Doorgaan naar hoofdcontent

Berkenwoudse Driehoek 3

Aan de kust geboren en opgegroeid en nu al vijftig jaar in de polder. Ik hou van die weidsheid, ik zou nooit kunnen wennen in een stad.



Deze oude bruggetjes van beton kom ik altijd tegen in de Krimpenerwaard. Er zou net een schouw tussendoor kunnen varen.

Zo'n stuk hout, bijna vergaan maar er groeit toch nog mos op.

Waar deze palen voor dienen wisten we niet. Netten? Als je de foto vergroot door er op te klikken zie je restanten van netten maar het zou ook ijzerdraad kunnen zijn.

Het was een wandeling van 4.5 km, net te doen voor mij want er zat nog een stuk grasland tussen en dat loopt zwaar. Ik was blij toen ik de auto zag staan. Na weken door de stent niet te kunnen lopen was ik bang dat ik weer helemaal van voren af aan moest beginnen maar dat valt mee. Goed, het kost moeite en op dat stuk grasland moest ik Mart een arm geven maar het lukt, nog steeds.

Reacties

Mevrouw W. zei…
Gelukkig dat het nog steeds lukt om een wandeling te maken. Door grasland lopen is inderdaad soms echt ploeteren, maar je deed het toch maar.
Bertiebo zei…
Ik heb geluk want ik ben een echt stadsmens, ik woon in een stad, maar met de polder en tegenwoordig met een strand om de hoek. En jij...wat ben je toch een held!
Janny zei…
Geef mij ook maar ruimte om me heen, ik zou echt niet kunnen aarden in een stad. Gras loopt zeker zwaar, fijn dat je het aandurfde en dat het lukte!
Toch weer een mooie wandeling, van 4,5 km kan ik alleen nog maar dromen. Maar ook met kleine stukjes is het nog steeds de moeite om regelmatig even naar buiten te gaan.