HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Ik kreeg deze week de vraag of je de zwijnen en vossen die hier zitten echt tegenkomt. Eerlijk gezegd bijna nooit. We hebben in al die jaren één keer een sanglier (wild zwijn) gezien met een stel jongen. En toen we ooit een keer in het donker bij vrienden vandaan kwamen rijden hadden we bijna een aanrijding met een zwijn. Ik zag hem het eerst, Mart keek net al pratend een fractie van een seconde naar mij. Het enorme beest kwam de helling afstuiven, keek verstoord naar onze auto terwijl ik Stop gilde. Gelukkig kon Mart vlak voor het zwijn de auto stil zetten en het gevaarte denderde daarna aan de andere kant van de smalle weg de helling af. We zaten te trillen van schrik en ook onder de indruk hoe groot zo'n machtig beest wel niet is als hij zo vlak voor je auto staat. Onze buren zeiden later dat als we hem geraakt hadden onze auto zeker total loss zou zijn geweest. 150 Kg pezen en spieren!  Vossen zien we af en toe wegschieten als we aan het wandelen zijn. In het donker komen we ze

Er stond vandaag een wat frisse wind maar evengoed is het heerlijk buiten werken met al die zon. Het grasveld ziet er weer redelijk netjes uit en de eerste boom is voor de helft gesnoeid. Dat snoeien doet Mart met dit apparaatje, een accu zaag, verleden jaar aangeschaft. Voorheen gebruikte hij er een klein zaagje voor maar dit is veel sneller en handiger in gebruik. Alle takken worden klein geknipt, dat gaat allemaal in de verbrandingston. Takken van wat formaat worden bewaard voor de kachel.  En ik heb weer een paar uurtjes aan mijn border besteed. Het was een beetje puzzelen omdat ik verleden jaar wat struiken heb aangeplant en nu moet ik weten of die wel of niet gesnoeid moeten worden en hoe. Ik had de kaartjes nog wel maar zonder blad is een onbekende struik moeilijk te herkennen. Gelukkig maak ik altijd veel aantekeningen van wat ik doe in mijn tuin dus ik ben er uiteindelijk uitgekomen. Buren Bernard en Dominique kwamen langslopen en bewonderden ons werk. Blijkbaar geïnspireerd d

Tijd om het dorp eens te gaan verkennen, maar dan wel de buitenranden, het weggetje wat van boven naar beneden dwars door het dorp loopt is me nog te stijl. Dit plukje veren wat ik zag liggen valt niet zomaar uit het verendek van een vogel. Het resultaat van een gevecht tussen twee vogels of wie weet, een aanval van een vos. Vossen en wilde zwijnen zitten hier genoeg, die laatsten hoorden we vanmiddag vlakbij brullen. Ze maken echt veel herrie. Langs het pad de (mannelijke) katjes van de hazelaar. Het zonlicht speelde er doorheen. De kastanjebomen tegen de hellingen boven het dorp zijn nog kaal, ze komen heel laat in blad. Er liggen nog wel heel wat kastanjes op de grond tussen de bladeren, overgebleven van de herfst. Ik moest tijdens dit wandelingetje stijgen en dalen, een goede oefening voor mijn knie want hoogteverschillen heb je niet in de Nederlandse polders. Het is niet echt goed te zien maar dit stukje weg loop behoorlijk naar beneden. 'Kleine stappen nemen in zo'n geval

Toen we vrijdagmiddag aankwamen was het hier buiten 13 graden maar toen ik de voordeur opende sloeg de kou me tegemoet. Na een middagje flink stoken voelde het al veel aangenamer 's avonds. Gistermorgen boodschappen gedaan en meteen een nieuwe Michelin wegenatlas van 2024 aangeschaft en daarna een vroege lunch. Toen gingen we heerlijk buiten aan de slag onder een bijna wolkenloze hemel en een aangename temperatuur zorgde ervoor dat ik binnen een ommezien mijn fleecejack uittrok.  Ik begon met de kamperfoeliehaag te knippen maar toen ik de helft gedaan had merkte ik dat ik mijn knie begon te voelen en dat kwam omdat ik mijn linkerkant meer belastte dan de rechterkant.  Niet erg, er is genoeg ander werk te doen, de volgende dag knip ik de andere helft van die heg wel. Het is wat vroeg in het jaar maar die border wil ik deze twee weken dat we hier zijn voor een groot deel schoongemaakt hebben. Een hele uitdaging want ik kan per dag niet al te veel doen en had tot nu toe nog niet op mi

