Toen we gisteren aan het wandelen waren werd er rondom ons druk geschoten, jagers. We liepen op een breed pad en we hadden goed zicht, dus erg bang waren we niet. De jager hierboven verzekerde ons dat het feest bijna afgelopen was. Iets verderop kwamen we zijn collega tegen die net zijn jachtbuit aan het inladen was, een dood hert. Hij lag het beest weer op de grond, zodat ik een goede foto kon maken, was reuzetrots. Ze waren die ochtend ook nog op een groep van zeker tien zwijnen gestoten,vertelde hij ons en daarvan hadden ze er een geschoten. Hij legde ons van alles uit, liet zien hoe het hert een merkteken kreeg en vertelde dat hij ook nog een formulier in moest vullen en opsturen. Affijn, het is misschien in vele ogen gruwelijk, die jacht, maar het is gelukkig wel aan regels gebonden. Zo vertelde hij ook dat zijn groep nu voor de maand januari aan hun limiet zat. Ach, dan ga ik in plaats van jagen lekker fietsen, zei hij.
Ons dagelijks leven in Frankrijk en in Nederland
Reacties