Onzeker

Zondagochtend voelde ik me weer kiplekker. Ik voel nu nog wat pijn in mijn flank maar dat is pijn van een operatiegebied, af en toe wat paracetamol lost dat wel op. Er was al vroeg bloed afgenomen en die waardes bleken goed te zijn dus ik mocht weer naar huis, zoon Bas haalde me op.

's Middags me verdiept in een boekwerk wat me online toegestuurd was door de afdeling Hematologie van het UMCU. Het was de bedoeling dat ik me daarmee zou voorbereiden op een videoconsult met een oncologie verpleegkundige wat vanmiddag heeft plaatsgevonden. 

Zij legde uit wat ik donderdag kon verwachten, vertelde over de medicijnen die ik toegediend zou krijgen en ook, heel belangrijk, de bijwerkingen. Floor zat naast me en we hebben nog wat vragen gesteld. Het gesprek duurde een uur en was beslist verhelderend. Maar kon ik tot nu toe alles behappen, de aankomende behandelingen maken me knap onzeker. Wat gaat dat allemaal doen met mijn lijf, hoe ga ik me voelen, zal het aanslaan?

Ter voorbereiding op ellendige dagen zitten er inmiddels bakjes spaghettisaus en chili in de vriezer. Morgen maak ik nog een grote pan kippesoep wat ook in porties de vriezer in gaat. Ik lijk op alles voorbereid maar dat ben ik beslist niet.