Op de fiets naar de brocantemarkt

Gisteren, eerste Pinksterdag, wat zullen we gaan we doen vroegen we ons af? Het was de vierde zondag van de maand dus brocantemarkt in La Voulte, mijn favoriete markt. Of zullen we gaan fietsen, het is prachtig weer? We kunnen het ook alletwee doen zei Mart, op de fiets naar La Voulte, ik vond het meteen een geweldig idee. 

We vertrokken al vroeg, om acht uur en de rit ging helemaal over fietspaden. behalve in onze vallei dan maar daar kom je, zeker op zondag, geen hond tegen. Na de vallei gingen we verder langs de Eyrieux tot Saint-Laurent-du-Pape en dan ben je al bijna bij La Voulte. Fietsen tegenover een druk bezet café neergezet, wij drinken daar ook weleens koffie en we liepen de markt op. Inmiddels hadden we er al veertig km op zitten.

Het was gezellig druk op de markt, niet té. Heel veel handelaren en er was ontzetten veel moois te koop. Ik zag tientallen dingen die ik wel had willen kopen maar mijn grote probleem is, waar laat ik het in vredesnaam? En dan moet je streng zijn voor jezelf en alles laten staan. Nou...alles? Een mens mag ook weleens bezwijken voor de verleiding en die verleiding laat ik morgen zien.

Dit vind Mart altijd erg leuk dus we hebben het even staan te bewonderen. Vroeger verkocht hij naast fietsen ook bromfietsen maar dit is natuurlijk een motor. Even een praatje gemaakt met buurman Daniël die net als zijn vriendin in brocante handelt. En we kwamen zoals altijd Claude en Agnes tegen, goede buren uit onze vallei. Die vinden net als wij de markt in La Voulte een ontzettend leuk uitje. Ze gaf me en passant nog een adresje van een goed restaurant op in La Voulte. Altijd fijn.

Agnes waarschuwde voor onweer wat er aan zou komen, we hadden het 's morgens ook al op het weerbericht gezien. Dus snel naar de fietsen, we hadden nog veertig km voor de boeg. Onderweg langs de Eyrieux hielden we de lucht goed in de gaten en zagen dat die begon te veranderen.

Het betrok steeds meer, dat was duidelijk te zien. Gaan we Le Serret nog droog halen?

Dit was de lucht ondertussen bij ons in de vallei, hier moesten we nog 13 km maar het zag er niet goed uit. Zes km voor Le Serret begon het te spetteren en na een paar minuten begon het goed te regenen. We hadden al een paar klappen onweer gehad en vonden het niet langer veilig. We hadden een schuilplaats nodig.

We hadden geluk, we waren net bij de Moulinage Chez Soie, een oude zijderupsfabriek waar nu appartementen in zijn die worden verhuurd aan toeristen. Ik keek om naar Mart die knikte en ik reed snel naar beneden. Geweldig, een half open ruimte met tafels en banken waar we droog konden zitten.

 Mensen uit een van de appartementen kwamen vlees grillen op een grote gas grillplaat die daar stond en behalve de biertjes die er bij kwamen werd er voor ons een fles wijn gehaald en zaten we daar een een lekkere rosé. Weliswaar uit een plastic bekertje maar je moet een gegeven paard niet in de bek kijken.

Het was een flinke bui met veel onweer en we hebben daar wel een uur gezeten voordat we het verantwoord vonden om weer te gaan fietsen. Het regende nog wel dus we kwamen nat thuis maar na een warme douche en een grote pot thee konden we er om lachen. Als je nooit iets doet maak je ook nooit wat mee is onze levensregel.