HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Paar uurtjes zon vanmorgen waarvan ik profiteerde om deze foto van een verweerd hek te maken in de Bovenkerkse buurt. Ik heb geen omgeving om me heen waarin doorlopend van alles gebeurd, zoals een stad, dus een foto maken voor mijn dagelijkse blog valt niet altijd mee. Maar het voordeel van iedere dag een plaatje nodig hebben is dat je met een fotografisch oog naar je omgeving gaat kijken. Als ik me dan concentreer, en dat lukt het best als ik alleen ben, zie ik om de paar meter wel iets om een foto van te maken. Veel van die foto's gaan zo de prullenbak in maar deze mocht blijven.

Terwijl ik keukenlades aan het soppen was (ja, ik doe weleens wat huishoudelijks) zag ik de zon tevoorschijn komen achter de winkel en zijn stralen op de beukenhaag werpen, waardoor de blaadjes mooi oplichtte. Gauw mijn fototoestel gepakt, want dat beetje sneeuw is zo weg als de zon erop schijnt en wat foto's gemaakt. Niets bijzonders, gewoon de kleine dingen die de natuur ons geeft.

Het eerste wat ik vanmorgen vroeg deed was het weerbericht bekijken want er was gisteravond nogal wat narigheid voorspeld en ik wilde graag gaan lopen in Oudewater. Tot mijn verbazing viel het hier allemaal nogal mee en we hebben inderdaad, op een paar spetters na, een lekker rondje gemaakt buiten het stadje. Toen ik op het Marktplein kwam om koffie te drinken heb ik eerst deze foto gemaakt van de mooie trapgevel van de  Heksenwaag  en dat was maar goed ook want al tijdens het koffiedrinken en daarna kwam alles naar beneden wat voorspeld was.

Ik ben weken bezig geweest om al mijn fotobestanden op te schonen en vanmorgen heb ik mijn externe geheugen leeggemaakt met de bedoeling daar al mijn foto's weer op te zetten. Wat ik al verwachtte bleek waar, mijn externe geheugen is te klein. Ik heb niet lang geaarzeld en direct een nieuw exemplaar besteld. Deze is 500 GB, mijn oude maar 75 GB. Ik kan weer jaren foto's maken en veilig wegzetten, een geruststellend idee.

Een kilo boeren belegen en een pondje jong belegen, het is zo op bij ons. Wij zijn echte kaaskoppen, eten het graag en veel. Dus vanmorgen even nieuw gehaald bij onze kaasboer. Meteen even van de gelegenheid gebruik gemaakt om te vragen of ik een paar foto's mocht maken in het oude pakhuis en dat was geen probleem, ik mocht zelfs de zolder op. Daar zijn nog van die mooie oude raampjes werd er bij gezegd. Fijn, zo'n meedenkende kaasboer. Dit werd tevens de foto voor het 3x50 Project van deze week.

Om de bijdehandjes onder jullie maar voor te zijn, de tekst boven de foto slaat niet op mij maar op de onderste doos, die inderdaad oud is. Hij komt uit mijn ouderlijk huis, mijn moeder gebruikte hem voor haar naaispullen, knopen, lintjes e.d.. De doos is met stof overtrokken en die stof wordt steeds dunner, dus ik ben er voorzichtig mee. Het achterste houten doosje heb ik ook al heel lang, er passen precies twee pakken speelkaarten in. Mooi vind ik dat, doosjes. Ik kan er ook nooit afblijven in een winkel, moet ze altijd even open maken. Ik bedenk opeens dat, als ik een gedeelte van de kast wat anders indeel, er eigenlijk best nog wat doosjes bij kunnen. Ja, ja......

Het blijft al weer wat langer licht en ondanks dat het nu eindelijk wat wintert gaat de natuur rustig haar gangetje. In mijn bloemperken zie ik groene scheuten van voorjaarsbollen omhoog komen en als je naar de dikke gele knoppen van de klimhortensia kijkt weet je het zeker, het voorjaar komt eraan. Nog even geduld, we kunnen nog wat winter krijgen maar het komt, zoals altijd, weer goed. Ik kijk er naar uit!

