Praatjes

Gisterochtend eerst op de fiets even naar Lili gereden, zij woont bij de barrage aan Pont Foulix. Sinds haar man Michel een paar jaar geleden is overleden woont zij daar alleen en ik maakte me een beetje zorgen om haar. Ik hoorde de avond ervoor van onze vriendin Lilian die regelmatig bij Lili komt dat haar hartproblemen weer opspeelden. Gelukkig ging het weer wat beter met haar en we hebben samen een hele poos gezellig zitten praten. Wij hebben eerdaags hier in het dorp een feest bij een van onze buren waar Lili ook voor is uitgenodigd en ik zei haar dat Mart haar wel kwam halen met de auto. Ze dacht dat Agnes en Claude haar zouden komen halen maar ze wist het niet zeker .

Dus toen ik op de terugweg bij die twee langs fietste sjeesde ik maar meteen naar boven om even duidelijkheid te krijgen over het ophalen van Lili.  Agnes en Claude, de meest aardige mensen die je je kan bedenken, heel sociaal, wonen in een houten sjalet aan de andere kant van onze vallei. Claude is altijd in zijn tuin bezig, hij heeft er een paradijsje van gemaakt. Op de foto tussen het groen een vijver met kooikarpers.

'Mart hoeft echt niet te rijden, wij wonen het dichtst bij Lili en wij halen haar op en brengen haar weer thuis'. Heerlijk zulke mensen, dat is alvast geregeld. Toen heb ik het met Agnes nog even gehad over het eventuele cadeau voor degenen die het feest geven, we zouden het gezamelijk kunnen doen stelde zij voor. Daar had ik ook al over nagedacht en ik wist ook al wat en waar we dat konden kopen. Daarom fietste ik ook nog even door naar Monique in Gua om daar even een praatje te maken. Over haar zal ik het nog weleens hebben.

Een vruchtbare ochtend, de blaren stonden bijna op mijn tong. 😉