HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Eerste kerstdag en gelukkig was het eindelijk droog na twee dagen doorlopende regen. Wij hadden de hele dag voor onszelf en besloten na een beetje uitgeslapen te hebben lekker te gaan fietsen. Niet al te koud, niet teveel wind, ideaal.  We reden door buurtschap Koolwijk de polder in sloegen af richting Bergambacht waarna we uitkwamen op Benedenberg. Onder Stolwijk vallen de buurtschappen Benedenkerk en Bovenkerk, onder Bergambacht vallen Benedenberg en Bovenberg.  In Benedenberg staan veel monumentale boerderijen, je kijkt echt je ogen uit. En tussen de boerderijen weilanden met schapen natuurlijk. Nog zo'n schoonheid die ongetwijfeld een paar eeuwen oud is. Dat zal deze boerderij ook zijn maar wat me hier opviel was die uitbouw in de zijgevel met dat prachtige raam bovenin. Deze boerderij functioneert als kinderopvang wat je steeds meer ziet in de polder. Ook voor buitenschoolse opvang gaan kinderen naar de boerderij tegenwoordig. Wat hadden een rondje gemaakt van 15 kilometer en

We hebben kerstmiddag en avond met kinderen en kleinkinderen kerstmis gevierd. Schoondochter Christianne had al voor een mooi gedekte tafel gezorgd toen we binnenkwamen en het zag er allemaal sfeervol uit. Neven Sebas en Luuk hadden er zin in en hebben de maaltijd alle eer aan gedaan. Ik sta er verbaasd van hoeveel twee van die jongens van twaalf jaar kunnen eten. Ben alweer vergeten hoe dat met onze eigens jongens was. Chefkok Bas had van te voren al aangegeven dat we Italiaans gingen en hij opende met deze vitello tonnato. Het vlees had hij zelf aangebraden en gesneden met een nieuw aangeschaft snijmachientje. Al die moeite was niet voor niets geweest want het smaakte voortreffelijk. Daarna kwam er nog meer lekkers op tafel en we eindigden met een grote schaal tiramisu van mijn hand. Helaas vergat ik er een foto van te maken maar hij ging schoon op. Het laatste stukje ging in een koelkastdoosje voor Luuk voor de volgende dag. Een rijkdom om zo aan tafel te zitten en te genieten van e

Warme en gezellige kerstdagen toegewenst.

Weten jullie het nog?  Do They Know It's Christmas? werd op 25 november 1984 opgenomen in een studio in Londen door Band Aid, een gelegenheidsgroep van populaire pop- en rocksterren uit het Verenigd Koninkrijk in die tijd. Het was bedoeld om geld in te zamelen voor bestrijding van een acute hongersnood in Ethiopië.  Het lied confronteert de luisteraar met het feit dat het westen kerst viert, zonder zich te realiseren dat mensen in de derde wereld van de honger sterven. Dit wordt onderstreept in de zin "Well tonight thank God it's them, instead of you", gezongen door U2-zanger Bono. Ik had in die tijd drie pubers in huis die de aanloop naar het maken van deze single op de voet volgden. Iedere avond aan tafel werd er besproken welke bekende popster zich nu weer had aangemeld om mee te doen aan de opname. Ik kocht de single voor ze en die werd in die dagen veel gedraaid. Rond de kerst een paar jaar erop was juist die single die niet meer te koop was opeens zoek. Zoon B

Het is troosteloos weer en heel somber buiten, echt de donkere dagen voor Kerstmis. Maar ondanks dat heb ik gisteren met een groepje van drie mensen onze rondjes gelopen in Oudewater, Wij waren niet stuk te krijgen en onze leidster zorgde voor licht in de duisternis. Verder niets aan toe te voegen.

Het zal wel vloeken in de kerk zijn maar ik hou niet van kerstbomen. Toen de kinderen klein waren zetten we er wel eentje neer maar toen ze eenmaal uit huis waren werd het allengs minder, af en toe een kleintje met alleen wat lichtjes. En nu hier in het appartement ben ik er helemaal mee opgehouden. Dit is mijn kerstboom, een paar mooie takken met wat papieren hangertjes erin. Lekker simpel. Onze kinderen voelen ook goed aan wat wij mooi vinden want dit prachtige kerststuk kregen we van zoon en schoondochter voor al het schilderwerk wat Mart bij hen doet. Mijn kerststalletje zet ik wel altijd neer, dat is te danken aan mijn katholieke opvoeding. Ook bij ons thuis vroeger stond geen kerstboom, waar hadden mijn ouders die moeten laten in die te kleine kamer met al die kinderen. Zie je het voor je, vier stoeiende broertjes jonger dan ik, er was geen kerstbal heel gebleven. Maar die kerststal was prachtig. Het grote dressoir werd er voor ontruimd en met een laag mos bedekt. Dan kwam de doo

