HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Ik kwam vanmorgen om een uur of negen uit Bovenkerk gelopen toen ik gebeld werd door een vriendin met de vraag of ik mijn bed al uit was. Mijn bed al uit, ik heb net Bovenkerk rond gelopen en ben ook nog op de ka geweest. Mooi zei ze, ik ga kersen kopen in Montfoort en ik ga met de Eend, heb je zin om mee te gaan. Altijd natuurlijk, ik moest alleen nog even douchen want dat doe ik met die warmte maar na mijn loopje. Daar gingen we in die leuke Eend van haar. Hij is bijna veertig jaar oud en ze heeft hem al jaren. Oud sentiment voor mij, wij hebben er in het begin van ons trouwen ook eentje gehad en er een paar jaar in gereden. Genoten natuurlijk van dat ritje. Dit bedrijf heeft de lekkerste kersen in de omgeving volgens vriendin en nu ik ze geproefd heeft kan ik niet anders zeggen dan dat ze echt heerlijk zijn, je blijft er van eten. Ik kocht vier dozen, een voor mezelf en drie om uit te delen. En ik kocht ook nog een doos aardbeien, die zagen er zo fris uit, alsof ze net geplukt waren...

     Je zal maar het geluk hebben dat je zulke fijne buren hebt. Ik werd gisterochtend voor de koffie uitgenodigd door mijn naaste buren en gistermiddag stapte ik in de auto bij een buurvrouw van een etage hoger. We zouden naar Reeuwijk rijden maar dat werd ons ontraden door een buurman die we in de parkeergarage spraken, er was een opstopping op de Goudseweg. Hij gaf ons als tip om naar de Berkenwoudse Driehoek te rijden, een prachtig natuurgebied waar Mart en ik tijdens de Coronaperiode ontzetten veel hebben gewandeld. Het is vlakbij, dit gebied valt zelfs onder onze gemeente. We liepen over graspaden en tiendwegen en wat me hier dan altijd opvalt is de weidsheid van het landschap. Hier staken turfstekers ooit brandstof voor de haard. De moerasspirea bloeit op nat grasland en nat is het hier. De plant met de roomkleurige bloemetjes schijnt een ontstekingsremmende werking te hebben leerde ik via Google Lens. Als ik zo'n betonnen brug met dat mooi gekleurde korstmos ero...

Afgelopen donderdag gingen we naar het UMC om met de arts daar de uitslag van de PET/CT-scan te bespreken.  Ze kunnen natuurlijk niet alles zien maar voorlopig  lijkt het dat ik nog geen uitzaaiingen heb en de tumor is ook niet gegroeid. Bij opname in Aubenas had men het over 7 cm en nu dezelfde conclusie: massa tussen linker nier en wervelkolom van 7 cm.  Longen goed, geen vocht in het hartzakje en ook geen vocht in de buikholte. Er zit een knobbel op de schildklier maar hoogst waarschijnlijk goedaardig. Komt veel voor bij vrouwen van mijn leeftijd. Ik krijg een echo met eventueel een punctie. Donkere vlekken op lever, wijst niet op kanker, waarschijnlijk cysten, ook echo en punctie. Wel zorgelijk verhoogde activiteit van wervel L2 waar de massa tegenaan drukt.   Ik heb de uitslagen uitgeprint en gisterochtend even met mijn huisarts besproken. Heel fijn dat hij tussen zijn spreekuur door daar tijd voor vrijmaakte.  Beide artsen zeggen hetzelfde, we moeten ...

Met dit mooie boeket stond een buurvrouw voor de deur. Zo ontzettend lief. En dan vroeg ze ook nog of ik zin had om vrijdag een stukje te gaan wandelen, dan reden we met de auto even naar Reeuwijk. Nou, je kan je voorstellen dat ik dit aanbod met beide handen aangreep. Even wat anders dan Bovenkerk. Iedere dag wordt ik weer verrast door het warme medeleven van mensen. Op mijn blog natuurlijk, jullie leven met me mee en blijven me bemoedigen, zo fijn, ik krijg er energie van. Dank jullie wel. In het dorp weten ondertussen veel mensen wat er met me aan de hand is, dat heb je op een dorp. Sommige schieten me even aan, vragen kort hoe het gaat met me en vragen dan ook naar Mart. Dat doet me goed. Ik deed het al maar nu nog meer, ik blijf geloven in de goedheid van de mens!