Om zeven uur in de ochtend vertrokken we donderdag richting Frankrijk. Meestal gaan we om zes uur rijden maar nu zouden we een overnachting maken dus we hadden geen haast. Helaas hadden we al in België een flinke file wegens wegwerkzaamheden maar goed, dat hoort erbij als je onderweg bent. Wat niet hoort maar tegenwoordig steeds meer voorkomt en dan vooral in Frankrijk zijn protesten van boeren, burgers en buitenlui. Gele hesjes protesten hebben we al eens meegemaakt maar nu kwamen in boerenprotesten terecht, direct al na de Luxemburgse-Franse grens en dat gaat er ruig aan toe. Er wordt van alles op de snelweg gedumpt en als je de foto's vergroot zie je verderop tractors staan. Zoals wel vaker in Frankrijk met omleidingen zagen we in het begin nog bordjes staan met deviation (omweg) maar op een gegeven moment was er geen bordje meer te bekennen en bevonden we ons in totaal onbekend gebied op het uitgestrekte  platteland van Frankrijk, zoek het dan maar uit. Aan onze navigatie hadde

 In de fietstunnel onder het Rijksmuseum stond een jonge vrouw te zingen,  ze had een prachtige, volgens mij, geschoolde stem. Het eerste nummer wat wij hoorden was iets klassieks, waarschijnlijk uit een opera. Het tweede nummer kende ik,  ‘Time to Say Goodbye’, of  in het Italiaans 'Con te partirò'. Andrea Bocelli, hij was nog aan het begin van zijn carrière, zong het in 1995 op The Night of the Proms in de Ahoy en wij stonden daar. Genoten! Ik werd nieuwsgierig of deze zangeres ook een naam had en zocht op internet waar ik geen naam maar wel een filmpje vond van een optreden van haar, ook in de fietstunnel.     Toen ik aan het eind van de dag op station Gouda stond te wachten op de bus naar Stolwijk kroop deze jongen, ik schat een jaar of zestien, achter de piano en begon te spelen. Heel mooi, het was duidelijk dat hij niet voor het eerst speelde. De zwerver die naast hem zat verblikte of verbloosde er niet van, misschien heeft hij de jongen almeer zien spelen.

Jeanne liet me ook nog even de fietsenstalling Stationsplein zien, het is de grootste fietsenstalling van Amsterdam en wereldwijd de eerste die onder water is gebouwd. Indrukwekkend, ik keek mijn ogen uit. Wat onmiddellijk opvalt zijn die lange rijen met kolommen.  Deze fietsenstalling heeft een capaciteit van bijna 7.000 plekken. Stel je voor, dan kom je tegen de avond aan op het station, moe van een hele dag werken, ga je naar beneden naar de fietsenstalling en moet daar je fiets nog eens op gaan zoeken in zo'n enorme hal.  Toen ik weer boven kwam uit die fietsenstalling gingen de lijnen me meer opvallen. Ronde lijnen, schuine lijnen, horizontale en verticale. Ook hier veel verschillende lijnen en de herhaling doet het hem. Ik zou de hele dag wel op zo'n groot station kunnen doorbrengen met alleen maar fotograferen en dan niet alleen lijnen.

Zowel van binnen als van buiten is het Amsterdamse Rijksmuseum ontzettend mooi.  Het gebouw werd  ontworpen door de Nederlandse architect Pierre Cuypers en is  sinds 1885 in gebruik. Tussen 2003 en 2013 was er een grote renovatie van het gebouw. Miljoenen mensen genieten en worden geïnspireerd door de collectie in dit museum, kijk maar eens naar de bezoekerscijfers: i n totaal bezochten afgelopen jaar 2,7 miljoen mensen het Rijksmuseum. Zij waardeerden hun bezoek gemiddeld met een 8,5. Ruim één miljoen bezoekers kwam uit Nederland. Van de internationale bezoekers kwamen de meeste mensen uit de Verenigde Staten (12% van het totaal), gevolgd door Frankrijk en Duitsland (beide 7% van het totaal). 473.000 kinderen bezochten in 2023 het Rijksmuseum. Het online bezoek lag nog vele malen hoger: 8,2 miljoen mensen bezochten de website en via sociale media werden 77 miljoen mensen bereikt. In de tuin van het museum fotografeerde ik deze monumentale boom. Het is de vleugelnootboom die gepland is

