HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

We hebben nu wel weer genoeg met ons neus in een boek gezeten vonden we vanmorgen. We gaan vandaag wat doen. Natuurlijk wel binnenwerk, want het blijft hier regenen. De man ging zijn racefiets schoonmaken in de garage en ik de tuinkamer, daar had ik nog niets aan gedaan. Er stonden zelfs nog onuitgepakte dozen, foei.  Werkje van niks, na twee u urtjes zag het weer blinkend uit. Het volgende wat ik van plan was aan te pakken was de lay out van mijn blog. Ik volg al een tijdje Bloggelientje , een aanrader voor mensen met een blog en daar had ik in een oudere post wat gelezen over de nieuwe thema's van Blogger.  Ik was er al een keer mee bezig geweest maar schoof het weer opzij, van de winter maar eens doen. Maar nu ik bij verschillende bloggers al wat van die nieuwe thema 's heb gezien en er buiten weinig te doen valt voor mij begon ik vanmiddag maar eens aan het opfrissen van mijn blog.  De kopfoto moet nog groter, hoe dat weet ik nog niet en ik ben ook de titel van...

Toen het gistermiddag even droog werd plukte de man gauw de aardbeien die rijp waren, de eerste. Met al die nattigheid zullen ze eerder gaan rotten en dat zou jammer zijn. Ze smaakten heerlijk Er moet nog wel even een net over het bed met aardbeien getrokken worden want deze jongen, de smaragdhagedis snoept weer vrolijk mee. Ondertussen beginnen de geraniums zich te herstellen van de hagelbui. Alle knoppen en bloemen waren er uit geslagen maar nu staan ze weer in bloei. Deze soort, de Franse geranium ( Pelargonium grandiflorum) vind ik het mooist en met wat verzorging heb ik er de hele zomer plezier van.

We reden naar Privas vanmorgen en overal in de bergen hing nog een dikke damp van de overvloedige regen die er gisteren viel. Hier begon het net een beetje op te trekken maar de zon zagen we niet doorbreken. Groen is het wel, dat kan ook niet anders. Verleden jaar om deze tijd begonnen de bermen al wat geel te worden, we hadden toen een lange, hete zomer. Veel te droog was het ook, de wijnboeren klaagden. Het weer, we kunnen er over blijven praten maar er je verandert er niets aan. We houden het moraal hoog.

Sinds een paar dagen doet mijn printer het niet meer en die is nog geen jaar oud. Servicedienst van Epson gebeld en ik kreeg een jongeman aan de lijn die al direct klonk of hij totaal geen zin had om wie dan ook te helpen. Zijn eerste vraag, op een snauwende toon, was waar ik vandaan belde en na mijn antwoord dat ik dat uit Frankrijk deed kreeg ik te horen dat ik me dan maar met de Franse servicedienst in verbinding moest stellen. Ik vertelde hem toch nog  even snel dat mijn printer het altijd gedaan had en nu niet meer. 'U gebruikt zeker Windows 10' vroeg hij en na mijn 'ja' kreeg ik te horen dat Windows een grote update had uitgevoerd (klopt!) waarna veel printers het niet meer deden. Ik moest alle Epson software verwijderen en daarna opnieuw installeren. Heerlijk, dit is echt mijn favoriete bezigheid op maandagmorgen! Ik weet nog wat een problemen ik verleden jaar had toen ik die nieuwe printer aan de praat moest krijgen en dan nu weer dat gedoe. Nou ja, het regen...

De gemeentesecretaresse op onze mairie is echt een heel leuk mens. Als je binnen komt in haar kantoor wijst ze onmiddellijk naar een stoel, zo'n Frans ding van hout met een rieten zitting, en zegt vriendelijk te gaan zitten. Je hebt elkaar natuurlijk eerst een hand gegeven en gevraagd hoe het gaat. Ze heeft ons tijdens het proces van bouwvergunningen aanvragen geweldig geholpen en lachte mijn zorgen weg als ik weleens wanhopig werd van al die Franse regeltjes. Dus toen ik afgelopen donderdag bij haar kwam om onze huisnummers op te halen had ik weer eens een heel leuk gesprek met haar. De burgemeester die gewoon boer is kwam ook nog binnen wippen en praatte ook even gezellig mee. Ondertussen deed de secretaresse de huisnummers in een envelop en plakte die nog even secuur dicht. Zo ook het huisnummer van buurman Patrice die mij had gevraagd zijn nummer ook mee te nemen. Thuisgekomen zag ik pas dat de huisnummerbordjes verpakt waren in gebruikte enveloppen. Komisch voor een gemeent...

