HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Ik las het blogbericht  van blogvriendin Emie verleden week dinsdag pas tegen de avond, het ging over een dankbaarheidsdagboek. Laat ik nu diezelfde dinsdag een pakketje in de post krijgen met daarin een mooie kaart en een beeldschoon zelfgemaakt boekje. Het was van blogvriendin Janny en op de kaart schreef ze het volgende: ha Marthy, een notitieboekje voor jou om gedachten in op te schrijven of lijstjes in te maken, of gelezen of te lezen boeken in op te schrijven, of recepten in te noteren, of ???? Het is helemaal aan jou! Ik wist het direct, hoefde er niet over na te denken.    Mooie dingen die ik meemaak, dankbare dingen. En dat zijn er heel wat bij mij tegenwoordig. Lieve, leuke appjes, telefoontjes, kaarten, een buurvrouw die met me wil wandelen en gisteren heb ik met een vriendin gefietst. Naar Schoonhoven waar we ook geluncht hebben. Allemaal dingen waar ik dankbaar voor ben. Wat dat nu is met blogvriendin Emie en mijn persoon, ik weet het niet maar wij lopen in d...

Voor dit evenement, de jaarlijkse uitvoering van de dansschool van kleindochter Saar en de eindmusical volgende week dinsdag had ik al vroeg in het voorjaar een treinreis geboekt om heen en weer naar Nederland te reizen. Dat was niet meer nodig want ik ben er al, de tickets zijn geannuleerd. Ik ging gisteren samen met Christianne en haar ouders naar de middagvoorstelling na eerst nog een lekkere lunch gebruikt te hebben in hun tuin. Saar en een vriendin, al geschminkt, wachtend op de voorstelling. Dit was een deel van de eerste groep waarin zij mee danste, later danste ze nog een keer op de muziek van Michael Jackson mee in een groep die verkleed was in zwarte pakken. Heel leuk maar die foto's waren mislukt. Deze en de rest van de foto's zijn ook niet bijzonder scherp, het valt niet mee om in zo'n grote zaal op een behoorlijke afstand van het toneel een goede foto te maken. Deze groep kwam als een van de eerste op. Heel goed. Maar ook de allerkleinsten deden hun best, aando...

Gistermiddag had ik een afspraak bij de opticien in Bergambacht en ik ging op de fiets. Mijn fiets staat helaas nog in Frankrijk, die zijn we vergeten mee te nemen in de haast van ons vertrek naar Nederland. Maar Floor heeft mijn oude elektrische fiets en die kan ik zo uit haar schuur halen. Er ligt hier een sleutelbos van Mart met alle sleutels van de huizen van de kinderen. Er hoeft niets aan afgesteld te worden, de fiets staat nog helemaal naar jouw maat verzekerde Mart me. Klopte, hij zat lekker en fietste nog prima. Zo kan ik mijn actieradius nog wat vergroten. Het was heerlijk weer en ik genoot daar tussen de weilanden. Deze fuut had net een duik genomen. De waterdruppeltjes liggen nog op zijn veren. Heel veel zwanen in de polder. Ik weet het, de boeren hebben er last van maar voor mij blijven het prachtige beesten. Over tien dagen kan ik mijn nieuwe bril ophalen. De coating van de glazen van mijn oude bril begon los te laten en ik wilde ook wel weer eens wat anders op mijn neus....

Nadat ik vanmorgen een rondje Bovenkerk gelopen had keek ik even in mijn online dossier bij het UMC of er al een uitslag was van de bioptie die een week geleden gemaakt was. En die uitslag was er nu, ik heb non-hodgkin. Ik schrok er niet van, ik weet immers sinds half mei dat ik hemetologische kanker heb en dat heeft me genoeg tijd gegeven om te bekijken wat voor soort kankersoorten dat zijn. En dat zijn er heel wat. Volgende week heb ik een gesprek met de arts die ik tot nu toe zag en dan wordt ik overgedragen aan een oncoloog/hematoloog. Omdat er veel verschillende soorten van deze kanker bestaan, kan de ziekte op verschillende manieren verlopen. Er zijn ook dan ook verschillende behandelingen. We gaan het allemaal horen. Één pluspunt heb ik: ik ben in een uitstekende conditie. Gisteren met een buurvrouw een rondje surfplas in Reeuwijk gemaakt van 7 km.

