HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Toen we een week geleden naar beneden naar de moestuin liepen om te kijken wat de hagelbui daar had aangericht zagen we dit op het tweede terras. Een glazen fles aan gruzelementen. Het was wat dunner glas dan de fles ernaast maar toch. Zo'n grote hagelsteen hoeft maar op de juiste plek de fles te raken en het is pang. Laat ik nu net de dag ervoor op de brocantemarkt twee nieuwe flessen gekocht hebben. Ik heb al heel wat van deze flessen gekocht en er veel mensen blij mee gemaakt, onder andere mijn eigen kinderen. Maar de prijzen van ervan zijn de laatste jaren flink gestegen, men vraagt er nu gerust 20 tot 30 euro voor terwijl ik er zo'n vier jaar geleden een paar euro voor betaalde. Ze zijn 'in' mevrouw zeiden de handelaren tegen me als ik klaagde over die hoge prijzen en gelijk hadden ze om meer te vragen. Toen ik op de markt deze twee zag kon ik het niet laten om de prijs te vragen, gewoon uit nieuwsgierigheid. Tot mijn verbazing vroeg de handelaarmaar 10 euro voor d

Al jaren maak ik jam in een zware koperen jampan. Ik kocht hem nog in het guldentijdperk en het ding was niet goedkoop. Maar de pan is in de loop der tijd het geld dubbel en dwars waard gebleken, wat heb ik een plezier van die pan. Het kwam laatst ter sprake toen we onze vrienden die wat noordelijker in de Ardèche wonen hielpen met hun tuin. Annelies zou ook graag zo'n pan willen hebben en ik vertelde haar dat ik ze weleens tegenkom op brocantemarkten.  We spraken af dat ik er naar uit zou kijken, zij bezoekt dit soort markten niet vaak. Ik had, wat ik nooit doe, een lijstje gemaakt wat ik nog zocht op zo'n markt en daar stond de pan van Annelies ook op. En laat ik er nou eentje vinden. Trouwens, de rest van mijn lijstje, het was niet zoveel wat er op stond, kon ik ook afvinken maar daar later meer over. Een dikke koperen pan, een echte. Er zaten twee deukjes in maar dat doet niets af aan de kwaliteit van de pan. Ik had geschat dat ik er zomaar 40 euro voor kwijt zou zijn maar

Toen wij afgelopen zondag in La Voulte waren gingen we na een uurtje op de markt te hebben gelopen even koffie drinken. Mart liep met onze gasten het terras op van het café waar we al jaren komen en ik liep naar de bakker en kocht er deze heerlijke koeken. Onze gasten waren stomverbaasd toen ik de zak op het tafeltje openscheurde en ze uitnodigde om toe te tasten. Wij hebben ze echt moeten overtuigen dat  je dit ter plekke kan opeten. Mag dat echt? Ja, zegt de wet. Tenzij  er bij het café buiten of op het terras een bordje hangt dat het snacken van meegebracht voedsel uitdrukkelijk verbiedt. En zo'n bordje hebben we nog nooit waar dan ook in Frankrijk gezien. Ik weet nog goed dat wij dit voor het eerst deden, het is jaren geleden.. Nou, eigenlijk deed onze vriend Jan het. Hij zette ons neer op een terras en liep even weg. Kwam terug met een zak van de bakker met daarin wat lekkers. Ik weigerde het op te eten, geneerde me dood met die zak op tafel. Hij heeft moeten praten als brugma

Het dorpje Ajoux aan het begin van de avond, we waren hier afgelopen vrijdag voor een muziekfeest. De laatste zonnestralen vallen op een oude schuur aan het begin van het dorp. Hiervandaan heb je een subliem uitzicht op de omgeving. Tijdens de pauze van het concert loop ik even door het dorp en kom dit bankje tegen met een hele rij komkommers. Zo gaat dat met een eigen moestuin, komkommers en courgettes heb je altijd in overvloed, uitdelen dan maar. Een van de mooie huizen in het piepkleine dorp. We kennen deze plek goed, hier was vroeger een heel goed restaurant en de eigenaars, Corsicanen, kookten de sterren van de hemel. Wij gingen er vaak met onze kinderen eten. Ik herinner me nog die heerlijke eigengemaakte paté als voorgerecht, opgediend met sla uit eigen tuin. Puur, eerlijk eten. Aan het eind van het pad nog zo'n prachtig huis. Ik had graag de mooie tuin bekeken maar ga niet verder, dit is privé terrein. Het is nu wat verwaarloosd maar achter deze muur was het terras van het