Vanmiddag kreeg ik een telefoontje van het ziekenhuis. De bioptie vindt pas volgende week vrijdag 4 juli plaats. Ik had het wel wat eerder verwacht, wat viel dit tegen, echt balen. 27 April ging ik in Frankrijk naar het ziekenhuis en wist binnen een paar uur dat ik een tumor in mijn lijf had. We zijn nu acht weken verder en ik kan nog steeds geen naam aan die tumor hangen. Ik wil niet zeggen dat dit aan me vreet, zo steek ik niet in elkaar maar ondertussen zou ik wel iets meer willen weten. Nadat ik Mart en de kinderen had gebeld ben ik maar gaan lopen, Bovenkerk in de rondte. Dat verzet de zinnen en toen ik terugkwam had ik me erbij neergelegd dat het niet anders was. Punt.

Schoondochter Christianne was vijftig geworden en dat werd zaterdag gevierd. De vriendinnen groep had laat in de avond voor haar verjaardag deze leuke pop geplaatst die haar de volgende ochtend verrastte. Ik had echt zin in een feestje, ik had behoefte aan wat afleiding. Mijn dagen zijn nu niet echt wervelend te noemen. Meestal bereidt onze zoon zelf een groot feestmaal, hij houdt van koken maar nu had het stel een man of 65 uitgenodigd, ze bestelden een foodtruck en dat was een schot in de roos. Broodjes met gebraden stukjes kip in verschillende smaken. Ze waren erg lekker, ze vonden gretig aftrek. In het begin stond er een lange rij, ik wachtte even tot het wat rustiger werd. Zoals normaal is in ons dorp zijn er heel veel vriendengroepen die elkaar ook weer overlappen. Dit waren de oudste drie waaronder onze oudste zoon die elkaar jaren niet hadden gezien.  Heel veel van deze mensen ken ik van kinds af aan, wij wonen inmiddels bijna vijftig jaar in het dorp. Het was een ontzetten...

Om zeven uur liep ik vanmorgen buiten. Ik was vroeger wakker, ontbeet snel en zonder te douchen wat altijd het eerste is wat ik doe als ik uit bed kom begon ik aan mijn wandeling. Later zou het te warm worden, ik wilde nog even van de ochtendfrisheid genieten. Langs de slootkant in Bovenkerk komt van alles in bloei wat ik daar al jaren niet meer gezien heb, om deze tijd was ik altijd in Frankrijk de laatste vijftien jaar. Het werd een  PET-CT scan gistermiddag, een onderzoek dat gebruik maakt van een combinatie van twee beeldvormingstechnieken. De PET-scan toont de stofwisseling van weefsels, terwijl de CT-scan de anatomie en structuur van het lichaam in beeld brengt. Dit gecombineerde onderzoek wordt gebruikt om afwijkingen in het lichaam op te sporen, zoals tumoren, en om de verspreiding van kanker te beoordelen. Het is mogelijk dat men nog een andere plek ontdekt die misschien makkelijker aan te prikken is. Ik moest nuchter zijn, zes uur van te voren mocht ik niets meer eten. He...

Vanmorgen de arts aan de telefoon gehad die me nu begeleidt om me te vertellen wat de knappe koppen in het disciplinair overleg hadden besloten over mij. Het wordt toch weer een CT geleide punctie met nu een wat dikkere naald in de hoop meer weefsel weg te kunnen halen. Hij zou proberen er spoed achter te zetten. Ik moet ook een PET scan krijgen want die zouden de doktoren toch nodig hebben in het verdere onderzoek om nog meer in mijn lichaam te kunnen bekijken. Ik werd na het gesprek met de arts al snel weer gebeld, de PET scan kan morgen al en ik maakte een afspraak met de assistente.  Hopelijk volgt de afspraak voor de bioptie ook snel.

 'Ik heb geen goed bericht voor u' zei de dokter die ik vanmorgen aan de telefoon kreeg. Ik schrok van de manier waarop hij het zei en ik had  bovendien dit telefoontje helemaal niet verwacht, ik had morgenochtend een afspraak met hem op het UMC. Dus toen hij daarna zei dat de bioptie niet was geslaagd was dit meer een soort meevaller voor me. Zijn eerste woorden gaven me namelijk heel even de indruk dat er uit het onderzoek een hele slechte kanker naar voren was gekomen. Mijn adem stokte op dat moment in mijn keel. Goed, die bioptie anderhalve week geleden. De radioloog had na afloop nog uitgelegd dat hij hoopte dat de patholoog genoeg had aan het weefsel wat zij weggenomen hadden. Dat is namelijk nooit helemaal zeker. En helaas, na het op kweek zetten bleken er niet genoeg cellen te zijn waar zij conclusies uit konden trekken. Wat nu? De arts vanmorgen kon daar geen antwoord op geven. Vanmiddag wordt ik in een disciplinair overleg besproken en de uitkomst hoor ik morgen...

