HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Het bewandelen van de dunne grens tussen culturele toe-eigening en waardering voelt meestal als lopen op eierschalen, maar toen dit Zuid-Afrikaanse high school koor in 2024 tijdens de finale van het ATKV-koorwedstrijd een traditioneel Zoeloe-lied zong, “Africa-Keurspel”, bewezen ze dat het niet altijd uitmaakt wat je etniciteit is of welk land je thuis noemt, het enige dat telt is dat je van de muziek geniet.  Ik kan echt genieten van Afrikaanse muziek. Al jaren heb ik deze CD in mijn bezit en zeker tijdens de kerstperiode speel ik hem vaak af.  De Missa Luba is een unieke Latijnse Mis, gecomponeerd door de Belgische pater Guido Haazen, die traditionele gezangen en ritmes van de Luba, een Bantoestam in de Democratische Republiek Congo, combineert met de structuur van de rooms-katholieke mis. Oorspronkelijk opgenomen in 1958 door het koor Les Troubadours du Roi Baudouin, is het een wereldberoemd werk dat de Congolees-Afrikaanse cultuur in de kerkmuziek introduceerde met gebruik...

Toen we vanmorgen uit bed kwamen was de mist nog dikker, er was geen doorkijken aan. Om een uur of elf zag het er zo uit en pas tegen het middenuur konden we de kerktoren weer zien. Het mag dan mysterieus zijn maar het was zuurkoud. Met voorzichtige stapjes samen met Mart wat boodschappen in huis gehaald en toen lekker naar binnen. Voorbereidingen gemaakt voor mijn kersttulband, de vruchten staan in de likeur.  En ondertussen draai ik kerstmuziek, mijn kerstmuziek maar daar ga ik het morgen over hebben.

Mart was naar het toilet en ik ging maar even op deze mooie stoel in de hal zitten, onderdeel van alle kerstversieringen daar. Er kwamen twee vrouwen aanlopen, moeder die al oud was en dochter. De moeder vond mij blijkbaar leuk zitten, zij bleef maar naar mij kijken en ik vroeg of zij ook wilde zitten met haar dochter, dan kon ik een foto maken. Dat vonden ze leuk en daarna heeft de dochter van mij ook een foto gemaakt en dat vond ik leuk. Gisteren bloed prikken en een gesprek met de hematoloog gehad. Alles gaat nog steeds goed met me behalve de dubbel J stent, die doet nu iedere dag behoorlijk pijn, er zitten geen goede dagen meer tussen. De arts dacht net als ik ook niet dat de tumor die pijn gaf, het is de stent. De hematoloog ging de uroloog berichten wat wij samen ervan dachten. Vandaag de chemo wat zoals altijd goed ging, de zevende dit keer, 9 januari krijg ik de laatste van de acht. Daarna kan het wel zes tot acht weken duren voordat ik een PET scan ga krijgen, ze willen dat zo...

Gisteren zijn we bezig geweest met de kerstversieringen maar dat is snel klaar want het is niet veel bij ons. Mart heeft het lijntje gespannen voor de kerstkaarten en ik hing ze er met kleine gekleurde knijpertjes aan vast, het zijn er al heel wat.  Ook dit jaar weer een kerstkaart vanuit het studentenhuis van kleinzoon Thijs. Hij is de tweede van rechts op de eerste rij. De voorkant is leuk, al die sportieve kerels in voetbalkleding. Maar de achterkant vond ik nog leuker!