Op het mededelingenbord wat in ons dorp staat hing afgelopen week een brief van de mairie waarop stond dat de huisnummers afgehaald konden worden. Dat heb ik donderdag gedaan en Mart heeft ze vanmorgen tegen de muur geschroefd. Het zijn er twee, ja daar was ik ook verbaasd over. Toen ik er naar vroeg zei de secretaresse dat wij indertijd immers twee verschillende bouwaanvragen hadden gedaan voor twee huizen. Dat was toen om bepaalde reden nodig maar verder denk ik nooit in twee huizen. Goed, twee dus en het zijn mooie geëmailleerde nummerplaatjes van een goede kwaliteit. Ik verbaasde me natuurlijk over de hoge nummers, ik bedoel, we hebben hier maar vijftien huizen dus ik verwachtte 2 of 3 te krijgen. En weer kreeg ik uitleg. Het cijfer staat voor het aantal meters gerekend vanaf de kruising van de twee wegen naar en in ons dorp, dus vanaf onze garage waar het straatnaambord op zit. Heel logisch en eigenlijk wel slim bedacht. Ook de nummerstickertjes op de brievenbus geplakt, w...

Er zijn problemen in ons dorp met de telefoon. Buurvrouw Jany kan al maanden niet meer gebruik maken van haar vaste lijn en bij andere buren steunt en kreunt de lijn of valt tijdelijk dood, ook bij ons. Eindelijk, na eindeloos zeuren van Jany kwam Orange in beweging. Verleden week twee keer geweest met een hoogwerker maar ze kunnen bij de palen waar het om gaat niet komen met dat ding. En volgens de mannen mogen ze er niet meer inklimmen. Na het laatste bezoek kreeg ik een brief van Orange met een foto van de houten telefoonpaal die in onze tuin staat en waar ze volgens een veiligheidsverordening dus niet meer in mogen klimmen. De paal moet eruit en vervangen worden door eentje van ijzer. Nu staat onze paal midden in mijn border en in de onderste helft van die paal klimt een mooie hortensia. Oh, ik zie het al voor me, een paar van die Orange mannen die daar in mijn border gaan staan te spitten of nog erger, met een klein kraantje aan het werk gaan. En ik wil ook helemaal geen ijzeren...

Ik was eigenlijk van plan om het niet meer over het weer te hebben maar wat er gisteren gebeurde moet ik toch even melden. 's Morgens was het nog zonnig maar dat begon rond het middaguur te veranderen, donkere wolken en een paar slagen onweer. Hup, de stekkers van telefoon en router voor internet er maar weer uit. De dag ervoor hadden we een paar behoorlijke klappen gehad en kregen we van Orange de melding om vooral tijdig die stekkers er uit te halen want er was bij ons in de buurt een inslag  geweest. Het begon steeds harder te regenen en die regen veranderde in een ontzettende zware hagelbui die wel bijna een uur aan hield. Toen ik halverwege de middag buiten kwam was het eerste wat ik zag dit. Mijn prachtige hosta, helemaal aan flarden. Hij had er zo mooi bij gestaan, echt een pronkstuk. Maar dit was niet de enige plant die schade had opgelopen. Drie vlijtige liesjes, helemaal kaal, in twee plantenbakken op het muurtje van de cour  waren hele stukken van de hangende plan...

Ik heb met behulp van Elizabeth van Busy Bessy Creatief een nieuwe privacyverklaring gemaakt. Zelf was ik na wat zoeken op mijn blog er al achter gekomen dat ik het statistiekprogramma Google Analytics helemaal niet gebruikte, schijnt niet zo verstandig te zijn las ik op de blog van Elizabeth. Ik maakte daar wel melding van in de verklaring die ik afgelopen week op mijn blog zette en heb deze dus verwijderd.   Elizabeth vond het geen enkel probleem als haar tekst gebruikt werd dus dat heb ik gedaan.   Het is me, na enig getob, ook nog gelukt, om een nieuwe gadget toe te voegen op mijn blog. Een gadget of widget is een onderdeel dat je in je blog kunt plaatsen. De privacyverklaring staat nu in de linker kolom helemaal onderaan. Daar valt hij niet teveel op want ik ben ondertussen dit onderwerp behoorlijk beu! Om met Elizabeth te spreken: Laat je vooral niet gek maken en blijf lekker bloggen.

