HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Zondagochtend moest het er maar eens van komen, dat rondje Schoonouwen in zijn geheel doen. Ik voelde me goed en het was prachtig weer met van die mooie Hollandse luchten. Het weiland naast de picknickbank waar ik even pauzeerde stond voli met zwartbonte koeien en één bruine. Die geeft chocolademelk zeiden we dan vroeger. Uit de verte zag ik op het fietspad een koe oversteken, vreemd dacht ik, zou die losgebroken zijn. Maar nee hoor, toen ik dichterbij kwam zag ik dat er nog meer dames overstaken. Hallo zeg, er komt nog een hele rij. Ga ik daar op wachten? Net tussen deze twee stak ik over, er was voldoende ruimte maar deze roodbonte mevrouw ergerde zich aan mij, ze versnelde haar pas en begon agressief te doen, ik brak bijna mijn benen over het veerooster. Nee, ik vond je niet aardig. Grappig, de koeien staken ook nog een brug over voordat ze lekker konden gaan grazen. Al met al hebben ze een flinke ochtenwandeling gemaakt, net als ik.

Luuk wordt volgende week veertien jaar en gisteravond werd er alvast een feestje gevierd voor familie en vrienden. Het was mooi weer dus het kon nog in de tuin. Veertien jaar geleden vierden Mart en ik ons veertig jarig trouwfeest bij ons in de tuin en die avond werd hij geboren. School is niet zijn favoriete ding maar hij ging met een mooie lijst over naar havo 3 wat ik een geweldige prestatie vond. Zijn vader leefde zich weer uit op zijn barbecue, hamburgers deze keer. Plak kaas erop, gebraden uienringen erbij en wat saus, ze smaakten heerlijk. Er was ook nog een lekkere koolsalade bij en alles vond gretig aftrek.

De laatste week heb ik steeds verder gelopen op de ka en gisteren en vandaag liep ik hem helemaal af. Heen en terug is dat zeven kilometer, niet slecht. Bij deze picknickbank ga ik even zitten, drink wat water en en eet wat Sultana koekjes. Achter me ligt het fietspad wat uitkomt in de Vlist en ga je iets verderop links dan kom je in Bergambacht uit. Voor mij allemaal nog veel te ver, ik wil rechts, buurtschap Schoonhouwen door en dan de Tentweg terug naar het dorp. Maar dat is totaal bijna achtenenhalve kilometer dus dan moet ik in een keer anderhalve kilometer meer lopen. Normaal voor mij een fluitje van een cent maar nu is niets normaal, moet ik rekening houden met iedere paar honderd meter. En ik kom op dat stuk geen bankje meer tegen. Misschien morgen, als ik me heel goed voel.

Voordat ik gisterochtend de chemo kreeg gingen we eerst naar de vijfde verdieping naar het VAS-team (Vascular Access Service team) wat gespecialiseerd in het plaatsen van infusen, vooral bij patiënten bij wie dit moeilijk gaat. Dit team zorgt voor de juiste selectie, plaatsing met echografie en veiligheid van de katheters om de continuïteit van de behandeling te waarborgen. Echt fantastisch daar en dan ook nog een prikker met humor, lachen dus. In een wip zat dat infuus erin, bijna geen pijn gevoeld. Terwijl ik dit nu zit te typen krijg ik een telefoontje van het ziekenhuis over de MRI voor het leveronderzoek aanstaande maandag. Er is een afspraak gemaakt bij het VAS-team, kan ik iets eerder komen dan zetten zij het infuus er weer in. Hoe attent, wat wordt er goed op me gelet.  Daarna een verdieping lager naar dagbehandeling Hematologie. Weer op een bed, die mooie stoelen zijn voor korte behandelingen. Het stelt niets voor, die chemo, het doet geen pijn. Je zit op een bed en het in...