Volgens dochter Floor is rondje Koolwijk net zo lang als rondje Schoonouwen wat ik nu niet kan lopen wegens de natte ka. Die namen verwijzen naar de buurtschappen die rondom Stolwijk liggen. Dus vanmorgen de wandelschoenen aan en eens kijken hoe ver ik zou komen met rondje Koolwijk. Eerst het dorp door en een stukje langs de provinciale weg waarna ik rechts afsla Koolwijk in. In die buurtschappen zitten nog heel wat boerenbedrijven, tractoren zijn hier gemeengoed. Een oud boerderijtje met een mooie tuin wat nu alleen nog woonhuis is. De geur van een boerenbedrijf krijg je er hier gratis bij. Maar ook prachtige vergezichten. Deze boer heeft de moed er nog in en breidt nog uit. Het grote dak ligt vol met zonnepanelen. Als een stal dicht bij de weg ligt loop ik er altijd even in. Ik laat de bebouwing achter me en heb inmiddels 3.2 km op mijn horloge staan. Wat doe ik, doorlopen of teruggaan? Ik wordt ingehaald door een wandelaarster die er stevig de pas in heeft en ik zie dat ze ook een h...

Het heeft hier veel geregend de laatste dagen, zelfs vannacht en nu net nog. Heel jammer want dat maakt het mij onmogelijk om de ka op te gaan. Het pad daar is slecht, loopt veel schuin af en als het dan modderig is is het zwaar lopen. Maar behalve dat, stel je voor dat ik uitglij op zo'n schuine kant en ik kom daarna niet meer overeind, dan zal ik toch iemand moeten bellen want druk is het niet op die ka. Dat risico ga ik niet lopen, ik stop voor de brug en ga weer terug door Bovenkerk. Ik sta af en toe even stil, kan nog steeds genieten van wat ik om me heen zie. Ik zal dat rondje Schoonouwen een keer lopen, dat heb ik in mijn hoofd gezet en dat gaat gebeuren. Is het deze week niet dan volgende week wel.

 Mart en ik zijn bijna 54 jaar getrouwd en in al die jaren nooit meer dan een week uit elkaar geweest en zelfs dat is niet veel voorgekomen. Op dit moment hebben we elkaar al 7 weken niet gezien. Leuk vinden we het alletwee niet maar we accepteren het omdat het niet anders kan. Al rond de afgelopen jaarwisseling was ons vakantiehuis volgeboekt van eind mei tot en met half augustus. Wat moesten we doen, al die mensen afbellen met de mededeling dat hun vakantie bij ons niet door kon gaan? Nee, dat konden we niet over ons hart verkrijgen, daar waren we alletwee heel stellig in. Onze zonen waren het er eerst niet mee eens maar dat waren hun eerste emoties, later trokken ze bij.  Wegens het aanhoudende zeer warme weer kan Mart ook niet even een paar dagen naar Nederland komen helaas, alles aan groen en bloei om het huis heeft water nodig, heel veel water en dat is te veel werk om aan iemand anders over te laten. Wij, de kinderen en ik zijn trots op hoe hij zich redt daar. Sinds we ...

Op 6 juni had ik de eerste biopsie die helaas geen uitslag gaf omdat er in het weefsel wat weg genomen was onvoldoende cellen aangetroffen waren voor een betrouwbare diagnose. Er werd een nieuwe biopsie voorgesteld om alsnog voldoende materiaal te verkrijgen en die had vanmorgen plaats. Dit keer had de radioloog de opdracht gekregen om een duidelijk dikkere holle naald te gebruiken om er zo voor te zorgen dat er voldoende weefsel werd weggenomen. Het is wel prachtig wat er allemaal kan tegenwoordig.  De biopsie wordt genomen met behulp van echografie. Echografie is een geavanceerde techniek, waarmee met behulp van geluidsgolven afbeeldingen van de organen worden gemaakt. Zo is het mogelijk om precies de plaats te bepalen waar bij mij de stukjes weefsel moeten worden weggenomen. De radioloog 'stuurt' de naald naar de de juiste plaats. Hij moest ook nog een groot bloedvat ontwijken vertelde hij later. Vandaar dat ik weer vier uur plat moest blijven liggen want stel je voor dat er...

Ik heb een paar weken niet kunnen lezen maar kan me dat nu bijna niet meer voorstellen. Het lezen is weer helemaal terug, heb in juni zelfs zeven boeken uitgelezen en daar zaten een paar hele goede tussen. De allerbeste van deze zeven vond ik 'Liften naar de Hemel'.  Het boek gaat over een zestienjarige knul die net uit een jeugdinrichting onslagen is en daarna nog niet in de pas wil lopen. Zijn ouders sturen hem naar Canada en daar moet hij onder moeilijke omstandigheden zich staande weten te houden. Het is een prachtig maar schrijnend boek. Het verhaal bleef nog wel een paar dagen in mijn hoofd zitten. Beslist een aanrader.