Lies reageerde verleden week op mijn blogbericht met de foto's van het Unichema complex, nu Cargill: ' Nou zeg, ik reed vandaag onder Unichema door richting stad en dacht aan je omdat ik daar rechts op de muur een muurschildering zag. Zou Marthy dat weten vroeg ik me af.' Nee, dat wist ik niet, Lies maar reuze bedankt voor de tip. Kijk, dat is prachtig, meedenkende lezers. We zijn gistermorgen eens gaan kijken, ik weet precies waar dat is, de Bosweg. Reed er altijd langs als ik naar huis fietste vanaf mijn werk. Het is een lange buitenmuur dus ik heb verschillende foto's gemaakt. In 2022 is er op de Bosweg een grote muurschildering aangebracht door  Atelier 9e  en Ivonne van den Nieuwendijk met een bos-thema en dieren, inclusief huisdieren van bewoners, om een lelijke muur te verfraaien. Een project in samenwerking met omwonenden om de buurt een natuurlijke uitstraling te geven. Ik had de muur onmogelijk in de lengte kunnen fotograferen want er stond een rij auto's ...

Ja, jullie lezen het goed, men heeft niets aan mij gedaan in het ziekenhuis, we zijn overrichter zaken naar huis gegaan. Ik zal het uitleggen. Ik werd eerst meegenomen naar een verpleegafdeling waar ik later weer terug zou komen. Kleding uit en een operatiejasje aan waarna ik met bed en al naar de afdeling radiologie werd gebracht, naar de ruimte waar de urinedrain geplaatst zou worden. Die gaat er dan voor zorgen dat de urine uit de nier naar een  urineopvangzak kan lopen en komt in de plaats van de dubbel J stent die er nu nog zit. Twee radiologen en een verpleegkundige maakten mij klaar voor de behandeling. Ik moest op mijn buik gaan liggen op zo'n smalle behandeltafel en men maakte een echo, op zoek naar een plek op de nier waar ik aangeprikt kon worden. De radiologen zeiden dat dit moeilijk ging worden. Er werd mij uitgelegd dat de nier makkelijker aan te prikken is als hij opgezet is wat gebeurt als de doorgang van urine tussen nier en blaas gehinderd wordt maar dat was bij m...

Afgelopen vrijdag had ik een telefonisch gesprek met de uroloog en samen besloten we dat een drain aan leggen het beste is, dan kan de stent eruit. Ik heb er teveel last van en kan niet meer wandelen en fietsen. Het feit dat ik al bekend ben met met een drain vond hij positief. Een week ervoor toen hij belde zei hij al dat hij de foto's had bestudeerd en vond dat de ene krul van de JJ stent te diep in de blaas lag. Ik dacht toen dat ik het nog wel een paar weken uit kon houden met die stent maar dat bleek dus niet zo te zijn. Hij had zijn huiswerk al gedaan want hij vertelde me dat de drain maandagmorgen, dus morgen al geplaatst gaat worden. Het wordt een dagopname met eventueel een nachtje erbij. Ook moet de stent de komende week eruit. Ik heb wel chemo in die week, merkte ik op. Hij wilde weten wanneer en hoe laat en dat vertelde ik. Dat komt goed uit, vrijdagmorgen voor de chemo gaat de stent eruit en kunnen we je daarna nog even in de gaten houden als jij aan de chemo ligt. Goe...

Leuk hoor, wij stonden en klaar voor. Vanaf ons balkon konden we alles bekijken, kinderen me hun lampionnen en de fanfare voorop. Ik ben gek op fanfare muziek, het maakt me blij. Jammer dat je het nog zo weinig hoort. En gisteravond stond we weer op het balkon, ditmaal voor de jaarlijkse trekkertocht.  De Trekker Lichtjestocht van buurtschap ’t Beijersche viert dit jaar het eerste lustrum. Wat in 2021 begon als een letterlijk lichtpuntje tijdens de coronaperiode, is inmiddels uitgegroeid tot een jaarlijks terugkerende traditie. Er reden zo’n 25 tractoren, versierd met lampjessnoeren en andere opvallende verlichting een ronde langs zorgcentra en verpleeghuizen in Gouda, Haastrecht en Stolwijk, en langs het Groene Hart Ziekenhuis. Vanuit Haastrecht door polder Bilwijk kwam de tocht langs ons, twee appartementengebouwen met veel ouderen en daarna gingen ze de hoek om zodat ze nog langs het zorgcentrum achter ons konden rijden. Er waren ontzettend veel kijkers, op de hoek tegenover ons...

