Nadat we de drie torens in het bos van alle kanten bekeken hadden namen we een pad door de bomen naar de plek waar onze auto stond. Opeens zag ik achter wat struiken iemand gebogen op de grond zitten, ik schrok maar niet zó erg, dacht in eerste instantie dat het een zwerver was. Twee stappen verder schrok ik pas echt, mijn hart klopte in mijn keel, het was een militair met een wapen, wat deed die hier??!! En met de volgende stap zag ik dat wat ik voor een vuurwapen aanzag een grote toeter van een fotocamera was. Pfff....even uitademen en van de schrik bijkomen.
Hij was nog jong, deze fotograaf, een jaar of twintig en hij zag onze schrik en trok meteen zijn mondkapje naar beneden. Ik zei dat ik van hem geschrokken was en we deden alledrie wat lacherig. Om het ijs te breken vroeg ik wat hij fotografeerde en of dat een beetje lukte. Vogels fotografeerde hij en gisteren had hij een prachtige foto van een hop gemaakt, trots liet hij hem zien op zijn telefoon. Vandaag wilde het niet zo lukken.
Je moet toch wel wat over hebben voor een foto om daar twee dagen te gaan zitten maar aan de andere kant ook bewonderenswaardig van zo'n jong iemand om dat geduld op te brengen. Ik vroeg of ik een foto van hem mocht maken en legde uit dat hij dan op mijn blog kwam. Dat vond hij een leuk idee en ging er voor zitten, trok zijn mondkapje weer omhoog om het af te maken.
We hebben hem veel succes gewenst en liepen verder.
Reacties
Jij kwam een ‘’vreemde vogel’’ in het bos tegen en schrok van hem.
Hopelijk schrok de Hop ook van fotograaf want dan is de kans groot dat de Hop zijn prachtige kuif opgezet heeft als schrikreactie of opwinding.
Gelukkig had hij geen kwaad in de zin en bleek het toch wel een leuke ontmoeting te zijn.
Knap hoor als je dat geduld kunt opbrengen voor een foto.