HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Ik ga weer door met de foto's van onze rondreis in Guatemala in december 2008. We waren gebleven bij het  marktleven van Chichicastenango, een van de grootste en levendigste markten in Midden-Amerika.  In de vroege ochtend worden het centrale plein van de stad en de omliggende zijstraten door de vele kraampjes een groot markt-doolhof. Wij zijn er ook vroeg want we gaan iets bijzonders zien volgens onze reisleider.  Lokale mensen in kleurrijke klederdracht met kinderen in draagdoeken op hun rug, karren vol goederen, kopers en verkopers, processies waarbij heiligen worden vereerd en heel veel mensen die hun weg door de mensenmassa proberen te vinden waaronder wij. Het gaat er ondanks de drukte gemoedelijk aan toe en het is een heerlijk schouwspel om te zien. Hoogtepunt is het kleine witte kerkje op de Plaza Central, verstopt tussen de kraampjes. Deze Santo Tomás kerk is het klassieke voorbeeld van hoe het katholieke geloof zich heeft vermengd met inheemse geloven en traditi...

De digitale wereld verandert zo snel dat veel mensen waaronder ikzelf hard moeten hollen om dit allemaal bij te houden. Ik moest laatst inloggen met DigiD en deed iets stoms en vervolgens nog iets stoms en toen lukte niets meer en moest ik een nieuw wachtwoord aanvragen wat drie dagen later in de bus zou liggen. Met behulp van dochter Floor is alles weer in orde gekomen en toen ik een paar dagen later het verhaal deed aan schoondochter Wietske raadde ze mij aan om de DigiHulplijn in mijn telefoon te zetten. Wietske werkt voor de Alliantie Digitaal Samenleven. Zij werken met de overheid, het bedrijfsleven en maatschappelijke organisaties aan één missie: iedereen kan mee blijven doen in de digitale samenleving. Een belangrijk voorbeeld die uit deze samenwerking is voortgekomen is de DigiHulplijn. Een gratis telefoonnummer die je zes dagen per week mag bellen, appen of mailen. Over allerlei digi-vragen: als je er even niet uitkomt met je DigiD, foto’s of bestanden wilt uploaden of omdat ...

Zoals ieder jaar in het vroege voorjaar kwamen we met een stel bloggers bijeen, ditmaal op Den Haag CS. De twee mannelijke blogvrienden, Ton en Sjoerd waren verhinderd maar we hadden nieuwe aanvulling,   Mieke en  Judy  waren er voor het eerst bij. En verder waren  Emie , Jeanne , Bettie en Els van de partij. Ontzettend leuk om elkaar nu eens niet te lezen maar weer eens te zien. Het is ontussen een gewoonte geworden, we geven elkaar een cadeautje, een kleinigheid maar hoor. Veel creativiteit onder de blogsters, kijk maar even op de foto. Niet van mij, ik heb me er gemakkelijk afgemaakt met wat lekkers uit het Suikerhuys. Het lag er op de eerdere foto niet bij maar dit was het cadeautje van Judy, een van onze twee nieuwelingen. Een door haar zelf geschilderde boekenlegger, ook nog geplastificeerd. Zo mooi. We dronken koffie, aten heerlijke broodjes en kletsten erop los. Al zouden we iedere maand bij elkaar komen dan zouden we nog niet uitgepraat raken. Met a...

En die geraniums kwamen er ook. Gistermiddag naar een wat groter tuincentrum gereden en daar kwamen ze net binnen, karren vol. Ik had liever de kleinbloeiende gehad maar deze zagen er zo goed uit dat ik ze met plezier voor lief nam. We beseffen het niet altijd maar we zijn zo verwend  met de kwaliteit van planten en struiken in ons land.  Het is nog vroeg in het jaar en daarom zijn tuincentra voorzichtig met het aanbieden van bepaalde planten. Een nachtje vorst kan zorgen voor boze klanten terwijl die klanten eigenlijk zelf ook wel weten dat ze om deze tijd van het jaar veel tuingoed nog niet buiten moeten zetten. Deze planten staan nu op ons balkon maar geeft het alsnog vorst op dan gaan ze naar binnen. Terwijl we naar de uitgang liepen heb ik niet teveel om me heen gekeken. Er stond zoveel moois, zo verleidelijk. Maar dit hier kon ik niet weerstaan. Voor deze bak met viooltjes in van die tere kleuren is vast nog wel plek in de auto, desnoods neem ik hem op schoot. 

