HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

In het fotomuseum was ook de World Press Fototentoonstelling te zien die we bezochten. Deze keer niet op grote panelen zoals we negen jaar geleden in Maastricht zagen maar kleinere foto's van allemaal hetzelfde formaat. Dit is natuurlijk geen groot museum, de ruimte zal er niet geweest zijn. In 1955 organiseert een groep Nederlandse fotografen de eerste World Press Photo Wedstrijd  om haar werk te kunnen tonen aan een wereldwijd publiek. De eerste winnende World Press Photo in 1955 was van de Deense fotograaf Mogens von Haven, waarop een motorcrosser van zijn motor valt tijdens een wedstrijd.  Het wordt werelds grootste en meest prestigieuze fotografiewedstrijd. Nooit geweten dat  World Press Photo   van Nederlandse oorsprong is. Gabriela Oráa is een Venezolaanse fotojournaliste, bekend om haar werk over politieke en sociale kwesties en mensenrechtens chendingen in Venezuela.  De laatste hoop. Leider van de Venozulaanse oppositie Corina Machado begroet haar aanh...

Wij reden gisteren vanuit Utrecht naar Hilversum om daar het museum te bezoeken. Er waren twee tentoonstellingen die ik daar wilde zien. De eerste was eigenlijk meer een activiteit maar ook leuk voor Sinterklaasfans zoals ik. Hier kom je te weten waar de Sint slaapt als hij in Nederland is want je kan een kijkje nemen in zijn slaapkamer.   Hoe ziet het bed van Sinterklaas eruit? Wat bewaart hij in zijn kamer?  De Slaapkamer van Sinterklaas is te bezoeken voor jong en oud. Klassen, Bso's, iedereen is welkom. Reserveren is alleen noodzakelijk voor groepen van 10 personen of meer. Sint is bijna dagelijks aanwezig. Maar helaas, nu zal je moeten wachten tot volgend jaar. In de Slaapkamer van Sinterklaas leer je meer over de geschiedenis van dit bijzondere feest. Je ziet een speciale tentoonstelling met foto's over het feest. Aankomst van Sinterklaas in een Brabants dorp, in de buurt van Veldhoven, rond 1900. Rond 1900 was Sinterklaas een bekende figuur, maar de Pieten, en vooral de...

Net na de middag had ik een afspraak in het UMC voor een MRI. De neuroloog wilde laten onderzoeken of de neuropathie uit mijn rug kwam omdat ik de eerste verschijnselen al had voor de eerste chemo. Dat moest dus vandaag plaatsvinden maar eerst ging ik lopen in Oudewater. En Mart ging mee. Hij wilde mij eerst brengen en later weer halen en dan weer die richting uit, we komen dan langs Oudewater om naar Utrecht te gaan. Ik belde Joke, een van onze leidsters en vroeg of Mart mee kon lopen, hij heeft Nordic walking stokken. Dat was natuurlijk geen probleem, gezellig een man erbij, zoveel lopen er niet mee. En na vijf kwartier pittig gelopen te hebben schoven we aan een tafel in de voetbalkantine aan voor koffie met Sinterklaas heerlijkheden. We waren met ruim twintig vrouwen en drie mannen en het was heel gezellig. Daarna konden we op ons gemak naar Utrecht rijden, in het UMC was de wachttijd bij onze binnenkomst voor een MRI tien minuten. Dat wordt keurig aangegeven op borden. We hadden l...

Naar de kringloop gisteren, wat spulletjes wegbrengen en ik liep even naar binnen. Ik zocht iets speciaals, namelijk dit boekje. Het is nog te koop hoor maar ik kan me voorstellen dat mensen die niet in taal geïnteresseerd zijn dit boekje zomaar wegdoen als ze het ooit gekregen hebben.  Bij de Dorcas in Bergambacht wordt de goedgevulde bibliotheekafdeling beheerd door een aardige man en ik vroeg hem specifiek naar dit boekje. Hij liep er zo naar toe en haalde het van de plank en constateerde samen met mij dat het splinternieuw was. Achtenzestigste druk, februari 2025. Mijn veronderstelling dat er mensen zijn die dit boekje wegdoen was dus juist. Ik betaalde er 75 eurocent voor. Ik heb het boekje zelf ook, gekregen van een goede vriendin. Het ligt op het toilet want daar zit een mens soms wat langer en dan lees ik er een paar stukjes in. Droog komisch hoe die Paulien Cornelisse over taal schrijft. Onze oudste zoon en ook zijn oudste zoon zijn goed in taal en hebben weleens de neigin...

