HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

  Het Sinterklaasfeest met veel gezelligheid is achter de rug en we gaan op naar kerst. En dat laatste niet te snel bij mij en zeker niet te uitbundig. Vanmorgen eerst maar eens begonnen met alle troep in huis op te ruimen. Papier, karton en een rommelige keuken maar het begint er weer normaal uit te zien. Maar daarvoor maakten we nog een wandelingetje want als het om deze tijd van het jaar droog is moet je direct gaan. Als ik nu uit het raam kijk zie ik heel veel dreigende donkere wolken en af en toe vallen er spetters. Onderweg zag ik deze wilg met die groene alg op zijn bast. Dat hebben niet alle bomen maar deze wel, uitzonderlijk veel.  Als er één boom oer Nederlands is, dan is het wel de wilg.  En dan hebben  we het niet over de treurwilg, de kruipwilg of de boswilg, maar over de gewone huis-, tuin- en  keukenwilg, ook wel de schietwilg genoemd. Als heel veel kale kruinen in Bovenkerk, het knotten is begonnen.

Ja, het was afgelopen donderdag een drukke dag maar wees gerust, ik had overal voldoende rustpauzes ingepland dus het was goed te doen. Maar toen we terug kwamen rijden uit Hilversum kregen we met  een vroege spits te maken en duurde het even voordat we thuis waren. In zo'n geval bel ik soms vanuit de auto naar Theo, onze Chinees en bestel dan twee van die heerlijke loempia's en zeg erbij dat we er over tien minuten zijn. Eigenlijk had ik nog een reden om naar Theo te gaan. Kleizoon Luuk had daar een baantje gevonden en ik wilde hem daar weleens met eigen ogen aan het werk zien. Daar stond hij achter de counter, zelfs al een trui aan met het logo van Chi Garden. Hij had nog wat moeite met het dichtvouwen van het papier om de dozen maar kreeg geduldig aanwijzingen van zijn baas en een collega. Het valt niet mee om een baantje te vinden in ons kleine dorp. Hij heeft twee keer in de week voetbaltraining en op de avond dat hij wel kan had Gerrit van de supermarkt al een wachtlijst....

In het fotomuseum was ook de World Press Fototentoonstelling te zien die we bezochten. Deze keer niet op grote panelen zoals we negen jaar geleden in Maastricht zagen maar kleinere foto's van allemaal hetzelfde formaat. Dit is natuurlijk geen groot museum, de ruimte zal er niet geweest zijn. In 1955 organiseert een groep Nederlandse fotografen de eerste World Press Photo Wedstrijd  om haar werk te kunnen tonen aan een wereldwijd publiek. De eerste winnende World Press Photo in 1955 was van de Deense fotograaf Mogens von Haven, waarop een motorcrosser van zijn motor valt tijdens een wedstrijd.  Het wordt werelds grootste en meest prestigieuze fotografiewedstrijd. Nooit geweten dat  World Press Photo   van Nederlandse oorsprong is. Gabriela Oráa is een Venezolaanse fotojournaliste, bekend om haar werk over politieke en sociale kwesties en mensenrechtens chendingen in Venezuela.  De laatste hoop. Leider van de Venozulaanse oppositie Corina Machado begroet haar aanh...

Wij reden gisteren vanuit Utrecht naar Hilversum om daar het museum te bezoeken. Er waren twee tentoonstellingen die ik daar wilde zien. De eerste was eigenlijk meer een activiteit maar ook leuk voor Sinterklaasfans zoals ik. Hier kom je te weten waar de Sint slaapt als hij in Nederland is want je kan een kijkje nemen in zijn slaapkamer.   Hoe ziet het bed van Sinterklaas eruit? Wat bewaart hij in zijn kamer?  De Slaapkamer van Sinterklaas is te bezoeken voor jong en oud. Klassen, Bso's, iedereen is welkom. Reserveren is alleen noodzakelijk voor groepen van 10 personen of meer. Sint is bijna dagelijks aanwezig. Maar helaas, nu zal je moeten wachten tot volgend jaar. In de Slaapkamer van Sinterklaas leer je meer over de geschiedenis van dit bijzondere feest. Je ziet een speciale tentoonstelling met foto's over het feest. Aankomst van Sinterklaas in een Brabants dorp, in de buurt van Veldhoven, rond 1900. Rond 1900 was Sinterklaas een bekende figuur, maar de Pieten, en vooral de...

Net na de middag had ik een afspraak in het UMC voor een MRI. De neuroloog wilde laten onderzoeken of de neuropathie uit mijn rug kwam omdat ik de eerste verschijnselen al had voor de eerste chemo. Dat moest dus vandaag plaatsvinden maar eerst ging ik lopen in Oudewater. En Mart ging mee. Hij wilde mij eerst brengen en later weer halen en dan weer die richting uit, we komen dan langs Oudewater om naar Utrecht te gaan. Ik belde Joke, een van onze leidsters en vroeg of Mart mee kon lopen, hij heeft Nordic walking stokken. Dat was natuurlijk geen probleem, gezellig een man erbij, zoveel lopen er niet mee. En na vijf kwartier pittig gelopen te hebben schoven we aan een tafel in de voetbalkantine aan voor koffie met Sinterklaas heerlijkheden. We waren met ruim twintig vrouwen en drie mannen en het was heel gezellig. Daarna konden we op ons gemak naar Utrecht rijden, in het UMC was de wachttijd bij onze binnenkomst voor een MRI tien minuten. Dat wordt keurig aangegeven op borden. We hadden l...

Naar de kringloop gisteren, wat spulletjes wegbrengen en ik liep even naar binnen. Ik zocht iets speciaals, namelijk dit boekje. Het is nog te koop hoor maar ik kan me voorstellen dat mensen die niet in taal geïnteresseerd zijn dit boekje zomaar wegdoen als ze het ooit gekregen hebben.  Bij de Dorcas in Bergambacht wordt de goedgevulde bibliotheekafdeling beheerd door een aardige man en ik vroeg hem specifiek naar dit boekje. Hij liep er zo naar toe en haalde het van de plank en constateerde samen met mij dat het splinternieuw was. Achtenzestigste druk, februari 2025. Mijn veronderstelling dat er mensen zijn die dit boekje wegdoen was dus juist. Ik betaalde er 75 eurocent voor. Ik heb het boekje zelf ook, gekregen van een goede vriendin. Het ligt op het toilet want daar zit een mens soms wat langer en dan lees ik er een paar stukjes in. Droog komisch hoe die Paulien Cornelisse over taal schrijft. Onze oudste zoon en ook zijn oudste zoon zijn goed in taal en hebben weleens de neigin...

Dit werk is gemaakt door  het Nederlandse duo Thomas & Jurgen uit Rotterdam. Het valt niet mee om zo'n langwerpig werk in een smalle straat of steeg in zijn geheel op de foto te krijgen, je staat soms letterlijk met je rug tegen de muur. Er zit nog een leuk verhaal aan deze muurschildering vast.  De moeder en zus van Vincent van Gogh woonde een in krap huisje in Breda. Hun inboedel, waaronder kisten met werk van Vincent werd elders op zolder opgeslagen. Na hun verhuizing naar Leiden bleven de kisten in Breda. De nieuwe eigenaar verkocht de werken van Vincent voor een dubbeltje per stuk. Pas later ontdekte hij hoe waardevol de werken waren. De tekst “Trash to Treasure” illustreert deze gebeurtenis.