HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Ik hoorde vannacht de regen tegen de ramen kletteren maar gelukkig was het vanmorgen droog zodat ik kon gaan lopen in Oudewater, want dat wilde ik graag deze laatste dag van het jaar. Ik wist namelijk (niet helemaal zeker) wat voor traktatie we onderweg zouden krijgen. En ja hoor, halverwege stopten we bij de boerderij van Agaath, een medeloopster die al driftig stond te bakken. Er was een gezellige hoek in de schuur ingericht voor ons en in een ommezien zaten we met in de ene hand een kop koffie en in de andere een oliebol. Ik geef normaal niets om die dingen maar hoe Agaath ze bakt en dan warm, zo uit de olie, heerlijk. Zonder moeite werkte ik er vier naar binnen, ze waren zo lekker. Het was zo weer een hele gezellige ochtend. Rest mij nog jullie allemaal een leuke jaarwisseling te wensen.

Ik krijg hem niet makkelijk mee, die man van mij, om wat kleding te kopen, maar vandaag moest hij er toch echt aan geloven. Terwijl we voor het mooie stadhuis van Gouda langs liepen viel mijn oog op deze prachtige beelden onder het bordes. Het stadhuis werd al in 1450 in gebruik genomen maar in 1603 werd het huidige bordes in renaissancestijl door de stadsbeeldhouwer Gregorius Cool vervaardigd. En toen we even later achter langs liepen kon ik een foto maken van de vrolijkheid op de ijsbaan die daar tijdelijk is aangelegd. In de tussentijd was de man twee overhemden, een sportieve jas en een sjaal rijker. Of hij die laatste ooit gaat dragen is nog maar de vraag, zelfs dat vindt hij al frivool.

We bezochten, samen met dochter Floor, eindelijk eens het Rijksmuseum in Amsterdam. Rond tien uur liepen we zonder wachtrij naar binnen en zijn maar direct naar de Nachtwacht gelopen omdat we daar  in de loop van de dag de grootste drukte verwachtten. Imponerend, niet alleen zijn beroemdste schilderij maar ook die andere grote stukken. Alles is met zo'n precisie geschilderd, goed te zien hieronder op een detail van één van zijn schilderijen. Heel lief vond ik het portret van een meisje in blauw van Verspronck en van De Joodse Bruid van Rembrandt maakte ik ook een detailfoto omdat het zo prachtig geschilderd is. Hier een detailfoto van een hele grote pentekening van een zeeslag en hieronder een foto van de bibliotheek, drie verdiepingen hoog. Het is de grootste openbare kunsthistorische bibliotheek van Nederland en je kan er in de leeszaal terecht om vragen over de collectie te stellen en een boek of tijdschrift in te zien. Hierboven nog een werk va...

Zoals bij veel mensen staat hier ook de hele dag de Top 2000 aan. Lekker, al die nostalgie. Alleen weet ik bij veel nummers de naam van de zanger(s) niet meer, kan ik niet uitstaan. Oma, zegt grote kleinzoon Thijs gistermorgen, daar heb je een handig appje voor en hij laat het meteen zien met zijn eigen telefoon. Zal ik het bij jou ook even installeren en voor ik kan antwoorden zit het bij mij ook op mijn telefoon. Het heet 'Shazam' en het werkt uitstekend. Handig, zo'n kleinzoon.

Terwijl de volwassenen zich gisteren op de voorbereidingen van het kerstdiner stortten mochten de kinderen nog even een filmpje kijken wat niet tegen dovenmansoren gezegd was. Natuurlijk is voor Thijs met zijn bijna twaalf jaar dat filmpje te kinderachtig dus die zoekt zijn heil dan maar bij zijn smartphone. Maar aan het eind van de avond als de kleintjes al lang op bed liggen is hij aan de beurt. Terwijl de ouderen zich te goed doen aan een glaasje port en wat mooie kazen wordt er een spelletje gespeeld. En ja hoor, Thijs en zijn tante Floor die samen een koppel vormen worden winnaar. Niet zo gek want het zijn wat spelletjes betreft de grootste fanatiekelingen in de familie. Verder was het eten heerlijk, de sfeer geweldig en mijn kersttoespraak was zoals ieder jaar hetzelfde en zeer kort. Laten we onze zegeningen tellen!

Nu ga ik het nog één keer over eten hebben en daarna hou ik er voorlopig over op. Ik wilde jullie nog even deze hemelse chocoladetaart laten zien die ik heb gebakken, het recept vindt je hier . Ik waarschuw alvast, er gaat een hele pot Nutella in dus mensen die aan de lijn zijn kunnen deze blog maar beter overslaan. Maar ja, aan de andere kant mis je dan wel iets. Gewoon, telkens een heel klein puntje nemen, doe ik ook. Manlief krijgt een flinke punt want die komt echt nergens van aan.

Morgen vieren we kerst met onze kinderen en kleinkinderen dus vandaag een rustige eerste kerstdag. We ontbeten met een kopje thee en een sneetje van mijn eigen gebakken kerststol en wat was die lekker. Volgende week ga ik er nog een bakken, dan zit de bereiding ervan goed in mijn hoofd. Straks gaan we kaasfonduen met dochter Floor. We vinden dat erg lekker en het heeft altijd iets gezelligs, rondom zo'n fonduepan met een lekker glaasje wijn. Ondertussen staat er een mooie CD op en zitten we lekker te lezen. Er heerst rust en vrede in ons huis.