Gisteren een bloedonderzoek en een gesprek met de hematoloog. De chemo kan vamiddag doorgaan, hij vond mij heel fit. Verder vertelde hij dat ik acht chemokuren ga krijgen en dat er na de vierde een CT scan gemaakt wordt om het effect van de behandeling te beoordelen.  Hij had ook de uitslag van de tweede echo en punctie van de schildklier en die was goed. De diagnose van een schildkliernodus wordt gesteld via een combinatie van twee classificatiesystemen en de scores lopen van 1 tot 5. De eerste twee zijn gunstig, 3 is twijfelachtig en bij 4 en 5 is er verdenking op iets kwaadaardigs. Ik had bij het eerste onderzoek score 3 dus dan wordt er een nieuw onderzoek gedaan en daarvan had ik nu score 2. Dus niets meer om me zorgen over te maken. De twee jonge radiologen die me het tweede onderzoek afnamen hadden me dat van die scores haarfijn uitgelegd. Heel fijn want ik wil graag alles weten en dan heb ik jullie ook nog wat te vertellen. We hebben uitgebreid gepraat over de polyneuropath...

Ik loop nog iedere ochtend en neem ondertussen ook alweer een stuk van de ka. Iedere ochtend ga ik wat verder. De teller staat nu op ruim zes kilometer, heel tevreden mee.  Veel kleur is er niet meer op de ka, de wilgenroosjes zijn nagenoeg allemaal uitgebloeid. Mooie wolkenluchten deze ochtend. Kijk, toch nog wat kleur, een lijsterbes. Vanmiddag moet ik voor onderzoek naar het ziekenhuis en dan heb ik morgen de tweede chemo. Ik ben benieuwd hoe het in de weken erna zal gaan. Er zal wel een moment komen dat ik een paar kilometer moet inleveren.

Ieder jaar tijdens de laatste week van de zomervakantie is er weer Speelweek in Stolwijk. Komend jaar voor de 55ste keer, onze kinderen deden al mee toen ze op de basisschool zaten. Dit jaar doet Saar voor de laatste keer mee. De eerste dag begon in het zwembad wat achter ons appartementengebouw ligt dus ik kon vanaf onze gallerij foto's nemen. Het was prachtig weer, prima voor zo'n zwembadfeest met allerlei spelletjes. 's Morgensvroeg werden de tenten al opgezet en 's avonds kwam de brandweer voor een spectaculaire opening. Het meest spannend voor de hoogste klassen is een nachttocht door de polder. Er is een grote groep vrijwilligers om alles in goede banen te leiden waaronder kleinzoon Luuk, hij hielp verleden jaar ook al mee. Zijn neef Sebas is deze week in Den Haag ook begeleider maar dan bij een voetbalkamp.

Na een heerlijke week in het Franse huis samen met Mart en kinderen en kleinkinderen ben ik weer terug in Nederland. Wat hebben we genoten met zijn allen. En ik kan hier weer weken op teren.  Gisteren was vriendin Maria jarig en omdat ze 95 jaar werd zou het het vieren in een uitspanning in Lage Vuursche. Ze is daar geboren en Kees ligt er begraven, een bijzondere band dus met die plek. Ik wilde er zo graag heen dat ik brutaalweg gisterochtend een neef van haar heb gebeld. Geen enkel probleem en ik stelde voor om mij van station Woerden op te pikken. Aldus geschiedde. Ze wist niets van mijn komst en was totaal overdonderd. We begonnen alletwee te huilen maar zeiden tegelijkertijd dat we niet zouden gaan huilen. Wat waren we blij elkaar weer te zien nadat we  de laatste maanden urenlang met elkaar gepraat hebben over de telefoon . Ik kende er bijna niemand maar toch had ik leuke gesprekken met veel mensen. De jarige trof het, het was prachtig weer en we konden buiten blijven zi...

