HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Ja, jullie lezen het goed, men heeft niets aan mij gedaan in het ziekenhuis, we zijn overrichter zaken naar huis gegaan. Ik zal het uitleggen. Ik werd eerst meegenomen naar een verpleegafdeling waar ik later weer terug zou komen. Kleding uit en een operatiejasje aan waarna ik met bed en al naar de afdeling radiologie werd gebracht, naar de ruimte waar de urinedrain geplaatst zou worden. Die gaat er dan voor zorgen dat de urine uit de nier naar een  urineopvangzak kan lopen en komt in de plaats van de dubbel J stent die er nu nog zit. Twee radiologen en een verpleegkundige maakten mij klaar voor de behandeling. Ik moest op mijn buik gaan liggen op zo'n smalle behandeltafel en men maakte een echo, op zoek naar een plek op de nier waar ik aangeprikt kon worden. De radiologen zeiden dat dit moeilijk ging worden. Er werd mij uitgelegd dat de nier makkelijker aan te prikken is als hij opgezet is wat gebeurt als de doorgang van urine tussen nier en blaas gehinderd wordt maar dat was bij m...

Afgelopen vrijdag had ik een telefonisch gesprek met de uroloog en samen besloten we dat een drain aan leggen het beste is, dan kan de stent eruit. Ik heb er teveel last van en kan niet meer wandelen en fietsen. Het feit dat ik al bekend ben met met een drain vond hij positief. Een week ervoor toen hij belde zei hij al dat hij de foto's had bestudeerd en vond dat de ene krul van de JJ stent te diep in de blaas lag. Ik dacht toen dat ik het nog wel een paar weken uit kon houden met die stent maar dat bleek dus niet zo te zijn. Hij had zijn huiswerk al gedaan want hij vertelde me dat de drain maandagmorgen, dus morgen al geplaatst gaat worden. Het wordt een dagopname met eventueel een nachtje erbij. Ook moet de stent de komende week eruit. Ik heb wel chemo in die week, merkte ik op. Hij wilde weten wanneer en hoe laat en dat vertelde ik. Dat komt goed uit, vrijdagmorgen voor de chemo gaat de stent eruit en kunnen we je daarna nog even in de gaten houden als jij aan de chemo ligt. Goe...

Leuk hoor, wij stonden en klaar voor. Vanaf ons balkon konden we alles bekijken, kinderen me hun lampionnen en de fanfare voorop. Ik ben gek op fanfare muziek, het maakt me blij. Jammer dat je het nog zo weinig hoort. En gisteravond stond we weer op het balkon, ditmaal voor de jaarlijkse trekkertocht.  De Trekker Lichtjestocht van buurtschap ’t Beijersche viert dit jaar het eerste lustrum. Wat in 2021 begon als een letterlijk lichtpuntje tijdens de coronaperiode, is inmiddels uitgegroeid tot een jaarlijks terugkerende traditie. Er reden zo’n 25 tractoren, versierd met lampjessnoeren en andere opvallende verlichting een ronde langs zorgcentra en verpleeghuizen in Gouda, Haastrecht en Stolwijk, en langs het Groene Hart Ziekenhuis. Vanuit Haastrecht door polder Bilwijk kwam de tocht langs ons, twee appartementengebouwen met veel ouderen en daarna gingen ze de hoek om zodat ze nog langs het zorgcentrum achter ons konden rijden. Er waren ontzettend veel kijkers, op de hoek tegenover ons...