     We leven in een onrustige wereld waarin vrede ver te zoeken is   Uiterlijke omstandigheden heb je niet altijd in de hand   maar innerlijke vrede is een keuze....

Leuk, als je in die oude fotoboeken zit te snuffelen om een oude foto op facebook te kunnen zetten, je komt nog eens wat tegen. Veel foto's geven echt een tijdsbeeld weer, zoals deze van 1984. Brede schouders, grote oorbellen en kettingen en dan die hoed. Toen ik door één van mijn jongere broers gevraagd werd om getuige te zijn bij zijn huwelijk zag ik mijn kans schoon om iets op mijn hoofd te zetten. Ik had in een ander tijdperk geboren moeten worden want ik ben gek op hoeden en had ze graag veel meer willen dragen. Nog steeds bewaar ik er een paar boven in een kast in de hoop er nog eens een keer gebruik van te kunnen maken.

Ik zit al jaren te denken dat ik ook eens een stol zelf moet gaan bakken en nadat ik het recept van Levine  had gezien (met filmpje)  heb ik geen excuus meer. Aan de slag dan maar. Na het kneden van de hele handel wat ik wel in de keukenmachine deed zag het resultaat er in ieder geval goed uit. Daarna moest ik al de vulling er doorwerken en dat ging op de manier van Levine prima. De eerste rijs ging erg goed. Daarna gaat de amandelspijs erin en krijgt het brood zijn uiteindelijke vorm. Dan weer een uur rijzen en dan mag het brood in de oven. Hij zag er prima uit toen hij uit de oven kwam, alhoewel de stol in mijn ogen iets te plat was. Dus die tweede rijs is nog een verbeterpuntje. Ga er tussen de kerst en oudjaar nog een maken, kan ik nog een keer oefenen. Doe ik Mart zeker een plezier mee, want die is gek op een sneetje kerststol.

We staken gisteren de IJssel over met het Bronkhorsterveer en liepen over de dijk naar Bronkhorst. Evenals Deventer houdt dit kleinste stadje van Nederland met de kerst een Dickens festival en wij kwamen daar precies op het juiste moment. Verschillende mensen lopen in kleding uit de Victoriaanse tijd. In de straten van Bronkhorst branden vuurkorven, terwijl zangkoren zorgen voor de innerlijke warmte. Er is een kleine kerstmarkt en mensen beoefenen oude ambachten. Terwijl er in Deventer een wachttijd is bij de toegang tot het Dickens Festijn was het hier helemaal niet druk. Het is natuurlijk ook veel kleinschaliger en daarom misschien wel zo leuk. Ons bezoek aan Bronkhorst maakte dit weekend wel heel speciaal, dus alles bij elkaar waren het weer twee heerlijke dagen. We gaan agenda's trekken voor de volgende keer .

We liepen dit weekend weer een deel van het Trekvogelpad en begonnen ter hoogte van de A50 richting Loenen. De temperatuur was onwijs goed, vreemd, want meestal loop je om deze tijd in een stevig winterjack maar dat was nu beslist niet nodig. De foto hieronder toont een stuw in de Vrijenberger Spreng. De kunstmatige beek is in 1865 gegraven om het Apeldoorns Kanaal van water te voorzien. We kwamen een leefgemeenschap voor aanhangers van religies uit India tegen maar hadden geen interesse om in te treden. Al wandelend komen wij al tot bezinning, de buitenlucht zorgt dat muizenissen in je hoofd verdwijnen. Wat er bij deze boer te koop is was wel duidelijk, op beide palen van het hek stond zo'n schattig varkentje. We eindigden deze eerste dag iets voor Brummen. Ons overnachtingsadres was super en het restaurant wat onze gastvrouw aanraadde was de overtreffende trap van super. Op de onderste foto het onbeschoft lekkere ijsje van manlief! Morgen nog wat foto's van d...

Dit is foto nummer twee in de serie van vijf die ik op facebook zet. Niet zo scherp maar ik koos hem omdat mijn Kaptein Mobylette er op stond. Wie reed er niet op in die tijd? Ik geloof dat mijn broers hem opgevoerd hadden want ik ging er behoorlijk hard mee. Ik reed er mee naar mijn werk in Wassenaar, in de zomer vaak over het duinpad en anders door vliegkamp Valkenburg wat nu opgeheven is. Naast mij vriendin Josien en daarnaast mijn oudere zus Henny. Zij en haar man Teun woonde in de woonark achter ons. Gek, ik was helemaal vergeten hoe die bromfiets er uit zag, vind het wel een stoer ding. Leuk dat ik de foto nog had.

In het huis van Bas en Christianne wordt hard gewerkt om de woonkamer voor de Kerst klaar te krijgen, dit jaar vieren we het familiekerstfeest daar. Of deze oma dan nog weer een dagje op wil passen? Met liefde en plezier. We gaan naar de geitjes even verderop, die krijgen een handje gras. We doen wat boodschappen op de markt en broer en zus spelen verstoppertje in de tuin. Tegen de avond breng ik ze weer naar huis en bewonder en passant de gedane werkzaamheden van deze week. Gaat wel goed komen, dat kerstfeest volgende week.