Onze Franse buurvrouw Marie-Christine stuurde me een foto van het pak sneeuw wat er gevallen was in Le Serret, vijfendertig centimeter volgens haar. Dat is wel even wat anders dan dat zielige beetje wat hier vanmorgen vroeg nog even lag voor het begon te regenen. Het tweede huis van rechts is het onze en het uitstekende deel is onze badkamer met daaronder de doorloop naar de tuin. Het eerste werk wat zich aandient als we er weer zijn is de voorste boom die gesnoeid moet worden en daarna volgt de tweede, helemaal aan het eind van de tuin, achter het ingepakte tuinstel. Zien jullie die strakblauwe hemel? Ik begin heimwee te krijgen naar ons mooie plekje daar.

Het lukte me niet goed om in Rome een blog te maken met mijn tablet en daarbij was het internet in het hotel zo nu en dan erg traag, dus foto's opladen was niet makkelijk. Dus heb ik nu bij mijn blogposts over Rome nog wat foto's geplaatst, ik had er genoeg. Voor het 3x50 Project  van week drie werd het deze foto. Overal in Rome zie je dit soort stenen liggen, het is allemaal uit de grond gekomen. Geen wonder dat de aanleg van nieuwe metrolijnen in Rome niet opschiet, telkens komt men weer archeologische schatten tegen en dan worden de werkzaamheden weer stilgelegd.

Gisteravond een workshop druppelfotografie op de fotoclub en wat was dat leuk. Druppelaars opgehangen boven een bak water zorgden voor een constante drup en dan maar schieten met je toestel op statief en licht van een flitser. Het was net een kleuterklas in het clubgebouw met een nieuw speeltje. Enthousiaste kreten als er weer een mooie druppel 'gevangen' werd. We hebben ons weer een avond kostelijk vermaakt.

Ik maak ze nooit, goede voornemens bij aanvang van een nieuw jaar. Maar dit jaar had ik er een: eindelijk eens een afspraak maken met mijn blogvriendin Emie . We kennen elkaar al een jaar of vier via onze blogs en onze levens tonen verrassend vaak overeenkomsten. Het was dus vandaag in Delft een feest van herkenning. In een paar uur tijd hebben we heel wat afgekletst, niet zo moeilijk want we denken over veel dingen hetzelfde en kunnen daarbij alle twee ons mondje goed roeren. Niet gek dat we al rondwandelend door Delft in een kringloopwinkel belandden want ook de interesse in leuke oude spulletjes delen we samen. Goed je ontmoet te hebben Emie, we gaan dit vasthouden.

De bewoners van Rome stonden me wel aan. Ze zijn vriendelijk, ze zijn vrolijk en veel mensen spraken goed Engels als we wat vroegen. Voor een toerist is dat prettig. Wat me ook opviel, alhoewel deze foto's daar niet van getuigen, was dat de vrouwen maar ook de mannen ontzettend goed gekleed gaan, zeer smaakvol. De Italianen houden van schoonheid en dat is overal te merken. En wat praten ze snel, niet bij te houden. De Fransen ratelen, maar de Italianen overtreffen dat nog. Vanmiddag is er een eind gekomen aan ons korte tripje naar Rome. Een prachtige stad waar we van genoten hebben!

Als eerste bezochten we vandaag Vaticaanstad. Als je tussen de grote zuilen door het St. Pieterplein  oploopt wordt je overweldigd door de ruimte. Heel bijzonder om daar onder een strakblauwe hemel, ja, we troffen het met het weer vandaag, op dat grote plein te staan.  We zijn niet in de lange rij gaan staan om naar binnen te gaan, zonde van onze tijd.   Veel liever liepen we langs rivier de Tiber om over te steken naar een wijk met schilderachtige straatjes waar we heerlijk hebben lopen dwalen. We kwamen op die manier vanzelf in de Joodse wijk terecht waar de school rondom zwaar bewaakt werd. In die buurt is goed te zien dat er nog steeds gewerkt wordt aan archeologische vondsten.    

Wat een stad is Rome, het is net een groot openluchtmuseum. We hebben de hele dag door de stad gelopen en ontzettend veel gezien. Wat daar eeuwen geleden gebouwd is, ongelooflijk, wat een pracht en een praal. Maar eigenlijk vind ik het leuker om het andere Rome te fotograferen, niet al die geijkte gebouwen. En ook een gewone straat is al mooi, zo anders dan Nederland en zeker anders dan het boerendorp waar wij wonen. We genieten van al het moois wat we zien en morgen gaan we de paus een bezoekje brengen.    