De duivenhoudsters is een roman die zich afspeelt tijdens en na de val van Jeruzalem (70 n.C.). Het boek omvat een periode van vier jaar, waarin een groep van negenhonderd vrijheidsstrijders met hun gezinnen het fort Masada bezet houdt en de Romeinen proberen dit joodse bolwerk in te nemen. Het verhaal is ontleend aan de geschiedschrijver Flavius Josephus, die als enige de belegering van Masada heeft vastgelegd. De levens van vier dappere en opmerkelijke vrouwen kruisen elkaar in de wanhopige tijd van de belegering van Masada, wanneer de voorraden slinken en de Romeinen oprukken. De vier vrouwen werken in de duivenhokken en alle vier hebben ze geheimen: wie ze zijn, waar ze vandaan komen, en van wie ze houden . Een heel ongewoon boek vol symboliek. Het verhaal is gebaseerd op historische feiten en het is mooi om te lezen hoe de mensen in de eerste eeuw na Christus leefden. Het wordt uit de beleving van de vrouwen verteld, eigenlijk heel ongewoon voor die tijd. Het verhaal is wr...

Vanmorgen weer een emmer rabarber getrokken. Schoongemaakt en gesneden en daarna weer een paar kilo zakken in de vriezer gegooid. De aardbeien beginnen al aardig te rijpen en dan gebruik ik een groot deel van die rabarber om er samen met aardbeien jam van te maken. Verleden jaar had ik aan het eind van de zomer nog heel wat zakken rabarber in de vriezer liggen en ik heb er toen compôte van gemaakt die ik in Hak potten deed. Goed heet erin, deksel stevig dicht en je kan het maanden bewaren.  Gisteren vroeg iemand naar het recept van de rarbarbercrumble, hier komt ie: Rabarbercrumble  Rabarber crumble is een eenvoudig te maken en toch feestelijk gerecht. Serveer hem lauwwarm of afgekoeld, bijvoorbeeld met crème fraîche, lobbig geslagen room of een bolletje ijs. Op het basisrecept valt veel te variëren, met donkerbruine basterdsuiker, gemalen amandelen, havervlokken, citroenrasp of grofgehakte hazelnoten in de kruimels. Vanillesuiker of wat fijngeraspte gemberworte...

Gisteren waren we op bezoek, vandaag hadden we bezoek. Van goede vrienden van ons die ook in Stolwijk wonen en net zoals wij een huis op het Franse platteland hebben. Er is heel wat afgekletst vandaag, over onze woonplek in Nederland en natuurlijk over die in Frankrijk. Dat levert genoeg gespreksstof op. We maakten een rondje dorp, ze bewonderden de broodoven en de mannen zaten nog even op ons bankje het uitzicht te bewonderen. We aten lekker met als dessert die heerlijke rabarbercrumble en om een uur of vijf zwaaiden we ze uit met de belofte van een tegenbezoek. Al met al was het een gezellig Pinksterweekend.

Een kleine familiereünie vandaag. Een broer en zus met hun partners kamperen op een camping bij Ruoms waar we de dag doorbrachten aan de rivier de Ardèche. Vrienden van zus die op doorreis waren stonden ook een paar dagen op deze camping en er kwam ook nog een ander stel langs. Al deze mensen kennen wij goed dus het was een gezellig samenzijn. Prachtig weer, af en toe een kano die voorbij komt en beseffen dat het leven goed is. Niet meer en niet minder. 

Het lange Pinksterweekend en het mooie weer lokt mijn buren naar hun vakantiehuizen, het dorp bruist sinds gisterenmiddag van leven. Jean Pierre en Florence kwamen rond middernacht aan maar vanmorgen vroeg begon Jean Pierre al te maaien en met hem meerdere buren. Ja, ook als je er niet bent groeit het gras en het onkruid gewoon door. Iedereen die aankomt maakt een praatje, we vinden het leuk elkaar weer te zien. Iedereen neemt een deel van het 'openbaar' groen voor zijn rekening en binnen een paar uur ziet alles er weer netjes uit. Zowel Ludovic, zoon van buurvrouw Jacqueline als ook Patrice en Sylvie namen verschillende vrienden mee en daarmee gaan ze ze tegen twaalven aan tafel om dat uren lang vol te houden. De gezelligheid in de tuin naast ons spat er van af. Maandagmiddag is iedereen weer vertrokken en dan keert de rust weer in ons kleine dorpje. Ook goed, we houden van die afwisseling.

Ik was verrast door dit prachtige perk met lavendel gisteravond toen wij bij vrienden gingen eten. Het had de winter overleefd en het is hier in februari echt heel koud geweest, een week lang min tien graden. Normaal is dit soort lavendel niet de sterkste soort maar blijkbaar hebben ze het daar hartstikke naar hun zin. We waren het er over eens dat de kleuren van planten en bloemen in het zuiden van Europa veel intenser van kleur zijn.  Dit was ons dessert gisteravond, gemaakt door onze gastheer die zijn fantasie de vrije loop had gelaten. Ik vond het zo lekker dat ik er twee stukken van nam. Maar ik had dan ook de hele dag in de tuin gewerkt en vond wel dat ik het had verdiend😏.