En tussen al zijn werkzaamheden door heeft Mart het ook nog voor elkaar gekregen om een nieuwe trap te maken van de moestuin naar de fruituin. Er was een zeer provisorisch trapje al die jaren maar dat was meer een stelletje slordig opgestapelde stenen. Ik vond het daarom ook nooit prettig om daar af te dalen. Toen het stuk muur links van de trap de laatste jaren ook begon in te storten besloot Mart van de winter al om daar de boel eens flink aan te pakken komende zomer. En dat is gelukt. Muren staan weer stevig overeind en er is een mooie trap met aangename treden gemaakt. Zo kan, voornamelijk ik, weer veilig naar beneden.

Ondanks dat Mart genoeg te doen had en tel daarbij ook nog eens een zeer warme zomer op is het hem gelukt om mijn potplanten in leven te houden. Vooral deze twee plantenbakken op een muurtje van de cour vielen me bij aankomst direct op. Ze staan er prachtig bij. Dat betekende wel iedere avond met gieters water sjouwen. Ook de geraniums hebben de hele zomer gebloeid en nu nog. Er staan er her en der nog meer en ik heb ze Mart allemaal even op de tuintafel laten zetten en zittend heb ik al het dode blad en de uitgebloeide bloemen eruit geknipt. Dat van die bloemen heeft hij zelf ook de hele zomer gedaan. Daarna heb ik met behulp van Mart en schoondochter Christianne de border even aangepakt. Normaal doe ik een zomersnoei maar dat was nu natuurlijk niet gebeurd en de boel was enigzins verwilderd. We hebben orde in de chaos geschept en het ziet er weer aantrekkelijk uit. We hebben volgende week de laatste gasten en die kunnen nu weer van een mooie tuin genieten.

Vooral onze oudste zoon staat graag in de keuken. Radio  aan en hij kan de hele dag bezig zijn. Niet alleen voor het avondeten maar ook voor de lunch maakt hij gerechten klaar.  Vandaag werd er een couscoussalade met worstjes geserveerd, erg lekker. Gisteren voor de lunch twee grote schalen, een met tonijnsalade en de ander met eiersalade. Samen met stokbrood werd daar van gesmuld. Vooraf bij de lunch van vandaag hadden we ook nog gazpacho, koude Spaanse soep. Die soep kan je vullen met alle ingrediënten uit de schaaltjes die rondom de saladeschaal staan op de foto hierboven. Zoon heeft een ruime hand van koken dus er blijft altijd wel wat over ondanks de goede eters.  Niet erg, daar gaat zijn vader van profiteren de komende dagen.

Het zijn en blijven spelletjesmensen bij mij. Gistermiddag werd een een heuse jeu de boules competitie opgezet waar bijna idereen aan meedeed. Ze zijn allemaal fel, plagen elkaar en er wordt veel gelachen. Opa doet het zeker niet slecht. Om iedere millimeter wordt gevochten, bij twijfel de centimeter erbij Uiteindelijk wonnen kleinzoon Luuk en opa als koppel. 's Avonds het hele spul om de grote tafel en een paar uur zitten eenendertigen. Weer dikke pret.

Wat  hadden een gezellige  barbecue gisteravond. We zaten onder de grote lindenboom en het koelte lekker af in de loop van de avond. Ik heb niet veel foto's gemaakt want in zo'n groot gezelschap gaat je aandacht naar andere dingen dan foto's maken.   Onze zoon Bas is een meester in barbequeën, hij weet het vlees altijd op de juiste manier te grillen.    Deze twee kunnen het nog steeds niet laten om gekke bekken te trekken als ik ze op de foto neem. Dit was even een tussendoortje tussen vijf foto's met gekke bekken. De mannen worden groot, zijn alletwee over naar de derde klas middelbare school.

