Ja, het was afgelopen donderdag een drukke dag maar wees gerust, ik had overal voldoende rustpauzes ingepland dus het was goed te doen. Maar toen we terug kwamen rijden uit Hilversum kregen we met  een vroege spits te maken en duurde het even voordat we thuis waren. In zo'n geval bel ik soms vanuit de auto naar Theo, onze Chinees en bestel dan twee van die heerlijke loempia's en zeg erbij dat we er over tien minuten zijn.

Eigenlijk had ik nog een reden om naar Theo te gaan. Kleizoon Luuk had daar een baantje gevonden en ik wilde hem daar weleens met eigen ogen aan het werk zien. Daar stond hij achter de counter, zelfs al een trui aan met het logo van Chi Garden. Hij had nog wat moeite met het dichtvouwen van het papier om de dozen maar kreeg geduldig aanwijzingen van zijn baas en een collega.

Het valt niet mee om een baantje te vinden in ons kleine dorp. Hij heeft twee keer in de week voetbaltraining en op de avond dat hij wel kan had Gerrit van de supermarkt al een wachtlijst. Baantjes voor kinderen van Luuk zijn leeftijd, hij is veertien, zijn door de overheid toegestaan legde Theo me uit mits het licht werk is en en binnen de toegestane uren en dat is niet veel.