We kochten verleden jaar op een brocante markt deze potten en smeerden ze in het najaar een paar keer in met yoghurt zodat er een mooi mos laagje op zou gaan groeien. Dat wil nog niet zeggen dat het bij iedere pot lukt want deze potten waren vies zwart geworden, beslist niet mooi. Het kostte nog veel moeite om ze schoon te krijgen maar ik heb gelukkig een man met veel geduld. Vandaag de potten op de plek gezet waar ik ze wilde hebben en in iedere pot een spirea (Spirea japonica Goldflame) gezet. Ik viel voor het mooie blad. De blaadjes zijn eerst rood, dan verkleuren ze naar geel en later in het jaar koperkleurig. Ze krijgen diep roze bloemetjes. We gaan het zien, voorlopig ben ik er mee in mijn sas.

Nadat ik een post had gemaakt over de Kesbeke potten en daarin had verteld dat schoondochter Chris in de lampen die van de potten gemaakt werden zulke leuke tafereeltjes knutselde kreeg ik van verschillende trouwe lezers de vraag of ik daar niet eens een foto van kon maken. Wij hebben verleden week daar twee keer aan de grote tafel zitten eten met die lampen boven mijn snufferd dus ik voelde me toen wel verplicht om een paar foto's te maken. Doe het met plezier voor jullie, hoor.Het waren nog wel de Paastafereeltjes zei schoondochter erbij maar ze zijn leuk genoeg om te laten zien. Bij deze, dames, ik hoop tot jullie tevredenheid. 

Vanmorgen vroeg nog wat regen maar na een extra kopje thee werd het droog en vlogen wij naar buiten en deden allerlei tuinklussen. De geraniums die ik van Piet kreeg stonden er wat verpieterd (!) bij dus werden daar de uitgebloeide bloemen en lelijk blad uitgeknipt. Zo, dat knapt op. Ik zag gisteren op de kwekerij zo'n mooie salvia, kon hem echt niet laten staan. Ze ruiken altijd zo lekker dus ik zette hem op de oude schoolbank vlakbij de tuinpoort, dan loop ik er vaak langs. Mart maakte een stevige stellage voor de tomatenstokken en ik zette er tien tomatenplanten onder. Niet gezaaid deze keer, dat was geen doen met twee keer een week afwezigheid. In het bed ervoor werd een komkommerplant, een aubergine en een kleine komkommerplant gezet, de soort met die spikkels erop, die wij erg lekker vinden. De bovenste komkommer is een geënte, ik wilde dat eens proberen, ik kocht hem in Nederland voor drie euro. Dat is natuurlijk veel meer dan een gewone komkommerplant maar he...

Wij blijven hopen op beter weer maar toen we vanmorgen om negen uur hier wegreden was het vier graden met harde regen. Toch zijn we naar de Rhône vallei gereden om groenteplanten te kopen, het is vandaag immers de laatste dag van de IJsheiligen. Deze heiligen zijn Sint Mamertus, Sint Pancratius, Sint Servatius en Sint Bonifatius. Zij vieren hun naamdagen op achtereenvolgens 11, 12, 13 en 14 mei. Na IJsheiligen kan je beginnen met planten in de volle grond volgens de volksweerkunde. Het klopt wel aardig hoor, want voor die tijd is de grond vaak nog te koud voor veel gewassen. Het is nu eindelijk opgehouden met regenen en de lucht begint te breken. Hopelijk is de moestuin morgen droog genoeg om te planten, er staat genoeg om de grond in te gaan want ik nam ook nog wat mee uit Nederland.

Van vrienden waar we gisteravond nog gezellig wat hadden zitten drinken kregen we vanmorgen een berichtje. Zij waren op weg naar België en melden dat er in St. Julien du Gua geen brood te krijgen was omdat de bakker door sneeuwval er niet door kon komen. Nou had ik geen brood nodig want dat bak ik zelf maar sneeuwval op 13 mei wilden wij weleens met eigen ogen zien dus in de auto en omhoog. We reden weg met 4 graden maar met het stijgen zakte te temperatuur al gauw tot rond het vriespunt en veranderde de regen in sneeuw.  Op de Col de 4 Vios lag al een behoorlijke laag sneeuw en alles om ons heen werd steeds witter, de weg, de bomen en struiken. We werden met een behoorlijke snelheid gepasseerd door een auto met aanhanger die blijkbaar haast had. Maar haastige spoed is zelden goed en zeker met gladheid. Twee kilometer verder was hij uit de bocht gevlogen en lag zo diep in de kant dat de auto er niet op eigen kracht uit zou komen. De rechterkant van de wagen zat goed i...