HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Een week of drie geleden vroeg nicht Stephanie of ik deze foto digitaal had, ze wilde er iets in huis mee gaan doen. Stephanie houdt net als ik van fotograferen en oude foto's, wij zijn daarbij denk ik de enigen in onze grote familie en ik zelf loop ook al met het plan in een eventueel ander huis iets met oude zwart wit foto's te gaan doen.  Ik had de foto digitaal voor haar maar hij stond op mijn externe harde schijf en ik kwam er pas de avond voor mijn verjaardag aan toe om haar het bestand van de foto te sturen. Of het zo moest zijn want direct de volgende dag zette zij de foto op haar facebook pagina ter herdenking aan haar moeder, mijn zus. Zij overleed die dag, op mijn verjaardag nu veertien jaar geleden. Ik mis haar nog steeds en denk nog veel aan haar, ze komt nog steeds in mijn dromen voor. Zij is de middelste op de foto, onze oudste zus. Die met al die krullen onder haar hoofddoekje vandaan is de zus die boven me komt en dat bedeesde dingetje met die grote ...

Deze prachtige bloemen kreeg ik vanmorgen van mijn lief voor mijn verjaardag. Van zo'n mooie bos  krijg je direct een verjaardagsgevoel. Eenenzeventig mocht ik vandaag worden en ik hoop op nog heel wat jaar erbij.  Nadat ik heel wat telefoontjes, appjes en mailtjes van lieve familieleden en vrienden had beantwoord liep ik naar het huis van onze zoon Bas om daar koffie te gaan drinken. Daar had hij samen met zijn vader inmiddels de hele keuken uitgebroken, er komt een nieuwe in.   Alle tekeningen en knutsels moeten eraf, jammer, dat was altijd zo'n leuk gezicht. Tegen de achterwand rechts wordt een raam gemaakt met uitzicht op de tuin, dat is fijn . Als je jarig bent moet je trakteren en dat waren dit keer verse gevulde koeken. Luuk en Saar waren wegens de vakantie ook thuis en we hebben even gezellig mijn verjaardag gevierd. Ja, die aanhanger van ons maakt overuren de komende weken. De mannen gingen hem legen in de container naast zoon zi...

Ik mopper niet zo snel over slecht weer, ik neem het zoals het valt, in dit geval letterlijk. Ik kan mezelf goed vermaken, is het niet buitenshuis dan maar binnenshuis. Maar vandaag had ik me toch wel erg verheugd om te gaan stappen met mijn loopgroep en daarna even gezellig koffie drinken met een paar vrouwen.  Drie weken heb ik al verstek moeten laten gaan door in Frankrijk te zijn en verleden week het Pieterpad te lopen. En nu is het slechte weer spelbreker dus mijn loopschoenen gaan de kast maar weer in en ik ga weer verder met de bijkeuken. Die heb ik gisteren bijna, op twee kleine kastjes na, leeg geruimd.  

Deze stapel lapjes kwam uit mijn naaikastje, ik blogde hier  eerder over dit kastje wat ik ooit van mijn schoonmoeder kreeg. Toen ik het gistermorgen helemaal leeg geruimd had stuurde ik een appje met deze foto naar vriendin Ineke die al jaren op een naaiclubje zit en zij wist wel iemand die er er blij mee zou zijn. Dat hoor ik graag, ik vind het fijn om iemand blij te maken met spullen die ik weg wil doen. Zondag zie ik mijn jongere zus die in maart voor het eerst oma gaat worden. Een autostoeltjes, een zitverhoger en het kleine houten stoeltje met de rieten zitting waar kinderen en kleinkinderen op gezeten hebben gaat mee in de auto naar haar. Ja, ik zal het maar vertellen, we hebben ons huis en het winkelpand verkocht en wel aan onze huurder, de huidige fietsenmaker. We zijn er blij mee, het jonge stel met twee kindjes ook en het dorp slaakte een zucht van verlichting toen ze hoorden dat de fietsenmaker bleef. Eind maart gaan we opleveren en daarna vertrekken we naar F...

 Juist deze dag, onze derde van dit traject op het Pieterpad, hadden we regen verwacht. Het begon inderdaad te spetteren toen we ons overnachtingsadres verlieten dus trokken we de regenbroeken maar aan, altijd een heel gedoe met die grote wandelschoenen aan. Die moeite was voor niets geweest want toen we eenmaal verder liepen was het al weer opgehouden met regenen en we hebben verder geen druppel meer gehad. Dit prachtige huis, de Plezenburg, hebben we uitvoerig staan te bewonderen. Het is een terpboerderij uit 1810. Het huis zelf is van buiten al mooi opgeknapt, men was binnen nog bezig. En aan de aangebouwde schuur moet nog heel veel gedaan worden. Altijd fijn om te zien dat er mensen zijn die de moed hebben om dit soort projecten beet te pakken. Net zoals gisteren was het hoppen over de grens. We kwamen op Duits grondgebied deze spreuk tegen op een schuur. Ik ben het helemaal met Goethe eens. Voordat we dit bord weer zagen liepen we door Zyfflich, een lang...