Dit werk is gemaakt door  het Nederlandse duo Thomas & Jurgen uit Rotterdam. Het valt niet mee om zo'n langwerpig werk in een smalle straat of steeg in zijn geheel op de foto te krijgen, je staat soms letterlijk met je rug tegen de muur. Er zit nog een leuk verhaal aan deze muurschildering vast.  De moeder en zus van Vincent van Gogh woonde een in krap huisje in Breda. Hun inboedel, waaronder kisten met werk van Vincent werd elders op zolder opgeslagen. Na hun verhuizing naar Leiden bleven de kisten in Breda. De nieuwe eigenaar verkocht de werken van Vincent voor een dubbeltje per stuk. Pas later ontdekte hij hoe waardevol de werken waren. De tekst “Trash to Treasure” illustreert deze gebeurtenis.  

  Vanuit de Vlist fietsten we gisteren Schoonhoven in waar we wilden lunchen, we waren nog maar op een kwart van de route. We waren laat vertrokken omdat we rond een uur of elf meer zon hadden verwacht maar dat viel tegen. We vonden een gezellig tentje, druk bezocht door racefietsers en wandelaars met rugzakken en aten er een lekker broodje croquet. Schoonhoven, ook wel de Zilverstad genoemd wegens het Zilvermuseum, is een mooi oud plaatsje met vooral aan de Haven prachtige historische panden. De kerk is de Grote of Barthelemeüskerk, vermoedelijk in de 13e of 14e eeuw gebouwd. Na een laatste blik op de Haven sloegen we rechtsaf naar de Lekdijk. Zoals altijd is het op de Lek druk met scheepvaartverkeer, dat gaat zondags gewoon door. Links op het water een duwboot die twee duwbakken voortstuwt.  De duwboot duwt de bakken, die zelf geen aandrijving hebben, als een duweenheid of konvooi. Dit is een veelvoorkomende vorm van binnenvaart voor het vervoer van grote hoeveelheden vracht...

Goed weer om te fietsen vandaag en we hadden  een leuk rondje voor ogen. We begonnen van huis en fietsten door de Bilwijkerpolder richting Haastrecht waar we achterom het zwembad richting de Vlist reden. Eerst nog maar eens de Haastrechtermolen op de foto. Al tientallen malen door mij gefotografeerd maar hij is te mooi zo met dat ondergelopen land ervoor om het te laten. Het Doove Gat, een natuurgebied dat populair is onder weidevogels, watervogels en veel doortrekkers. En nu nagenoeg niets te zien. Ik was nog zoekende met mijn lens in de verkeerde hoek toen Mart plots waarschuwde. Kijk snel links en ik was net op tijd om deze zwerm vogels te zien. Klik zei mijn toestel en wat het was geworden wist ik niet. Je krijgt geen kans om zoiets over te doen. Want meteen vlogen ze omlaag om te landen en alweer moest ik snel zoeken met mijn lens waar ze gebleven waren. En nu de vraag welke vogels het zijn. Zouden het scholeksters kunnen zijn? Ik heb te weinig verstand van vogels om een oorde...

Een koude wind vanmorgen in de polder, ik had eigenlijk een muts op moeten zetten. Beetje saai zonder koeien in de wei, die staan allemaal op stal nu maar hier en daar lopen er nog wel wat schapen. En zwanen, die zie je altijd. Bij deze twee zwanen scharrelden ook wat eenden rond en vlogen net wat vogels op. Vanmiddag gaan we Sinterklaas helpen met inpakken van de cadeautjes. Leuke bezigheid op zo'n sombere dag. We vieren het feest van de Goedheiligman volgende week zondag en voor die tijd moet er nog veel gedaan worden. Ik moet gedichten maken, het hele spul blijft eten en ik wil nog wat bakken. Dat wordt een volle maar gezellige week.

In een rustige, progressieve plaats in Cleveland is alles minutieus gepland. Van de lay-out van de straten tot de kleur van de huizen en de succesvolle levens van de bewoners. Niemand is beter in het hantereren van deze principes dan Elena Richardson. Totdat Mia Warren, kunstenaar en alleenstaande moeder en haar puberdochter Pearl niet alleen een huis van de Richardsons huren, maar ook een belangrijk onderdeel van de familie worden. Wanneer vrienden van de Richardsons in een lastige voogdijzaak belanden, komen Mia en Elena lijnrecht tegenover elkaar te staan. Elena vertrouwt Mia en haar motieven niet en is vastberaden om de geheimen uit Mia’s verleden op te rakelen. Maar haar obsessie komt haar duur te staan. Ik las dit boek in twee dagen uit. Het intrigeerde me, ik wilde perse weten welke wending dit boek zou nemen en daarom kon ik het bijna niet wegleggen. Prettig leesbaar en beslist een aanrader. En verleden week las ik dit boek van dezelfde schrijster uit.    ‘Lydia is d...