Ik heb het net uit, dit boek en wat een prachtig verhaal. Het gaat over Bo, hij is 89 jaar en vroeger was hij sterk, hij werkte altijd in een houtzagerij maar nu  voelt hij dat zijn lichaam het langzaam maar zeker begeeft. Sinds zijn vrouw Frederika met dementieverschijnselen is opgenomen in een verzorgingstehuis, bestaat het leven van Bo uit weinig meer dan bezoekjes van de thuiszorg, wekelijkse telefoongesprekken met zijn enige vriend Ture en de liefde van zijn trouwe hond Sixten. Maar ook die hond willen ze van hem afnemen omdat de wandelingen onveilig worden. Bo heeft een moeiaam kontakt mijn zijn zoon Hans, ze zijn allebei geen praters. Hij denkt veel aan zijn vrouw en zijn moeder maar ook aan zijn vader die een liefdeloze man was. De samenleving lijkt soms sneller te veranderen dan Bo zichzelf kan aanpassen.  Denk niet dat dit verhaal over een oude man die zijn einde ziet naderen een somber verhaal is. Nee, het is warm, met liefde geschreven, het onroert. Voordat ik aan ...

Net de uroloog aan de telefoon gehad over de dubbel J stent in mijn lichaam. Toen wij afgelopen woensdag naar Moordrecht fietsten merkte ik al dat het niet goed met me ging, ik had teveel pijn in mijn onderlijf. In de audio zaak waar we waren voor een laatste controle van Marts nieuwe gehoorapparaten voelde ik me zo beroerd dat ik vroeg of ik een kop koffie kon krijgen. Na daar een poosje gezeten te hebben fietsten we weer naar huis en na mijn middagslaapje dacht ik wel even een paar boodschapjes te kunnen doen, vijf minuten lopen. In de supermarkt werd ik weer niet goed, waarschijnlijk kwam het door de pijn. Dit werd te gek, ik heb bij de vorige stent de laatste twee weken veel pijn gehad en bij deze nieuwe van het begin af. Dus naar de poli gebeld of ik de uroloog kon spreken. Die kon niet eerder dan vrijdag rond de middag terugbellen.  Gisterochten had ik het gevoel of ik door een vrachtwagen was overreden, alles deed pijn in mijn bovenlijf. Ik had een afspraak met Suze, mijn ma...

Vanmorgen heb ik de enveloppen voor de kerstkaarten zitten schrijven en de ontzettende mooie postzegels die we dit jaar hebben er alvast opgeplakt. Nu de rest nog en dat wordt dit jaar niet veel bijzonders. Ik wil er altijd iets leuks van mezelf van maken terwijl ik helemaal niet creatief ben. Voeg daar aan toe dat ik weer veel te laat ben begonnen en er dit jaar de zin niet voor kan krijgen.  Ik heb het probleemje opgelost door een winterfoto bij een afdrukcentrale te bestellen, wel eentje die ik zelf heb gemaakt. En ik heb in mijn digitale agenda een notitie gemaakt dat ik begin november volgend jaar moet beginnen aan de kerstkaarten want ik heb er eigenlijk alles voor in huis. Wie weet wat ik dan tevoorschijn tover. 

Ik zal het wel vaker hebben verteld, wij wonen hier tussen twee rivieren. Meestal fietsen we langs de Lek die zuidelijk van ons ligt maar vanmorgen fietsten we langs de Hollandsche IJssel, noordelijk aan de Krimpenerwaard. En daar ligt aan de IJssel Unichema. Het heeft al lang niet meer die naam, die is ondertussen al heel vaak veranderd maar iedereen gebruikt hem nog. Ook zegt men nog wel 'de kaarsenfabriek' alhoewel de meeste mensen nu wel weten dat de bekende Gouda kaarsen daar sinds 1983 niet meer gemaakt worden. Tegenwoordig produceert men er gespecialiseerde chemische ingrediënten voor persoonlijke verzorging, cosmetica en farmaceutische producten, hoogwaardige ingrediënten voor wereldwijde merken. Het is een groot complex daar aan de IJssel, opgericht in 1853. Op de achtergrond de beroemde Sint-Janskerk maar die staat er al heel wat eeuwen langer. Toch zijn beide onlosmakelijk met Gouda verbonden. In Moordrecht zag ik deze prachtig boom voor de ook mooie kerk staan. Een ...