Wij gaan vanavond barbeëcuen met zijn allen plus dat er nog een vriendenechtpaar de gezelligheid komt verhogen. Op het ogenblik zijn de voorbereidingen in volle gang, twee tafels worden gedekt en mijn bijkeuken is een rommeltje, er wordt van alles neergezet. Ik heb alles klaar staan om een bietensalade te maken, bietjes uit eigen tuin. De ei en de appel gaan er het laatst in anders verkleuren ze. Deze salade maken is ook het enige wat ik doe en verder ik heel veel genieten van het hele spul.  Het overige doet de rest van de familie. De kinderen zijn al twee keer gaan zwemmen, die vermaken zich prima. Het wachten is alleen nog op Thijs, onze oudste kleinzoon. Die komt aan het eind van de middag invliegen. 

Gisteren aangekomen in mijn geliefde Serret. De reis ging voorspoedig. Om even voor achten zou de Eurostar vertrekken vanaf station Rotterdam en om zeven uur stapte ik in bij een buurvrouw die me weg bracht. Vroeg genoeg zou je zeggen want is is maar een half uurtje om die tijd. Het werd toch wat later want rond het Hofplein lag alles open dus dat was even puzzelen maar om kwart voor acht stapte ik de stationshal binnen. Gelukkig weet ik precies waar de internationale treinen vertrekken dus verder liep alles gesmeerd. In Brussel aangekomen had ik alle tijd om even het toilet te bezoeken en een kop koffie te kopen en door ging het naar Valence. Ik reisde eerste klas, net wat meer comfort op zo'n lange reis. Om kwart voor drie kon Mart me weer in zijn armen sluiten, fijn elkaar weer te zien na zo'n tijd. Ons mooie dorpje was nog niets veranderd, alsof ik niet weggeweest was. Aan het eind van de middag kwamen er nog even twee vrienden. Kort, maar ze vertrokken vandaag weer naar Be...

Gisteren had ik een lange dag in het ziekenhuis. Om 13.00 uur een afspraak bij radiologie voor opnieuw een echo en schildklierpunctie. Maar de afspraak bij de neuroloog was al om 9.00 uur en en aan die tijd viel niets te veranderen omdat het een spoedafspraak was. Het zij zo, ik nam mijn e-reader mee en zou me wel vermaken. Oudste bracht me, jongste zou me 's middags ophalen. Ik kreeg een onderzoek door een arts-assistent en dat was zeer grondig. Hij stelde vragen over de klachten en voerde een lichamelijk onderzoek uit, waarbij het hele lichaam maar vooral de benen en handen werden onderzocht op pijn, tastzin, reflexen en kracht. Na overleg te hebben gehad met de neuroloog kwam hij terug om me te vertellen dat ik polyneuropathie heb en legde daarover het een en ander uit.  Bij polyneuropathie is er schade aan je zenuwen. Zenuwen zijn een soort ‘draden’ in het hele lichaam die seintjes doorgeven. Sommige zenuwen geven seintjes aan je spieren, zodat je kunt bewegen. Andere zenuwen g...

Ik zie ze dagelijks, die schrikdraadgeleiders maar vele van jullie blijkbaar ook want er waren heel wat goede antwoorden. Die ijzeren pennen steekt de boer in de grond met schrikdaadkoord- of lint door die ijzeren oogjes en daarmee maakt hij een tijdelijke afscheiding om de koeien te verweiden, dus om ze van de ene wei naar de andere te brengen.  Hier is zo'n pen vastgezet in een oud emmertje. Ik kom het draad overal langs de weg tegen  in Bovenkerk. Er zitten daar gelukkig nog een paar grote boerderijen met flink wat koeien. Het droogt met de huidige warmte gelukkig snel maar soms moet ik een beetje hink stap sprong doen op de weg om de koeienvlaaien te vermijden.  

