Onbestorven weduwe voor een week

Vanmorgen om vijf uur zwaaide ik mijn echtgenoot uit die voor een weekje naar het Franse huis vertrok om nog wat klusjes te doen. Voor het eerst in de twintig jaar dat we het huis daar hebben ging hij in zijn eentje, terwijl ik er al vaak alleen ben geweest. In mijn werkzame leven ging ik ieder jaar in mei of juni voor een dag of tien naar de Ardèche, altijd met de trein. Heerlijk was dat, beetje tuinieren, wat schoonmaken en veel lezen. Mart had het in die maanden altijd veel te druk in zijn fietsenzaak, dus genoot ik in mijn eentje van de dan prachtige natuur daar. Hij vond het fijn om nu even naar Frankrijk te gaan en ik vind het fijn om even thuis te blijven. Prima toch!