiële inwijding.

Even een update over mijn moestuin. Het groeit en bloeit daar dat het een lieve lust is. Kijk maar eens naar onze aardappels, ze zijn al aangeaard en groeien flink door. Het zaaigoed van de worteltjes en rode bietjes ziet er ook prima uit. En de komkommerplant die zo'n mooi groeien hart heeft, dat zie ik graag. Mijn tien tomatenplanten zijn allemaal goed aangeslagen, ik heb ze vandaag voor het eerst gediefd en in een paar kon ik al bloemetjes zien. De aardbeienoogst beloofd weer geweldig te worden, de eersten beginnen te kleuren. Toch loopt alles achter met verleden jaar, zeker een week of drie. Het voorjaar is dit jaar veel kouder geweest dan verleden jaar en planten hebben nu eenmaal zon en warmte nodig. Hieronder heb ik een week geleden zaadjes gepoot van de courge spaghetti en ze komen nu al op. Het is een ander soort courgette dan die wij kennen en ik kreeg de zaadjes van Gertie, een Hollandse die in Frankrijk woont. Er komen er al vijf op, natu...

Als ik even langs de border loop om te kijken wat er allemaal in bloei staat zie ik een hagedisje liggen zonnen op een blad. Nu stikt het hier van die beestjes en ze schieten altijd weg als ze beweging zien. Maar niet deze, die blijft ongestoord zitten. Zal ik? Ik loop vlug naar boven, pak mijn fotocamera en schroef er de macrolens op. Als ik beneden kom zit hij er nog maar heeft zich wel omgedraaid. Geeft niet, ook leuk. Het is een kleintje en hij is mooi getekend zie ik van dichtbij. Als ik daarna de allium heb gefotografeerd zit hij er nog, kijkt me nu met een scheef oog aan en is dan na een paar tellen verdwenen. Dan nog maar even die prachtige korenbloemen op de foto. Een volgende keer nog maar eens proberen.

En weer vonden we tussen de reclamefolders een hele leuke envelop. Zo leuk dat ik hem nog even ongeopend liet liggen om het genieten nog wat uit te smeren. Hij kwam van Ageeth van de blog 'Ogenzalf'  en ik kan jullie vertellen dat de inhoud van haar envelop inderdaad zalf voor de ogen is. Kijk eens mee, daar wordt een mens toch helemaal vrolijk van. Die leuke kaarten hangen inmiddels op mijn koelkast, tussen de foto's van mijn kleinkinderen. Ageeth, als ik een kopje thee ga zetten van dit theezakje ga ik vast heel sterk aan je denken, het kan niet anders of je moet dit voelen. Dat poesiëplaatje met dat boeket rozen vind ik zo mooi. In Nederland heb ik nog een oud sigarendoosje vol met dat soort plaatjes. Ageeth, wat lief, wat attent van je. Jij maakte me helemaal blij. Jouw schatten liggen hier nog steeds op tafel, ik kan het nog niet wegruimen. Ik heb eens wat terug gelezen op jouw blog en het blijkt dat jij een liefhebster bent van het versturen van dit soort post. ...

Wabi Sabi, een Japanse levenswijsheid, staat voor de kunst om het mooie te zien in het onvolmaakte. Wat prachtig gezegd. Het was Stephanie die me daar gisteren op wees. En er was zoveel moois te fotograferen gisteren dat ik jullie nog maar wat laat zien. Dit soort poorten zie je hier veel aan de huizen. Er zaten  vaak deuren in maar hier zie nog de restanten van een ijzeren hek. En deze dakpannen worden nog steeds gebruikt in het zuiden van Frankrijk, ze liggen bij ons ook op het dak. Dat plafond van die hooizolder, is het niet prachtig? Ik heb ze niet geteld maar ik schat dat er in het dorpje vijf of zes huizen staan, de meeste nog in redelijke staat wat betreft muren en dak. Alleen van dit huis staat de voorgevel nog overeind. Aan de stijl van de prachtige raampartijen kan ik zien dat dit een heel oud huis geweest moet zijn. Het stro lag nog in de kippenhokken, eieren heb ik niet kunnen ontdekken. Het dorp ligt op een prachtige locatie. Hoog op een zuid he...

De twee vrouwen in ons vakantiehuis die zelf ook op een fotoclub zitten wilden graag wat bijzonders fotograferen en ik wist wel wat. Een verlaten dorp niet zo ver bij ons vandaan. Een prachtige locatie voor urbex fotografie. Ik was er vier jaar geleden eens met iemand geweest maar had er toen niet echt goed rondgekeken. Nu wel en we waren alle drie direct dol enthousiast. Wat is dit gaaf! Oude binnenmuren met prachtige patina, een oud ledikant in een hoek, oude deuren, potten en pannen, een achtergelaten fornuis, kortom alles was aanwezig om ons twee uur geconcentreerd bezig te houden terwijl we elkaar af en toe advies vroegen over sluitertijden en diafragma's. Misschien zijn er onder jullie die dit soort fotografie helemaal niets vinden maar wij vonden het helemaal geweldig. Hier ga ik nog eens heen!

Al dat hout van gisteren is eigenlijk voor 'erbij'. Want naast de houtkachels hebben wij tijdens de renovatie van het pand centrale verwarming aan laten leggen. Het liefst hadden we de ketel op gas gehad, goedkoper en schoner, maar er zijn geen kleine gaswagens en die grote joekels mogen niet over de bruggetjes op ons weggetje naar het dorp. Er zijn gelukkig wel kleine oliewagens en zo eentje stond er vanmorgen vroeg met zijn lading voor onze tanks op de weg boven ons huis. Er wordt dan een hele lange slang uitgerold helemaal naar het kleine keldertje waar twee olietanks van elk 750 liter staan. Ze waren nog niet helemaal leeg maar toch werd er bijna 1100 liter in gegooid. Voorlopig kunnen we weer vooruit. De verwarming staat nu niet echt hoog meer maar 's avonds maken we af en toe nog de kachel aan. We zitten hier ruim 600 meter hoog en dat betekent dat het aan het eind van de dag afkoelt. Ook in het vakantiehuis staat een grote houtkachel en als d...

Het eerste begin is er en te ver vooruit kijken moet je niet met zo'n enorme stapel balken waarvan hapklare brokken moeten worden gemaakt. Ze worden stuk voor stuk met de motorzaag in grote blokken gezaagd en daarna met de bijl in kleinere. Een paar uur geleden was het rechtse deel van de houtschuur nog leeg dus er wordt hard gewerkt. We voorzien nu wel weer een ander klein probleempje, al dat hout gaat nooit in dat hok passen.

Op het gevaar af dat ik jullie verveel met mijn foto's van de natuur in de Ardèche, krijgen jullie deze toch te zien, want ik heb ze echt vandaag gemaakt en ik heb ook niets anders. Onze gasten in het vakantiehuis wilde een bepaalde wandeling maken en ik bood aan om mee te gaan om ze te gidsen. Helemaal niet erg hoor, ik doe niets liever. Leuk is het dan als ze net als wij zo genieten van al het moois om ons heen, van de prachtige luchten en de gele hellingen. De twee dames van het gezelschap wilden graag veel fotograferen in hun vakantieweek. Ze konden hun hart ophalen, ze hebben heel wat geklikt vandaag. Van lopen wordt je hongerig en St Pierreville waar twee leuke restaurantjes zitten lag niet ver weg.