HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Na ons bezoek aan Aubenas een dag of tien geleden reden we door naar het zuiden van de Ardèche naar de stad Les Vans. Daar was een pottenbakkersfestival waar we graag een kijkje wilden nemen.  Op het grote plein midden in de stad waren de kraampjes opgesteld en er was echt ontzettend veel moois te zien en te koop natuurlijk. Ik heb er niet zo veel foto's van, jammer maar ik dacht er pas op het laatste moment aan om dat te doen. Dit vogeltje op een mooi stuk hout vond ik heel erg leuk maar een beetje prijzig. Wel kocht ik een mooie ketting en laat die nou ontzettend leuk passen bij het jurkje wat ik afgelopen zondag op de markt in Vals les Bains vond. Wat was het warm daar in Les Vans en wat smaakt iets kouds op een beschaduwd terras dan lekker.  De grote bieren waren voor de Belgen, die zijn dat tenslotte gewoon.  Ik hield het bij de Orangina die je daar vooraan op het tafeltje zie staan. Als ik bij die warmte overdag alcohol gebruik ben ik daarna

 Deze kleinzoon vindt net als zijn grote broer onze zwemplek nog steeds het heel gaaf. Ze noemen het 'de put' en springen en duiken daar naar hartenlust het frisse water in. Sebas springt nog wel van wat lagere rotsen dan Thijs maar hij klimt ieder jaar hoger.  De tent moest uitgeprobeerd worden en hij hielp heel serieus terwijl zijn broer duidelijk liet merken dat hij dat soort werk maar niets vond. Heel herkenbaar voor mij, vroeger liet hun vader het opzetten van de gezamenlijke tent ook altijd over aan zijn jongere broer. Hij kan heel leuk voetballen, deze kleinzoon en heft met grote beslistheid zijn toekomst al helemaal uitgestippeld. 'Ik ga eerst bij Ajax spelen, dan ga ik naar Barcelona en daarna ga ik met pensioen'. We gaan het zien!

We keken wel wat verwonderd toen we vanmorgen op een terras in Vals les Bains, we waren daar naar de markt geweest, op een tafeltje schuin voor ons een grote koeler met een fles champagne zagen staan. Het was tenslotte nog maar half elf.  We zitten hier in Frankrijk dus zeker op zondag zie je dan om die tijd wel hier en daar een glaasje wijn op tafel verschijnen maar een fles champagne zo vroeg  is uitzonderlijk.  Van mij mag het hoor, ik had zelfs wel een glaasje mee willen drinken want ik vind champagne heerlijk. Het stel wat aan het tafeltje zat, niet de oudere man, die was de eigenaar van het café, had duidelijk al te diep in het champagneglas gekeken en waarschijnlijk daarvoor in wat andere glazen. Vooral mijnheer was al ver heen, keek heel lodderig uit zijn ogen.  Toen de vrouw op een gegeven moment weer met hem alleen aan het tafeltje zat en mijn blik ving kwam ze bij me staan en vertelde ze dat ze de hele nacht al doorgehaald hadden.  Waarschijnlijk door tevee

Wij ontbijten meestal op het laagste terras waar veel vlinderstruiken staan. Geweldig om te zien hoeveel verschillende vlinders daar rondfladderen en niet zo weinig ook. Hierboven een Distelvlinder en op de foto hieronder een Purperstreepparelmoervlinder. Zoals altijd veel Koningspages, in Nederland vrij zeldzaam. En de vlinder hieronder is een Keizersmantel. De bloemen van de vlinderstruik zijn zo groot dat er vaak meerdere vlinders tegelijk op zitten. Hierboven de Dagpauwoog en onder weer een Distelvlinder. Het lukte me tot nu toe niet om een wit vlindertje op de foto te krijgen, die zitten geen moment stil. Dit is een eerste probeersel, ik denk dat het een Koolwitje is.

Dit was de zomer van 2007. Twee kleine jongetjes die een heerlijke vakantie hadden bij  hun oma's. Sascha bij zijn oma Jacqueline, mijn naaste buurvrouw en Thijs bij ons.  Ze verstonden geen woord van elkaar maar dat maakt bij kinderen en zeker van die leeftijd, niets uit.  Uren waren ze zoet met de bak autootjes die we hier hadden staan. Thijs liep gewoon het huis van Jacqueline in en ging daar op de grond zitten spelen.  Dit zijn de mannen nu, flink uit de kluiten gewassen pubers. Sascha wordt volgende maand zestien, Thijs in december vijftien. Ze doen het goed op school en houden alle twee van sport. Iedere zomer ontmoeten ze elkaar in Le Serret. Ik vond het nu tijd worden voor weer eens een foto.