Ik heb het net uit, dit boek en wat een prachtig verhaal. Het gaat over Bo, hij is 89 jaar en vroeger was hij sterk, hij werkte altijd in een houtzagerij maar nu  voelt hij dat zijn lichaam het langzaam maar zeker begeeft. Sinds zijn vrouw Frederika met dementieverschijnselen is opgenomen in een verzorgingstehuis, bestaat het leven van Bo uit weinig meer dan bezoekjes van de thuiszorg, wekelijkse telefoongesprekken met zijn enige vriend Ture en de liefde van zijn trouwe hond Sixten. Maar ook die hond willen ze van hem afnemen omdat de wandelingen onveilig worden. Bo heeft een moeiaam kontakt mijn zijn zoon Hans, ze zijn allebei geen praters. Hij denkt veel aan zijn vrouw en zijn moeder maar ook aan zijn vader die een liefdeloze man was. De samenleving lijkt soms sneller te veranderen dan Bo zichzelf kan aanpassen.  Denk niet dat dit verhaal over een oude man die zijn einde ziet naderen een somber verhaal is. Nee, het is warm, met liefde geschreven, het onroert. Voordat ik aan ...

Net de uroloog aan de telefoon gehad over de dubbel J stent in mijn lichaam. Toen wij afgelopen woensdag naar Moordrecht fietsten merkte ik al dat het niet goed met me ging, ik had teveel pijn in mijn onderlijf. In de audio zaak waar we waren voor een laatste controle van Marts nieuwe gehoorapparaten voelde ik me zo beroerd dat ik vroeg of ik een kop koffie kon krijgen. Na daar een poosje gezeten te hebben fietsten we weer naar huis en na mijn middagslaapje dacht ik wel even een paar boodschapjes te kunnen doen, vijf minuten lopen. In de supermarkt werd ik weer niet goed, waarschijnlijk kwam het door de pijn. Dit werd te gek, ik heb bij de vorige stent de laatste twee weken veel pijn gehad en bij deze nieuwe van het begin af. Dus naar de poli gebeld of ik de uroloog kon spreken. Die kon niet eerder dan vrijdag rond de middag terugbellen.  Gisterochten had ik het gevoel of ik door een vrachtwagen was overreden, alles deed pijn in mijn bovenlijf. Ik had een afspraak met Suze, mijn ma...

Vanmorgen heb ik de enveloppen voor de kerstkaarten zitten schrijven en de ontzettende mooie postzegels die we dit jaar hebben er alvast opgeplakt. Nu de rest nog en dat wordt dit jaar niet veel bijzonders. Ik wil er altijd iets leuks van mezelf van maken terwijl ik helemaal niet creatief ben. Voeg daar aan toe dat ik weer veel te laat ben begonnen en er dit jaar de zin niet voor kan krijgen.  Ik heb het probleemje opgelost door een winterfoto bij een afdrukcentrale te bestellen, wel eentje die ik zelf heb gemaakt. En ik heb in mijn digitale agenda een notitie gemaakt dat ik begin november volgend jaar moet beginnen aan de kerstkaarten want ik heb er eigenlijk alles voor in huis. Wie weet wat ik dan tevoorschijn tover. 

Ik zal het wel vaker hebben verteld, wij wonen hier tussen twee rivieren. Meestal fietsen we langs de Lek die zuidelijk van ons ligt maar vanmorgen fietsten we langs de Hollandsche IJssel, noordelijk aan de Krimpenerwaard. En daar ligt aan de IJssel Unichema. Het heeft al lang niet meer die naam, die is ondertussen al heel vaak veranderd maar iedereen gebruikt hem nog. Ook zegt men nog wel 'de kaarsenfabriek' alhoewel de meeste mensen nu wel weten dat de bekende Gouda kaarsen daar sinds 1983 niet meer gemaakt worden. Tegenwoordig produceert men er gespecialiseerde chemische ingrediënten voor persoonlijke verzorging, cosmetica en farmaceutische producten, hoogwaardige ingrediënten voor wereldwijde merken. Het is een groot complex daar aan de IJssel, opgericht in 1853. Op de achtergrond de beroemde Sint-Janskerk maar die staat er al heel wat eeuwen langer. Toch zijn beide onlosmakelijk met Gouda verbonden. In Moordrecht zag ik deze prachtig boom voor de ook mooie kerk staan. Een ...