Mijn rondjes Bovenkerk zijn allengs groter geworden. Ik breidde het uit met het laatste stukje 'enkele buurt', dat wil zeggen dat er op dat stuk maar één weg langs de sloot loopt in plaats van aan iedere kant eentje. En de laatste week steek ik zefs het water over en loop een stukje de Bergvlietsekade op. Overal langs het pad daar staat het wilgenroosje uitbundig te bloeien. Zo blij dat ik hier weer loop.  Telkens ga ik een stukje verder, als is het maar een paar honder meter. Tien keer honder meter is tenslotte ook een kilometer. Vandaag haalde ik de 6 kilometer, het gaf me een goed gevoel. Maar ik wil meer, ik wil die hele ka aflopen  en dan via Schoonouwen en de Tentweg terug naar het dorp. Dat is 8.4 km, ik vroeg het even aan Bas, hij en Christianne lopen dat rondje vaak. Dus er is nog wel wat werk aan de winkel.  Ik voelde het wel hoor, die 6 km, het was een inspanning geweest. Maar dat geeft niet, ik heb de hele dag om bij te komen, het is toch veel te warm om iets ...

Ik kwam vanmorgen om een uur of negen uit Bovenkerk gelopen toen ik gebeld werd door een vriendin met de vraag of ik mijn bed al uit was. Mijn bed al uit, ik heb net Bovenkerk rond gelopen en ben ook nog op de ka geweest. Mooi zei ze, ik ga kersen kopen in Montfoort en ik ga met de Eend, heb je zin om mee te gaan. Altijd natuurlijk, ik moest alleen nog even douchen want dat doe ik met die warmte maar na mijn loopje. Daar gingen we in die leuke Eend van haar. Hij is bijna veertig jaar oud en ze heeft hem al jaren. Oud sentiment voor mij, wij hebben er in het begin van ons trouwen ook eentje gehad en er een paar jaar in gereden. Genoten natuurlijk van dat ritje. Dit bedrijf heeft de lekkerste kersen in de omgeving volgens vriendin en nu ik ze geproefd heeft kan ik niet anders zeggen dan dat ze echt heerlijk zijn, je blijft er van eten. Ik kocht vier dozen, een voor mezelf en drie om uit te delen. En ik kocht ook nog een doos aardbeien, die zagen er zo fris uit, alsof ze net geplukt waren...

     Je zal maar het geluk hebben dat je zulke fijne buren hebt. Ik werd gisterochtend voor de koffie uitgenodigd door mijn naaste buren en gistermiddag stapte ik in de auto bij een buurvrouw van een etage hoger. We zouden naar Reeuwijk rijden maar dat werd ons ontraden door een buurman die we in de parkeergarage spraken, er was een opstopping op de Goudseweg. Hij gaf ons als tip om naar de Berkenwoudse Driehoek te rijden, een prachtig natuurgebied waar Mart en ik tijdens de Coronaperiode ontzetten veel hebben gewandeld. Het is vlakbij, dit gebied valt zelfs onder onze gemeente. We liepen over graspaden en tiendwegen en wat me hier dan altijd opvalt is de weidsheid van het landschap. Hier staken turfstekers ooit brandstof voor de haard. De moerasspirea bloeit op nat grasland en nat is het hier. De plant met de roomkleurige bloemetjes schijnt een ontstekingsremmende werking te hebben leerde ik via Google Lens. Als ik zo'n betonnen brug met dat mooi gekleurde korstmos ero...

Afgelopen donderdag gingen we naar het UMC om met de arts daar de uitslag van de PET/CT-scan te bespreken.  Ze kunnen natuurlijk niet alles zien maar voorlopig  lijkt het dat ik nog geen uitzaaiingen heb en de tumor is ook niet gegroeid. Bij opname in Aubenas had men het over 7 cm en nu dezelfde conclusie: massa tussen linker nier en wervelkolom van 7 cm.  Longen goed, geen vocht in het hartzakje en ook geen vocht in de buikholte. Er zit een knobbel op de schildklier maar hoogst waarschijnlijk goedaardig. Komt veel voor bij vrouwen van mijn leeftijd. Ik krijg een echo met eventueel een punctie. Donkere vlekken op lever, wijst niet op kanker, waarschijnlijk cysten, ook echo en punctie. Wel zorgelijk verhoogde activiteit van wervel L2 waar de massa tegenaan drukt.   Ik heb de uitslagen uitgeprint en gisterochtend even met mijn huisarts besproken. Heel fijn dat hij tussen zijn spreekuur door daar tijd voor vrijmaakte.  Beide artsen zeggen hetzelfde, we moeten ...

