Hoe het begon 20

Zomer 2011 en onze lieve buren hadden op onze komst gewacht  met het repas. Wij konden niet eerder en zei zeiden dat het best een keertje op maandag kon, Patrice ging wel een dag later op vakantie met zijn gezin. Jacqueline naast ons is deze keer de gastvrouw  Haar terras heeft geen schadus dus Mart en Patrice sleepten met parasols en zijldoek en Jacqueline maakt het gezellig met tafelkleden en kussentjes op de stoelen. 

Ik krijg van haar een papieren zak in mijn handen gedrukt met een lintje er omheen. Kadootje voor het werk wat Mart verleden jaar aan haar waterleiding heeft gedaan. Twee witte gastendoekjes met daarop, in blauw, 'Mains' geborduurd. Zelf gemaakt. Zulke kadootjes zijn tien keer meer waard dan iets uit een winkel.

Oma, zoals iedereen haar noemt, de moeder van Jacqueline, was er ook evenals J's broer Gérard. Zij is dan 83 jaar en nog heel bijdehand. Hier zit zij te praten met Jean-Claude, toen de echtgenoot van Marie-Christine. Ik weet nog na al die jaren dat hij een heerlijk voorgerecht had gemaakt, tonijnmousse met een preisaus.  Maria en ik lieten hem meteen het recept opschrijven.

Het is nog steeds prachtig weer dus we gaan een duik nemen in de rivier en  daarna wordt er er nog een partijtje jeu de boules gespeeld op het baantje van Robert. Hij had het netjes schoongemaakt en zijn ballen lagen al klaar.

We maken weer een heerlijk wandeling met onze vrienden Jan, Kees en Maria. Jan en Kees zijn altijd in discussie met elkaar. Jan was katholiek opgevoed en had bij de paters in Brabant gezeten en Kees was zoon van een dominee. Als Maria het zat was begon ze tot tien te tellen en moest er een ander onderwerp gekozen worden. 

Ja, als je er een paar maanden niet was geweest trof je een wildernis aan. We hadden in die tijd een speciale maaier voor dat hoge gras aangeschaft, anders was er geen doorkomen aan. Ik heb een man die gek is op dit soort machines.

Bas en Christianne waren in Italië geweest en kwamen ons aflossen hier in Le Serret. Bas leefde zich uit op een boom die in de weg stond op een van onze stukken terrein.

Na alle karweitjes van die dag gingen we tegen de avond ontspannen bij Kees en Maria met een partijtje jeu de boules.

Dit is is er een van een serie foto's die we nodig hadden om een bouwvergunning aan te vragen voor de bouw van de tuinkamer.

Die ruimte was toen een muurtje met een oud dakje erop gesteund door een paar wankele stukken hout. Dat oude bad hadden we voor weinig op de kop getikt maar nooit gebruikt. Later is het in de aanhanger mee naar Nederland gegaan waar het op Marktplaats nog een leuk bedrag opleverde.

Voor de bouw van de tuinkamer waren wat muurtjes nodig en de stenen daarvoor konden we zelf  aanleveren, dat was goedkoper. Dus Bas hakte in de schuur een verhoginkje los wat een flink aantal stenen opleverde. Hoe het met die tuinkamer afliep gaan jullie zeker een keer zien.