HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Ik maakte vanmorgen een klein wandelingetje door het dorp om te zien of er al wat kleur is. Nou dat is er hoor, op veel plekken staat wel wat te bloeien. De meeste huizen staan nog leeg maar volgend weekend komen er verschillende buren en via de WhatsApp kregen we al een uitnodiging voor een etentje bij Florence en Jean-Pierre. Op veel muren in het dorp zie ik bloeiende aubretia in grote bollen. Het hecht zich makkelijk in die oude muren. Ook de forsythia laat zich veelvuldig zien in en rondom ons dorpje. Al heel wat voorjaar hier dus.

Dit gras, de Carex Morowii 'Gilt' staat nog maar een paar jaar in de border maar het heeft een enorme groeikracht. Het zijn een paar veel te grote bossen geworden die zelfs bezig zijn om het tuinmuurtje om te duwen. Daar moest ingegrepen worden en mijn sterke tuinman heeft ze er uitgespit. Terwijl hij aan het spitten was heb ik gezeten op een tuinkrukje aan de buitenkant van de grote planten een emmer vol nieuwe stekken weggetrokken. Ik vind die grassen heel mooi en wil ze nog niet kwijt dus een deel ervan is teruggezet in de border, die kunnen weer gaan groeien.  En het andere deel is op een apart plekje in de moestuin terecht gekomen. Die nemen we mee naar Nederland aan het eind van de zomer. Op mijn balkon heb ik daar drie grote ronden plantenbakken staan, tot nu toe met winterviolen. Afgelopen winter heb ik daar niet veel plezier van gehad, waarschijnlijk door het slechte weer. Dus ik ga nu proberen of de grassen het gaan doen in in die potten. Ben benieuwd, ik laat het jul...

Gisteren is het beschermingszeil van de tuintafel- en bank gehaald en Mart zette de bak met violen die we meenamen uit Nederland op de tafel, ziet er meteen leuk uit. Het is nog net even te koud om buiten te zitten. De zon mag dan wel stralend schijnen maar er staat een stevige koude wind.  Op de achtergrond op de tegenoverliggende helling worden oude kastanjeschillen en blad verbrand. Er ligt een dikke laag en die wil men kwijt voor de nieuwe oogst gaat vallen in het najaar. Nadat ik 's morgens de laatste hortensia's geknipt had ben ik na de middag begonnen met het schonen van mijn aardbeienbakken. Het is een rommeltje van oud blad, ontluikend blad, onkruid en hier en daar plakken mos. Ik heb mijn oude methode maar weer gehanteerd, gewoon de schaar erin. Eerst het onkruid tussen de planten weggehaald en daarna alles tot de grond toe afgeknipt. En dan ziet het er zo uit. Mart haalt een zak grond naar beneden zodat ik de bakken wat bij kan vullen en alles krijgt een flinke scheu...

Meestal doen we niet veel op een zondag maar de auto moest gisteren toch echt uitgeruimd worden en verder was het ook nog eens prachtig weer met ontzetten veel tuinwerk wat wachtte. Dus eerst maar eens al die spullen naar beneden en het meeste een plek gegeven. Dat vulde de ochtend aardig. En na de lunch een klein tukje want ik had slecht geslapen 's nachts en daarna de zon in. Eerst maar eens de hortensia's knippen en onderwijl genieten van die knoppen en dat prachtige jonge blad. Dat belooft heel veel bloemen, mits we geen nachtvorst meer krijgen. We zitten hier op 650m hoogte, dan kan het nog weleens mis gaan. De narcissen hier aan de noordkant van de muur moeten nog in bloei komen.  Aan weerskanten van de trap staat nog een hortensia waarvan ik deze ook in fatsoen heb gebracht. De ander komt morgen aan de beurt, hier laat ik het bij voor vandaag. Ik merk aan mijn lijf dat de conditie na die slechte winter niet al te best is dus dat wordt rustig opbouwen. Tegen de muur onder...

  Als het goed is zijn wij aan het eind van de middag gisteren aangekomen in Le Serret en zoals gewoonlijk met een auto vol. We slepen wat af zo 'heen en weer'. Op het laatste moment nog een clematis gekocht. Er staan er twee in de border tegen de tuinmuur. Die in de linkerborder doet het meer dan uitstekend en de rechtse is altijd een kwakkelaar geweest. Toen wij hier in februari waren zag ik dat hij ter ziele was. Dus heb ik een nieuwe gekocht die ik ga verwennen. Zoon hield na de verbouwing van zijn winkel een grote lijst over met een Franse foto die ik ooit gemaakt heb. We weten er nog wel een plaatsje voor in het Franse huis en andere zoon zorgde voor karton in de juiste maat om de lijst te verpakken. In de zwarte bak een deel van mijn lege jampotten die hopelijk van de zomer weer gevuld gaan worden. En als laatste, die gaat bovenop, mijn evenwichtsbalk. Ik heb hem al een paar jaar want met mijn evenwicht is het slecht gesteld. Eigenlijk altijd al maar nu na die knieoperat...

Ik ga weer door met de foto's van onze rondreis in Guatemala in december 2008. We waren gebleven bij het  marktleven van Chichicastenango, een van de grootste en levendigste markten in Midden-Amerika.  In de vroege ochtend worden het centrale plein van de stad en de omliggende zijstraten door de vele kraampjes een groot markt-doolhof. Wij zijn er ook vroeg want we gaan iets bijzonders zien volgens onze reisleider.  Lokale mensen in kleurrijke klederdracht met kinderen in draagdoeken op hun rug, karren vol goederen, kopers en verkopers, processies waarbij heiligen worden vereerd en heel veel mensen die hun weg door de mensenmassa proberen te vinden waaronder wij. Het gaat er ondanks de drukte gemoedelijk aan toe en het is een heerlijk schouwspel om te zien. Hoogtepunt is het kleine witte kerkje op de Plaza Central, verstopt tussen de kraampjes. Deze Santo Tomás kerk is het klassieke voorbeeld van hoe het katholieke geloof zich heeft vermengd met inheemse geloven en traditi...

De digitale wereld verandert zo snel dat veel mensen waaronder ikzelf hard moeten hollen om dit allemaal bij te houden. Ik moest laatst inloggen met DigiD en deed iets stoms en vervolgens nog iets stoms en toen lukte niets meer en moest ik een nieuw wachtwoord aanvragen wat drie dagen later in de bus zou liggen. Met behulp van dochter Floor is alles weer in orde gekomen en toen ik een paar dagen later het verhaal deed aan schoondochter Wietske raadde ze mij aan om de DigiHulplijn in mijn telefoon te zetten. Wietske werkt voor de Alliantie Digitaal Samenleven. Zij werken met de overheid, het bedrijfsleven en maatschappelijke organisaties aan één missie: iedereen kan mee blijven doen in de digitale samenleving. Een belangrijk voorbeeld die uit deze samenwerking is voortgekomen is de DigiHulplijn. Een gratis telefoonnummer die je zes dagen per week mag bellen, appen of mailen. Over allerlei digi-vragen: als je er even niet uitkomt met je DigiD, foto’s of bestanden wilt uploaden of omdat ...