We zijn voor een paar dagen in Rome met een schoonzus en zwager. Laat in de middag aangekomen, dus veel hebben we nog niet gezien. Wat we wel hebben gedaan is heerlijk gegeten. Een pasta met een lekkere saus vooraf en als hoofdgerecht saltimbocco en dat is mijn lievelingsgerecht uit de Italiaanse keuken. Een foto heb ik niet vandaag voor jullie, ik kreeg het niet voor elkaar op mijn tablet. Morgenavond weer een nieuwe  poging. (Deze foto is later geplaatst)

Voor het 3x50 Project  waar ik aan meedoe ben ik gisteren heerlijk aan het experimenteren geweest met dit als uiteindelijk resultaat. Ik had een krukje voor het raam gezet met daarop het stukje speelgoed, maar dan krijg je natuurlijk geen mooie achtergrond. Toen dacht ik aan die gekleurde vellen papier die ik nog had liggen. Een vel in het midden wat gebogen, stukje speelgoed erop en de andere helft tegen het raam laten steunen. Prima, voldoende licht om niet te hoeven flitsen, het was een erg donkere dag, en zo krijg je een mooie egale achtergrond. Scherp gesteld op de voorste houten ring met een groot diafragma  en dan krijg je dit. Ik was er meer dan tevreden mee. Zo ben ik lekker bezig met mijn hobby en ik leer er ontzettend veel van.

De nieuwjaarsreceptie van mijn onze fotoclub was bijzonder geslaagd. Gisterochtend met een paar mensen de laatste voorbereidingen getroffen waaronder nog wat foto's ophangen voor de wedstrijd 'foto van het jaar'. We hadden ook nog een quiz, een fotoquiz natuurlijk. Vijfenveertig vragen en hartstikke technisch! Wij besloten als drie enige vrouwelijke leden de koppen bij elkaar te steken om nog enigszins een goed figuur te slaan en het resultaat was zeker niet slecht te noemen. Wel kregen we als commentaar dat we de mannen uit hun concentratie hadden gehaald met ons luide overleg. Foto's: Ko de Knegt

Via mijn blog heb ik al veel mensen leren kennen waar ik regelmatig een reactie van krijg en wiens blog ik ook lees. Het klinkt misschien gek maar je bouwt op die manier toch een band op. Met twee personen, Joop  en Emie  is dat wat sterker omdat onze levens veel raakvlakken hebben. Joop schreef daar vandaag een leuk stukje over, kijk maar even op zijn blog. Als je elkaar al een paar jaar volgt gaat het op vriendschap lijken. Gek, we hebben elkaar nog nooit gezien.

Voor de Nieuwjaarsreceptie van morgen op de fotoclub besloten we om een buffet te maken, wat salades en een lekker soepje vooraf. Vandaag met een clubgenoot hard gewerkt in haar keuken om dat te realiseren. Voor vijfentwintig man/vrouw heb je behoorlijke hoeveelheden nodig, dus we hebben heel wat moeten snijden en hakken. We waren vroeg begonnen want 's middags moesten Mart en ik op tijd in Scheveningen zijn om Sebas van school te halen. Al met al een druk dagje.

We hadden een oude afstandsbediening, de batterijen eruit gehaald, bij het kinderspeelgoed gelegd. Saar was vanmorgen even bij ons, ze vond hem en kroop zo snel ze kon naar de plek waar de televisie staat. Daar ging ze pal voor zitten en richtte de afstandsbediening op het apparaat. Wijsneus van veertien maanden oud! Het mooist van alles vind ik dat vingertje op de onderste foto, wat ze ook nog heen en weer bewoog.

Nog veel wind en op ons ommetje komen we dan ook veel takken tegen die uit bomen gewaaid zijn. Een eenzame fiets in het fietshokje net buiten het dorp waar het normaal vol staat, maar vandaag is het zondag, niemand hoeft naar zijn werk of naar school. De wind is heel koud dus het wordt maar een klein ommetje, gauw naar huis, naar een warme kop thee.

Laat het buiten maar lekker tekeer gaan, wij zitten heerlijk binnen, achter de ruiten waar vanmiddag ook nog een flinke bui tegenaan kletterde. Ik lees een prachtig boek en speel af en toe een spelletje Wordfeud met mensen die blijkbaar ook binnen zitten. Ik verlies alleen maar, ben helemaal niet goed in dit spel. Ik mag dan wel een talenknobbel hebben maar ik zie geen verbanden en dan heb je voor dit spelletje nodig. Geeft niet, ik kan goed tegen mijn verlies en blijf gewoon doorspelen. Het scherpt mijn geest (hoop ik)!