Het was weer een heel gezellig samenzijn met ons gezin gisteren waarbij allerlei lekker eten op tafel kwam. Wij houden allemaal van koken en van het opeten. Luuk van elf jaar maakt bijvoorbeeld een voortreffelijke gratin dauphinois. Bas had in een klein rookoventje zalm gerookt waar Floor hier mee rond gaat. Er ligt niet veel meer op de plank want de hapjes vlogen er vanaf, de zalm was heerlijk met die rooksmaak. Bas had zich over het vlees ontfermd, twee gevulde rollades die voortreffelijk gebraden waren. De traybake met pompoen uit onze eigen moestuin aardappeltjes had ik gemaakt Jammer dat ik ben vergeten foto's te maken van de twee verschillende pavlova's, eentje gevuld met chocolademousse speciaal voor de kleinkinderen en de ander met fruit.  Tussen twee gangen door hebben we via een beeldverbindingar Spaans kontakt gehad met kleinzoon Thijs in Ecuador. Hij werkt daar voor een hulporganisatie en leert er Spaans. Heel leuk, hij geeft gymnastiek en voetballes aan negenjarige

Gisteren waren we met zijn tweetjes, kerst met het gezin vieren we 2e kerstdag. Het weer gunde ons geen wandelingetje  dus deden we een spelletje Yatzee. Mart won natuurlijk, gooide vijf keer Yatzee, die man  heeft altijd geluk.  Verder lekker zitten lezen en tegen de avond kaasfondue als kerstmaaltijd. We keken 's avonds naar Heel Holland Bakt, vinden wij nog steeds leuk om te zien en daarna een kerstfilm die niet al te zoetsappig was. Maar omdat het een kerstfilm was liep hij toch nog goed af. Dit laatste is een familiegrapje. Toen dochter Floor nog een meisje was zwijmelde ze bij kerstfilms en ik als moeder zwijmelde mee. En haar broers die zulke films maar niets vonden zeiden na afloop dan: 'En omdat het een kerstfilm is.....'.

Zoals ieder jaar worden er in ons dorp kerstfeestelijkheden georganiseerd in de laatste week voor kerst. Zo was er een verlichte trekkersoptocht van de boeren, niet bedoeld als protest maar als warme kerstgroet in koude donkere dagen. Foto's heb ik er niet van maar leuk was het. Verder kwamen net als de afgelopen jaren de kinderen van de christelijke basisschool liedjes zingen op het plein voor ons appartementencomplex. Ze doen dat voor de ouderen natuurlijk en ik vergeet dan maar even dat ik daar ook bij hoor. Ik kende alle liedjes en heb lekker mee staan te zingen. En dan deed de openbare school nog mee aan de Sophialichtjestocht om geld op te halen voor het Centrum voor Zeldzame Aandoeningen. Ook die optocht konden we vanaf het balkon bekijken en we hebben gezwaaid naar kleindochter Saar. Je voelt je op die hoge plek soms net Hare Majesteit die staat te wuiven. We kregen nog een leuke foto van Saar toegestuurd en hebben een donatie gedaan voor dit belangrijke doel.

Kerstkaarten versturen, soms is er twijfel of ik het nog wel zal doen maar ik vind het nog steeds een mooi gebaar en zo bij deze maand horen dat ik ieder jaar toch weer overstag ga. En dan vind ik ook nog eens dat ik ze zelf moet maken. Nou is het maken niet erg, dat vind ik wel leuk om te doen maar een goed idee vinden wat   ik kan uitvoeren is nog niet zo eenvoudig. Het verzenden van kerst-nieuwjaarsgroeten stamt uit de 19e eeuw. De Engelse tekenaar John Callcott Horsley maakte in 1843 de eerste kerstkaart met de pakkende tekst "A Merry Christmas and a Happy New Year to You.” Deze eerste kaart toonde een kerstviering van een gezin. De Amsterdamse boekhandelaar Koster was in Nederland de eerste met het verkopen van kerstkaarten, dat was in 1873. In Frankrijk kocht ik op een brocantemarkt een paar jaar geleden eens een flink aantal van deze kaartjes met envelop. Ze zijn iets groter dan een visitekaartje en af en toe gebruik ik er eens een paar  door bij mijn eigen kerstkaart te do