Vanmorgen heb ik de zesde chemo gehad. De zesde van de acht kuren die ik zou krijgen, nog twee te gaan. Dit is de standaardbehandeling R-CVP die ik krijg. Nog een kuur half  december en de laatste de tweede week van januari. Ik ben er verbaasd over hoe snel het is gegaan. De eerste chemo kreeg ik 1 juli en dan lijkt januari nog heel ver weg maar dat is me alles meegevallen.  We spraken er gisteren met de hematoloog over. Ik vroeg hoe het zou gaan na die achtste chemo. Ik krijg dan eerst een PET-scan om te zien hoever de lymfoom geslonken is en als dat een goed resultaat geeft is het mogelijk dat men voorlopig stopt met chemo. Misschien kan de stent er dan ook uit. De arts vertelde nogmaals dat het nooit over zou gaan maar daar ben ik me goed van bewust. En ik vertelde hem nogmaals dat wij optimisten zijn en hij zei  lachend bij het afscheid dat hij dat al ingeschat had.

Toen ik mijn eerste chemo kreeg vroegen veel mensen, vooral vrouwen met een bezorgd gezicht of mijn haar uit zou gaan vallen. Eerlijk gezegd wist ik het niet, ik had er niet naar gevraagd, ik kon me er ook niet zo druk over maken. Ik zei dan altijd dat ik twee dozen mooie sjawls had en die zou ik dan wel over mijn hoofd gaan knopen en anders kocht ik wel zo'n mutsje. Al een paar weken na de eerste chemo begon ik haar te verliezen, niet met plukken maar zeer regelmatig.  Het is een bijwerking van chemotherapie. Dat komt omdat de cytostatica de haarvormende cellen kunnen beschadigen. Hierdoor wordt er minder of geen nieuw haar gemaakt. Het haar wordt dunner, breekt snel of valt uit. Meestal valt eerst het hoofdhaar uit, maar ook andere lichaamsbeharing kan uitvallen. En niet van alle soorten chemotherapie valt je haar uit. Dat heeft te maken met de soort en hoeveelheid chemotherapie die je krijgt.  Ondertussen zit er na vijf chemo's niet zoveel haar meer op mijn hoofd. Het was a...

We haalden vanmorgen de Coronavaccinatie, de zoveelste, ik ben de tel kwijtgeraakt. We namen een buurman mee die bang was dat hij de weg niet zou vinden op dat grote industrieterrein. Eerst zouden we op de fiets gaan maar er kwam rond negen uur een vies regentje uit de lucht vallen dus besloten we om toch maar de auto te pakken. Toen ik deze foto nam leek het niet druk maar de werkelijkheid was anders, het was ontzettend druk en half Stolwijk was vertegenwoordigd. We spraken erover hoe en wanneer het begon, ik weet dat nog precies. Wij hadden een paar weken van te voren met kinderen en kleinkinderen afgesproken om op 15 maart 2020 te gaan wandelen in het Panbos bij Katwijk, daar kwamen vroeger al met de kinderen. Het was prachtig weer en heel druk op het parkeerterrein en daar werden wij, de volwassenen dan, opeens wat onrustig van. Besmetting met Corona was aan de orde en wij liepen hier zo maar?  Ik kende weg daar, we kwamen er vroeger al met mijn vader en al snel liepen wij zond...

Tijdens de Maas en Waal route die we laatst fietsten zochten we rond de middag een plekje om onze broodjes op te eten en stopten bij een bos. Door een prachtig groot hek gingen we naar binnen en zagen aan het eind van de laan in de verte een landhuis liggen. Het bleek hier de Heerlijkheid Horssen te zijn. We vonden een lekker plekje om te zitten maar rondom ons zagen we veel kabouter staan en ik zag ook een huisje waar ik eens ging kijken. Dit stond op de borden naast het huisje.  Geweldig vind ik dit soort initiatieven, wat ontzetten leuk. Thuis even op internet gekeken of er meer te lezen was over dit 'kabouterbos'. Ja hoor, genoeg.  Het 'kabouterbos' in Horssen is een bos bij de Heerlijkheid waar bewoners en kinderen kabouters en andere figuurtjes en attributen hebben neergezet. Het is een gemeenschapsinitiatief en geen officiële route, maar een plek waar mensen hun kabouters een mooi plekje kunnen geven en anderen ze kunnen bewonderen. Soms worden er ook activiteite...