HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Op onze wandeltocht langs de muurschilderingen van de Afrikaanderwijk kwamen we ook op de markt terecht. Dat kan bijna niet missen want die is ontzettend groot. Het is een van de grootste en kleurrijkste markten van Nederland. En dat kleurrijke gaat niet alleen op voor de bezoekers van de markt maar ook voor de waren die er te koop liggen. Het fruit met die pikkeltjes erop is cactusfruit. Ik heb het even moeten vragen want ik kende het niet. Dat soort fruit ligt niet in onzer super. Stolwijk is niet bepaald een multicultureel dorp. Deze drie Marokkaanse dames zater heerlijk te smullen. Ik vroeg wat ze aten en het antwoord was 'lekkerbekje' en ze wezen naar de overkant. Nou, daar had ik wel trek in maar Mart aarzelde. Ik legde de dames uit dat mijn man niet opgevoed is met vis terwijl hij toch uit een katholiek gezin komt. En katholieken aten iedere vrijdag vis. Ik had mijn zin nog niet afgemaakt of de middelste dame begon hard te lachen. Ja hoor, vis op vrijdag zei ze, mijn man

Wat een heerlijkheid, het is bijna november en we hebben nog steeds zachte dagen met veel zon. We proberen er zoveel mogelijk van te genieten en trekken er wandelend en fietsend op uit. De bomen verliezen hun blad en strooien dat allemaal uit onder hun kroon. De zon werpt schaduwen van de leibomen op de gevel van deze mooie boerderij. Meer valt er niet te vertellen, het is genoeg zo.

Afgelopen woensdag kregen we een whatsappje uit Le Serret van buurman Bernard. Een deel van onze broodoven is door de overvloedige regen ingestort. Kort daarvoor hadden we met onze kinderen al geappt over dat noodweer in zuidoost Frankrijk. Ondere andere voor de Ardèche was code rood afgegeven. Wij zagen filmpjes op internet van gezwollen rivieren en wat voor vernielingen dat allemaal teweeg gebracht had. Ik heb toen al contact gehad met de buren maar alles scheen in orde, geen ingestorte muren zoals eind 2022 toen onze tuinmuur het begaf. Maar opeens kan, nadat het niet meer regent en de zon op zo'n muur staat de boel toch gaan schuiven. Deze muren zijn bij de restauratie van de oven droog gestapeld, of dat de oorzaak is weten we niet. Er kan ook een grondverschuiving hebben plaats gevonden. Maar erg is het wel, dit gaat heel veel werk kosten. Zelfs een deel van het leien dak is meegekomen. Voor zover Bernard het kan zien is het gewelf, zeg maar de ovenwand voorlopig nog intact. M

  In veel steden zijn tegenwoordig wandelroutes om street art te bekijken. In grote steden zijn er zelfs routes in verschillende wijken. Ik stuitte op internet toevallig op een route in de Afrikaander wijk, kijk hier even.  Wij parkeerden de auto op de Hillebaan en liepen richting het metrostation Rijnhaven en daar zagen we een rij pilaren met street art. Het zijn steunpilaren die onder de metrolijn liggen. Deze zijn beschilderd met spray paint. De onderwerpen zijn heel verschillend, van gekleurde vlakken, gezichten, dieren en Rotterdam. Bekende (inter)nationale street art artiesten hebben meegewerkt. Dit was de eerste van die palen die ik fotografeerde en direct  een van de mooiste: Set Sail (schipper) van Tymon de Laat.

De Afrikaanderwijk in Rotterdam is een levendige en kleurrijke wijk waar je niet alleen de bekende Afrikaandermarkt vindt, maar ook volop street art. En dat ging ik fotograferen. We vonden een parkeerplek maar pech, de parkeerautomaat was buiten gebruik. Toen wij stonden te twijfelen of we naar een andere automaat zouden lopen die een heel stuk verder weg was kwam er een auto van de Gemeente Rotterdam aan rijden met een jonge man die ons voortreffelijk hielp. Hij zette snel een nieuwe accu in het apparaat en draaide voor ons een parkeerbon uit. In dit soort dingen zijn wij echte provincialen. Toen ik mijn eerste foto van een muurschildering wilde maken stonden opeens deze drie jongens voor mijn neus. Mogen wij op de foto mevrouw, vroegen ze met smekende gezichten. Ik schoot in de lach om dat drietal en vertelde ze dat ik verleden week ook al een jongen van hun leeftijd gefotografeerd had. 'Nou, vooruit dan maar' zei ik. Zij gingen er echt voor staan en ik nam de foto.  Lachend

Dat heb je weleens hè. Zo zoek je iets, in dit geval bepaalde papieren en zo ben je kolossaal aan het ruimen. Want die papieren vond ik, die lagen hier in dit kastje maar toen ik zag hoeveel papier daar lag opgestapeld waarvan er vast veel weg kon kreeg ik opeens ontzettende zin om dat op te gaan ruimen. Met stapels papieren in mijn armen liep ik naar de grote tafel in de woonkamer en daar zijn we samen eens gaan kijken wat er weg kon en dat was veel. Je krijgt tegenwoordig zoveel van die papieren, bijvoorbeeld verzekeringen, digitaal aangeleverd, dat het totaal geen zin heeft al die papieren versies te bewaren. Papieren van de auto lagen op twee verschillende plekken in huis, ook niet handig maar dat is er nu nog maar één. De oudpapierdoos in de berging zit vol en mijn kastje is aardig leeg, ik hou zelfs een plankje over. Op de plank erboven liggen allerlei soorten lege envelopen, ook wat bubbeltjes, altijd handig. Nu heb ik nog twee van die kantoorekjes in een kast staan en daarvan l

Vandaag is onze kleindochter Saar jarig, elf jaar wordt ze. Laatste klas van de basisschool dus ze gaat volgend jaar op de fiets naar Gouda. Welke school dat wordt weet ze al, dat heeft ze al lang beslist. Verleden week stond ze voor de deur, ze kwam uit de gymles van school zomaar even langs, zei ze. We dronken samen wat en ze wilde wel even en spelletje met me doen, gezellig. Toen het tijd werd om naar huis te gaan ontdekte ze dat ze haar fietssleutel kwijt was maar ze bedacht dat die weleens in de kleedkamer van de sporthal kon hangen, haar haar fiets stond daarachter. Ik liep voor de zekerheid maar even mee en onderweg kwamen we Mart tegen die net uit de seniorensoos kwam. Met zijn drieën gezocht in de sporthal maar niets gevonden. Haar fiets stond er gelukkig nog en lopend ging ze met opa die haar achterwiel optilde naar huis. Even later appte ze: een vriendinnetje had de sleutel gevonden en kwam hem thuisbrengen. Goed afgelopen.