De derde chemo

De derde chemo en dat was een vroegertje. We stonden al om kwart over zes op, we hadden een vroege afspraak en er moest een uur van te voren ook nog bloed afgenomen worden om te kijken of de bloedwaarden gestegen waren. Eerst naar het VAS-team waar het infuus geplaats zou worden met behulp van echografie, er was me verzekerd dat zij ook de twee buisjes bloed konden afnemen. Maar dat was een streep door de rekening want zij hadden geen lege buisjes daar, deden dat eigenlijk nooit. Geeft niet zei de laborant, dat kunnen ze ook op de chemoafdeling doen door middel van het infuus wat nu geplaatst is. 

En dat was inderdaad geen probleem, na even wachten kreeg ik een bed in een kamer waar al iemand lag en na de bloedafname ging ik alvast aan het infuus met de cyclofomide, met de rituximab moest men nog even wachten tot het licht op groen stond. De prednison had ik thuis al geslikt, die neem ik na vandaag nog vier dagen in. Al vrij snel kwam de verpleegkundige melden dat de bloedwaarden weer voldoende gestegen waren dus kon de kuur van vandaag afgemaakt worden.

De vrouw naast mij was net als ik begonnen met een indolent non-hodgkinlymfoom wat in zeldzame gevallen overgaan kan gaan in een agressieve vorm  en dat gebeurde bij haar  Indolent betekent langzaam groeiend en niet-agressief, terwijl agressief lymfoom snel groeit en snel behandeld moet worden. Als een agressief non-hodgkinlymfoom niet reageert op de behandeling of terugkomt, zijn er nog andere behandelopties, zoals een stamceltransplantatie of CAR-T-celtherapie. En deze behandelmethoden had zij allemaal achter de rug met als resulataat dat ze nu in remissie was. Remissie is het (tijdelijk) wegblijven of verminderen van ziekteverschijnselen. Ze kreeg nu een behandeling om haar afweer op te vijzelen want daar was niet veel van over. Ze was heel positief en hoopvol.

Van dat overgaan in een agressieve vorm wist ik al snel, dat gebeurde namelijk ook bij een buurvrouw van mij waar ik veel gesprekken mee heb dus ik ben me er goed van bewust welke weg er nog op mij zou kunnen wachten. Zou kunnen hè, voorlopig ga ik ervan uit dat ik de indolente vorm blijf houden. Toch ga ik het weten en erover praten met mensen zoals deze  twee vrouwen niet uit de weg. Je kop in het zand steken heeft geen zin bij kanker.