Ik ben wat moeheid betreft weer aardig uit het kleine dalletje wat ik had als gevolg van de chemo en loop weer helemaal Bovenkerk rond. Met het stukje enkele buurt wacht ik nog even, alles op zijn tijd. De week na terugkomst uit Frankrijk krijg ik de tweede chemo en waarschijnlijk zal ik wel steeds een stukje (of stuk) meer vermoeid worden. Het hoort erbij. Ik maakte onderweg maar weer wat foto's, onder andere van deze oude bemoste paal. Het leven gaat zijn gangetje in de buurt, er wordt gemaaid  en de koeien staan lekker te grazen in een sappige wei. Het is natuurlijk allemaal niet zo spannend wat ik zie maar voor mij is het goed, ik ben er voor voorlopig tevreden mee. Om het toch nog wat spannend te maken geef ik een raadsel op. Wat is dit voorwerp, waar wordt het voor gebruikt?

Ik werd de laatste tijd verwend met prachtige boeketten. De eerste heeft heel lang gestaan en bleef mooi en daarvoor kwamen deze zonnebloemen in de plaats. Die staan er ook al een paar dagen, laten hun kopjes niet hangen en blijven stralen. De zonnebloemen staan in een keramische vaas uit de I kea PS-collectie uit 2005 van ontwerpster Hella Jongerius. In dat jaar kocht ik hem ook en ik weet nog dat ik twijfelde toen ik ze zag staan bij Ikea. Ik wist van het bestaan van deze vaas, vond hem erg mooi. Er stonden er nog maar een paar. Vooruit, ik neem hem, zei ik tegen mezelf en hij ging in mijn karretje. Ik betaalde er 35 euro voor.  Het is al lang een collectors item en de prijzen stijgen nog steeds. Op Etsy kan je hem nu kopen voor 403 euro. Ik mag er weleens voorzichtiger mee worden, moet hem altijd van een hoge kast afhalen en ben altijd heel ongelukkig in dat soort dingen.

 In februari las ik Ann Napolitano's 'Je bent prachtig'. Geweldig boek, daar heb ik echt van genoten. Maar ik ontdekte dat ze daarvoor nog een boek heeft geschreven namelijk 'Lieve Edward'. En ook dit boek is weer hartverwarmend, ontroerend zonder dramatisch te zijn. Edward is twaalf jaar en vliegt samen met zijn ouders en broer van New York naar Los Angeles, een verhuizing, een nieuw leven. Het bijna onmogelijke gebeurt, het vliegtuig stort neer en Edward is de enige overlever en komt niet alleen in een mediastorm terecht maar ook in een geheel ander leven. Het verhaal wisselt tussen Edwards nieuwe leven en de uren in het vliegtuig. In elk hoofdstuk worden meer details over de verschillende personages prijsgegeven, ze beginnen te leven. Niet aarzelen, gewoon lezen dit boek.

Iedere dag kom ik er langs, de landwinkel in Bovenkerk en zo nu en dan stop ik om er fruit te halen. Een klein jaar geleden is hier een zelfbedieningsautomaat geïnstalleerd en daar maak ik dankbaar gebruik van, de kwaliteit van de producten is toch net wat beter dan in de supermarkt. Neem nou deze aardbeien, lekkerder is er niet. Ik weet dat ze gekweekt worden op het land dat achter de winkel ligt. Een heel kort lijntje dus en dat proef je. Er is van alles, ook groenten. Soms neem ik daar ook wat van mee maar in ieder geval mandarijnen, aardbeien en zwarte bessen. Het werkt echt heel makkelijk. Op een beeldscherm scroll je door het assortiment en dan selecteer je wat je wil hebben en voeg dat toe aan je winkelmandje. Als je hebt betaald (contactloos of met pin) gaat het deurtje van jouw product(en) automatisch open. Het is eigenlijk nieuw van oud want het doet me denken aan die trekautomaten bij de patattent in Noordwijk waaruit mijn zusje en ik eeuwen geleden een bamischijf  haald...

