Ons kerstdiner

Eerste kerstdag werd met ons gezin zoals de laatste jaren gebruikelijk is gevierd in het huis van onze tweede zoon. De tafel stond al gedekt voor een feestmaal.

De 'Kesbeke' lampen boven tafel waren weer aangepast aan de tijd van het jaar.

En geen kerstboom meer in dit huis. Dat gaat niet meer sinds poes Sjakie hier regeert. Dus de kerstboom hangt hier nu tegen de muur alshetware, een creatieve oplossing.

We begonnen met koffie en een stukje nog warme sticky toffee-cake. Zo lekker dat ik nu echt vast van plan ben om er gauw ook eens een te maken. Kan tenslotte ook buiten de kerst gegeten worden, als dessert met een bolletje vanille ijs. Al jaren heb ik een goed recept, ooit gehad van een dierbare te vroeg gestorven vriendin maar nog nooit gemaakt, daar moet verandering in komen.

Er waren verschillende borrelplanken en die  werden allemaal leeg gegeten. Ik heb kinderen en kleinkinderen die van eten houden en net zoals de Fransen onder het eten uitgebreid over eten praten.

En ook over wijnen wordt er graag gepraat. Deze jongeman weet ondertussen bijna net zoveel over wijn als zijn vader die een wijnwinkel heeft.

Het meesterstuk van de avond was Beef Wellington, ossenhaas in bladerdeeg.

Het gaat er professioneel aan toe in de keuken, de kerntemperatuur wordt scherp in de gaten gehouden.

Jongens van dertien jaar houden van een goed stuk vlees, deze mannen tenminste wel. Ze hebben er goed van gegeten.

De chocolademousse ging er zoals altijd weer in als koek maar Saar en ik maakten nog een dessert, een chocolade pavlova met kersen. Ik vergat er een foto van te nemen maar hij smaakte heerlijk.

Ik moest van Thijs nog even zeggen dat we onze zegeningen moesten  tellen. Dat heb je nog niet gedaan oma en je moet je wel aan de traditie houden.