Tussen Katwijk en Wassenaar

's Morgens op de koffie bij mijn schoonzus en in de middag gefiets in het Nationale Park Hollandse Duinen tussen Katwijk en Wassenaar. Verrassend dat de natuur zo anders was dan verleden week toen we van Noordwijkerhout naar Zandvoort fietsten. Daar zagen wel alleen duinlandschap, bijna zonder bomen en hier voerden de bomen de boventoon met hier en daar wat naaldbomen maar het meest loofbomen.

Al die bomen, ik was het vergeten. Ik heb voor ik trouwde in Wassenaar gewerkt en reed daar als het goed weer was met mijn mobylette vanuit Noordwijk heen. Als echt heel mooi weer was nam ik het duinpad en toen al genoot ik van die rit. Dat genieten van de natuur is nooit meer overgegaan.

Hier zaten we op een bankje aan een duinmeer onze broodjes op te eten. Alleen wat watervogels en wij. 

Nog even wachten tot begin november als de kleuren van de bomen op zijn mooist zijn maar met hier en daar wat kleur waren we ook al tevreden.

We fietsten door natuurreservaat Meijendel, een prachtig duingebied met veel duinmeren. Het is tevens een waterwingebied en wordt beheerd door waterbedrijf Dunea. Hier komt de Scheveningse watertoren in zicht. We schampten Scheveningen en reden daarna langs oefenterrein Waalsdorpervlakte. De Waalsdorpervlakte wordt sinds 2016 niet meer als militair oefenterrein gebruikt, nadat het ministerie van Defensie het terrein in beheer heeft gegeven aan Dunea. Hoewel er nog wel sportvelden en schietbanen van Defensie zijn en dat laatste was duidelijk te horen.

Daarna kwamen de parken en landgoederen van Wassenaar aan de beurt. Prachtige natuur en nog steeds reden we alleen maar over fietspaden, een genot.

Deze ienieminie paddenstoeltjes dragen de wat onwerkelijk naam grote bloedsteelmycena. Hoezo grote?

Ik zou ze natuurlijk nooit gezien hebben als niet een wat ouderen man uit een paadje kwam en ik hem vroeg of hij paddenstoelen had gezien. Niet veel zei hij maar hier staat wel een heel bijzondere. Als je hem breekt komt er donkerroodbruin vocht uit. Duidelijk een kenner die man. 

Dit grote huis keek uit op de vijver met de fontein op de foto hierboven. Prins Frederik der Nederlanden, de tweede zoon van koning Willem I, woonde en overleed in het landhuis. Het gebouw is sinds 1925 in gebruik als het raadhuis van de gemeente Wassenaar.

Deze verlaten gebouwen herinneren aan het Vliegkamp Valkenburg wat al sinds 2006 dicht is maar ik heb er veel herinneringen aan. Op de middelbaren school had ik een vriendin die er vlakbij woonde en haar vader werkte daar bij de marine. Ik mocht vaak met haar mee als de Indische rijsttafel geserveerd werd in de kantine, de befaamde 'Blauwe hap'. Smullen geblazen.

En als ik niet door de duinroute nam op mijn bromfietsje om op mijn werk te komen nam ik de route door vliegkamp Valkenburg, er liep een openbare weg dwars door het kamp met aan weerkanten van de weg gebouwen. Overal marinemensen en zag ik de mannen op appèl staan.

Al vijftien jaar wordt de musical Soldaat van Oranje in een overgebleven hangaar van het vliegveld uitgevoerd. Ik had het geluk om al na een paar weken na de première er samen met mijn dochter heen te kunnen gaan. Ze kon kaartjes via haar werk kopen. Als je er nog nooit geweest vent, doen! Een belevenis.

Het boezemgemaal Rijnland is een beschermd rijksmonument zorgt voor droge voeten in de Randstad. 

De rivier die bij Katwijk in zee uitstroomt, is de Oude Rijn. Tegenwoordig stroomt het water van de Rijn de Noordzee in via een gekanaliseerd deel, het Uitwateringskanaal.

Hier vandaan reden we over Katwijks boulevard naar onze auto. Weer een prachtige rit, op naar de volgende.