In twee weken tijd heb ik zoveel kracht bijgespijkerd dat ik heel Bovenkerk kan rondlopen. Samen met het stukje naar ons appartement is dat zo'n kleine vijf kilometer. Niet slecht. De stokken liet ik al heel snel thuis en het tempo is aanzienlijker hoger dan de eerste keer. Het is natuurlijk wel een weelde dat ik vijf minuten lopen van huis midden in de polder sta, een prachtig oefengebied. Een reiger vliegt snel op maar deze zag ik vanaf een afstand al staan en kon ik makkelijk benaderen. Hij zag natuurlijk een lekker hapje in de sloot en bleef daar gebiologeerd naar kijken. Veel koeien in de wei, ik zag rood- en zwartbont.  Twee afspraken deze week. Donderdag in het ziekenhuis bij de arts die ik tot nu toe gezien heb. Ik hoop op een uitslag van de bioptie. Vrijdag heb ik een telefonisch gesprek met een oncologisch uroloog over de dubbel J stent die nog in mijn lijf zit en waar ik overigens geen last van heb.

Dit had ik nooit voor mogelijk gehouden, dat ik ruim vier weken niet zou kunnen lezen. Ik heb altijd gelezen en veel ook, als kind al, ik vrat boeken. Ik hoorde het wel van twee blogvriendinnen die borstkanker kregen, die konden ook een paar weken geen boek inkijken maar ik had niet gedacht dat mij dat zou overkomen, ik kon immers altijd en overal lezen. Nou, niet dus, zelfs een tijdschrift kon me niet boeien. Het waren natuurlijk ook wel heftige weken waarin ik veel meemaakte dus ik heb het maar bij een paar makkelijke Netflix filmpjes gehouden. Maar inmiddels lees ik weer, heerlijk dat de leeshonger weer terug is en inmiddels heb ik al weer van een paar niet al te zware boeken genoten.  Dit boek las ik kort voor ik in het ziekenhuis belandde. Water is de grote gemene deler in het verhaal. ' Water bewaart alle herinneringen. Het zijn de mensen die vergeten.' Een verloren gedicht, twee grote rivieren en drie opmerkelijke levens worden met elkaar verbonden door een enkele druppe...

Mijn kracht begint terug te komen, de oefeningen en het wandelen geven resultaat. Iemand vertelde me dat spieren een geheugen hebben, ik zocht het op en j a, spieren hebben een geheugen. Dit betekent dat spieren sneller terugwinnen aan spiermassa en kracht na een periode van inactiviteit dan bij een eerste keer trainen. Dit fenomeen, ook wel spiergeheugen of muscle memory genoemd, is te danken aan aanpassingen in de spieren en het zenuwstelsel, die opgeslagen worden in de hersenen. Ik ben altijd sportief geweest, heb altijd oefeningen gedaan en dat betaalt zich nu uit. Ik ben er zelf verbaasd over hoe snel ik herstel. Vanmiddag haalde ik het zesde bruggetje in Bovenkerk terwijl ik vanmorgen ook al boodschappen had gedaan en mijn balkon had schoongemaakt.   Na dat bruggenloopje moest ik wel een poosje gaan zitten hoor maar dat was geen straf, in de zon op mijn balkon. Morgen ga ik naar de kapper in Bergambacht, een heel avontuur want ik pak er de bus voor. Ik heb hier geen auto maar...

Kermis in Stolwijk en ik kan wel zeggen dat onze kinderen en kleinkinderen er liefhebbers van zijn. Ik vond deze foto van Luuk en Saar nog in mijn bestanden. Braaf in de draaimolen, spannend genoeg. Dan is dit weer heel wat anders. Dikke pret als je iemand keihard kan raken, ze krijgen er geen genoeg van. Ik heb ze allebei maar een kermiscentje gegeven om die ritjes een beetje te financieren. Stolkse kermis.  Heel het dorp loopt al vroeg uit voor het traditionele koekslaan, een wedstrijd  waarbij iedere partij probeert met de minste slagen de peperkoeken stuk te slaan die op de houten bokken liggen.  Het oude volksvermaak is al jarenlang onderdeel van de Stolkse kermis, die op Tweede Pinksterdag  haar hoogtepunt beleeft.  Dat is de dag voor de Stolkers, een echt volksfeest.  Het Dorpsplein zal nu wel vol staan met feestende mensen, jong en oud door elkaar. Maar zonder mij. Ik ga straks een lekker wandelingetje maken in Bovenkerk waar ik niets zal horen van ...