Ik doe dit jaar mee aan een fotoproject. Vijftig weken lang maken en publiceren vijftig fotografen een foto met een 50 mm lens . Het is een leuke uitdaging waar je wel discipline voor moet opbrengen, want die foto moet er iedere week komen. Gelukkig heb ik dat wel aangeleerd door iedere dag een blog te publiceren. Je kunt ons, de vijftig deelnemende fotografen, volgen op  3x50 Project. Aan het eind van dit jaar hebben we 2500 foto's gepubliceerd! Dit is mijn foto van week 1.

Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht. H.M. van Randwijck

Na twee dagen schoonmaken vind ik het wel weer welletjes. Mooi weer vandaag, morgen gaat het regenen dus ik ben eerst maar begonnen met een rondje Bovenkerk, een wandeling die een uurtje in beslag neemt en me langs boerderijen en weilanden voert. Veel wilgen zijn al geknot, maar evenveel moeten er nog gedaan worden. Het is lekker fris buiten en ik neem hier en daar een fotootje. Mens, wat is het toch heerlijk om niet meer te hoeven werken en dit zo maar te kunnen doen.

Al jaren zit er een  Dorcas in Bergambacht en ik was er nog nooit geweest. Maar omdat ik een ouderwetse soeplepel voor in het Franse huis zocht dacht ik die daar te vinden. Missie bijzonder goed geslaagd want ik vond ook nog twee juslepels met een lang handvat, ideaal als je een koekenpan of braadpan op tafel hebt. Ook kocht ik een paar van die houten stapeltorentjes voor Saar, dat soort speelgoed vindt ze momenteel heel leuk. Ik was verbaasd over de hoeveelheid spullen, twee verdiepingen vol, die ze daar hadden en alles zag er keurig uit. Wat leven we toch in een weggooimaatschappij denk je dan onwilligkeurig als je daar loopt. Goed dat er dit soort winkels zijn, dan wordt er nog wat hergebruikt.

Wat doe je op de eerste maandag na die feestweken? In ons geval schoonmaken. We zijn begonnen met de kerstboom aftuigen en het kerststalletje wegruimen. Daarna zijn al de ramen in de kamer en dat zijn er veel, gezeemd en de gordijnen zijn gewassen. Alles wat er verder in de kamer staat is schoongemaakt, alleen de vloer nog niet. Die wordt morgen door Mart gezogen en gedweild terwijl ik de keuken poets. Even gebruik maken van deze schoonmaakwoede, want die heb ik zeker niet altijd.

Thijs werd 29 december elf jaar en Sebas vandaag vier jaar oud, dus dat werd vandaag gevierd in Scheveningen. Sebas lacht niet op foto's, vaststaand feit en zijn broer Thijs doet zijn best om op iedere foto een gekke bek te trekken, ook een vaststaand feit. Na de koffie met taart een duin en- strandwandeling gemaakt waarbij deze paraglider me een spectaculaire foto bezorgde.

De voorgenomen Nieuwjaarswandeling  is gisteravond afgeblazen wegens de slechte weersvoorspelling voor vandaag. Ontzettend jammer, we hadden ons erop verheugd. Maar met regen en wind is het niet echt leuk om met een grote groep een wandeling van een paar uur te maken. Ook het restaurant moest afgebeld worden wat inhield dat ik toch nog boodschappen moest doen voor vanavond. Boerenkool met worst dan maar, om het simpel te houden.  

Bij een nieuw jaar horen nieuwe plannen en een daarvan heeft te maken met dit houtwerk in onze bus waar Mart de laatste dagen zoet mee is. Nee, we gaan geen Stolwijkse kaas in Frankrijk verkopen vanuit onze bus maar waar deze planken dan wel voor gaan dienen ga ik nog niet verklappen. Maar we gaan wel weer een droom waar maken en een beter voornemen voor het nieuwe jaar is er niet.

Ik wens je een ster aan de hemel Ik wens je een hand op je schouders Ik wens je een hart vol dromen Laat 2015 worden wat je ervan verwacht Een jaar waarin het leven je toelacht!   Bedankt voor al jullie bezoekjes aan mijn blog en jullie leuke en vaak lieve reacties. Ik ga er weer een mooi blogjaar van maken en hoop op veel reacties.