April 2002 en we zijn weer in de Ardèche. We hebben mijn broer Joop meegenomen want er valt genoeg te doen dit keer. De meesten van mijn broers zijn vakmensen, dat soort mensen kan je heel goed gebruiken met een eeuwenoud huis in Frankrijk.
Nieuwe poortdeuren, in Nederland gemaakt door mijn oudste broer, vakman timmerman. Ze stonden al in de grondverf en Mart geeft ze hier een mooie grijsblauwe kleur.
 |
| De deur goed afstellen is nog een precies werkje. Al het oude ijzeren beslag is hergebruikt. |
Ook het tuinschuurtje, het voormalige buitentoilet, kreeg een nieuwe deur.
We maakten een paar prachtige wandelingen. Zowel Joop als Mart hebben geen hoogtevrees terwijl ik met trillende handen en pijn in mijn buik foto's neem.
Het edele tweetal voor de deuren waar we hartstikke blij mee waren.
Voordat we weer vertrokken moest er nog even gemaaid worden. Wat was dat boompje nog klein, ongelooflijk. Het is nu een flinkerd, Mart heeft hem verleden week nog gesnoeid. We hebben hem zelf geplant, het is een een moerbei met bladeren van een plataan.
Joop ontfermde zich nog even over een boomstronk die daar in de weg stond. Dit terrein werd later onze moestuin.
In mei kwam ik weer terug met de trein. Heerlijke wandelingen met Maria gemaakt. Voorjaarsbloemen, prachtig weer, korte broek en blote armen. Dit noemde ik altijd mijn vitamineweekje.
Reacties