Zoet maar erg lekker was de sticky toffee cake die schoondochter Christianne maakte. Vooral de kleinkinderen konden hem erg waarderen. We waren nadat iedereen negatief getest was gisteren bijeen in het huis van middelste kind. De drie lampen gemaakt van Kesbeke potten die boven de tafel hangen waren door schoondochter weer leuk kerstig gemaakt. Hier zie je de paasversie. De dames wilden wel even op de foto in hun feestkleding. En de kerstdis was weer meer dan voortreffelijk, iedereen had zijn steentje bijgedragen. Echt rustig gaat het er bij ons tijdens zo'n maaltijd niet aan toe, Mijn kinderen en ook de kleinkinderen zijn enigzins luidruchtig, de genen van mijn familie. Mijn moeder zei altijd dat het in haar grote gezin vaak op een binnenlandse oorlog leek. Maar net zoals bij ons thuis vroeger is het allemaal goedmoedig, de kwinkslagen vliegen over een weer en er wordt ontzettend veel gelachen. Heerlijk, dat zorgeloze.

We leven in een onrustige wereld waarin vrede tussen de mensen vaak ver te zoeken is Uiterlijke omstandigheden heb je niet altijd in de hand  maar innerlijke vrede is een keuze....

Toen ik vanmorgen uit mijn bed stapte keek ik direct hoe het er buiten uitzag, dat doe ik vaak even. Daarna trok ik snel mijn ochtendjas en pantoffels aan en greep mijn fototoestel want wat ik buitenzag was wel een fotootje waard.Een bleekblauwe lucht met ochtenrood, de daken flink berijpt, prachtig gezicht.  Eigenlijk zouden we snel moeten ontbijten en dan de polder in gaan, maar helaas de tijd ontbreekt, er moet vandaag veel gedaan worden. Ik ging met natte lap en stofdoek aan de gang terwijl Mart beneden in de fietsenschuur twee banden plakte. Koffie gedronken en daarna heb ik Mart zijn haar een stuk korter gemaakt met de tondeuse. De afspraak die we alle twee hadden voor volgende week kunnen we wel vergeten. Terwijl ik deze blog maak zuigt Mart het hele appartement aan, ja wij verdelen de taken hier. Gisteravond heb ik telefonisch overleg over het kerstdiner gehad met de middelste waar we als gezin eerste kerstdag samenkomen. De taken zijn verdeeld, ik heb een grote boodschappenlij

De laatste CT scan liet zien dat de niersteen en nog steeds zit, het goede nieuws was dan wel dat het ding een centimeter of vijf was gezakt. Fijn, maar daarmee is hij er nog niet uit. 'Haal hem er maar operatief uit, vind ik niet erg' zei ik tegen mijn vrouwelijke uroloog, een leuk mens. Het slechte nieuws was echter dat dat niet meer ging, vanaf 7 december, de dag dat ik de uroloog sprak, mocht voor dit soort operaties geen gebruik meer gemaakt worden van de operatiekamers. Wegens Corona. 'We gaan je een stent geven, kan die rot zak aan je been weg' zei ze. Vandaag dus een dagopname, JJstent erin, Nefrodrain eruit, om maar even in ziekenhuistaal te spreken. De urine uit mijn linkernier loopt nu niet meer buitenwaarts uit de nier naar een urinezak maar binnenwaarts rechtstreek van de nier naar de blaas. Kan ook weer nadelen hebben maar dat wachten we dan maar af. Het was een zeer pijnlijke kwestie, ben net thuis en zit er nog van bij te komen.  Maar ik heb wat afleidin

De zon nodigde ons uit om een kort wandelingetje te gaan maken voordat we naar onze zoon zouden gaan om daar kerst te vieren. We liepen een rondje door de Hennepakkers, een dorpspark aan de rand van ons dorp, wij lopen er in vijf minuten naar toe. Aan beide kanten wordt het begrensd door water met aan een kant uitzicht over de polder. De lucht begon te betrekken en binnen en paar minuten trokken er donkere wolken over ons heen. Links van ons was de lucht nog blauw. Een prachtig gezicht maar het beloofde niet veel goeds. Het begon al snel te regenen en we hadden geen paraplu bij ons en ook geen jassen capuchons aan dus met drijfnatte haren kwamen we thuis. Snel mijn haar geföhnd, het was inmiddels droog buiten en met een mand met daarin mijn chocoladepudding op weg naar onze zoon, schoondochter en de kinderen waar we een heerlijke middag en avond hadden. We spraken over het oude jaar maar ook over plannen in het nieuwe jaar, vooral bij zoon en schoondochter.  Het leven gaat door.