Er wordt hard gewerkt aan het dak van de boerderij in Bovenkerk, iedere dag zie ik vooruitgang. Ik liep vanmorgen weer een verkort rondje, nog niet sterk genoeg voor meer.  Gistermiddag om bij zessen belde de hematoloog nog terug en ik besprak met hem mijn neuropathie klachten. Hij zou kontakt opnemen met de neuroloog en vandaag terugbellen wat hij ook deed vanmorgen. Volgende week woensdag heb ik een spoedafspraak. Fijn want dit is voor mij heel belangrijk. Neuropathie beschadigt de zenuwuiteinden en dat herstelt niet meer. Ik wil kunnen blijven wandelen, zo verschrikkelijk graag. Wandelen is mijn leven.

Gisteren aan het eind van de middag bedacht ik me, denkend aan de nacht ervoor dat slaaptabletten me zouden kunnen helpen om te slapen. Ik had echt een nacht slaap nodig. Naar beneden gelopen, erg handig als je huisarts vlakbij zit en toen ik naar binnen liep trof ik hem meteen. Ik vertelde van de neuropathie en vroeg hem of ik slaappillen mocht gebruiken. Binnen tien minuten liep ik  met een potje temazepam  naar boven. Toen ik 's avonds na een half uur in bed nog niet sliep ben ik eruit gegaan en heb een pilletje geslikt. Heerlijk geslapen en vanmorgen om half acht pas wakker.  Wel was ik wat moe en eerst begreep ik dat niet. Goed geslapen en toch moe? Toen viel het kwartje, dat is de chemomoeheid natuurlijk. Nou ja, het is niet anders en daar zal ik naar moeten leven. Na ontbijt en oefeningen voor de knieën en voeten die ik dagelijks doe heb ik toch een half rondje kunnen lopen. Ik doe vandaag rustig aan en als ik vanmiddag geen fut heb om boodschappen te doen haal ik ...

Gisteren liep ik nog vijfenhalve kilometer, vanochtend drie, meer durfde ik niet aan. Stel je voor dat iemand me moest oprapen in Bovenkerk omdat ik onwel was geworden. Ik had een slechte nacht, veel ongemak. Al een paar weken voor de eerste chemo voelde ik tintelingen en prikkelingen in mijn handen en voeten. Neuropathie wist ik en ik had er al met de hematoloog over gesproken die er over dacht om me naar de neuroloog te sturen. Neuropathie is een aandoening waarbij zenuwen beschadigd zijn, kan voorkomen bij non-Hodgkinlymfoom. Het kan een bijwerking zijn van de behandeling, zoals chemotherapie, of een symptoom van de ziekte zelf.  Het is een bekend verschijnsel bij chemo en het sloeg bij mij vannacht in alle hevigheid toe met ook veel pijn en kramp tot aan de knieën. Ik ging er maar vroeg uit, slapen deed ik toch niet en heb eerst een douche genomen, daar knap ik altijd van op. Na het ontbijt het ziekenhuis gebeld, ik wilde mijn arts graag spreken om te weten of hij  kon zeg...

Behalve op gezond eten moet ik ook op mijn huid letten. Ik had daar wel wat over gelezen in het behandelplan maar er nog niet veel aandacht aan besteed. Tot een vriendin me er op attent maakte. Zij heeft altijd in de mode gewerkt en vertelde dat er zelfs UV kleding op de markt was. Door gebruik van chemotherapie is je huid gevoeliger voor zonlicht. Er wordt aangeraden beschermende kleding te dragen en een goede zonnebrandcrème met factor 30 tot 50 te gebruiken.  Ik zit eigenlijk nooit in de zon, ook in Frankrijk niet maar ik wil wel blijven wandelen en dan loop ik in de zon. Gelukkig heb ik twee overhemden met lange mouwen en twee dunne sportieve lange broeken, daar ga ik voortaan in wandelen. Gezicht en nek goed ingesmeerd. Die overzet zonnebril had ik gelijk met mijn nieuwe bril aangeschaft en is niet geweldig mooi maar wel lekker groot. Ik bestelde gisteren een petje bij mijnheer Bol en dat lag vanmorgen al bij het PostNL punt in onze supermarkt waar ik het op gingen halen voord...