Doorgaan naar hoofdcontent

Jacht

Toen we gisteren aan het wandelen waren werd er rondom ons druk geschoten, jagers. We liepen op een breed pad en we hadden goed zicht, dus erg bang waren we niet. De jager hierboven verzekerde ons dat het feest bijna afgelopen was. Iets verderop kwamen we zijn collega tegen die net zijn jachtbuit aan het inladen was, een dood hert. Hij lag het beest weer op de grond, zodat ik  een goede foto kon maken, was reuzetrots. Ze waren die ochtend ook nog op een groep van zeker tien zwijnen gestoten,vertelde hij ons en daarvan hadden ze er een geschoten. Hij legde ons van alles uit, liet zien hoe het hert een merkteken kreeg en vertelde dat hij ook nog een formulier in moest vullen en opsturen. Affijn, het is misschien in vele ogen gruwelijk, die jacht, maar het is gelukkig wel aan regels gebonden. Zo vertelde hij ook dat zijn groep nu voor de maand januari aan hun limiet zat. Ach, dan ga ik in plaats van jagen lekker fietsen, zei hij.



Reacties

Marianne zei…
Misschien ben ik al aardig verfranst, maar het schokt mij helemaal niet. Dat hertje is jammer genoeg dood, maar het heeft waarschijnlijk een mooi leven gehad. En we eten er ook lekker van, dus voor mij veel liever zó dan uit de bio-industrie waar veel meer dierenleed is.
Marthy zei…
Ik heb hetzelfde gevoel, Marianne, en dat komt waarschijnlijk ook omdat wij veel in dat Franse land zijn te te midden van mensen die gek zijn op jagen. Maar tegelijkertijd begrijp ik heel goed dat er mensen zijn die dit wel schokt.