We oogsten verleden week de laatste twee spitskooltjes en een dag erna nog een mooi bloemkooltje. Op tijd want met die grote hagelstenen waren die kolen zeker aan snot geweest. Met dat bloemkooltje maakte ik het volgende recept: Vegetarische traybake met krieltjes Ingrediënten 400 gram (mini)krieltjes 400 gram bloemkoolroosjes of courgette in stukjes 200 gram cherrytomaten, door midden gesneden  olijfolie 3 takjes tijm 1 el honing 1 el gerookt paprikapoeder zoet (pimenton dulce) 1/4 tl chipotle vlokken (of chilipoeder) 1/2 tl karwijzaad 100 gram fetakaas peper en zout naar smaak   Instructies Verwarm de oven voor op 200 C. Doe wat olijfolie in een braadslee en daarin de aardappeltjes en bestrooi ze met wat zout en hussel alles goed door elkaar. Zet de braadslee 15 à 20 minuten in de oven, schud de aardappelen halverwege een keer. Meng in een kom met wat olie  de bloemkool roosjes en/of courgette samen met de paprikapoeder, chipotle en karwijzaad. Oven even

Eigenlijk gaat de vernieling in de moestuin ons het meest aan het hart. Iedere dag zie je met veel plezier je gewassen groeien, je steekt er veel werk en zorg in en om dan je tomaten kapotgeslagen door de hagelstenen op de grond te zien liggen is even slikken. We hadden voor de tweede keer een bed sla gepoot en die groeide juist zo lekker, bijna klaar om te oogsten. Ondertussen zijn de gescheurde bladeren weggehaald en ziet het er al wat beter uit. Laten we nou net verleden week een kilo rabarber geoogst hebben, wat een geluk. Die ligt in een zak in de vriezer. En Mart plukte toen ook vier kilo vijgen en dat zit allemaal in pot. Van de courgette en komkommerplanten hebben we de meeste kapotte stelen en bladeren weggeknipt. Dat zijn planten die snel groeien, binnen een week zullen we daar weer van kunnen plukken. Verschillende meloentjes zijn beschadigd maar niet ernstig, die laat ik voorlopig nog aan de plant zitten. We krijgen veel compost dit jaar, al het blad en groenteresten liggen

Gisternacht om een uur of twee hadden we een onweersbui met wat regen, niets bijzonders, dat gebeurt hier zo vaak 's zomers. Maar 's morgens vroeg rond half zes begon het weer te donderen en daarna volgde er een zware  hagelbui. Terwijl ik nog in bed lag dacht ik dat die hagelstenen wel erg groot moesten zijn want het roffelde keihard op het dak, ik was bang dat de pannen zouden breken. Deze foto maakte ik om half zeven vanuit een slaapkamerraam op de eerste verdieping en ik begon al bang te worden wat dit aangericht had en hoopte dat het niet zo erg zou als in 2019 , toen was het echt rampzalig. Nadat we aangekleed waren gingen we buiten de schade opnemen. Net om de hoek van de voordeur troffen we dit aan, mijn vlijtige liesjes die het zo mooi deden, er was niet veel van over. Dit voorjaar had ik in deze potten nieuwe hortensia's gezet en ze kwamen al zo mooi in blad. Dat blad is nu kapotgeslagen en bijna alle takken zijn beschadigd door de kracht van de grote hagelstenen.

