Scheveningse klederdracht

Zoals te verwachten wordt er in het Muzee Scheveningen ook aandacht besteed aan de klederdracht van het vissersdorp. De gangbare klederdrachten van de Hollandse kustdorpen - waaronder Scheveningen - vertoonden onderling veel gelijkenis.

Jammer dat in het museum geen klederdracht te zien is van de 'gewone' Scheveningse vrouw met de zwarte rok en omslagdoek. Dit zijn de prachtige kamers van de rijken onder de vissers, waarschijnlijk de handelaren.

Het dragen van klederdracht viel bij jonge vrouwen tijdens de Tweede Wereldoorlog weg. Dat kwam door de evacuatie van het dorp vanaf eind 1942. Toen ging het dorp deel uitmaken van de Duitse Atlantikwall. Men moest weg uit het kustdorp en de geslotenheid van de vissersgemeenschap viel hierdoor uiteen en daarmee ook de cultuur zoals de klederdracht en het dialect. Logisch, de jonge vrouwen zagen leeftijdgenoten die de druk van de klederdracht niet kenden

Mooi behang in deze kamer, vooral die op de schoorsteen.

Generaties lang nam het orgel in christelijk Nederland een prominente plaats in op school, in de kerk en in het gezin. In ons dorp staat bij veel huisgezinnen nog een orgel in huis.De meeste vissersdorpen in Nederland hebben een overwegende christelijke bevolking.

Ik ben opgegroeid in Noordwijk en daar was het verdeeld. Noordwijk aan Zee, zeg maar de vissers was christelijk. Ik kom van Noordwijk-Binnen en dat was katholiek. Katwijk hetzelfde, Katwijk aan Zee christelijk en Katwijk aan den Rijn katholiek.

Het jakje met een nauwsluitende, kraagloze bloes met een ronde hals.  Mooi stofjes. Voor de werkdracht had men een jak met een korte mouw van blauwgrijzige stof.

Prachtige mutsen en hoofdijzers waren er te zien.

Dis zal beslist niet van een arme vissersvrouw geweest zijn. Nog net te zien op de foto de oorbellen en de mooie snoeren van rode gitten, granaten of bloedkoralen.

Het wasrekje, niet oud, vol met dagelijkse kleding.

Nou, er was nog veel meer te zien dus jullie zijn nog niet van me af  wat betreft Schevenigen.