HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

  Vanuit Aigues-Mortes fietsten we vandaag naar Arles, onze laatste etappe. Weer een stuk langs een kanaal, nu het Canal du Rhône à Sète en later nog eens vijf km langs het Canal des Capettes. Wat werden we toch verwend met het weer. Mart kiekte de gele lissen en ik kiekte hem Veel landbouwgrond hier met fruitbomen en druiven. Al de boerderijen lagen een heel stuk van de weg met zo'n lange oprijlaan ervoor. Jammer, ik had die huizen graag bekeken. En allemaal hadden ze een bordje aan de weg met de naam en dan nog een bordje wat te kennen gaf dat er kamers te huur waren. Een mas  is de aanduiding voor een Zuid-Franse herenboerderij. Al halverwege de middag waren we in Arles, die mooie stad die we verleden jaar tijdens het fietsen van de Via Rhôna ook bezochten. Weer een kamer in een mooi oud huis en nadat we lekker gedoucht hadden liepen we het centrum in.  Daar kijk je echt je ogen uit naar de mooie oude huizen in een wirwar van kleine straatjes. Een detail van de kerk van Saint Tr

Franse kommen, ik ben er gek op .Ik heb een paar mooie antieke, die staan voor de sier in mijn servieskast, daar ben ik zuinig op maar de rest gebruik ik voor van alles en nog wat. Deze kocht ik meteen toen ik de markt opliep. Ik viel voor die kleintjes, die heb ik niet en die kan ik leuk gebruiken voor sausjes bij een borrelplank. Ze waren te vies om aan te pakken maar dat kwam thuis wel goed. Ik heb twee handelaren waar ik altijd kom en vaak wat koop, zij hebben de betere spullen. De eerste begroete me hartelijk, we hadden elkaar een poos niet gezien. Hij had mooie spullen maar niets van mijn gading. De tweede, een ouder echtpaar, heeft altijd veel mooie kleine dingen en daar vond ik dit doosje wat me wel aantrok. Er zaten elastiekjes in en mevrouw legde me uit dat het doosje vroeger voor sigaretten werd gebruikt. Het staat leuk bij dit kleine verzamelingetje, alles is van een brocantemarkt, behalve het fotolijstje, dat kocht ik ooit nieuw. Daarin een fotootje uit mijn Twiggyperiode.

Gisteren, eerste Pinksterdag, wat zullen we gaan we doen vroegen we ons af? Het was de vierde zondag van de maand dus brocantemarkt in La Voulte, mijn favoriete markt. Of zullen we gaan fietsen, het is prachtig weer? We kunnen het ook alletwee doen zei Mart, op de fiets naar La Voulte, ik vond het meteen een geweldig idee.  We vertrokken al vroeg, om acht uur en de rit ging helemaal over fietspaden. behalve in onze vallei dan maar daar kom je, zeker op zondag, geen hond tegen. Na de vallei gingen we verder langs de Eyrieux tot Saint-Laurent-du-Pape en dan ben je al bijna bij La Voulte. Fietsen tegenover een druk bezet café neergezet, wij drinken daar ook weleens koffie en we liepen de markt op. Inmiddels hadden we er al veertig km op zitten. Het was gezellig druk op de markt, niet té. Heel veel handelaren en er was ontzetten veel moois te koop. Ik zag tientallen dingen die ik wel had willen kopen maar mijn grote probleem is, waar laat ik het in vredesnaam? En dan moet je streng zijn vo

We aten gisteravond met onze Belgische vrienden Andre en Carine in St. Julien du Gua bij Sophie. Fijn hoor, zo'n restaurantje vlakbij, nog geen tien minuten en we staan op het plein voor de kerk geparkeerd waar het restaurant om de hoek ligt. Nou ja, restaurantje want het is klein maar samen met het winkeltje wat Sophie en haar man runnen is het niet meer weg te denken uit Gua. Verleden jaar aten wij er met onze vriendin Maria, kijk hier maar even. Ze is zakelijk, ons Sophietje en slim. Ze brengt haar bedrijf goed onder de aandacht. We hebben hier in de vallei een groepsapp en iedere week is het menu daarop te lezen. De openingstijden van het restaurant worden in de zomer wat ruimer.  Dit aten we gistervond en het was heel smakelijk. Het was zo'n heerlijke avond, we konden zelfs buiten zitten. Sinds kort is ze begonnen met pizza's te maken en ook hier maakt ze reclame mee. Wij hebben al een keer gebruik gemaakt van deze service toen ik eens niet veel te eten meer in huis