Dit was wel mijn leukste foto gistermorgen. We waren op de brocantemarkt in La Voulte samen met onze gasten in het vakantiehuis. Zij wilden naar een goede markt en wij zijn nooit te beroerd om advies te geven en mee te gaan. En daar zie je dit soort figuren. Heerlijk, daar kan ik nou echt van genieten. Alles aan de kleding bij elkaar passend qua kleur, de bril en de baret en oh dat blauwe tasje, zo leuk. Ik liep langs, zij was druk bezig met haar telefoon en ik stak die van mij al pratend omhoog en nam de foto. Klik, ik heb je. Dit leuke oude karretje trok mijn aandacht en toen zag ik die campingkrukjes en dat rode Lafuma stoeltje erachter. Nog leuker want dat deed me herinneren aan de kampeervakanties van vroeger met onze kinderen. Ik raakte aan de praat met de standhoudster en ze zei tegen me dat ik even verder ook moest kijken. En daar stond dit ligbed uit de jaren zeventig. Om verliefd op te worden. Om nog even verder met kleur te gaan, dat linker colbertje. Helemaal geweldig. Hier

Samen met de gasten die in ons vakantiehuis verblijven reden we vrijdagavond naar Ajoux waar een feest gehouden zou worden. Met muziek, rock, funk en soul las ik, hapjes en drankjes en vrij entrée. Aan de vele geparkeerde auto's was te zien dat wij niet de enige waren. Onze vrienden Andre en Carine met wie we afgesproken hadden waren er al, ze stonden ons aan het begin van het dorp op te wachten. Ajoux is een klein dorp, nog geen honderd inwoners, wat gebouwd is tegen de Rocher d´Ajoux. Deze basaltrots is 750 m hoog en je  ziet hem al van verre in het landschap. Het is een overblijfsel van vulkaanuitbarstingen van 6 miljoen jaar geleden.   Er was een heus podium gebouwd waarop al gauw vier muziekanten en een zangeres verschenen.We hadden eigenlijk niet veel verwacht van de muziek maar dat was een vergissing. Zo gauw de band begon te spelen en de zangeres begon met zingen wisten we dat dit een prima avond zou worden. Goede muzikanten en een zangeres met een geweldig stemgeluid. Alle

Vandaag de zonnehoed in de kijker. Ze staan het zo mooi te doen in mijn border dat ze wel even wat extra aandacht mogen krijgen. De officiele naam van de zonne hoed is Echinacea purpurea 'Alba' en het is een vaste plant  voor de border. Niet alleen bloeit de zonnehoed lang en mooi, hij produceert ook veel stuifmeel en nectar. Dat maakt Echinacea een goede insectenplant. Hier leunt hij gezellig tegen de kattenstaart (Lythrum) aan. Alhoewel, leunen is niet nodig, de zonnehoed is een statige, sterke plant, blijft goed rechtop staan en dat soort planten wil ik hebben in mijn border. Onverwachte zware buien met veel wind komen steeds vaker voor en dan heb je niets aan slappe planten die niet meer overeind willen komen. De zonnehoed is een echte zomerbloeier. De eerste bloemen zie je in juli komen en de plant bloeit door tot oktober.  Op zonnige dagen zit er vaak een bij of vlinder bovenop de bloem. Wij zijn er dan niet maar in de winter zorgen de uitgebloeide kegeltjes van Echinacea

Gisterochtend eerst op de fiets even naar Lili gereden, zij woont bij de barrage aan Pont Foulix. Sinds haar man Michel een paar jaar geleden is overleden woont zij daar alleen en ik maakte me een beetje zorgen om haar. Ik hoorde de avond ervoor van onze vriendin Lilian die regelmatig bij Lili komt dat haar hartproblemen weer opspeelden. Gelukkig ging het weer wat beter met haar en we hebben samen een hele poos gezellig zitten praten. Wij hebben eerdaags hier in het dorp een feest bij een van onze buren waar Lili ook voor is uitgenodigd en ik zei haar dat Mart haar wel kwam halen met de auto. Ze dacht dat Agnes en Claude haar zouden komen halen maar ze wist het niet zeker . Dus toen ik op de terugweg bij die twee langs fietste sjeesde ik maar meteen naar boven om even duidelijkheid te krijgen over het ophalen van Lili.  Agnes en Claude, de meest aardige mensen die je je kan bedenken, heel sociaal, wonen in een houten sjalet aan de andere kant van onze vallei. Claude is altijd in zijn t