  Eén lichtje is sterker dan alle duisternis van de wereld. Ik wens jullie warme, liefedevolle kerstdagen.

Het was verleden jaar om deze tijd nog niet nodig om bij het inkopen van je kerstboodschappen rekening te houden met een virus. Niemand had nog van Corona gehoord, we kenden het woord niet eens en nu ligt dat woord het op ieders lippen. Ik heb het even opgezocht: op 27 december 2019 deed een ziekenhuis uit Wuhan melding bij een lokaal centrum voor ziektepreventie en bestrijding dat bij een groep patiënten longontsteking met een onbekende oorzaak was waargenomen. En toen ging het balletje aan het rollen en dat is nog steeds niet uitgerold Maar goed, ik ga terug naar die boodschappen voor de kerstdagen. Wij hebben het heel makkelijk dit jaar, we zijn bij twee van onze kinderen uitgenodigd aan tafel. Op verschillende dagen natuurlijk. Op een van die dagen zorg ik voor het nagerecht. Dan krijgen wij morgen twee kleinkinderen de hele dag wegens werkzaamheden van de ouders en die blijven gezellig mee eten, pannenkoeken, hartig en zoet, want daar heb ik zelf enorme trek in en dat gaat er bij

De eerste keer dat ik zo'n bakje voor ons raam zag verschijnen was ik stomverbaasd, ik schrok er eigenlijk van, wist niet wat het was. Totdat de glazenwasser die in het bakje stond wat verder zakte en vrolijk ons raam ging wassen. Het zal best wel in de papieren staan die we van de VVE (Vereniging van eigenaren) hadden gehad maar ik had nog niet de tijd gehad om dat uitgebreid te bestuderen. Het gebeurt ieder maand geloof ik en we betalen er natuurlijk voor maar het is wel prettig. Het andere grote raam kunnen we zelf doen omdat dat grenst aan het balkon. Maar de glazen wanden van het balkon daarentegen worden aan de buitenkant ook schoongemaakt. Ik kijk niet teveel naar de bezigheden van de glazenwasser want ik wordt subiet misselijk, zelfs snel een fotootje nemen geeft me al een onbehaaglijk gevoel. Het zou geen werk voor mij zijn, ik zou kotsend over de reling hangen. Die leuk gevalletjes die daar voor het raam hangen heb ik van Sinterklaas gehad, ik heb even een avondfoto gemaa

  Ons hele appartementencomplex bestaat uit 34 koop- en 20 huurappartementen plus nog 4 groepswoningen die plaats bieden aan 28 personen met dementie. De huurappartementen en de groepswoningen zijn gehuisvest in twee gebouwen die haaks op het gebouw van de koopappartementen staan en tussen die twee langwerpige gebouwen is een ontzettende leuke binnentuin aangelegd waar ik als ik mijn voordeur uitstap zo op uitkijk. In die binnentuin wordt voor de mensen in de verzorging veel georganiseerd. Zo komt er regelmatig een zangeres die daar Nederlandse liedjes ten gehore brengt. De bewoners zitten dan goed ingepakt met een warme plaid om zich heen mee te genieten, soms in een rolstoel. De mensen van de huurappartementen er boven die op dat moment thuis zijn staan mee te zingen. Ik heb het nu een keer of drie meegemaakt en vind het iets ontroerends hebben. Gisteren en vandaag was er een ploeg mannen uit de huurappartementen alles aan het versieren. De foto is van gisteren aan het eind van de mi

Omdat we tweede kerstdag samen zouden zijn met kinderen en kleinkinderen hoopten we op droog weer voor de eerste kerstdag zodat we een wandeling konden maken. De  weersverwachtingen  bleken  gunstig te zijn dus ik schreef ons in voor  een wandelexcursie georganiseerd door    Utrechts Landschap  over de landgoederen Beerschoten en Houdringe in de Bilt. Landgoed Beerschoten behoort tot de mooiste landgoederen van de Utrechtse Heuvelrug. In het gebied komen reeën, dassen, vossen en veel vogels voor zoals de raaf. Wij vinden het leuk om zo af en toe eens met een gids mee te lopen, je hoort zoveel interessante dingen, dingen die je gewoon niet wist. Hij wees bijvoorbeeld op een grote solitaire eik en vertelde dat alles wat je van deze boom boven de grond ziet staan je qua massa ook onder de grond aantreft. Ongelofelijk hè. Het viel op dat er ontzettend veel mensen liepen te wandelen, dat had ik niet verwacht op eerste kerstdag. Maar het gebied is zo ruim, je hebt ec