Eindelijk actie

 Toen ik 26 juni de uitslag van de PET/CT scan kreeg vertelde arts al dat er een knobbeltje op de schildklier zat en wat donkere vlekken op de lever. Niets ernstigs dacht hij maar men wilde er wel even onderzoek naar doen en dat gebeurde vanmorgen.

Ik kreeg eerst een echo op de bovenbuik voor de lever, heel grondig en het duurde langer dan ik gedacht had. Daarna een echo in de hals en toen liet de vrouw die het onderzoek afnam me even alleen liggen omdat ze moest overleggen met de radioloog. Dat even duurde best lang en toen ze terugkwam in gezelschap van een collega vertelde de dames dat ze een  schildklier punctie van de knobbel (nodus) gingen nemen. Ja, je leert er in zo'n traject allerlei nieuwe woorden bij maar je moet er natuurlijk wel naar vragen.

Met een dunne naald wordt wat weefsel uit de schildkliernodus gehaald en daarna wordt het weefsel onderzocht in een laboratorium wat natuurlijk weer tijd kost. Ik lag op een bed met het hoofd achterover en mocht niet slikken, omdat de schildklier dan beweegt. Het onderzoek is niet  echt pijnlijk. Daarna moest de echo van de lever ook nog over, de radioloog wilde het op een andere manier gedaan hebben, met plaatjes als ik het goed begreep. 

Naar huis maar weer en ik was nog geen vijf minuten thuis of het UMC, afdeling hematologie belde dat er een afspraak met een hematoloog ingepland stond voor morgen half drie, ze had nog een gaatje voor mij gevonden. Ik was stomverbaasd, vanwaar die plotselinge haast? Maar tegelijkertijd was ik er ook blij mee, eindelijk echte actie. Ik hoop morgen meer te kunnen vertellen. Vanavond ga ik genieten van het optreden van mijn kleindochter in de eindmusical van school.