Meester imitator Bredanaar Abraham de Winter is één van de populairste komieken uit eind 19e eeuw. Met zijn solo-optredens wordt Abraham beschouwd als de voorloper van het huidige cabaret. Met zijn ‘karakterkomiek’ imiteerde hij verschillende personages zoals o.a. een straatveger, conducteur of arts.   Geïnspireerd op dit verhaal heeft de Nederlandse Collin van der Sluijs een muurschildering gemaakt achter de voormalige Stadsschouwburg Concordia. In zijn schildering heeft Collin een zanglijster afgebeeld. Net zoals Abraham staat de zanglijster bekend om zijn imitaties. Hij maakt mooi werk, die Collin. Kijk  nog maar even op zijn website.

  Het Sinterklaasfeest met veel gezelligheid is achter de rug en we gaan op naar kerst. En dat laatste niet te snel bij mij en zeker niet te uitbundig. Vanmorgen eerst maar eens begonnen met alle troep in huis op te ruimen. Papier, karton en een rommelige keuken maar het begint er weer normaal uit te zien. Maar daarvoor maakten we nog een wandelingetje want als het om deze tijd van het jaar droog is moet je direct gaan. Als ik nu uit het raam kijk zie ik heel veel dreigende donkere wolken en af en toe vallen er spetters. Onderweg zag ik deze wilg met die groene alg op zijn bast. Dat hebben niet alle bomen maar deze wel, uitzonderlijk veel.  Als er één boom oer Nederlands is, dan is het wel de wilg.  En dan hebben  we het niet over de treurwilg, de kruipwilg of de boswilg, maar over de gewone huis-, tuin- en  keukenwilg, ook wel de schietwilg genoemd. Als heel veel kale kruinen in Bovenkerk, het knotten is begonnen.

Ja, het was afgelopen donderdag een drukke dag maar wees gerust, ik had overal voldoende rustpauzes ingepland dus het was goed te doen. Maar toen we terug kwamen rijden uit Hilversum kregen we met  een vroege spits te maken en duurde het even voordat we thuis waren. In zo'n geval bel ik soms vanuit de auto naar Theo, onze Chinees en bestel dan twee van die heerlijke loempia's en zeg erbij dat we er over tien minuten zijn. Eigenlijk had ik nog een reden om naar Theo te gaan. Kleizoon Luuk had daar een baantje gevonden en ik wilde hem daar weleens met eigen ogen aan het werk zien. Daar stond hij achter de counter, zelfs al een trui aan met het logo van Chi Garden. Hij had nog wat moeite met het dichtvouwen van het papier om de dozen maar kreeg geduldig aanwijzingen van zijn baas en een collega. Het valt niet mee om een baantje te vinden in ons kleine dorp. Hij heeft twee keer in de week voetbaltraining en op de avond dat hij wel kan had Gerrit van de supermarkt al een wachtlijst....

In het fotomuseum was ook de World Press Fototentoonstelling te zien die we bezochten. Deze keer niet op grote panelen zoals we negen jaar geleden in Maastricht zagen maar kleinere foto's van allemaal hetzelfde formaat. Dit is natuurlijk geen groot museum, de ruimte zal er niet geweest zijn. In 1955 organiseert een groep Nederlandse fotografen de eerste World Press Photo Wedstrijd  om haar werk te kunnen tonen aan een wereldwijd publiek. De eerste winnende World Press Photo in 1955 was van de Deense fotograaf Mogens von Haven, waarop een motorcrosser van zijn motor valt tijdens een wedstrijd.  Het wordt werelds grootste en meest prestigieuze fotografiewedstrijd. Nooit geweten dat  World Press Photo   van Nederlandse oorsprong is. Gabriela Oráa is een Venezolaanse fotojournaliste, bekend om haar werk over politieke en sociale kwesties en mensenrechtens chendingen in Venezuela.  De laatste hoop. Leider van de Venozulaanse oppositie Corina Machado begroet haar aanh...

