HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Morgen is het feest, dan vieren wij de verjaardag van Sinterklaas. Een beetje te laat maar daar heeft de Goedheiligman geen moeite mee, hij is heel ruimdenkend. Gistermorgen hebben we alle boodschappen in huis gehaald en mocht ik nog iets vergeten zijn dan kan het vandaag nog gehaald worden. Vandaag maak ik twee grote pannen erwtensoep. Waarom twee? Ik zou aan één pan genoeg moeten hebben maar die mannen van mij kunnen heel wat aan dus uit voorzorg maak ik heel veel en wat over is gaat de vriezer in. En dan moet er nog wat lekkers toe en dat wordt dit jaar een grote schaal tiramisu. Gistermiddag hebben Mart en ik samen de cadeautjes ingepakt. Thijs was wat laat met zijn verlanglijstje, ik redde het nog net om zijn cadeau op tijd binnen te krijgen maar zijn broer was de eerste. Toen we begin november op de verjaardag van Mart de datum van het feest afspraken en vroegen of ze hun wensen bekend wilden maken kreeg ik dezelfde avond al een whatsappje van Sebas daarover. Ik heb er even smake...

Hoog tijd om naar de kapper te gaan. Er moest een stukje af en de kleur moest wat opgefrist worden. Als ik binnenkom bij mijn kapster ben ik altijd weer nieuwsgierig wat  er te zien is, wat ze nu weer gemaakt heeft.  Ze is beeldhouwster maar daarnaast maakt ze ook veel kunstwerken van dingen die ze hier en daar vindt.  Dit kunstwerk heeft als basis de tafelpoot van tante Annie. Deze tante is een paar jaar geleden overleden, was al oud maar nog erg pienter en ik heb al heel wat verhalen over haar gehoord. Je moet toch wel erg veel fantasie hebben om zoiets te maken, ik vind het geweldig. De twee kleine etalages waren al in kerstsfeer met een klein beeldhouwwerk en een vaas van haar hand. Deze vazen heeft ze gemaakt in Corona tijd en ze heeft er heel wat van verkocht. Ik heb er zelf ook eentje en gebruik hem vaak. Zo, ik ben klaar en kan er weer een poosje tegen. Het was mijn laatste kappersbezoek bij haar, eind december stopt ze. Meer dan veertig jaar was ik klant en altij...

Het is het eind van de dag in Antigua en deze vrouw, aan haar kleding te zien een dienstbode, wacht op de bus die haar naar huis zal brengen. Jonge vrouwen en meisjes hebben hun koopwaar waarmee ze op een van de velen markten stonden bijelkaar gepakt en kletsen nog wat voor ze  vertekken uit de binnenstad. Ook voor ons eindigt de dag en we zijn lopend op weg naar ons hotel terwijl we nog zoveel mogelijk foto's maken. Wat een totaal andere wereld, ik wil er zoveel mogelijk van vastleggen. In de groep nog een paar enthousiaste fotografen en we steken elkaar aan. We passeren een busstation waar het heel druk is, veel mensen zijn klaar met hun werk en willen naar huis. Kinder-en wandelwagens zijn hier niet, alle kleintjes worden door hun moeder gewikkeld in een doek op de rug gedragen. Onze groep wordt door middel van dit bord in het hotel welkom geheten. Wat we precies te eten kregen weet ik niet meer maar het was voortreffelijk, heel smakelijk. Ook het hotel zelf was heel goed, heerl...

Aan het plein waar mijn fysiotherapeut gehuisvest is staat het Cultureel Centrum Concordia, oftewel Theater Concordia. Een prachtig pand met als bouwjaar 1901.  Haastrecht had in die tijd een rijke inwoonster,  Mevrouw Paulina le Fèvre de Montigny - Bisdom van Vliet (1840-1923).  Zij had grote belangstelling voor de cultuur- en sportbeoefening in de gemeente en steunde dit met financiële bijdragen. Zo schonk zij in 1900 aan Haastrecht een verenigingsgebouw genaamd: ‘Kunst- en Sportgebouw Concordia’. De eerste steen werd gelegd door een zoon en dochter van burgemeester Viruly, geen familie van de bekende schrijver  en piloot.  Dat heb ik even nagezocht omdat de naam Viruly wat losmaakte bij me. Op 5 januari 1901 werd het gebouw geopend en bij iedere voorstelling werd op de eerste rij een paar stoelen vrijgehouden, zodat mevrouw Paulina altijd aanwezig kon zijn. Het pand was prachtig gelegen aan wijds park en in het midden van het voorplein stond een muziektent en...

