HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Blogvriendin Toos vertelde op haar blog wat over de Maas-Waal fietsroute  en ik reageerde daarop dat die route wel wat voor ons zou zijn. Prompt kreeg ik deze mooie kaart van Toos toegestuurd, heel aardig van haar. Toen wij afgelopen dinsdag zagen dat we de dag erop nog mooi weer zouden krijgen lag die kaart nog voor mijn neus. Dan gaan we we die route van Toos rijden zei ik spontaan en aldus geschiedde. Natuurlijk zou de route mooier zijn in het voorjaar als de bermen en dijken in bloei zouden staan had Toos al gezegd maar wij waren woensdag meer dan tevreden. De voorlopig laatste mooie dag, nog genoeg kleur in de natuur en een nu heerlijk rustige route. Veel oude boerderijtjes langs de dijk, mooie kleine dorpjes, er was heel wat te zien. De foto toont de Prins Willem-Alexanderbrug, een bekende betonnen tuibrug in Nederland. De brug overspant de rivier de Waal en verbindt de Betuwe met het Land van Maas en Waal. De protenstantse kerk in Boven-Leeuwen omgeven door kleurrijke bomen....

Ik bestelde de tickets voor deze film al op 23 oktober en ondertussen heb ik op verschillende blogs recensies gelezen en die waren allemaal lovend. Wij bekeken hem gistermiddag. De film gaat over twee echtparen, vrienden van elkaar en hun twee dochters en die dochters krijgen een ongeluk. Verder ga ik niets vertellen over deze film, dat is al genoeg gedaan en van juist deze film moet je volgens mij zo weinig mogelijk weten, des te meer wordt je verrast. Maar ik beloof je, gedurende de hele film zit je figuurlijk gesproken op de punt van je stoel. Deze film is gebaseerd op 'We doen wat we kunnen' van schrijver en acteur Lykele Muus.  We troffen het, Filmhuis Gouda organiseert maandelijks op donderdagmiddag de Boek- en Film reeks Woorden worden beelden die steeds bestaat uit een lezing voorafgaand aan de filmvertoning. Waarom wil een regisseur per se dat ene boek verfilmen? Wat is er zo bijzonder aan? In de lezingen bespreekt programmeur van Filmhuis Gouda en tevens filmwetenscha...

Dit zagen we in Breda. Daar passen ze kunst toe om zebrapaden beter op te laten vallen. Ze werden ermee zelfs gen omineerd voor Nationale verkeersveiligheidsprijs 2018.  Geen knipperlichten, geen verkeersborden, maar een kunstwerk. Zo moeten zebrapaden in Breda extra opvallen. We zagen de straatfiguren al direct in de buurt van het station toen we met onze wandeling door de stad begonnen. En denk nu niet dat dit het enige figuur is wat men gebruikte. Kijk hier  maar eens hoe leuk die straatkunst is toegepast. Ik vind het een aanrader voor andere steden. Leuk en nuttig.

Wat hadden wij een leuke B & B daar in Brabant, echt een voltreffer. Zo helemaal onze smaak. Een ruime kamer met heerlijke bedden.  Gezellige inrichting met alle comfort. B&B ‘Bij Ome Jos', hij staat hier op de foto, is na jarenlange restauratie ontstaan in een boerderij waarvan de vorige bewoner, ome Jos de eigenaar was. Eric e n Ellen, de huidige eigenaren zijn familie van hem. Zij hebben hun  best gedaan om zoveel mogelijk van de boerderij en de bijgebouwen in oorspronkelijke staat te laten.   's Morgens een lekker ontbijtje in de gezellige gezamenlijke woonkeuken.  Met versgebakken brood/broodjes, eitje van eigen kippen, eigen gemaakte jam, fruit uit eigen boomgaard en nog veel meer lokale lekkernijen blijf je bijna zitten daar aan die ontbijttafel. Ook niet onbelangrijk, onze fietsen konden hier veilig gestald worden. Dit is is de buitenkant, een authentieke langgevelboerderij, gelegen in het buitengebied van het Brabantse Diessen. Voor geïnteresseerden:...