Wij reden gisteren vanuit Utrecht naar Hilversum om daar het museum te bezoeken. Er waren twee tentoonstellingen die ik daar wilde zien. De eerste was eigenlijk meer een activiteit maar ook leuk voor Sinterklaasfans zoals ik. Hier kom je te weten waar de Sint slaapt als hij in Nederland is want je kan een kijkje nemen in zijn slaapkamer.   Hoe ziet het bed van Sinterklaas eruit? Wat bewaart hij in zijn kamer?  De Slaapkamer van Sinterklaas is te bezoeken voor jong en oud. Klassen, Bso's, iedereen is welkom. Reserveren is alleen noodzakelijk voor groepen van 10 personen of meer. Sint is bijna dagelijks aanwezig. Maar helaas, nu zal je moeten wachten tot volgend jaar. In de Slaapkamer van Sinterklaas leer je meer over de geschiedenis van dit bijzondere feest. Je ziet een speciale tentoonstelling met foto's over het feest. Aankomst van Sinterklaas in een Brabants dorp, in de buurt van Veldhoven, rond 1900. Rond 1900 was Sinterklaas een bekende figuur, maar de Pieten, en vooral de...

Net na de middag had ik een afspraak in het UMC voor een MRI. De neuroloog wilde laten onderzoeken of de neuropathie uit mijn rug kwam omdat ik de eerste verschijnselen al had voor de eerste chemo. Dat moest dus vandaag plaatsvinden maar eerst ging ik lopen in Oudewater. En Mart ging mee. Hij wilde mij eerst brengen en later weer halen en dan weer die richting uit, we komen dan langs Oudewater om naar Utrecht te gaan. Ik belde Joke, een van onze leidsters en vroeg of Mart mee kon lopen, hij heeft Nordic walking stokken. Dat was natuurlijk geen probleem, gezellig een man erbij, zoveel lopen er niet mee. En na vijf kwartier pittig gelopen te hebben schoven we aan een tafel in de voetbalkantine aan voor koffie met Sinterklaas heerlijkheden. We waren met ruim twintig vrouwen en drie mannen en het was heel gezellig. Daarna konden we op ons gemak naar Utrecht rijden, in het UMC was de wachttijd bij onze binnenkomst voor een MRI tien minuten. Dat wordt keurig aangegeven op borden. We hadden l...

Naar de kringloop gisteren, wat spulletjes wegbrengen en ik liep even naar binnen. Ik zocht iets speciaals, namelijk dit boekje. Het is nog te koop hoor maar ik kan me voorstellen dat mensen die niet in taal geïnteresseerd zijn dit boekje zomaar wegdoen als ze het ooit gekregen hebben.  Bij de Dorcas in Bergambacht wordt de goedgevulde bibliotheekafdeling beheerd door een aardige man en ik vroeg hem specifiek naar dit boekje. Hij liep er zo naar toe en haalde het van de plank en constateerde samen met mij dat het splinternieuw was. Achtenzestigste druk, februari 2025. Mijn veronderstelling dat er mensen zijn die dit boekje wegdoen was dus juist. Ik betaalde er 75 eurocent voor. Ik heb het boekje zelf ook, gekregen van een goede vriendin. Het ligt op het toilet want daar zit een mens soms wat langer en dan lees ik er een paar stukjes in. Droog komisch hoe die Paulien Cornelisse over taal schrijft. Onze oudste zoon en ook zijn oudste zoon zijn goed in taal en hebben weleens de neigin...