In 1968, in het verre noordoosten van Canada, waar de mannen jagen en de vrouwen thuisblijven, wordt een mysterieus kind geboren; een baby met zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsdelen.  Er zijn maar drie mensen op de hoogte van het geheim: de beide ouders, Jacinta en Treadway Blake, en hun discrete buurvrouw. Treadway, een man van weinig woorden maar stevige principes, besluit de pasgeborene als jongen op te voeden. Dit tot groot verdriet van Jacinta.  Zo begint de kleine Wayne zijn leven als jongen. Maar zelfs in de ruige mannenwereld van zijn vader voelt hij de aanwezigheid van zijn schaduwzelf - het meisje dat hij in gedachten Annabel noemt. Wanneer Wayne in de puberteit komt, wordt zijn lichaam het strijdtoneel van seksuele ontdekkingen en zijn ware identiteit. (bron: Internet) Een prachtig boek met een voor mij onbekend onderwerp, h eel mooi geschreven. Het speelt zich af in een klein dorp in de provincie New Foundland en Labrador, een ruige omgeving wat mij alt

Ja, daar blijf je wel even voor stil staan. We zagen dit beeld terwijl we door Aubenas slenterden en het bleek onderdeel te zijn van een verlichtingselement.  Enigszins bizar, vonden wij. Toen we goed keken zagen we dat het een atelier was in verlichtingskunst. Er was nog veel meer te koop, sommige dingen waren echt om te lachen, hoe verzint iemand het.  Toch was alles mooi gemaakt met goede materialen, het was beslist niet lelijk. Het was in ieder geval het bekijken waard.

 Stilzitten is moeilijk voor de man hier in huis. Hoogzomer hoeft er minder gemaaid te worden, de moestuin hou ik voornamelijk bij en de meeste klein-fruitstruiken zijn leeggeplukt. De hele dag lezen gaat hem op den duur vervelen. Dus is hij aan zijn nieuwe project begonnen waar hij verleden jaar al voorbereidingen voor heeft getroffen. Toen heeft hij aan het eind van de zomer een grote vijgenboom omgehakt die tegen/in een muur groeide die ingestort was. Het is de bedoeling dat hij die muur weer opnieuw op gaat bouwen. Daarvoor moeten eerst alle stenen uitgegraven worden die samen met de grond naar beneden zijn gekomen. De stenen worden een beetje naar grote gesorteerd en ondertussen zijn er al ettelijke kruiwagens grond naar boven gebracht.  De al sterk ingekorte laurierstruik moet eerst nog uitgegraven worden, die groeit in de muur en kan er niet blijven zitten. Links daarvan is weer, waarschijnlijk op de uitlopers van de oude vijgenboom, een nieuwe boom gaan groeie

In het vroege ochtendlicht is de moestuin op zijn mooist en dan zijn we er graag aan het werk. Het is nog lekker fris en dan is het wieden en schoffelen wat we doen zo gedaan, je hoeft niet telkens stil te staan om uit te puffen.  Het gaat goed daar in die tuin.  Misschien zijn sommige planten door de vele regen in het voorjaar wat later dan anders maar alles groeit en bloeit nu naar tevredenheid. Zelfs de paprika's zijn op gang gekomen.       Deze venkelknol gaat er over een paar dagen uit, dan maak ik er dit lekkere recept mee. Hieronder zie je een bloem van de aubergineplant, het hangt ondersteboven aan een steeltje.  Ik at van het voorjaar hier bij vrienden een overheerlijke moussaka en daar heb je aubergines voor nodig. Het recept kreeg ik dus ik kan niet wachten tot de bloemetjes vruchten worden. Op ieder vrij plekje in de moestuin heb ik bloemen gezet.   Van de anemonen heb ik er al heel wat op de vaas gezet en verder groeien er zonnebloem

Onze logee houdt wel van brocante vertelde ze en ze had geluk want vandaag was er markt in La Voulte, de beste op dat gebied in de verre omtrek. Het aanbod van mooie spullen verschilt weleens per keer maar vandaag was er echt ontzettend veel moois te koop.  Die tafeltjes hierboven, zo aller schattigst, ik had ze zo wel mee willen nemen. Maar ja, wat moet ik er dan weer mee.  Ik kon, en dat had ik wel verwacht, een foto nemen van mijn derde kinderwagen binnen één week. Zie even mijn blogpost van gisteren en van verleden week zondag. Nog zoiets wat ik graag had willen kopen, dat mooie glaswerk. Maar ik zou niet weten waar ik het neer moet zetten. Op verschillende plekken in huis staan al van die mooie flessen. Ik zou het natuurlijk allemaal kunnen kopen, in de bus laden aan het eind van de zomer en dan in Nederland de hele handel op internet plaatsen. Ik weet zeker dat ik winst zou maken. Maar ik en ook de man hebben helemaal geen behoefte aan al dat gedoe, dus we do

Onze Belgische vriend Andre was laaiend enthousiast over een restaurantje in Aubenas en wij wilden daar ook wel eens gaan proeven. Zij hadden goede vrienden op bezoek die wij ook al kenden van vorige bezoeken dus we besloten met zijn zessen te gaan en daar rond het middaguur te eten. We waren vroeg dus we kuierden eerst nog even door de mooie stad Aubenas.  Deze deur werd zo te zien al eeuwen niet mee gebruikt, het huis leek me ook onbewoond maar er werd nog wel post bezorgd.  Jeetje, kwam ik al weer zo'n leuke kinderwagen tegen. Misschien volgende week weer een, ik zal er op letten, dan is drie maal scheepsrecht. Dit was het restaurantje waar wij aten, de eerste indruk zei mij al dat het goed is. Het heet 'Le salon d'Ann. Sophie' en eigenlijk is het geen restaurant maar een salon de thé.  Op een groot bord krijg je een voorgerecht, een tussengerecht, een bakje met een groentesoufflé (overheerlijk) en in het zwarte pannetje gestoofd konijn