Het was vies koud met motregen gisteren, echt weer om lekker binnen te blijven met een goed boek. Dat goede boek had ik, ik zal er later wat over vertellen maar daar ging het niet om. Het ging erom dat ik perse een stukje wilde gaan fietsen. Ik zat al een week op de hometrainer en dat ging goed dus ik wilde het buiten proberen.
Geen weer, zei Mart maar ik kan soms erg eigenwijs zijn en wilde het beslist nu buiten proberen, er was in dat hoofd van me geen uitstel mogelijk. Ik ga wel alleen, je hoeft niet mee, alleen maar tot de de molen. Geen sprake van, ik ga mee was het antwoord, als je valt moet er toch iemand zijn om je op te rapen.
Ik ben niet gevallen, we fietsten door de polder van Bilwijk tot de molen aan de Vlist waar ik deze foto nam. Het was heel dampig, mijn bril was nat dus ik nam de foto op goed geluk. Terug naar huis, we hadden zes kilometer gefietst. Een stukje van niks maar het gaf mij een goed gevoel en dat had ik even nodig.
Reacties
Zo heb ik vanmorgen toch eindelijk ook maar weer eens een ommetje gemaakt, want ik kom sinds begin december ook te weinig buiten.
Hoor van de mensen om me heen dat ik bij tijden ook eigenwijs kan zijn maar ondanks die karaktertrek lukt het mij lang niet altijd de dingen te kunnen doen ivm mijn reumatische aandoening,het heeft me jaren gekost om daar aan toe te geven en niet telkens met mezelf in de clinch te liggen.
Lie(f)s.