  Onze tweede dag op het Pieterpad begon met veel zon. Vlak na Braamt liepen we door een groot bosgebied, het Bergher Bos en na een flinke stijging kwamen we uit op de Hulzenberg bij deze uitkijktoren. Mart ging alle trappen omhoog om van boven uit naar ons te zwaaien.  We liepen in deze drie dagen vaak Nederland uit en wat kilometers verder weer in. Even bij de buren gluren.  Net voor Spijk zagen we dit 'Uutblaoshuukske', zo te zien splinternieuw. We hebben er dankbaar gebruik van gemaakt, zo fijn om even uit de wind een boterham te kunnen eten. Als kind heb ik op school geleerd dat de Rijn binnen kwam bij het plaatsje Lobith maar dat is helemaal niet zo. De Rijn komt Nederland binnen bij het plaatsje Spijk. Tot 1817 was dat Duits grondgebied, maar het dorp werd in 1817 bij Nederland gevoegd. De Rijn komt daarom sinds 1817 ons land binnen bij Spijk. Vijftien jaar geleden toen Mart en ik dit deel van het Pieterpad ook liepen vertelden een trots...

De afgelopen drie dagen hebben we weer een deel van het Pieterpad gelopen en in die drie dagen hebben we niet meer dan een paar spatten regen gehad terwijl we flinke buien hadden verwacht. Maar wel heel veel wind. stormachtig, wind waar je tegen op moest boksen. Deze boom zal ongetwijfeld in het verleden ook tijdens zo'n storm om gegaan zijn. Wat er dan uit de grond komt met het omvallen van zo'n boom is gigantisch.   Een welkome stop in dit prachtige koetshuis van havezate Slangenburg. In 1945 stichtten de Benedictijnen een vestiging in het toen leeggekomen slot Slangenburg. Het doet nu dienst als gastenverblijf. Mensen die aan de hectiek van de dag willen ontsnappen kunnen hier in een serene omgeving tot rust en bezinning komen. Sluis De Pol aan de Oude IJssel. We hebben ontzettend veel water gezien tijdens deze drie dagen wandelen en wat dan gelijk opvalt is hoe hoog het waterpijl op het ogenblik is. Vlak voor Braamt, een echte kath...

Van de graffiti kunstenaar Ox-Alien publiceerde ik al eerder werk, hier kan je wat meer over hem lezen. Kleurrijk en ontzettend grappig om te zien. Over de makers van deze muurschildering kan ik weinig vertellen, ik vond niet veel op internet. Wel dat er meer werken in Amsterdam van deze kunstenaar te vinden zijn. Heel apart dit werk en dat allemaal in Amsterdam Noord, een onuitputtelijke bron voor Street Art.

De tentoonstelling 'Meesterlijk' in de Kunsthal in Rotterdam geeft een klein overzicht van vier eeuwen schilderijen en tekeningen uit de collectie van Museum Boijmans van Beuningen.  Dit laatste museum is op het ogenblik gesloten wegens een renovatie. Omdat wij toch in de Kunsthal waren voor Thierry Mugler namen we deze tentoonstelling ook mee. Ik laat alleen wat foto's van de tekeningen zien omdat ik die zo ontzettend mooi vond. Dit portret van een jonge vrouw trof me, zo fijntjes, zo teer. Het is van Hendrick Goltzius (1558-1617). Hij begon als tekenaar en graveur en pas op zijn tweeënveertigste schilderde hij met olieverf.  Studie van een meisje met opgeheven armen.  Jacob de Wit (1695-1754) Heilige familie met een engel Giovanni Battista Tiepolo (1696-1770)  Kop van een jongeling met gesloten ogen, ook van Tiepolo. Prachtig, wat een meester in het tekenen. En deze tekening, Gezicht op Scheveningen werd gemaakt ca. 1654 en ...

Onze vriendin wilde ons de boerderijwinkel nog even laten zien waar ze vaak komt. Behalve de winkel waar je biologische, glutenvrije en streekproducten kunt kopen kun je er ook wat eten en is er een groenten- kruiden- en bloementuin. Wat een heerlijke plek . En wat zag het er allemaal netjes en goed onderhouden uit.  Het eerlijke biologische vlees in de boerderijwinkel komt van de koeien uit deze potstal. Hoeve Ravenstein is een familiebedrijf van de boerenfamilie Tupker. De boer, boerin en hun drie kinderen en een schoonzoon houden hier met wat personeel de boel draaiende. Aan alles kan je zien dat hier met liefde en plezier gewerkt wordt.

 We waren op bezoek bij onze vriendin Maria en die wil altijd wandelen met ons. Nou, ze woont in een prachtige streek en we reden binnen vijf minuten van haar huis naar kasteel Groeneveld in Baarn waar we eerst een broodje aten in het Koetshuis en daarna het prachtige park inliepen.    Deze zomer wordt Maria negentig en ze loopt nog als de beste. 'Meer dan vijftien kilometer loop ik niet meer hoor' zegt ze dan verontschuldigend. Pfff, ik durf niet meer dan vijf jaar vooruit te denken over de gemiddeld twintig die ik nu nog per dag kan lopen. Hij blijft nog trots overeind staan, deze boom die bijna vergaan is. Kasteel Groeneveld is tegenwoordig in het beheer bij Staatsbosheer en deze beheert ook het 130 ha grote landgoed Groeneveld. Het is prachtig aangelegd en het is een genot om er te lopen.   En we hadden geluk, hebben wij trouwens vaak vinden we, het bleef droog tijdens onze wandeling. Veel zon met prachtige wolkenluchten.