 Om half acht gistermorgen stapte ik in de auto bij Floor om naar het UMS Utrecht te rijden voor de biopsie. Het verkeer zat mee en we waren er veel te vroeg maar dat gaf mij de tijd om bloed te laten prikken wat ook die dag moest gebeuren. Pff, wat zaten daar veel mensen te wachten, gaan we dat wel halen voor onze afspraak om 9.15 uur bij radiologie? De medewerkster gaf mij een nummertje en verzekerde ons dat we dat wel zouden redden en dat lukte ook, net op het nippertjes want men had erg veel tijd nodig met mij voordat al die buisjes die nodig waren gevuld waren. Gauw naar de afdeling radiologie waar ik snel aan de beurt was. Ik werd ontvangen door twee verpleegkundigen en moest mijn bovenkleding uittrekken en plaats nemen op een smalle onderzoekstafel. Er werd een infuuus aangebracht want er zou tijdens de scans, ik zou er twee krijgen, contrastvloeistof ingespoten worden. Ze legden al wat uit over de werkwijze en toen kwam er een radioloog en een radiodiagnostisch laborant bij...

Een trouwe lezer van mijn blog reageerde deze week op mijn klacht over algehele slapte met een opmerking over het verlies van spierkracht. Dat bracht me aan het denken en ik zocht op internet wat dat inhield en las dat na een week ziekenhuis je zomaar 10 procent spiermassa verloren kan zijn. Poeh, daar schrok ik wel even van, geen wonder dat ik zoveel loshangend vel heb. Dit vraagt om actie! Eerst ben ik begonnen mijn knieoefeningen weer op te pakken. Het gaat goed met de nieuwe knieën, alleen nog wat stijf. Maar met deze oefeningen train ik de spieren in mijn hele been, vooral in de bovenbenen die in kracht en omvang duidelijk ingeboet hebben, ze zijn een stuk magerder. Heffen met een kilo aan mijn benen moet me daarbij helpen. Deze gewichten gebruik ik al jaren. Op advies van oudste zoon dumbles besteld die ik vandaag binnen kreeg. Hij zocht ook nog een filmpje voor me op hoe ze goed te gebruiken. Mijn bovenarmen zien er echt zielig uit, daar moet verandering in komen. Ook haalde ik ...

Nergens iets groens in huis, al die weken die ik hier ben al niet. Niets binnnen en ook niet op het balkon, zo verschrikkelijk kaal. Niets voor mij, ik hou van groen. Gelukkig kijk ik wel uit op een paar prachtige grote bomen. Maar gisteren was ik eindelijk in staat om met dochter Floor naar een leuk tuincentrum hier in de buurt te rijden waar ik van alles gekocht heb. Ik had alle lege sierpotten meegenomen dus dat was makkelijk vullen. Alleen deze blauwvaren moest even in de aarde gezet worden en dat werd daar keurig voor me gedaan. In deze sierpot op houten pootjes staat altijd juist deze varen en die doet het geweldig goed bij mij. De rechtse plant kon ik echt niet laten staan, een 'kindje op moeders schoot', zo'n leuke plant. Links dan weer iets straks, ik hou van tegenstellingen in planten. Ook in mijn hoekje met dierbare spulletjes nog wat groens. Het sierpotje vond ik jaren geleden in de kringloop, echt zeventiger jaren. Dit is voorlopig binnenshuis en ik ben er heel...

Kleinzoon Thijs gaf me de tip om eens bij de documentaires van Netflix te zoeken naar iets goeds om naar te kijken en bij mijn eerste poging gisteravond vond ik al direct iets heel moois. I n deze bekroonde korte documentaire ontwerpen en naaien mannen in een zwaar bewaakte gevangenis in Missouri prachtige gepersonaliseerde quilts voor pleegkinderen. Het is prachtig om te zien hoe toegewijd de mannen zijn en hoeveel aandacht ze besteden aan het maken van elke quilt. In de workshop lijken het zulke integere mannen, maar hun verleden strookt daar natuurlijk niet mee alhoewel ze door het werk wat ze doen andere inzichten krijgen.

Het is vandaag precies vijf weken geleden dat Mart en ik de spoedeisende hulp van het ziekenhuis in Aubenas binnenliepen en in die tussentijd is er nogal wat gebeurd met me. Behoorlijke problemen met de darmen, een stent ingebracht met een narcose, vervoerd worden naar twee verschillende ziekenhuizen, naar Nederland gereden, weer ziek geworden met weer een opname in een ziekenhuis. Dit heeft me lichamelijk geen goed gedaan, ik voel me erg slap en dat gaat maar niet over. Ik eet en slaap goed en rust ook overdag een of twee keer. Ik vraag me steeds meer af of dat slappe gevoel wordt veroorzaakt door de tumor in mijn lichaam. Pijn heb ik nagenoeg niet. Ik kan ieder moment opgeroepen worden voor de CT geleide bioptie, jammer dat het Hemelvaartweekend er tussen kwam. Ondertussen probeer ik kleine wandelingetjes te maken, Bovenkerk maar weer in. Ik haal net aan het eerste bruggetje, met stokken en langzaam lopend, maar onderwijl wel genietend van al het groen en geel aan de waterkant.