Zondagmorgen dronken we even koffie bij zoon Bas, het is maar een klein stukje lopen maar wat had ik het koud. Het leek wel of die venijnige wind door mijn jas heen blies. Gisteren nog veel wind hier maar de temperatuur was tien graden hoger en wat was dat genieten. En als je dan in een tuin de eerste voorjaarsbolletje naar boven ziet komen stijgt met de temperatuur ook je humeur. Hier en daar nog een dun laagje ijs in de Bovenkerkse Wetering maar dat stelde niet veel voor. Overwegend open water. Ik dacht eerst dat deze reiger nog op het ijs stond maar dichterbij zag ik dat hij met zijn poten gewoon in de modder stond, het was maar een klein slootje. Ook de weilanden weer zonder sneeuw en ijs. Verleden week fotografeerde ik een paar zwanen bij deze boom, nu waren het ganzen. Als je de foto vergroot kun je zien dat er één gans niet in de (ganzen) pas liep. Overal lagen bossen wilgentakken, men is in het weekend blijkbaar flink aan het knotten geweest. Maar er werd hard gewerkt om die  b

Alpe d’HuZes is een uniek sportief evenement waarbij zoveel mogelijk geld wordt ingezameld voor onderzoek naar kanker en naar verbetering van de kwaliteit van leven van mensen met kanker. Op de eerste donderdag van juni beklimmen 5000 deelnemers fietsend, hardlopend of wandelend de Alpe d’Huez, een berg in de Franse Alpen. De weg naar de top telt 21 bochten en is 14,5 kilometer lang. Het hoogteverschil tussen start en finish is 1100 meter met een gemiddelde stijging van 7,9%. Team Krimpenerwaard doet in 2024 voor de 5e keer mee aan Alpe d’Huzes. Op verschillende plekken in de waard worden acties opgestart om maar zoveel mogelijk geld binnen te halen voor kankeronderzoek. Ook Stolwijk doet mee door middel van het organiseren van een trailrun, een 10 km loop door de polder. Ik kan met trots zeggen dat wij in een dorp wonen waar zoiets georganiseerd kan worden. Nog steeds zijn er vrijwilligers te vinden die bereid zijn om hier aan mee te werken en ook vanuit het bedrijfsleven zijn er alt

Ik kom niet zoveel in de grote stad dus als ik daar ben raak ik niet uitgekeken en valt er voor mij van alles te fotograferen. De witte vleugel die in 2012 tegen het oude historische gebouw van het Stedelijk Museum is aangebouwd heeft de vorm van een badkuip. Op de foto kijk je van onder af tegen de rand van de badkuip. Niet zo gek dus dat dit nieuwe deel de bijnaam 'De Badkuip' kreeg. Op het museumplein tegenover 'De Badkuip' staan twee kunstwerken. De drie gigantische platen corten staal waar je tegenaan kijkt vormen het kunstwerk 'Sight Point'  met daarnaast het kunstwerk 'United Square'. De kubus is bekleed met reflecterende chroomstalen afwerking. In het museum deze roltrap die heel hoog is en zich bij stom toeval mooi liet fotograferen zonder mensen erop.

Samen met vriendin Jeanne zag ik in het Stedelijk Museum in Amsterdam de tentoonstelling van Nan Goldin 'This Will Not End Well'. De presentatie van deze tentoonstelling was totaal niet wat ik ervan verwacht had. Mijn eigen schuld, ik had er niets over opgezocht. Er hingen geen foto's aan de muur maar ze presenteerde zich als filmmaker in zes ruimtes met slideshows bestaande uit duizenden foto's, ondersteund door muziek, voice-overs en archiefmateriaal. Deze foto heb ik van de site van het Stedelijk gehaald, met dank, want er mocht daar niet gefotografeerd worden. Fotograferen was ook bijna onmogelijk want de ruimtes waren donker, gecreëerd door gordijnen, zodat de slideshows goed tot hun recht konden komen. Nan Goldin (1953, Washington D.C., Verenigde Staten) is zeer bekend als fotograaf. De manier waarop zij de menselijke ervaring vastlegt, is legendarisch en heeft latere generaties verregaand beïnvloed. Haar werk, The Ballad of Sexual Dependency, documenteert het le