Mijn irissen staan er op het ogenblik prachtig bij dus toen er de  afgelopen week op een keer in de namiddag een klap onweer viel ben ik snel mijn fototoestel gaan halen om ze op de foto te zetten. Uit ervaring weet ik dat ze er na een harde bui regen dramatisch uit kunnen zien. Beschadigd en veel irissen omgevallen. Gelukkig viel de regen mee dus de meesten staan nog fier overeind.  Aan de rand van de moestuin staan twee kleuren, ik vind deze blauw paarse het mooist. Alhoewel, dit is ook een schoonheid toch? We doen er niets aan, ideale planten, ze vermeerderen zich zelf. Alleen trekken we voordat ze beginnen te bloeien wat onkruid weg, dan kunnen we er meer van genieten. Toen ik terug naar boven kwam lopen maakte ik nog even een foto van Mart die op het eerste terras een rij uitgebloeiede irissen aan het opschonen was. Deze irissen bloeien eerder en zijn wat kleiner. Een uurtje zuidelijker in de Ardèche bij Larnas zit een kweker van irissen, we zijn er wel eens langs gereden. Velden

De dag begon al goed, binnen een uur zagen we verschillende velden vol met klaprozen, zo mooi. We hadden ze al meer gezien maar zulke grote velden verbaasden ons. Ik liep erin om wat foto's te nemen en Mart kiekte me op mijn rug. Er wordt in Frankrijk de laatste jaren veel gedaan om het fietstoerisme te bevorderen. Deze servicepunten kwamen we een aantal keren tegen. Een gereedschapszuil met onder andere steek- en imbussleutels. En een mogelijkheid om je banden op te pompen. Tegen twaalf uur kwamen we aan in het plaatsje Palavas wat aan de kust ligt.  Allerlei straten waren afgezet en op een gegeven moment konden we niet verder meer, we liepen met de fiets aan de hand vast in de mensen die achter hekken naar iets stonden te kijken. Mart bleef aan de kant staan bij de fietsen en ik wrong we wat naar voren en kreeg een groep ruiters te zien die bij twee grote vrachtwagens stonden te wachten. Ik vroeg aan een mevrouw die naast me stond wat er in die containers zat en zei antwoordde me

Kort nadat we Béziers achter ons hadden gelaten ging onze route weer richting de kust en nog steeds langs het Canal du Midi. Bij Vias stapten we van de fiets af om de bouwwerken van de Libron te bekijken. Deze constructie is in 1858 aangelegd om ervoor te zorgen dat het Canal du Midi en het riviertje de Libron elkaar kunnen kruisen. De Libron is een kleine kustrivier die het kanaal doorkruist en doorgaans een vrij rustige loop heeft maar op tijden ook hevig kan overstromen en dat vormde onder andere het probleem van verzanding van het kanaal. In de 19e eeuw moest een oplossing worden gevonden. Ergens anders zou een brugkanaal of een aquaduct mogelijk zijn geweest, maar door de nabijheid van de zee was deze oplossing onmogelijk. Sinds 1858 loopt de Libron over het kanaal zonder de scheepvaart te verstoren. We bewonderden hier een indrukwekkend systeem van beweegbare aquaducten met sluisdeuren en waterreservoirs.  Dit systeem zorgt ervoor dat het water uit de Libron het Canal du Midi op

Narbonne was een stad om nog eens terug te komen maar we gingen weer verder op onze tocht, wat zou de dag ons brengen.    Lekker op ons gemak fietsten we langs het Canal de la Robine en passeerden de vijfde van de zes sluizen op dit kanaal. Het geheel is in 1686 gebouwd en ligt op een prachtige plek in het landschap. We staken de brug die net voor de sluis ligt over om aan de andere kant van het kanaal verder te fietsen en passeerden daar op die brug twee fietsers waarvan we merkten dat het Nederlanders waren. Ze hadden dezelfde fietsen als wij en we raakten aan de praat en hebben daar dik een half uur gezellig staan kletsen. Kort daarna kwamen we bij de zesde en laatste sluis in dit kanaal en dat was een hele grote, de Gailhousty. Het  prachtige complex waaraan begonnen werd in 1776 werd nooit voltooid. Het werk werd gestopt door de Revolutie. Het bestond uit een grote sluis en een droogdok voor de reparatie van binnenschepen. Een prachtige kwartronde trap leidt naar de kleine haven d