Met dit mooie boeket stond een buurvrouw voor de deur. Zo ontzettend lief. En dan vroeg ze ook nog of ik zin had om vrijdag een stukje te gaan wandelen, dan reden we met de auto even naar Reeuwijk. Nou, je kan je voorstellen dat ik dit aanbod met beide handen aangreep. Even wat anders dan Bovenkerk. Iedere dag wordt ik weer verrast door het warme medeleven van mensen. Op mijn blog natuurlijk, jullie leven met me mee en blijven me bemoedigen, zo fijn, ik krijg er energie van. Dank jullie wel. In het dorp weten ondertussen veel mensen wat er met me aan de hand is, dat heb je op een dorp. Sommige schieten me even aan, vragen kort hoe het gaat met me en vragen dan ook naar Mart. Dat doet me goed. Ik deed het al maar nu nog meer, ik blijf geloven in de goedheid van de mens!

Vanmiddag kreeg ik een telefoontje van het ziekenhuis. De bioptie vindt pas volgende week vrijdag 4 juli plaats. Ik had het wel wat eerder verwacht, wat viel dit tegen, echt balen. 27 April ging ik in Frankrijk naar het ziekenhuis en wist binnen een paar uur dat ik een tumor in mijn lijf had. We zijn nu acht weken verder en ik kan nog steeds geen naam aan die tumor hangen. Ik wil niet zeggen dat dit aan me vreet, zo steek ik niet in elkaar maar ondertussen zou ik wel iets meer willen weten. Nadat ik Mart en de kinderen had gebeld ben ik maar gaan lopen, Bovenkerk in de rondte. Dat verzet de zinnen en toen ik terugkwam had ik me erbij neergelegd dat het niet anders was. Punt.

Schoondochter Christianne was vijftig geworden en dat werd zaterdag gevierd. De vriendinnen groep had laat in de avond voor haar verjaardag deze leuke pop geplaatst die haar de volgende ochtend verrastte. Ik had echt zin in een feestje, ik had behoefte aan wat afleiding. Mijn dagen zijn nu niet echt wervelend te noemen. Meestal bereidt onze zoon zelf een groot feestmaal, hij houdt van koken maar nu had het stel een man of 65 uitgenodigd, ze bestelden een foodtruck en dat was een schot in de roos. Broodjes met gebraden stukjes kip in verschillende smaken. Ze waren erg lekker, ze vonden gretig aftrek. In het begin stond er een lange rij, ik wachtte even tot het wat rustiger werd. Zoals normaal is in ons dorp zijn er heel veel vriendengroepen die elkaar ook weer overlappen. Dit waren de oudste drie waaronder onze oudste zoon die elkaar jaren niet hadden gezien.  Heel veel van deze mensen ken ik van kinds af aan, wij wonen inmiddels bijna vijftig jaar in het dorp. Het was een ontzetten...

Om zeven uur liep ik vanmorgen buiten. Ik was vroeger wakker, ontbeet snel en zonder te douchen wat altijd het eerste is wat ik doe als ik uit bed kom begon ik aan mijn wandeling. Later zou het te warm worden, ik wilde nog even van de ochtendfrisheid genieten. Langs de slootkant in Bovenkerk komt van alles in bloei wat ik daar al jaren niet meer gezien heb, om deze tijd was ik altijd in Frankrijk de laatste vijftien jaar. Het werd een  PET-CT scan gistermiddag, een onderzoek dat gebruik maakt van een combinatie van twee beeldvormingstechnieken. De PET-scan toont de stofwisseling van weefsels, terwijl de CT-scan de anatomie en structuur van het lichaam in beeld brengt. Dit gecombineerde onderzoek wordt gebruikt om afwijkingen in het lichaam op te sporen, zoals tumoren, en om de verspreiding van kanker te beoordelen. Het is mogelijk dat men nog een andere plek ontdekt die misschien makkelijker aan te prikken is. Ik moest nuchter zijn, zes uur van te voren mocht ik niets meer eten. He...