In dit uitgestrekte poldergebied tussen Waarder en de Reeuwijkse Plassen kwamen we deze uitkijktoren tegen. De Wierickewachter is een prachtige uitkijkplaats voor bewoners, passanten en toeristen die dit gebied bezoeken. De uitkijktoren is ontstaan uit een kadeverbeteringsproject langs de enkele Wiericke. Ooorspronkelijk was het idee om de toren te bouwen in de 3 naastgelegen bomen, deze bleken daarvoor jammer genoeg te zwak. De bomen zijn nu een kunstwerk van aalscholvers die hun vleugels drogen door de wind.   Trappenlopen is nog steeds niet mijn favoriete bezigheid maar het uitzicht zal ongetwijfeld prachtig zijn. Het schijnt dat je daarboven de Reeuwijkse Plassen ziet liggen waar wij later op de fiets langs kwamen. De Enkele Wiericke is het bijna acht kilometer lange kanaal, grenzend aan het veenweidegebied Lange Ruige Weide. Gegraven in 1364 om het overtollige water van de Oude Rijn te kunnen lozen op de Hollandse IJssel loopt de Enkele Wiericke van Fort Wierickerschans tot ...

Hoe kwamen we nou op de fiets hier terecht, voor de fietsbrug bij Hekendorp over de Hollandsche IJssel waar we anders nooit komen? Dat kwam omdat ik aan het eind van de week persé een paar Pelargoniums, Franse geraniums mee wil nemen naar Frankrijk maar dat lukt niet. Ondanks de naam zijn ze in Frankrijk onwijs duur dus ik koop ze liever hier, ook om de kwaliteit. Maar dat gaat niet lukken want ze zijn nog niet te krijgen, te vroeg in het seizoen. Eigenwijs als ik ben fietsten we zaterdag toch een paar tuincentrums af om even te kijken. En zo kwamen we terug van de Welkoop langs de weg van Haastrecht naar Oudewater hier terecht om een doorsteek te maken naar Reeuwijk waar ik ook nog een klein tuincentrum wist. Deze brug is bekend geworden door de aanhouding bij Goejanverwellesluis van  Wilhelmina van Pruisen,  een gebeurtenis die plaatsvond op 28 juni 1787. Dit gebeurde op het hoogtepunt van de strijd tussen de Patriotten en Orangisten.   Deze Wilhelmina, de vrouw van s...

We fietsten een route die we eigenlijk nooit nemen maar daarover later meer. We kwamen in ieder geval door het buurtschap Hogebrug wat valt onder de gemeente Bodegraven-Reeuwijk. Dat is alleen maar polder zover je kunt kijken. En dan zie ik deze kringloop bij een boerderij. Mart fietste al door dus ik riep dat ik 'effe wil kijken' wat veel vrouwen gezegd zouden hebben. Dat blauw witte sevies trok mijn aandacht, ik dacht meteen aan blogvriendin Mieke die gek is op blauw wit servies. Ze was pas in het najaar begonnen vertelde de leuke jonge vrouw binnen maar nu begon de handel pas te lopen en dat kwam door het mooie weer van de laatste tijd, dan kon ze veel buiten zetten en dat trok natuurlijk bezoekers. Haha, vast allemaal vrouwen die net als ik 'effe wilden gaan kijken'. De tassen waren allemaal één euro er zaten echt mooie tussen. Maar ik hoefde niets, het was echt alleen maar om even te kijken. Ik dacht eerst, wat moet een kringloop hier midden in die  stille polder ...