Prachtig weer zondag en niets in de agenda dus ik besloot om maar eens een bruggetje te gaan nemen in Bovenkerk, mijn vaste wandelparcours voor korte wandelingen. Ik nam hier een foto van de eerste brug en daarna liepen we al pratend door. En toen waren we al halverwege de tweede brug, oei. Laten we maar doorlopen, het gaat goed zei ik tegen Mart en aldoende namen we ook de tweede brug erbij. Het voelde goed. Verleden week zijn de hechtingen eruit gehaald en morgen ga ik weer naar de fysio. Verder valt er weinig te melden over mijn knie. Maar wel jammer dat het prachtige weer niet aangehouden heeft, zulke dagen als hier op de foto heb ik graag.

Dit waargebeurde verhaal gaat over Niek die een motorongeluk krijgt en terwijl hij op het asfalt ligt wachtend op hulp zegt hij tegen zichzelf: Ik. Ga. Niet. Dood. Hij komt in het ziekenhuis terecht en daar blijkt dat hij een dwarslaesie heeft die hem vanaf zijn borst verlamt. Niek is van het type doorzetter en zijn worsteling om wat te maken van het leven beschrijft hij met behulp van een vriend in dit boek. Niek heeft humor en zelfspot en daar kan je in het boek om lachen. Maar het is ook vaak diepe ellende en daar mag je om huilen. Een leerzaam boek en zoals Niek zegt: Geluk zit niet in je benen.

Al heel vroeg gisterochtend zaten we in de auto om naar een voetballende kleinzoon te gaan kijken. In verband met mijn pas geopereerde knie had ik met schoondochter afgesproken dat we de tweede helft zouden kijken. Dat staan, lekker in het zonnetje, viel wel mee maar wat was het koud. Ik had een maillot onder een dikke winterbroek aan met daarop een dikke trui, een warm jack en handschoenen maakten mijn outfit comleet.  We hebben helaas niet veel van Sebas zijn spel kunnen zien want op een gegeven moment moest hij eruit voor een andere speler. Teveel jongens voor een elftal dus moet er gerouleerd worden wat alleen maar eerlijk is. Ik zeg wel jongens maar er speelde ook een meisje mee wat zich prima kon handhaven tussen dat geweld van dertienjarige jongens. Terwijl wij naar hun huis reden haalden schoondochter die op de fiets was nog wat lekkers bij een Franse bakker bij hen in de buurt. Nou, die man kan bakken zeg, wat smaakte dat lekker bij een warme kop koffie.

Mart had iets technisch nodig bij een bouwmarkt in Gouda en op dat terrein zit ook de Vrijbuiter, een grote kampeerwinker en dan echt een hele grote. Ook daar had mijn man een boodschapje te doen bedacht hij zich en dat vinden wij alletwee niet erg want het is een van onze favoriete winkels. De laatste jaren is er heel veel sportkleding bij gekomen maar de hoofdmoot van de artikelen heeft met kamperen te maken. Aangezien wij jarenlang gekampeerd hebben vinden wij bijna alles leuk in die winkel. We begonnen ooit met een tweepersoons tentje en toen we kinderen kregen stapten we over naar een vouwwagen. Jarenlang gekampeerd met dat ding, meestal in Frankrijk. Toen nog een jaar of drie een caravan en toen kochten we het Franse huis maar hadden inmiddels ook een daktent op onze VW bus. We hebben heerlijk lopen kijken naar alle nieuwigheden op kampeergebied, wat een mooie spullen heb je tegenwoordig om op pad te gaan. Het blijft leuk om het even te zien, eenmaal een kampeerder, altijd een ka...

Het is heerlijk om te slenteren door de oude straatjes van Antigua. De kleurrijke gevels zijn met de hand beschilderd in vrolijke kleuren en overal vind je pleintjes, kerken en kloosters. We bezoeken een van de vele kerken. Kijk eens hoe mooi die raambogen bewerkt zijn. Bij de kerk is een coöperatie van vrouwen die gezamenlijk werken om geld te verdienen met hun prachtig weefgoed. We zullen tijdens onze reis nog veel van deze coöperaties tegenkomen en bezoeken. Veel vrouwen, ook jonge meisjes zijn vaak nog tradioneel gekleed. Onze reis was in 2008 dus dat zou ondertussen veranderd kunnen zijn.   De gestreepte stof van de draagdoek is kenmerkend voor Gutemala. Vrouwen waren hier in een lange rij de was aan het doen. Prachtig zijn de grote opgefleurde oude Amerikaanse schoolbussen die voornamelijk de lokale bevolking vervoeren.  Antigua is één groot openluchtmuseum. Je kunt hier dagenlang rondlopen, bezienswaardigheden bezoeken en genieten van de gemoedelijke sfeer.