Bijna half november en nog steeds redelijk weer dus in de benen vanmorgen. Ik had mijn fototoestel ingesteld op zwartwit fotografie, wilde weleens kijken hoe dat uitpakte. Matig tevreden, meestal vind ik kleur mooier alhoewel ik de boerderij wel wat vind hebben. Behalve de neuropathy had ik nog wat anderen problemen met voeten en benen maar nu het weer wat beter gaat dankzij mijn masseuse Suze lopen we weer wat meer kilometers. Vanmorgen 8km en daar ben ik heel blij mee.

Na twee dagen heerlijk gefietst te hebben deden we zondag op weg naar huis nog een dagje Breda. Hier kwamen we de stad binnenlopen, meteen al historie. Di t is het Spanjaardsgat, een waterpoort die ligt tussen de Granaattoren en de Duiventoren van het Kasteel van Breda in het centrum van Breda. Achter Brasserie 't Zusje zie je de Grote of Onze-Lieve-Vrouwekerk, een monument en herkenningspunt in de stad. Een rijtje meeuwen op een brugleuning, alles in de gaten houdend. Brutale rakkers.   Dit vond ik erg grappig, een standbeeld van Sinte Juttemis. Dat kan helemaal niet, dacht ik,   Sinte Juttemis is een uitdrukking die  'nooit' betekent, omdat er geen echte heilige of feestdag is die zo heet.  Ik zocht het later op. Het verwijst naar de periode dat de kerk carnaval verbood en stelde dat dit 'met Sint-Juttemis' weer mocht, wat dus nooit was. Nog even de Grote Kerk in beeld. Zowel vanwege haar bouw als vanwege haar ligging wordt de kerk tot een van de mooiste ...

We hebben heel wat in Limburg gewandeld en ik heb daar altijd veel kapelletje op de foto gezet. Dus ik was aangenaam verrast toen ik ze ook in Brabant aantrof. Ik hou van kapelletjes en ze gaan altijd op de foto bij mij. Dit vond ik een hele mooie met dat torentje op het dak. 1637, wat een historie. Van binnen heel aandoenlijk met bidprentjes en foto's van overledenen. De naam alleen al, 'Troosteres der Bedrukten', daar stop je toch even voor. Een Mariakerkje, heel eenvoudig, helemaal mijn smaak. En ja hoor, over de grens met België troffen we er ook nog twee. Dit gebouwtje leek ons niet zo oud.  Veel lichtjes op het kleine altaar die allemaal brandden. En dit is weer een oud gebouwtje met een prachtige bouwstijl. Het is de Rovertkappel in Hulsel bij Poppel. De legende gaat dat er in de Valentinuskerk hosties en relikwieën werden ontvreemd. Een herder die daar rondtrok met zijn schaapskudde  hield plotseling.  Een herder die daar rondtrok met zijn schaapskudde hield ...

Na een heerlijk ontbijtje vanmorgen in onze voortreffelijke B&B stapten we weer op de fiets voor een nieuwe tour. Al snel passeerden we deze man die stond te schilderen, ik zag hem nog net op tijd, was er eigenlijk al voorbij, stopte en keerde om want er was iets vreemds aan. Dit was geen mens maar een beeld van zo'n vier meter hoog volgens onze schatting. Levensecht en prachtig zo in het landschap. Vlak voor dit huis gingen we rechts de hoek om, ik zag het ook net op tijd anders waren we al verder geweest. Volgens Mart kijk ik teveel links en rechts. Ik doe dat inderdaad want ik wil niets missen, zeker zo'n mooi huis niet. Op de gevel van het huis een gedenksteen voor het begin van de ontginning van het landgoed 'De Utrecht'.  De datum van de ontginning is 25 mei 1899. De steen is een voorbeeld van Art Nouveau-stijl. Vanaf 1898 kocht verzekeringsmaatschappij De Utrecht in de gemeentes De Mierden en Hilvarenbeek grote stukken heidegebied om er een land- goed van te ...