Bij onze wandeling langs de street art in de Afrikaanderwijk in Rotterdam kwamen we langs het prachtige werk van de Spaanse Fabio Lopez Gonzalo, alias Dourone. Samen met zijn partner Elodie heeft de Spaanse Dourone in 2019 deze muurschildering gemaakt. Het model Audrey is geportretteerd met de voor Dourone kenmerkende stijl, met vele kleurige vlakken. Over de combinatie met Elodie zegt Dourone: We zeggen altijd dat we niet twee zijn die samenwerken, maar 1 + 1 = 3.   Het werk weerspiegelt het verstrijken van de tijd in een statisch beeld. Je vindt deze muurschildering in de Retiefstraat. Ik vond dit wel een van de mooiste die we deze dag zagen. Voor meer van zijn prachtige werk, kijk hier even.

In dit mooie witte aardewerkpotje zat jarenlang een graslelie die ik heen en weer mee naar de Ardèche sleepte. Maar afgelopen zomer was de fut uit de plant en heb ik hem weggedaan. Het potje wat ik ooit kocht op een potttenbakkersmarkt goed schoongemaakt en mee naar Nederland genomen. Toen ik weken geleden samen met dochter Floor in een klein tuincentrum was zag ik dit plantje hangen en ik wist meteen dat ik die in mijn potje wilde.  Ik moest even zoeken naar de naam maar die kwam al snel naar boven drijven, het (Chinese) lantaarnplantje. In het begin van mijn trouwen woonde ik boven het grote winkelpand van de familie van Mart en had ik een paar van die leuke ouderwetse schuiframen die uitkeken op de Dorpsstraat. En die ramen hingen vol met kleine hangplantjes, onder andere ook het erwtenplantje. Heerlijk nostalgisch, ik heb na die beginjaren die plantjes nooit meer gehad. Natuurlijk hingen er ook van die gehaakte gordijntjes, gemaakt door mijn schoonmoeder. Ik heb ze nog heel lan...

Het repas tijdens de zomervakantie van 2000 hielden we deze keer in de tuin van Robert en Patrice legde zoals voorgaande jaren een lekkere zalm op de bbq. Er werd heerlijk gegeten en gedronken en we genoten van elkaars gezelschap. Er werden spelletjes gespeeld en Robert speelde op zijn mondharmonica. Sarah, dochter van Marie-Christine had al een poosje vioolles en liet ons wat van haar kunnen horen. We maakten dankbaar gebruik van het jeu de boule baantje wat Robert had aangelegd.   In die jaren speelden we vaak aan het eind van de middag bij Kees en Maria een spelletje jeu de boule. Kees had een prachtig boulodrôme, zijn trots en iedere zaterdag werd er geharkt. We maakten in die vakantie ook een wandeling met vriend Jan en Maria. Kees ging niet mee.  Carbon, de hond van Jan ging natuurlijk ook mee. Die twee waren onafscheidelijk. We liepen van Col de Croix de Ferrières naar Quatre Vios en weer terug, Bij de Quatre Vios stond een prachtige auto en Jan vond dat ik daarmee op d...

Een drukke zondag hadden we. 's Morgens kwam zoon Bas met gezin even kijken hoe het met me ging en 's middags reden we naar Alphen aan de Rijn voor een verjaardag van een zwager. Die krijgt al sinds jaar en dag een grote chocoladeletter van ons die ik bij de bakker voor hem koop. Hij is gek op chocolade We reden via een toeristische route langs de Ziende, van Bodegraven en Zwammerdam naar Nieuwkoop. Achter dit rietland en bomenrij liggen de Nieuwkoopste plassen. Aan het riet is wel te zien dat er behoorlijk wat wind stond maar we haalden gistermiddag toch de 17 graden. Het was een gezellige verjaardag, deze week zo ongeveer mijn hele familie gezien.